Dagur - 06.12.1997, Blaðsíða 8

24-LAUGARDAGUR 6. DESEMBER 1997

LÍFIÐ í LANDINU
Á næstu dögum kemur út hjá Máli og
menningu A Idarsaga Leikfélags Reykja-
víkuren þessa dagana eru einnig 50 ár
síðan SteindórHjörleifsson „sminkaði
sig“ ísittfyrsta hlutverk sem leikari
hjá Leikfélagi Reykjavíkur. Hann er nú
hættur störfum á leiksviðinu.
Hvemig víkur því við?
„Jú sko, - þegar ég var ungur maður heima í Hnífsdal
fór það í mínar fínustu taugar hvað ég var nærsýnn.
Þegar við vorum á sjó voru strákarnir alltaf búnir að sjá
allt löngu á undan mér. Eg sá ekki belginn fyrr en við
vorum alveg komnir að honum, svo það varð ekkert úr
því að ég yrði skipstjóri eins og mig langaði til. Eg fór
því bara „suður“ og fór að vinna í banka. Eg komst líka
inn í Leiklistarskóla Lárusar Pálssonar. Þetta var árið
1946 og árið eftir fékk ég svo mitt fyrsta hlutverk hjá
L.R. og þar hef ég leikið síðan. Nú, svo kom að því fyrir
nokkrum árum að augasteinn í mér fór að kalka. Eg var
farinn að sjá félaga mína á sviðinu fjórfalda. Þess vegna
var ég skorinn upp og fékk plastlinsu í staðinn fyrir
augasteininn. Eg sá alveg upp á Akranes með nýja aug-
anu. -En svo alít í einu kom gat á sjónhimnuna á versta
stað og ég var skorinn og skorinn..."
Augnlæknix Englandsdxottningar
„Nú eigum við Elísabet Englandsdrottning eitt sameigin-
legt. Sama augnlækni. Eg var nefnilega sendur til Mr.
Colling í London, en hann er heimsfrægur og hefur m.a.
skorið Elísabetu með góðum árangri. En því miður
tókst'þetta nú ekki f mínu tilfelli. Þégar ég' kom til Mr.
Colling á fínu stofuna hans þá var bundið fyrir betra
augað og svo lét hann mig reyna að lesa það sem skrifað
var undir myndinni af drottningunni á veggnum. Það
tókst mér aldrei svo hann varð að lesa sjálfur fyrir mig.
Þar stóð að hann hefði fengið orðu fyrir Iækninguna.“
Hefur sjónin versnað?
„Já. Síðasta hlutverkið mitt var í „Hið
ljósa man“, og það var einnig sfðasta
verkið sem Bríet Héðinsdóttir vann fyrir
Leikfélagið. Það var mikið myrkur í
þessari sýningu og meðleikendur mínir
voru svo góðir að leiða mig á réttan stað
í myrkrinu. En einu sinni gleymdi ég
mér, allir voru farnir inn. Ég þaut inn á
þetta stóra djúpa svið og í fátinu fór ég
villur vegar, paulaðist í myrkrinu og
rakst alls staðar á kolsvartar „drapering-
ar“ og heyrði ekki neitt. Sviðið er 25
metra djúpt. Ekkert heyrðist í Ieikurun-
um frammi á sviðinu. Til að gera langa
sögu stutta lofaði ég mér því að þetta
yrði í síðasta skiptið ef ég kæmist á rétt-
an stað. Ég komst það og er núna að
reyna að standa við það loforð."
Og hvað ertu þú að gera núna?
„Þessari spurningu þarf ég oft að
svara en ég hef nóg. Ég á eftir að lesa svo margar og sjá
svo margt, - og svo eru það bamabörnin."
1001 daga- og næturviima
Þú varst lengi ístjóm Leikfélagsins...
„Já, ég var fljótt kosinn í stjórn L.R. og var ritari þar og
formaður í nærri aldarljórðung. I þá daga var formaður-
inn eins konar leikhússtjóri í mjög náinni samvinnu við
meðstjórnendur sína. Það var þroskandi og skemmtilegt
að vinna í stjórn með þeim Brynjólfi Jóhannessyni,
Lárúsi Sigúrbjörnssýili, Þorsteini Ö, Helga Skúlasyni,
Guðmundi Pálssyni og Jóni Sigurbjörnssyni. Síðar vann
ég í stjórn með leikhússtjórunum Sveini Einarssyni og
Vigdísi Finnbogadóttur. Ég er stoltur að hugsa til þess
að tveir Ieikhússtjóranna úr Iðnó hafa orðið Þjóðleikhús-
stjórar. Og Vigdís Finnbogadóttir varð forseti íslands
þegar hún hætti sem leikhússtjóri hjá Leikfélaginu. En í
rauninni hefur hún aldrei hætt þar.“
Og svofórstu í Sjónvarpið?
„Ég vann sem deildarstjóri í Seðla-
bankanum og ákvöldin í leikhúsinu. En
það var árið 1965 að ég var beðinn að
gerast deildarstjóri lista- og skemmti-
deildar Sjónvarpsins sem var að taka til
starfa og vann þar í 1001 dag og nótt.
Þar vann ég líka með ungu, rösku og
áhugasömu fólki. Það væri langt mál að
segja þá sögu en það var dálítið skondið
að þegar ég hætti í Seðlabankanum og
fór í Sjónvarpið þá lækkaði ég í launum.
Og þegar ég hætti í Sjónvarpinu og fór í
Leikhúsið Iækkaði ég ennþá meir. Þess
vegna hef ég ekki þorað að reyna fleiri
störf, hef bara ekki efni á því.“
Maskinn tók þrjá túna
Festistu aldrei í einu hlutverki t' leikhúsinu?
„Við vorum allflest svo ung sem byrjuðum hjá L.R. eft-
ir að Þjóðleikhúsið hóf störf þannig að við fengum að
leika alls konar hlutverk. Ég varð bara „frægur" á þess-
um árum fyrir það að vera alltaf að leika unglinga eða
eldgamla karla. Og við urðum að leggja sjálf maskana í
Iðnó. Það var bara til einn útlærður í því og hann var
hjá Þjóðleikhúsinu. Ég skal sýna þér hérna langa
myndaseríu sem vinur minn úr bankanum tók þegar ég
lagði maskann í gamla Candý í „Mýs og menn“. A þess-
um árum var ekki eins marpt til og nú til að gera leik-
húsgerfi. Ég fór alltaf beftil' ur'bankanum út í leikhús til
„Ég þaut inn á þetta
stóra djúpa svið og í
fátinu fórég villurveg-
ar, paufaðist í myrkr-
inu og rakstalls staðar
á kolsvartar „draper-
ingar“ og heyrði ekki
neitt. “