Dagblaðið Vísir - DV - 28.07.1983, Page 4

4
DV. FIMMTUDAGUR 28. JtlLl 1983.
ERTU ÁNÆGÐ(UR)
MEÐ SKATTANA?
ÁNÆGDUREFÉG FINN
LEIÐTILAÐBORGA
Kjartan Ragnarsson leikarl:
„Veit þaö ekki. Ég er nú á leiðinni
til skattstjórans og ég verð ánægöur
ef ég finn leið til aö borga skattana. Sé
þá leið reyndar ekki enn sem komið
er.”
Hvað finnst þér um þær hugmyndir
aö fólk borgi meira i óbeina skatta og
þá á kostnað beinu skattanna ?
„Eg held að launþegar verði verst
úti hvað varöar beinu skattana, tel
slika skatta koma ranglátlega niður,
finnst því vel þess virði að hugaö sé
meira að óbeinum sköttum.
En hvaö sem þessu öllu líöur tel ég
nauösynlegt að borga til þjóöfélagsins,
en ég vil endilega aðrar skattheimtu-
leiðir.”
-JGH
Kjartan Ragnarsson: „Finnst vel þess
virði að hngað sé meira að óbeinum
sköttum.”
ER EKKIALLTAF
NÓG AÐ BORGA?
Guðrún Þórhallsdóttir húsmóðir:
,,Eg hef nú svo litla skatta þar sem ég
er s júklingur. En finnst fólki ekki alltaf
nógaö borga?”
Finnst þér bruölaö með skattpen-
ingana?
„Já, ég.er á því aö það sé hægt að
fara miklu betur með þessa peninga
fólksins. Og það er örugglega víða
bruðlað og peningamir ekki nýttir sem
best.
Eg vona bara að Albert hafi hemil á
ríkisútgjöldunum og mér finnst sjálf-
sagt að selja ríkisfyrirtækin ef menn
treysta sér til að kaupa þau og reka
betur.”
-JGH
Guðrftn Þórhallsdóttir: „Orugglega
hægt að fara miklu betur með peninga
fólksins.”
Mjög ánægður
með skattinn
Ásgelr H.P. Hraundal bólstrari:
„Alveg prýðilega, ég er mjög
ánægður með skattinn.”
Ekkertofhár?
„Nei, ekki hjá mér. En ég er náttúr-
lega ekkert ánægður í sambandi við
annað fólk. Eg held að skatturínn komi
dálitið illa út í sambandi við láglauna-
fólk. Sjáifur lenti ég þannig út úr því að
ég hafði engar tekjur af því ég var allt
síöastaáráspítala.”
Finnst þér tekj uskattur vera of hár?
„Það á alveg hiklaust að draga úr
honum. Þetta er allt saman brjálæði.
Þeir eru aö heimta fleiri krónur en á
sama tíma eru þær ekki neitt. Skattur-
inn er líka tekinn í vöruverði áður en
við fáum aurana. Við getum heldur
auövitaö ekki búist við góðu þegar
íhald og Framsókn, sem ég kalla fjósa-
lykt, er komið í „klammaríið”. Ihaldiö
hefur aldrei verið til viðræðu við okkur
verkafólkið.”
JBH
Ekki ánægður
með skattana
Gísli Maack, starfsmaður Amarflugs í
Keflavík:
„Nei, ég er ekki ánægður með skatt-
ana, þeir eru hærri en ég átti von á.”
Viltu láta leggja niður tekjuskatt-
inn?
„Já, ég er á því aö það sé réttlætan-
legt, tel aö með honum sé fólki hrein-
lega hegnt fyrir að vinna. Og þá er
skattlagningin alltof há i þjóöfélaginu,
tel aö með auknu aðhaldi í útgjöldum
ríkisins væri hægt að minnka skatt-
heimtuna mikið.
Eg vona að Albert finni aðrar leiðir í
þessum málum og tel reyndar að hann
sé á réttri leiö varðandi ríkisfyrirtæk-
in. Staðreyndin er nefnilega sú aö þaö
vantar hvatann innan þeirra til að þau
berisig.” -JGH
GisU Maack: „Með auknu aðhaldl í út-
gjöldum riklslns væri hægt að minnka
skattheimtuna.”
Átti von á þessu
Sigríður Lárasdóttir sendlU:
„Eg átti von á þessu svo mér leist vel
á. Þetta er bara svona eins og gengur
og gerist, í meðallagi hátt.
Þú hefur þá ekki orðið fyrir stóru
áfalli?
„Nei, þetta „sjokkeraöi” mig ekki.”
En hvernig heldurðu að gangi að
borga?
„Það gengur örugglega erfiölega.
Eg þarf að borga 10 þúsund krónur á
mánuöi til áramóta og er aö hætta að
vinna. Eg veit því hvemig það fer,
maður verður bara að borga.’ ’
Hvemig lítur dæmið um tekjur og
gjöld út?
„Þetta gengur yfirleitt ekki upp hjá
fólki, sama hvað maður hefur mikið.
