Dagblaðið Vísir - DV - 28.11.1981, Blaðsíða 27

DAGBLAÐIÐ & VÍSIR. LAUGARDAGUR 28. NÓVEMBER 1981.
27
akamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál — Sérstæð sakamál
George Cobb vildi hefna bróðursíns.
óeinkennisklæddir lögreglumenn stein-
þögnuðu þeir og var ekki hægt að toga
upp úr þeim eitt einasta orð.
Gary var nú aftur tekinn til yfir-
heyrslu og játaði hann að hafa af og til
verslað með marijuana. Jafnframt ját-
aði hann að hafa átt viðskipti við Clem-
ents. Þegar lögreglan spurði hann hvort
hann teldi að morðinginn hefði komið
til hans til þess að ræna eiturlyfjum
taldi hann það ólíklegt, eins og maður-
inn hefði hegðað sér þá virtist eins og
hann væri að leita að peningum. Á
meðan á þessu stóð var síminn í ibúð-
inni stöðugt að hringja og hinir og
þessir að leggja inn pantanir á eiturlyfj-
um sem lögreglan skráði samviskusam-
lega hjá sér.
Við yfirheyrslu á íbúum fjölbýlis-
hússins kom eitt og annað í Ijós. Tvær
konur sem höfðu setið úti á svölum
höfðu séð mann sem hafði misst af sér
annan skóinn koma á harðahlaupum út
úr húsinu og aka á brott í bíl sem þær
héldu að hefði verið Cadilack. Önnur
þeirra var viss um að hún gæti borið
kennsl á manninn ef hún sæi hann
aftur.
Það var greinilegt að hér var sitthvað
gruggugt á ferðinni. Gary var viðriðinn
stórfellda eiturlyfjasölu og nafnalisti
lögreglunnar yfir þá sem versla vildu
við liann, bæði kaupa og selja, varð
sífellt lengri. Klókur karlinn var því
ntiður ekki eins klókur og hann hélt.
En uppræting eiturlyfjasölunnar í
hverfinu gat beðið, fyrst varð að hafa
upp á Öskubusku.
Þar kom að lögreglan datt í lukku-
pottinn. Við yfirheyrslur á vinum
Clements bar einn þeirra að þeir félag-
arnir hefðu verið á gangi daginn sem
Clements var myrtur. Þá hefði skyndi-
lega rennt Cadilackbifreið upp að
gangstéttinni og út stigið maður sem
hvorugur þeirra hefði þekkt og spurt þá
hvort þeir vissu um nokkurn stað þar
sem hægt væri að redda dópi.
Vitnið sagði að Clements hefði
boðist til þess að vísa manninum á
góðan sölumann en þeir yrðu þá að
fara saman. Strákarnir lögðu báðir af
stað með manninum í bílnum en vitnið
fór aldrei alla leið. Að því er hann best
vissi hafði ferðinni verið heitið heim til
Gary Morgans. Vitnið bætti því við að
maðurinn hefði sagt til nafns en að
hann myndi ekki hvað það hefði verið.
Lýsing vitnisins kom heim og saman
við lýsingu Garys, maðurinn hefði
verið mjög hávaxinn, vel á annað
hundrað kíló að þyngd og allur mjög
stórbeinóttur, á að giska um þrítugt.
Þessi tröllslega lýsing átti vel við skóinn
sem lögreglan hafði undir höndum.
Rannsókn lögreglunnar hafði öll
byggst á þvi að morðið væri á einhvern
hátt tengt eiturlyfjasölunni. Annað-
hvort hefði átt að ræna eiturlyfjum eða
þá að hér hefði verið á ferðinni einhver
af keppinautum Garys um markaðinn í
hverfinu.
Þá kom fram enn eitt vitni, sem
sagði frá atviki sem gerst hafði rétt um
það bil ári áður. Vitnið sem var kona
sagði lögreglunni frá veislu sem því
hefði verið boðið til og þar sem eiturlyf
hefðu verið höfð um hönd. Meðal gest-
anna hefði verið Ted Ford. Hún sagði
að veislan hefði ekki verið búin að
standa lengi þegar inn hefði ruðst
vopnaður maður sent hefði tilkynnt
viðstöddum að hann ætlaði að hafa á
brott með sér allt það sem þeir hefðu
meðferðis af fjárntunum og dópi.
