Dagblaðið Vísir - DV - 28.11.1981, Blaðsíða 18

18
DAGBLAÐIÐ & VtSIR. LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 1981.
Ef svo hefur veriö aö hann hafi
veriö búinn aö ákveöa aö drepa
forsetann, þá getur hann ekki
hafa veriö einn um þaö. Hann
hlýtur aö hafa veriö flæktur inn I
einhvern hring tilræöismanna”.
Fyrir Marinu var eftirleikur
þessa hryllilega atburöar i alla
staöi ömurlegur. Einna verstir
voru fjölmiölarnir. Nafni Marinu
var slegiö upp á forsíöum stór-
blaöanna, sem ekkju hins hataöa
kommúnista sem varö einhverj-
um dáöasta forseta landsins aö
bana. Margir höföu þaö á oröi
viö Marinu, aö hún og Lee væru
bæöi kaldrifjaöir rússneskir
njósnarar sem væru sneyddir
allri réttlætiskennd og svo má
lengi telja.
Að gleyma
fortíðinni
I dag reynir Marina af öllum
mætti aö geyma þessari hrika-
legu lifsreynslu sinni og þvi sem
hún hefur haft i för fyrir hana og
PEUGEOT J 9,1982
ÁRGERÐIN ER KOMIN.
Yfírbyggður sendiferöabíH með hleðsludyr
að aftan og á hlið.
Burðarmagn 1400 og 1800krs.
Rúmgóður og hár tillofts.
Framhjóladrífínn.
Fáanlegurmeð bensín- eða dísilvél.
VERÐ FRÁ KR. 140 ÞÚSUND.
HAFRAFELL,
VAGNHÖFÐA 7,
SÍMAR 85211 OG 85537.
Hinn 22. nóvember 1963 var John F. Kennedy forseti
Bandaríkjanna skotinn til bana í borginni Dallas í Texasfylki.
IMú, 18 árum síðar, er þessi atburður enn greyptur í huga
hvers manns sem eitthvert óhugnanlegasta tilræði við heims-
friðinn á þessari öld.
Flestir þeir sem upplifðu þennan hörmulega atburð geta
sagt frá því enn þann dag í dag hvar þeir voru og hvað þeir
voru að gera þá stundina þegar morðið var tilkynnt í fréttum.
Ekkja morðingjans
Marina Porter, er bandarlskur
rlkisborgari sem einna helst vildi
geta gleymt þessum örlagaríka
degi. En heimurinn leyfir henni
þaö ekki. Hún er ekkja þess
manns sem varö forsetanum aö
bana, þess forseta sem eflaust
hefur notiö hvaö mestrar lýöhylli
i Bandarlkjunum og þó viðar væri
leitaö. Hér á eftir fer stutt viötal
viö Marinu sem bandarískur
blaöamaöur tók viö hana fyrir
skömmu, á heimili hennar I út-
hverfi Dallasborgar.
„Það væri ósköp þægilegt aö
heita bara Marina Porter og geta
gleymt fortiöinni. En þaö er alltaf
eitthvað sem fær mann til aö rif ja
upp liöna atburöi. Hvaö mig
snertir sit ég uppi með þaö aö
vera fyrrverandi eiginkona
manns sem varö Bandarikjafor-
seta að bana, auk þess aö vera
fædd og uppalin I Sovétrfkjun-
um, v segir Marina og heldur
áfram.
„Þeir eru ófáir sem vilja ein-
faldlega ekki leyfa þér aö gleyma
liöinni tiö og hver þú i rauninni
sért. Einu sinni sem oftar, var ég
stödd á stórmarkaöi, þegar miö-
aldra kona kemur til mln og seg-
ir: Þú afsakar hvernig ég spyr, en
PEUGEOT
SENIKBILLINN
Marina Porter, ekkja Oswalds, ásamt barni þeirra, Rachel. T.h. á myndinni er móðir Oswalds.
