Dagblaðið Vísir - DV - 28.11.1981, Blaðsíða 26

26
DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 1981.
Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæcs
' Tvœr konur sem sátu á svölum Jjölbýlishússins sáu til morðingjans á
Jlóttanum og önnur þeirra bar kennsl á hann. Á innfelldu myndinni má
sjá stofuna þarsem morðin voru framin.
ll i ’ 1
| lllt “
i ^ M, 8 lt 1
tL § •^Pjf pr * Np: í ' ‘%Jk MF*** £ *■ *? x ■■ - 'piWKJp'; :1S
mWffMÉ/bH * v ) wf~ * '* ( 13 lí V ■ 1
Eftirað hafa kálað Klóka og Töframanninum varslíkurasi á morðingjanum
að hann missti afsérannan skóinn ístiganum. Með skóinn sem einu
vísbendingu hóflögreglan leitina að Öskubusku.
Tveir menn sátu og slöppuðu af að
loknu dagsverki í ibúð i fjölbýlishúsi í
Pittsburgh í janúar 1980.
Fjölbýlishúsið var í hverfi blakkra.
Skyndiiega var drepið á dyr. Ted Ford,
kallaður Teddi töframaður, stóð upp
og gekk til dyra. Hann opnaði dyrnar
og bauð mönnunum, sem stóðu í
ganginum að ganga i bæinn. Teddi var
sjálfur gestkomandi i íbúðinni og taldi
víst að mennirnir ætluðu að heimsækja
frænda sinn, Gary Morgan, sem bjó
þar.
Þegar hann hafði hleypt mönnunum
inn í forstofuna gekk Ted inn í stofuna
og mennirnir á eftir honum. Þegar
Gary, sem gekk undir gælunafninu
Klóki, leit á mennina kannaðist hann
strax við annan þeirra, unglingspilt að
nafni Glenn Clements, en hinn mann-
inn, sem var heldur eldri að árum,
hafði hann aldrei áður augum litið.
Vart hafði hann barið mennina
augum er ósköpin dundu yfir. Ókunni
maðurinn dró upp skammbyssu og
beindi henni að Gary og skipaði honum
að hreyfa sig ekki og spurði síðan hvort
fleiri væru í íbúðinni. Clements virtist
vera undrandi og hreint ekki átta sig á
því hvað eiginlega væri á seyði. Greini-
legt var að hann var ekki í vitorði með
ókunna manninum.
Maðurinn rak nú Gary og Clements
á undan sér inn í stofuna þar sem Ford
sat. Hann skipaði þremenningunum að
leggjast á grúfu á gólfið. Þeir hlýddu
því en þó ekki möglunarlaust. Ted var
ofsareiður og lét skammirnar dynja á
hinum óboðna gesti og hótaði honum
öllu illu. Ekki virtust hótanirnar hrella
byssumanninn því viðbrögð hans voru
að berja Ted í höfuðið með byssunni.
Siðan sneri gesturinn sér að því að
binda mennina. Fyrst batt hann Ted
sem var farinn að jafna sig eftir höggið,
með rafmagnssnúru og síðan Gary á
sama hátt. Eftir að hafa bundið þá
tryggilega sneri maðurinn sér að því að
leita í vösum þeirra.
Á meðan að innrásarmaðurinn leit-
aði í vösum Garys tókst Ted á einhvern
hátt að losa af sér snúruna sem batt
hendur hans og kastaði sér á árásar-
manninn. Þegar Gary áttaði sig á því
hvað var að gerast reyndi hann hversu
traustlega hann væri bundinn og tókst
að rífa sig lausan. Reyndi hann síðan
að veita frænda sínum liðsinni eftir
bestu getu en snúran um fætur hans
gerði honum erfitt um vik.
Mennirnir þrir veltust frant og aftur
um gólfið í átökunum og allt sem á vegi
þeirra varð, borð, stólar og lampar,
steyptist um koll og mölbrotnaði. Eftir
því sem Gary best gat munað stóð
Clements, sem árásarmaðurinn hafði
ekki bundið, upp við einn vegginn, að
því er virtist skelfingu lostinn og vissi
ekki hvað hann átti af sér að gera.
Þar kom að Ted tókst að slá byssuna
úr hendi gestsins og hrökk hún frá þre-
menningunum út á mitt gólfið. Árásar-
maður varð fyrstur til þess að komast á
fætur en Gary og Ted áttu í erfiðleikum
með að standa upp því fætur þeirra
voru enn bundnir. Maðurinn þreif upp
byssuna og hóf skothrið að mönnunum
í herberginu. Fyrsta kúlan lenti í öðrum
fæti Teds, sú næsta hæfði hann í
brjóstið en þriðja kúlan fann sér skot-
mark mitt milli augna Clements. Ted
lést samstundis en Clements ekki fyrr
en tveimur stundum síðar. Engin
kúlnanna hæfði(Gary.
Nú virtist sem byssumanninum
fyndist nóg að gert og hann tók á rás út
úr íbúðinni. Hann bókstaflega flaug
niður stigana þær þrjár hæðir sem
þurfti niður á jarðhæð og svo í einum
spretti að bifreið sem stóð þar við gang-
stéttina og brunaði á braut. Svo mikill
var asinn á honum að annar skórinn
varðeftir í stiganum.
Gary flýtti sér einnig út úr íbúðinni
og niður á næstu hæð þar sem Ted bjó.
Hann sagði eiginkonu Teds hvað gerst
hefði og hringdi síðan á sjúkrabíl og til
lögreglunnar. Þegar lögreglan kom á
staðinn fann hún mennina tvo liggjandi
á gólfinu eins og þeir höfðu fallið.
Clements var þegar komið í sjúkrabif-
reið en fyrir Ted var ekkert hægt að
gera. Eina vísbendingin um hver hér
hefði verið á ferð var skórinn, sem
skilinn hafði verið eftir í stiganum.
Lögreglan stóð hér í sömu sporum og
prinsinn í ævintýrinu með aðeins einn
skó. Þvi var ekki nema eðlilegt að lög-
reglumennirnir kölluðu morðingjann
sin á milli öskubusku. Það átti skórinn
sameiginlegt skónum í ævintýrinu að
fáir myndu geta haft af honum not en
ekki vegna þess hve lítill hann væri
heldur hins að hann var óvenjulega
stór.
Við fyrstu yfirheyrslu sagði Gary
lögreglunni að hann hefði aldrei fyrr
séð hvorki Clements né morðingjann
og að sér væri með öllu óskiljanlegt
hverra erinda þeir hefðu komið til
hans. Þá gerðist það á meðan lögreglan
var enn að kanna verksummerki í íbúð-
inni að tveir 17 ára strákar sem höfðu
ekkert frétt um atburðina komu í þeim
tilgangi að kaupa marijunana. Þegar
þeir gerðu sér grein fyrir því hvað gerst
hafði og að í íbúðinni voru eingöngu
laugardag og sunnudag
frá kl. 10 til 17