Skipaði hann síðan fólkinu að afklæð-
ast og leggjast á gólfið. Þar næst batt
hann alla á höndum og fótum. För
þessi virtist þó ekki eingöngu farin í
fjáröflunarskyni, því að eftir að
ræninginn hafði tæmt vasa og veski
viðstaddra tók hann eina hinna nöktu
kvenna með sér inn í næsta herbergi og
nauðgaði henni.
Vegna eiturlyfjanotkunarinnar voru
ránið og nauðgunin aldrei kærð til
lögreglunnar en fórnarlömbin ákváðu
að leysa málið upp á eigin spýtur. Eitt
þeirra taldi sig hafa borið kennsl á hinn
óboðna gest og sagði Ted hver hann
væri. Örfáum dögum síðar sprakk bif-
reið í loft upp í hverfinu. í sprenging-
unni lét nauðgarinn lífið. Þar með
töldu fórnarlömbin réttlætinu full-
nægt. Konan kvaðst þess fullviss að
samband væri á milli þessara atburða
og morðsins á Ted Ford.
Áfram héldu yfirheyrslur lögregl-
unnar og þegar rætt var nánar við kon-
urnar sem sáu til morðingjans á flótt-
anum þá hafði sú þeirra sem hafði talið
sig geta borið aftur kennsl á hann orð á
því að ástæðan væri sú að honum hefði
svipað svo mjög til pilta sem höfðu alist
upp í næsta húsi við hana í Braddock.
Nágranriafjölskyldan hefði heitið
Cobb.
Haft var samband við lögregluna í
Braddock og grennslast fyrir um Cobb-
fjölskylduna. Þar var þvi til svarað að
ef að þeir væru á höttunum á eftir
einhverjum úr Cobbfjölskyldunni þá
væri það örugglega George Cobb.
Þegar spurst var nánar fyrir, þá kom í
ljós að George Cobb var alþekktur
vandræðamaður og þó hann væri ekki
nema rétt þrítugur hafði hann dvalist
langdvölum í fangelsum.
Meðal þeirra glæpa sem George
Cobb hafði hlotið dóm fyrir var inn-
brot og rán í íbúð þar sem bjuggu ung
hjón. George hafði ruðst vopnaður inn
í íbúðina, neytt hjónin til þess að
afklæðast, bundið þau á höndum og
fótum, hirt af þeim allt fémætt og
síðan hafði hann nauðgað konunni.
Eitthvað fannst lögreglumönnunum
þeir kannast við handbragðið en hvern-
ig gat það átt sér stað? Nauðgarinn úr
veislunni átti að hafa látið lífið í bíl
sínum þegar hann sprakk. Lögreglan í
Braddock gat aðeins fyllt inn í
myndina. Bróðir Georgs hafði látið
lífið í sprengingunni. Hann hafði verið
allt önnur manngerð en George,
stundað sína vinnu og verið samvisku-
samur og aldrei komist upp á kant við
lögin.
Lögreglan hélt nú til heimilis Cobb-
fjölskyldunnar. Þar var aðeins móðir
Georges heima. Hún sagðist hvorki
hafa heyrt né séð nokkuð til sonar sins í
llangan tíma. Að því er hún best vissi
héldi hann til hjá einni af vinkonum
sínum. Þegar lögreglan spurði hana
nánar um vinkonuna kom í Ijós að hún
átti bifreið af Cadilack gerð.
Næst var vinkonan heimsótt. Hún
gat frætt lögregluna um það að George
Cobb hefði fengið Cadilackinn lánað-
an daginn sem morðin voru framin.
Hann hcfði síðan ætlað að vera
kominn til hennar um kvöldmatarleytið
en einhverra hluta vegna hefði hann
tafist og ekki skilað bilnum fyrr en
næsta dag. Hann hefði síðan verið eins
og festur upp á þráð og ekki haft
nokkra eirð i sínum beinum. Hann
hefði rokið frá henni næsta dag án þess
að segja henni hvort eða hvenær hann
væri væntanlegur aftur.
