Dagblaðið Vísir - DV - 04.04.1984, Síða 12

Dagblaðið Vísir - DV - 04.04.1984, Síða 12
12 ÐV. MÍÐVIKUÐÆGUR 4.APRIL; 1984. Útgáfufélag: FRJÁLS FÚÖLMIÐLUN HF. Stiórnarformaðurogútgáfustjóri: SVEINN R. EYJÓLF.SSON. Framkvæmdastjóriogútgáfustjóri: HÖRÐUR EINARSSON. Ritstjórar: JÓNAS KRISTJÁNSSON og ELLERT B. SCHRAM. Aöstoðarritstjórar: HAUKUR HELGASON og ELÍAS SNÆLAND JÓNSSON. Fréttastjórar: JÓNAS HAR ALDSSON og ÓSKAR MAGNÚSSON. Auglýsingastjórar: PÁLL STEFÁNSSON og INGÓLFUR P.STEINSSON. Ritstjórn: SÍDUMÚLA 12—14. SÍMI 86611. Auglýsingar: SÍÐUMÚLA 33. SÍMI 27022. Afgreiðsla, áskriftir, smáauglýsingar, skrifstofa: ÞVERHOLTI 11. SÍMI 27022. Sími ritstjórnar: 86611. Setning, umbrot, mynda- og plötugeró: HILMIR HF„ SÍÐUMÚLA 12. Prentun: Árvakur hf„ Skeifunni 19. Áskriftarverðá mánuði 250 kr. Verð í lausasölu 22 kr. Helgarblað25kr. ÞátttakaníNato 1 dag er þrjátíu og fimm ára afmælisdagur Atlants- hafsbandalagsins. Islendingar eru stofnaðilar banda- lagsins og þess sögufræga dags, 31. mars 1949, verður lengi minnst þegar Alþingi samþykkti inngönguna undir lögregluvernd gegn múgæsingum og uppþotum. Allar götur síðan hafa staðið látlausar deilur um aðild íslands að Nato og raunar hefur sá ágreiningur klofið þjóðina í tvær andstæðar fylkingar þótt ekki séu þær jafnstórar. Mikill meirihluti þjóðarinnar hefur hvað eftir annað í al- mennum kosningum látið í ljós stuðning við þá flokka sem fylgja Atlantshafsbandalaginu að málum. Minni- hlutinn er engu að síður hávær og fyrirferðarmikill þótt segja megi með sanni að mjög hafi dregið úr tilfinninga- legum forsendum þeirrar andstöðu. I fyrstu var höfðað til þjóðernis og sjálfstæðis og hvort tveggja talið í hættu með Nato aðild. ' Talsmenn Atlantshafsbandalagsins í röðum íslenskra stjórnmálamanna voru uppnefndir landssölumenn og þjóðsvikarar og stór hópur íslendinga tók þátt í barátt- unni gegn Nato í nafni föðurlandsástar sem Nato and- stæðingar höfðuðu mjög til. Sagan hefur sannað að sjálfstæði Islands hefur í engu verið skert með þátttöku í Atlantshafsbandalaginu og raunar er það svo að aðildarríki Nato geta hrósað sér af því með réttu að tilheyra, öll með tölu, þeim örfáu ríkjum í veröldinni þar sem lýðfrelsi og mannréttindi eru í heiðri höfö. Auðvitaö má lengi deila um það hvort Nato hafi tryggt frið eða stöðvað framrás kommúnismans í okkar heims- hluta. Sú kenning hefur að minnsta kosti verið sett fram að Sovétríkin hafi aldrei ætlað sér að ganga lengra en Yalta samkomulagið um skiptingu Evrópu hafi falið í sér. En hitt er engu aö síöur staðreynd að Nato sem hernað- arbandalag hefur aldrei farið með ófriði á hendur öðrum , þjóðum. Friður hefur ríkt í Evrópu allt frá því að bandalagið var stofnað. Islendingar geta verið stoltir af því að hafa tekið hönd- um saman við frjálsar þjóðir í Evrópu og lagt sitt af mörkum til að tryggja frið og frelsi. Reynslan af stofnun Atlantshafsbandalagsins er góð. Hún hefur sannað gildi sitt. Þátttöku okkar í Atlantshafsbandalaginu hefur fylgt sú kvöð að erlent herlið dvelur hér á landi. Það er ill nauð- syn sem er fleinn í holdi allra þeirra sem hafa andúð á vígbúnaði. Dvöl erlends