Dagur - 06.12.1997, Blaðsíða 6

22 - LAUGARDAGUR 6.DESEMBER 1997
ro^tr
LIFIÐ í LANDINU
Poppaðir unglingar,
stíffarðaðar skvísur
eða ábyrgir sjónvarps-
menn. Sittsýnist
hverjum um þulina og
þulumarí Sjónvarp-
inu en hvemig em þau
og hvemig eiga þau að
vera?
Fjórir dómnefndarmenn, Aðal-
steinn Ingólfsson listfræðingur,
Sunna Borg leikkona, Bergþóra
Stefánsdóttir snyrtifræðingur og
Amþrúður Karlsdóttir, fyrrver-
andi sjónvarpskona, slá á Iétta
strengi og gefa einkunn í orðum.
Þulirnir eru margir og einkunn-
irnar eftir því en „gamla fólkið"
hefur vinninginn.
Sjónvarpið verður persónu-
legra og fær notalegt andlit með
því að hafa þuli eða þulur á
skjánum til að kynna sjónvarps-
dagskrána og flestir dómnefnd-
armenn eru sammála um að það
sé gott. Þó gætir nokkurrar
gagnrýni, þykir svolítið gamal-
dags, jafnvel „hálf ónauðsynlegt"
að hafa þulur eða þuli. Það eru
miklar kröfur gerðar til þulanna,
þau verða að hafa útgeislun,
sem þarf að skila sér til áhorf-
enda, fallega rödd og eðlilegan
talanda til að virka vel á skján-
um, nægilega látlaus til að ræna
ekki senunni með vangaveltum
um förðun og klæðnað og draga
þar með athyglina frá kjarna
málsins.
Vandræðaleg með sig
Þulasettið á skjánum hefur tekið
nokkrum breytingum undanfarið,
færst úr sitjandi stöðu við borð
og blómaskreytingu í standandi
upp á endann, hugsanlega með
hönd í vasa eða blöð fyrir framan
sig. Dómnefndarmenn, allir
nema einn, eru sammála um að
þetta komi ekki nógu vel út. Það
takist hreinlega ekki að láta þul-
ina virka nógu afslöppuð og eðli-
leg á skjánum því að þau séu
hálfvandræðaleg með sig; hendur
í vösum eða hangandi niður með
síðunum. Það er ekki öllum gefíð
að geta verið eðlilega frjálslegur
og alls ekki nóg að vera bara
snoppufríður.
Flestir eru ánægðir með að
þulirnir séu bæði karlkyns og
kvenkyns og eldri þulirnir, Einar
Örn Stefánsson og Þuríður Sig-
urðardóttir, fá almennt séð mun
betri dóma en þeir yngri. Dóm-
nefndinni þykir þau trúverðugri
og meira traustvekjandi en ung-
ar skvísur á borð við Jóhönnu
Vilhjálmsdóttur og Kristínu
Lúððvíksdóttur. Aldurinn er
bara til bóta og þessar tvær síð-
arnefndu mega missa sín og
Utgeislumn
skiptir öllu
Jóhanna Vilhjálmsdóttir þykir frekar lit-
laus sem getur verið ágætt því að þá
rænir hún að minnsta kosti ekki athygl-
inni frá efninu. Frjálsleg og sportleg.
Kristín Lúðviksdóttir. Það fer svo lítið fyrir
henni að áhorfandinn tekur ekki eftir
henni. Boðskapurinn kemst þó ágætlega
til skila.
Sigurlaug Jónasdóttir „hefur rétta jafn-
vægið milli hins formlega og hins atþýð-
lega.“ Skýrmælt en mætti vera glaðlegri,
þegar gamanmyndirnar eru kynntar.
Ragnheiður Clausen. Yfir sig kammó svo
að á tímabili varð það hálfpínlegt. Hefur
mikla útgeislun og hefur sótt i sig veðrið.
Elskuleg og notaleg.
Guðmundur Bragason er í skugga Einars
Arnar en svo sem ágætur líka. Þykir
ósköp notalegur, ekkert sem truflar i
hans fari.
Brynja X. Vífilsdóttir. Ósköp indæl og
Barbie-dúkkuleg, jafnvel svo mjög að
hún rænir senunni. Áhorfandinn pælir
kannski frekar í sminki og fötum en boð-
skapnum.
starfið. Það er
skemmtileg til-
breyting. Þulur
og þulir eru
bestu vinir
heima í stofu en
samt er það
truflandi ef sá
fjöldi er alltof
mikill.
Hér kemur
einkunnagjöfin.
Ragnheiður
Clausen
Var „yfir sig
kammó“ á tíma-
bili svo að varð
hálfpínlegt en
það hefur
minnkað og nú
hefur hún náð
góðu jafnvægi.
