Dagblaðið Vísir - DV - 22.04.1985, Side 4

4
DV. MANUDAGUR 22. APRIL1985.
Undir meðalstyrk
Vorsýning’85
Vorsýnlng ’85
Kjarvalsstaðir
Þótt árlegar samsýningar FlM hafi
oftast nær verið haldnar að hausti,
mæla engin lög fyrir um að sá háttur
skuli hafður á til eilífðarnóns. Ýmis-
legt mælir m.a.s. gegn þeim árstíma
sem heppilegum fyrir meiriháttar sýn-
ingar. Asamt með öörum þjóöfélags-
þegnum eru listamenn þá nýkomnir úr
sumarleyfi og e.t.v. ekki farnir að gera
sig klára fyrir sýningarstúss, auk þess
sem sumarleyfi ganga á sjóði margra.
Því er það vel til fundiö af sýningar-
nefnd félagsins aö efna til sýningar að
vori, þótt ekki sé til annars en að kanna
viðbrögðin, meöal listamanna sem
annarra. Samflot með Myndhöggvara-
félaginu er einnig ágætlega við hæfi og
eykur á fjölbreytnina. Um hlut þess
verður f jallað nánar í annarri grein.
Kjölfesta
Eins og tíðkast hefur á undanförnum
árum, mynda nokkrir ágætir félags-
menn sérstakan kjarna á sýningunni
og er það ótneitanlega kjölfesta fyrir
hana. Annars væri hún öllu tætings-
legri en hún er. Ætti útlendur maður að
draga af henni ályktanir um styrk
FtM, er ég hræddur um að þær y rðu fé-
laginuíóhag.
Þarna eru sem sagt heiðursgestimir
fimm annars vegar, hins vegar er fá-
mennur og sundurlaus hópur, mest ný-
ir félagsmenn og staðfastar félagsver-
ur. Allt í allt eru á sýningunni 29 félags-
menn, af rúmlega 100 limum í FIM.
Eg held að það hljóti að gefa auga-
leið, að þegar u.þ.b. 70% félagsmanna í
einhverju félagi vilja ekki, af misjafn-
Myndlist
Aðalsteinn Ingólfsson
lega gildum ástæðum, taka þátt í til-
teknum og reglulegum aðgerðum, þá
er um annað tveggja að ræða fyrir for-
ystu félagsins, að hætta þessum að-
gerðum alveg eöa skipuleggja þær með
öðrum hætti.
Staða mála
Nú þætti mér sjálfum missir af
reglubundnum úttektum á því sem
venjulega er kallað „staöa mála” í ís-
lenskri myndlist, með stórsýningum af
einhverju tagi. En þó virðist ekki hægt
að reiða sig á framtak og góðan vilja
einstakra félagsmanna, heldur verður
sýningamefnd að ganga fram fyrir
skjöldu, innheimta verk með hörðu og
búa til sýningar: þemasýningar, af-
mælissýningar, haustsýningar eöa
hverju nafni sem þessar sýningar
nefnast.
Vorsýning ’85 er sem sagt virðingar-
verð tilraun, en tekst ekki. Þetta er
fyrsta samsýning FlM sem ég mundi
vilja kalla beinlinis leiöinlega.
Hvað heiðursgestina áhrærir, þá
þótti mér gaman aö áöur óþekktum
(eða lítt þekktum) málverkum eftir
Jóhann Briem og ég var impóneraður
af nýjum málverkum Sigurðar Sig-
urðssonar, sem eru sérkennilegur
blendingur festu og frjálsra pensil-
drátta. Og gott var að sjá þá reisn sem
þama er yfir nýjum málverkum
Magnúsar Kjartanssonar, sem stað-
festir sérstööu hans í íslenskri mynd-
list.
Sérstök birta
En það var aðeins einn heiöursgesta
sem kom mér á óvart með verkum sín-
um. Mér hefur fundist grafík Valgerð-
ar Bergsdóttur heldur daufleg og
ómarkviss í seinni tíð, en teikningar
hennar hér, unnar að hluta með „frott-
Sigurður Þórir.
Jóhann Briem.
age” tækni, eru skínandi verk í fleiri
en einni merkingu. I þeim er myndflöt-
urinn allur virkur og kvikur á yfir-
borði, en þar undir mótar fyrir ýmsum
tilbrigðum, afstrakt og hlutbundnum,
sem kalla aftur og aftur á áhorfandann
en virðast aldrei eins. Og þrátt fyrir
hið myrka yfirborð myndanna, stafar
af þeim sérstakri birtu.
Hvað aðra þátttakendur áhrærir, þá
fannst mér einna mest nýnæmi að
táknmyndum Arnars Herbertssonar,
máluðum á tréfleka eins og gamlar alt-
aristöflur, geómetrískum eftirherm-
um Ama Páls og öndverðlegum mynd-
um Margrétar Jónsdóttur. Málverk
Einars Hákonarsonar hafa sjaldan
verið heillegri og malerískari og verk
Hrings Jóhannessonar sjaldan einfald-
ari.
Aðrir viðstaddir eiga hér allir sólíd
verk, en bæta tæpast miklu við það
sem maður þegar þekkir til þeirra.
Vorsýningunni fylgir afbragðs vel gerð
sýningarskrá sem vert er að þakka
fyrir.