herliðs innan landamæra sjálf- stæðs ríkis er ekki eftirsóknarverð og öllum frjálshuga Is- lendingum til ama. Þjóðin má aldrei sætta sig við er- lenda herliðið sem ævarandi staðreynd. Sá dagur mun vonandi einhvern tíma renna upp að er- lendir hermenn hverfi af landi brott og þjóðin sjálf verði fær um að tryggja varnir sínar og öryggi. Langvarandi sambúð þjóöarinnar og varnarliðins bandaríska býður ýmsum hættum heim. Þeim hugsunar- hætti vex ásmegin að varnarliðið eigi að greiða fyrir dvöl sína með alls kyns fjáraustri til framkvæmda sem sjálf- stæð þjóð á sjálf að standa undir. Við erum háðir varnar- liðinu með ýmislega fyrirgreiðslu og þjónustu sem veitt er með beinum og óbeinum tengslum við varnarliðið og dvöl þess hér. Siglingar til og frá landinu eru eitt dæmi þess. Flutningar fyrir varnarliðið vestur um haf gera ís- lenskum skipafélögum kleift aö halda uppi samgöngum við Vesturheim. Fyrirgreiðsla Bandaríkjastjórnar vegna flugsins er af sama toga. Við skulum halda áfram að vera þátttakendur í At- lantshafsbandalaginu, en aldrei þrælar þess. ebs Ofanbyggðarvegur á útivistarsvæðum — athugasemdir við fyrirhugaða staðsetningu Ofan byggðar í Breiðholti er Vatnsendahæð. Ur aflíðandi brekk- um hennar er fagurt útsýni og kyrr- sælt mjög. Þetta er útivistarsvæði þeirra sem í Breiðholtinu búa. Þarna geta mæður leyft bömum sínum áhyggjulaust að dvelja dagstund við leik eða í berjamó á góðviðrisdögum sumarsins eða renna sér á skíðum og snjósleðum á vetrum. Þarna fer vinnandi fólk í gönguferðir og nýtur kvöldkyrröarinnar og horfir á sólar- lagið aö afloknu amstri hversdags- ins, l^ust við skarkala borgarlifsins, án þess þó aö hafa þurft aö leita langt yfir skammt. Gaukshreiðrið Nú á að taka þetta allt frá okkur. Hvemig stendur á því, kann ein- hver að spyrja. Svarið mun vera það Beina br&ða linan sýnir legu Ofan- byggðarvegar ains og ætíun yfír- vatda er að byggja hann, en punkt- aða linan sýnir tiUögu um nýja legu sem segir frá i greininni. að minnka þarf umferð þeirra er búa sunnan Reykjavíkur um Breiðholts- braut þegar Reykjanesbraut (Kefla- víkurvegur) mdli Hafnarfjarðar og Breiðholts verður orðin staðreynd. Þá leyfir undirritaður sér að spyrja á móti, hvers vegna í ósköp- unum ekki megi nota annaö land undir umférðarvandræði utanbæjar- manna en vinsælt hvíldar- og úti- vistarsvæði fast viö byggð, og hvers vegna eiga þeir, sem fengu úthlutaö byggingarreit á friðsælum stað á borgarmörkunum, allt í einu að fá bróöur Keflavíkurvegarins fyrir nágranna, nágranna sem er bæði há- vær, sóðalegur og auk þess stór- hættulegur. Af hverju er veriö að verpa eggjum í hreiður annarra? önnur lausn Að sjálfsögðu hljótum við Reyk- víkingar að vilja að aðrir fái komist á sem auöveldastan hátt leiðar sinn- ar og ennfrekar ef það þýöir að álag- ið á gatnakerfi borgarinnar minnk- ar, en það leiðir af sér sparnað i rekstri og viðhaldi og að auðveldara verður að komast milli staða í um- ferðinni. Þess vegna er það hags- munum allra, sem hlut eiga að máli, fyrir bestu að þetta umferðarvanda- mál verði leyst en hér -er um tals- verða umferð að ræða því að umferð- arspá fyrir Ofanbyggðaveg