Þegar vinkonunni var sýnd ljósmynd
af skónum sem morðinginn missti af
sér í stiganum þekkti hún hann strax
aftur.
Lögreglumenn voru látnir setjast að í
íbúð vinkonunnar í von um að George
myndi snúaaftur. Biðin varðekki löng.
Fjórutn dögum siðar kom hann heim
og var handtekinn.
Við yfirheyrslur neitaði hann fvrst í
stað öllunt sakargiftunt en eftir að
honunt hafði verið gert Ijóst að fjöldi
manns Itefði borið kennsl á hann og
honum tókst ekki að bera fram ueina
haldbæra fjarvistarsönnun þá gal'
hann sig og játaði á sig ntorðin.
Honum sagðist svo frá að það hefði
verið hann sem réðist inn í veisluna sem
fyrr er frá sagt. Einn gestanna hefði
nokkrum árum áður starfað við sama
fyrirtæki og bróðir George. Var
tnaðurinn sannfærður um að bróðirinn
hefði framið ódæðið. Maðurinii halði
aldrei séð George en þeir bræðurnir
voru mjög líkir í útliti.
Þegar svo bróðirinn var myrtur í mis-
gripum fyrir George sór hann þess
dýran eið að hefna fyrir morðið. Þegar
hann fór til Pittsburgh fékk hann
Clements tii þess að að vísa sér á dóp-
sala því liann vissi að strákarnir í svert-
ingjahverfinu myndu fara með hann
beinustu leið til Gary Morgan og Ted
Ford sem voru einráðir um eiturlyfja-
sölu í hverfinu. Þetta var gert i þeim
tilgangi einum að villa um fyrir iögregl-
unni svo hún gæti siður gert sér grein
fyrir því hvaða ástæður lágu til
morðsins. Af sömu ástæðu hefði liann
myrt Clements. Lögreglumennirnir
önduðu léttar. Leitinni að Öskubusku
var lokið.
1 ævintýrinu reis Öskubuska úr ösku-
stónni og giftist prinsinum sinum en
George Cobb fór úr öskunni í eldinn
því hann var tekinn af lil'i í rafmagns-
stólnum.
Ævar R. Kvaran: UNDUR ÓFRESKRA

Síðan sögur hófust hafa lifað frásagnir
um fólk, sem öðlaðist þekkingu án að-
stoðar skynfæranna. Þessi óvenjulega
bók hefur að geyma fjölda sagna af
slíku fólki, dularfullar furðusögur, sem
allar eru hver annarri ótrúlegri, en einnig
allar vottfestar og sannar.
Enginn íslendingur hefur kynnt sér
þessi mál jafn ítarlega og Ævar R. Kvar-
an. Þessar óvenjulegu sögur bera því
glöggt vitni hve víða hann hefur leitað
fanga og hve þekking hans á þessum
málum er yfirgripsmikil.
SKUGGSJA BÓKABÚD OUVERS STE/NS SE
Ruth Montgomery: ÓVÆNTIR GESTIR
Á JÖRÐU
Ruth Montgomery er vel kunn hér á
landi af fyrri bókum sínum: „Framsýni
og forspár*, „í leit að sannleikanum“ og
„Lífið eftir dauðann“. Þessi bók hennar
er óvenjulegust þeirra allra. Megin hluti
hennar fjallar um það, sem höfundur-
inn kýs að kalla „skiptisálir og hlutverk
þeirra. Tugþúsundir skiptisálna eru
meðal okkar, háþróaðar verur, sem hafa
tileinkað sér Ijósa vitund um tilgang lífs-
ins. Flestar þeirra starfa í kyrrþei mitt á
meðal okkar og leitast viö að hjálpa
okkur. Þetta fólk leitast við að þroska
með okkur lífsskoðun, sem stuðlar að
kjarki og góðleika.
SKUGGSJA BÓKABÚD OL/VERS STE/NS SE
i