Myndin er tekin þegar þær koma til réttarhaldanna skömmu eftir morðið.
mikið voöalega ertu llk ekkju Lee
Harvey Oswald. Hversvegna I
andskotanum þurfti hún aö af-
saka sig. Þaö er rétt, aö ég var
gift Oswald, en þaö er ekki þar
meö sagt aö fólk þurfi aö horfa á
mig sem hvert annað viöundur.
Áöur fyrr reyndi ég hvaö ég
gat, aö leyna fólk þvl, hver ég I
rauninni væri. En ég afber það
ekki lengur. Með þvl finnst mér
ég sjálf vera að meötaka glæp
sem ég ekki drýgöi”.
Rússnesk að
uppruna
Marina haföi verið gift Lee
Harvey I þrjú ár áöur en hann
varð forsetanum aö bana. Hún
hafði unniö sem lyfjafræöingur i
rússnesku borginni Minsk þegar
hún kynntist Lee, sem þá var
bandariskur hermaður sem
neitaö haföi aö hverfa til heim-
kynna sinna eftir striöiö. Þau
fluttust siðan til Bandarikjanna
áriö 1962.
Hjónaband þeirra var I meira
lagi stormasamt. Lee var ekki
heill á geðsmunum, hann var
drykkfelldur, árásargjarn og
uppivööslusamur heima fyrir.
Hann fékk oft þunglyndisköst og
pólitiskt andstreymi hans fyllti
hann vonleysi og eiröarleysi.
Fyrir Marinu sem kunni varla
staf I enskri tungu á þessum árum
og átti auk þess fullt i fangi meö
aö sjá tveimur dætrum sínum
Oswald myrtur
farboiöa varatburöurinn sem átti
sér staö 22. nóvember þess vald-
andi að hún féll gjörsamlega
saman.
Þó liöin séu nær tuttugu ár, þá
man hún hverja mlnútu þessa
dags. Hún hafði dvalist um stund
á heimili vinafólks slns, þegar
hún heyröi fréttirnar I útvarpinu
um moröiö á forsetanum.
„Þaö var eins og hjartaö I mér
hefði stöövast”, segir hún,
„þegar ég heyrði aö skotiö heföi
komiö frá viögeröarverkstæöi
Texasskóla. Ég vissi aö Lee var
aö vinna þar og ég vissi líka aö
hann átti riffil sem hann geymdi.
þar.
Ég vissi hvorki hvaö ég ætti aö
hugsa né gera. 1 ráðaleysi mlnu
hljóp ég út og gætti aö börnun-
um mlnum. A þessari stundu
hugsaði ég um þaö eitt hvort Lee
heföi gert þaö. Ég baö til Guös og
óskaöi þess aö þaö heföi ekki
veriö hann. 1 fréttunum var ekki
tilkynnt hvort aö forsetinn heföi
látist af skotinu. Ég kraup niöur I
grasinu fyrir framan húsiö og baö
til Guös um aö hann hliföi lifi for-
setans”.
mýkt af sjálfri mér og raunar öll-
um heimsbúum. Sú spurning
leitaöi aftur og aftur á mig,
hvernig Lee heföi getaö komiö
mér og börnum okkar I þessa
ömurlegu aöstööu. Meö þessu var
hann búinn að ákvaröa framtlö
mlnaogbarna sinna. Hann var bú-
inn að eyðileggja llf okkar...
Þaö merkilega I lifi Lees, var”,
heldur Marina áfram, „aö hann
talaði alltaf um Kennedy meö
mikilli lotningu og viröingu. Að
þvl leytinu til, haföi hann enga
ástæöu til aö myröa hann.
Tveimur dögum seinna var Lee
myrtur af næturklúbbseiganda i
aöalfangelsinu I Dallas.
„Þaö var ekki til aö bæta liðan
mina. Ég var I algjöru uppnámi
og ég fann hvernig ég var auö-
„FÓLKH)
TELUR
MIG
cci(A
—segir ekkja Lee
Harvey Oswalds,
banamanns
Kennedys forseta