Gremjan leyndi sór ekki i andliti Mary Decker þegar hún datt kylliflöt i
hlaupi ó ólympíuleikunum i fyrra. Þessi mynd er ein af fjölmörgum frótta-
myndum, sem eru ó sýningu i Listasafni Alþýðu, sem opnuð var um helg-
ina. Á sýningunni eru bœfli eriendar og innlendar fróttamyndir.
Sýningin verflur opin frá 14.00 til 22.00 um helgar og virka daga til 20.00.
Hún stendur f ram til 1. maf. APH
í dag mælir Pagfari______________j dag mælir Dagfari í dag mælir Dagfari
Góði dátinn Alexander
Húsnæðismól hafa verið ofarlega ó
baugi að undanförnu. Er það vel
sklljanlegt. Helftin af þjóðinni hefur
farið að róðum foreldra sinna og
flokksforingja og fest kaup ó íbúð
eða lóð til húsbyggingar. A tsiandi er
enginn maður með mönnum nema
hann elgi sitt eigið húsnæði. Hinn
helmingurinn biður i startholunum
eftir því að hafa aldur til að stökkva
niður í húsgrunnana og taka þótt í
þessu séríslenska ævintýri, að eign-
ast þak yfir höfuöið. Gallinn er bara
só að menn uppgötva fljótt að hús-
byggingar kosta peninga og af því
enginn ó peninga nú til dags kemur
þessi uppgötvun fólki í opna skjöldu.
Bæði er það óþægilegt að þurfa að
borga með peningum sem ekki eru til
og svo einnig hitt að jafnvei þótt
menn grípi til þess óyndisúrræðis að
sló lón þurfa þeir einnig að borga
lónin. Það er alveg nýtt hér ó landi
enda hefur verðbólgan yfirleitt séð
um þó hiið mólsins. Skuldakóngar
hafa jafnan verið ríkustu menn
landsins þangað til bankakerfið og
Bygglngasjóður tók upp ó þeim f jóra
að verðtryggja lónin.
Verðtryggingin felur það í sér að
skuldarinn þarf að greiða tU baka
jafnvirði þeirrar krónu sem hann
fékk að lónl. Fljótt ó litið sýnlst það
ekki ósanngjarnt en húsbyggjendur
eru ekki aldeilis sóttlr við þó
tUhögun. Þeir hafa safnast saman
svo þúsundum skiptir, ýmist i Sig-
túnl eöa Hóskólabiól tU að mótmæia
þvi gerræði að þurfa að borga lónin
með vöxtum og verðtryggingu.
Kemur brótt að þvi að blankir hús-
byggjendur taki LaugardalshöUina ó
leigu undir fundahöld sín enda
stækkar só hópur óðum sem ekki ó
fyrir skuldum. Er enginn vafi ó þvi
að skuldum vafnir húsbyggjendur
eru langtum fleiri en iandsfundar-
fuUtrúar Sjólfstæðlsflokksins og auk
þess mó með réttu benda ó það, að
skulduglr menn finnast viðar heldur
en niðrl i húsgrunnum og þeir eiga
tvímælalaust samleið i þelrri
kröfugerð ó hendur riklsstjórninni,
að skuldir þeirra séu feUdar niður.
Eða hver er munurinn ó þvi að
skulda húsið eða bUinn, videotækið
eða matarreikninga ef skuldirnar
eru ó annað borð verðtryggðar?
Annaðhvort skuldar maður eða
maður skuldar ekkl.
Er deginum ljósara að obbinn af
tslendingum mun bætast í þennan
grótkór húsbyggjenda. Og þar sem
pólitikusar sjó það strax i hendl sér
að þeir eiga engan - sjéns ef þeir eru
ó móti skuldurum, þó hafa þeir falið
Alexander nokkrum Stefónssyni,
sem nú gegnir embætti félagsmóla-
róðherra, að grelða götu þessa fólks.
Alexander hefur sem sagt fengið það
verkefni að koma skuldunum fyrir
kattarnef svo skuldararnir fari ekki
fyrir kattarnef.
Alexander hefur tekið
skynsamlega ó þessu vandamóii eins
og góðum framsóknarmanni sæmlr.
Hann hefur núna undanfarna
mónuði haft þó meginreglu að sam-
þykkja aUt sem skuldararnir hafa
fram að færa. Grótkórinn er ekki
fyrr búlnn að lýsa hörmungum
sínum og næstu afborgunum en Alex-
ander kemur fram i fjölmiðlum og
viðurkennir að ailt sé satt og rétt
sem um er kvartað og lofar bót og
betrun. VandamóUð er það eitt að
róðherrann hefur ekki undan. Hann
lýsir þvi stöðugt yflr að hann muni
leggja fram tUlögur sinar í næstu
viku. Aumlngja Alexander hefur
hins vegar ekki fundið þessa viku
vegna þess að í hverri viku, ó
hverjum degi, hækka skuldirnar og
nýjar kröfur koma fram. Eins og
staðan er i dag, er aUt útUt tU þess
að Alexander, ef hann getur gert hlé
ó yfirlýsingum sínum, veiti
skuldurunum sérstaka umbun úr
ríkissjóði fyrir að eiga ekki fyrir
skuldum. Er það þakkarvert enda
nær það ekki nokkurri ótt að hús-
byggjendur þurfi að greiða lón sín tU
baka. Það hefur aldrei óður þekkst
hér ó landl og ótækt með öUu.
Dagfari.