Ragnheiður hef-
ur góða útgeisl-
un, er elskuleg, notaleg og skýr-
mælt og hefur sótt í sig veðrið á
skjánum. Hún er Iöngu hætt að
fara yfír strikið við dagskrárkynn-
inguna svo að áhorfendur geta
Einar Örn Stefánsson þykir afslappaður
og þægilegur. Áhorfandinn hefur á til-
finningunni að hann hafi ekki gert annað
en að vera sjónvarpsþulur um ævina.
Virðulegur og eðlilegur. Frábær.
Kann betur við Þuríði í útvarpi en sjón-
varpi, segja sumir en aðrir telja hana þá
bestu á skjánum ásamt Einari Erni Stef-
ánssyni, bæði tvö eðlileg og þægileg.
Fólk sem hægt er að taka mark á.
andað léttar. Sérstaklega er tekið
eftir því hvað Ragnheiður hefur
góðan fatasmekk, áhorfendur
bíða spenntir eftir því hvernig
jakka hún klæðist hveiju sinni.
Brynja X.
Vífilsdóttir
Fallegt andlit.
Ósköp indæl að
horfa á og höfð-
ar sjálfsagt
meira til karla
en kvenna.
Aberandi mikið
máluð, Barbie-
dúkkuleg, og
stelur því at-
hyglinni frá
efninu. A það
til að mála sig
og klæða úr
takt við aðstæð-
ur svo að nálg-
ast ósmekkleg-
heit, til dæmis
klædd upp fyrir
áramótaball á
venjulegu
mánudags-
kvöldi. Taland-
inn hefur batn-
að svo að hún Ies betur, er jafn-
vel svo yfirmáta skýrmælt að það
er eins og hún lesi beint upp af
blaði.
karlar koma í
Sigurlaug Jónasdóttir
„Svartklædda konan“ fær góða
umsögn hjá dómnefndinni. Flyt-
ur texta mjög vel og er mjög
eðlileg í sjónvarpi. Hefur „rétta
jafnvægið milli hins formlega og
hins alþýðiega" en mætti vera
glaðlegri því að heimurinn er
ekki að farast. Hún tekur starfið
fullalvarlega og má þess vegna
ekki kynna og afkynna gaman-
myndir. Ahorfandinn fær bak-
þanka og fer að velta fyrir sér
hvort hún hafi ekki verið að
horfa á sama efni.
Guðmundur Bragason
Tilbreyting að hafa karl á skján-
um en konur fá samt ekki í
hnén þegar hann birtist. Guð-
mundur er svo sem ágætur en
Einar Örn hefur samt vinning-
inn. Það sést á Guðmundi að
hann hefur ekki sömu reynslu
og Einar. Svolítið stífur en ekk-
ert beinlínis í hans fari sem
truflar áhorfandann.
Þuríður Sigurðardóttir
Alþjóð veit hve hláturmild Þur-
íður Sigurðardóttir er. Hún fær
góða dóma sem útvarpsmaður
með sinn smitandi og skemmti-
lega hlátur en misjafna dóma í
sjónvarpi. Getur Jm' miður ekki
leyft sér að skellihlæja við dag-
skrárkynningu í sjónvarpinu og
dómnefndin hefur stundum á
tilfinningunni að hún verði að
halda aftur af sér. Þuríður sést
alltof sjaldan en þykir alltaf lát-
Iaus og fín í klæðaburði. Mörg-
um þykir hún eðlileg, jafnvel yf-
irburða góð þula og talandi
dæmi um það hvernig flott þula
á að vera. Öðrum þykir hún til-
gerðarleg og stressuð. Nær ekki
að vera hún sjálf í sjónvarpi.
Kristín Lúðvíksdóttir
Kem henni ekki fyrir mig og því
rænir hún greinilega ekki sen-
unni. Boðskapurinn kemst þó
ágætlega til skila.
Jóhanna Vilhjálmsdóttir
Hefur ekki eins eðlilegan
talanda og hin og hefur því
meira fyrir því að koma dag-
skrárkynningunni frá sér. Jó-
hanna virðist hafa lag á að láta
ekki taka mikið eftir sér. Er samt
frjálsleg og sportleg og alltaf
gaman að sjá hana.
Einar Öm Stcfánsson
Einar Örn er prinsinn í hópn-
um, fær afbragðsdóma hjá öllum
í dómnefndinni. Hann þykir af-
slappaður og þægilegur, fæddur
sjónvarpsmaður með góða rödd
og þægilega útgeislun í sjónvarpi
án þess að ræna sviðsljósinu.
Ahorfandinn fær á tilfinninguna
að hann hafi ekki gert annað um
ævina en að vera sjónvarpsþulur.
Sérstaklega er tekið eftir því að
Einar hefur gjarnan höndina í
vasanum. Hann fær plús fyrir
það. -GHS.