Reyndar er sama hvað fólk fær, það er
aldreiánægt.” JBH
Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði Svo mælir Svarthöfði
Varnarmál í öndvegi á kaupbindingartfmum
Það vekur athygll að ÞjóðvUjinn
og Alþýðubandalagið era ekkert að
flýta sér að æsa vinnumarkaðinn tU
komandi átaka. Félög eru að segja
upp samnlngum tU að það verði ekki
eftir á haustdögum, en forustumenn
ASt þylja slnn harmasöng yfir kaup-
skerðingum. Slghvatur Björgvins-
son, fyrrverandi ráðherra, benti á
þessar staðreyndir í DV nýlega, og
fékk óþökk fyrir i ÞjóðvUjanum,
einkum vegna þess að hann taldi að
melrl áhersla væri iögð á varaarUðlð
og atómsprengjuna. Gömlum verka-
lýðssinnum kemur þetta einmitt
spánskt fyrir sjónir, enda hafa þeir
öðra vanist af flokki, sem boðaði
samningana i gUdi, en stóð síðan að
fjórtán kjaraskerðingum á Uðnum
stjóraartíma. Vel getur verið að Uðs-
oddum Alþýðubandalagsins flnnist
að þelr hafi ekki um annað merkl-
legra að tala en varaarUð og atóm-
sprengju, enda er Keflavikurganga
„forud”, en sagt hefur verið að í
hana mættl fara á reiðhjóU.
Núverandl ríkisstjórn hefur bundið
kauplð fram i október, þegar leyfð
verður 4% hækkun. Engum dettur í
hug að með þessum aðgerðum sé
stjórnin að frlðmælast við launþega-
breyflnguna. Þrátt fyrir kaupbind-
lngu eru hækkanir á ferð, bæði í land-
búnaði og hjá þjónustufyrirtækjum.
Það er svoUtið undarlegt að vera að
ræða þessar hækkanir, þegar neyt-
andinn býr við kaupbindingu, en vel
má vera að á máUnu séu póUtískar
skýringar. Vitað er að aðgerðlr rikis-
stjóraarinnar miða að lækkun
verðbólgu niður í 40—30% á næsta
ári. Hingað til höfum við haldlð að
verðbólgan væri mál okkar einna, en
svo er ekki þegar hún nálgast 140% ft
ársgrundveUi án aðgerða. Þegar svo
er komlð efnahagsliflnu, þá bregða
lánardrottnar okkar hart við og end-
urskoða aUar fyrri ákvarðanir hvað
fyrlrgreiðslu við tsland snertlr, og
hefðu ekki verið tU viðtals um frek-
ari fyrirgreiðslu, ef ekki hefði komið
rUdsstjóra, sem stefndi að lækkun
verðbólgunnar.
Það var á þessum vendipunktf
efnahagsmála, sem stjóramálamenn
fóru að tala um efnahagslegt sjálf-
stæði þjóðarinnar, svona tU aðgrein-
ingar frá öðra sjálfstæði. Aðgerð-
irnar nú miða í meglndráttum að þvi
að viðhalda efnahagslegu sjálfstæðl.
En menn trúa þvi varla. Þeir þurfa
að borga hækkanir á landbúnaðar-
vörum, bensini, rafmagni og síma,
svo eitthvað sé taUð. Og það verða
þessar hækkanir, stöðugar og mark-
vissar, sem á endanum reka fólk út á
göturaar tfl að mótmæia undir
forustu Alþýðubandalagslns og ASt.
Þá er aUt eins víst að þurfi að kjósa
að nýju tU Alþingls. Ef vlð gefum
okkur að kommúnistar komlst við
það i stjórn og verðbóigan taU nýjan
Upp upp fyrir hundrað prósenta
marklð, kemur að þvi að okkur verði
aUar bjarglr bannaðar í lánastofn-
unum á Vesturlöndum. Þá er aðeins
einn voldugur aðUl cftir tU að lána
okkurpeninga.
A Vesturlöndum geta Sovétríkin
ekkl unnið ríki með vopnavaldi. En
steypi póUtiskir vopnabræður
iöndum i efnahagslegt öngþvelti,
væri hægt að tengjast vlðkomandi
löndum með lánum og fyrirgrelðslu
margvislegri. Og þegar við erum að
tala um efnahagslegt sjálfstæði,
erum við einmitt að tala um sjálf-
stæðl gagnvart lánardrottnum. TU
að halda megi þessu sjálfstæði i
framtiðlnni dugir ekkert minna en
riða bót á verðbólgunnl og þola það
timanlega óréttlæti, sem felst í kaup-
bindingu annars vegar og hækkunum
á neyslu og þjónustu hins vegar. Nú-
verandi ríkisstjóra lifir „krakk”,
sem með einum og öðrum hætti er
reynt að dylja fyrir almenningl. Það
er kannski af þelm ástæðum, sem
fyrrverandi stjóraarherrar, með
fjórtán kauplækkanir á samvisk-
unni, vUja heldur ræða varaarUðið
og atómsprengjuna sem stendur en
ástand kaupgjaldsmála. Það er litið
fagnaðarefni að vera ráðherra i
„krakk”-stjóra, en það er betra en
tapa efnahagslegu sjólfstæði án
viðnáms.
Svarthöfði.