mun gera ráð fyrir nokkur þúsund öku- tækjum á sólarhring. Nú er það svo, eins og meðfylgj- andi yfirlitsmyndir sýna, aö nóg er af óbyggðu landi milli núverandi úti- vistarsvæðis og Elliöavatns, auk þess sem þar er vegur þegar fyrir hendi. Þess vegna vaknar sú spum- ing, hvort ekki megi byggja þessa nýju hraðbraut ofan á núverandi vegi og beygja út af henni til suðvest- urs sunnan byggðar og útivistar- svæða í Breiðholti. Lega hennar fær- ist þá að vísu úr lögsagnarumdæmi Kjallarinn STEINDÓR GUÐMUNDSSON VERKFRÆDINGUR Reykjavíkur yfir í Reykjaneskjör- dæmi, en það er rökrétt því aö þá er búiö að koma henni fyrir á landi þeirra sem hún er gerö fyrir. Lokaorð Síöastliðið miðvikudagskvöld var haldinn almennur fundur í Selja- skóla til þess að mótmæla fyrirhug- aðri hraðbrautargerð. Flestir uröu undrandi og reiöir þegar þeir áttuöu sig á því, að þrátt fyrir alla umhverf- ismálaumræðu undanfarinna ára, þá hafði viðhorf stjómmálamanna, arkitekta og annarra aðila sem mef skipulagsmál fara, ekkert breyst. Hugsunarleysið virtist vera orðiC alls ráðandi á ný og mönnum reynd- ist erfitt aö finna sökudólginn. Menn urðu sammála því á fundin- um aö leita uppi þá sem bera ábyrgð á þessu og bera fram mótmæli auk þess sem efnt verður til undir- skriftarsöfnunar meöal íbúa hverfis- ins. Ástæða er til þess að hvetja alla þá, sem telj a sér málið skylt að koma í veg fyrir enn eitt slysið í skipulags- málum, og að lokum vil ég leyfa mér aö leggja það til, að þessari mann- virkjagerð verði mótmælt enn frekar með því að þeir, sem eru þessu mót- fallnir, planti trjám ofan byggðar á þeim svæðum þar sem þeir vilja ekki hafa veginn. Megi þau tré síðar verða aö mynd- arlegum skógi þar sem engin hrað- braut fær þrifist. Bótaréttur steypu- kaupenda enginn - löggjafinn sefur á verðinum Þann 27. júní 1983 var í Hæstarétti kveöinn upp mjög afdrifaríkur dómur í máli, sem reis út af gallaðri steypu í einbýlishúsi. Steypan var keypt árið 1962 en skemmdir á veggjum hússins komu í ljós áriö 1976. Hæstiréttur taldi sannað, að seld hefði verið gölluð síeypa, en sýknaði steypuseljanda af skaðabótakröfunni þar sem dómurinn taldi, að um viöskiptin giltu lög nr. 39/1922 um lausafjárkaup og að ábyrgð seljanda væri því aðeins í eitt ár. Einn dómenda, Magnús Thoroddsen, var þó með sérákvæði. Taldi hann „með öUu ótækt að feUa skaðabætur vegna steypugaUa undir hinn skamma fyrningarfrest 54. gr. laga nr. 39/1922.” og að „skapa þyrfti dóm- venju á þessu sviði.” Niðurstaða hans varð sú, að taka bæri mið af lögum nr. 14/1905 um fyrningu skulda og annarra kröfuréttinda og miða við 10 ára fymingarfrest frá afhendingardegi steypunnar. Sérákvæði þetta dugði þó ekki til að koma ábyrgð á steypu- seljandann þar sem meira en 10 ár voru liðin fré kaupum steypunnar. Borgudómur, sUpaÍAur aöal- Kjallarinn • „Af niðurstöðum þessa dóms verður ekki annað séð en að Hæstarétt hafi brostið kjark til að skapa dómvenju um tækniatriði, sem ekki voru fyrir hendi, þegar núgildandi lög um bótarétt í viðskiptum voru sett.” GÍSLIJÓNSSON PRÓFESSOR

x

Dagblaðið Vísir - DV

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.