Dagblaðið Vísir - DV - 14.09.1985, Blaðsíða 19

DV. LAUGARDAGUR14. SEPTEMBER1985.
63
rchestral
anoeuvres
Þetta hafa þeir strákarnir í
Orchestral Manoeuvres In The Dark
eöa OMD gert og gengur bara vel. Þeir
eiga viö þaö vandamál aö glíma að
vera hærra skrifaöir meöal gagnrýn-
enda í Bretlandi en meðal almennings
en njóta hins vegar mikilla vinsælda á
meginlandi Evrópu, sérstaklega í
Norður-Evrópu.
Furðulegt nafn
Orchestral Manoeuvres In The Dark:
(sannarlega undarlegt hljómsveitar-
nafn; útleggst eitthvað í áttina aö
herkænskubrögð hljómsveitarinnar í
myrkrinu á íslensku!) kemur frá
hljómsveitaborginni Liverpool einsog
svo margar góöar hljómsveitir og
heldur á þessu ári upp á sex ára starfs-
afmæli.
Hljómsveitina skipa í dag þeir Paul
Humphreys, Andrew McCluskey, Mal-
colm Holmes og Martin Cooper, en
tveir þeir síöastnefndu eru nýtilkomnir
sem fastir meölimir.
Upphafsmennirnir aö OMD voru
þeir Paul Humphreys og Andrew
McCluskey og enn sjá þeir um allar
lagasmíöar, textagerö og útsetningar.
Þeir eru OMD.
INTHE
ark
Enginn er spámaöur í sínu fööur-
landi segir máltækið og á þetta ekki
síður viö um hljómsveitir sem og aðra
Tears For Fears í Bandaríkjunum um
þessar mundir en í heimalandinu Bret-
landi nýtur hún miðlungsvinsælda.
listarmanninn en viö þessu er ekki
mikið aö gera; erfitt er aö segja til um
hver orsökin fyrir þessu er og því ekk-
spámenn. Þekkt dærni um sannleiks- I
gildi þessa gamla máltækis er vel-
gengni bresku hljómsveitarinnar
Það aö vera meira og minna hafnað
af löndum sínum hlýtur aö vera æöi
súrt epli aö bíta í fyrir margan tón-
ert annað aö gera en aö bíta á jaxlinn
og bölva í hljóði og halda svo áfram
ótrauöur.
Segulbandið Winston
Þegar þeir Paul og Andrew voru aö
hefja tónlistarferil sinn í Liverpool
uppúr 1975 var pönkið í algleymingi og
tölvupoppiö að hef ja innreiö sína. Þeir
hölluöust frekar aö tölvupoppinu og
þegar OMD var stofnuð í lok árs 1978
samanstóð hún af þeim Paul og
Andrew og segulbandi nokkru sem hét
Winston. Paul sá um hljómborösleik og
söng, Andrew gítarleik og söng en
Winston sá um afganginn.
Og OMD vakti athygli sem varö til
þess aö henni var boðið að taka upp
smáskifu snemma árs 1979. Platan,
sem innihélt lagiö Electricity, þótti
bara skramþi góð og hljómplötufyrir-
taddð Din-Disc þóttist sjá sér hag í þvi
að fá OMD í sínar raðir og bauð
samning.
Enola Gay
Eftir þetta fóru hjólin að snúast en
engu að síður var OMD ennþá óskrifaö
blaö meöal þorra almennings í Bret-
landi.
Ur því var bætt síðla árs 1980 er smá-
skífan Enola Gay kom á markaðinn.
Platan náöi strax miklum vinsældum
enda lagið gott. I kjölfariö sigldi svo
breiöskífan Organisation og hún seldist
sömuleiöis vel. Samt vantaöi herslu-
muninn á aö OMD gæti talist í hópi
allra fremstu hljómsveita Bretlands.
Þegar hér var komið sögu höföu þeir
Paul og Andrew lagt Winston vininum
og ráöiö lifandi fólk í hans staö enda
hljómsveitin farin að troða upp i
ýmsum meiriháttar hljómleikahöllum
í Englandi og í Evrópu.
Táningahetjur
Því var nefnilega þannig variö að
snemma uppgötvuðu meginlandsbúar
hvaö í OMD bjó og höfðu Belgar og
Hollendingar sérstakt dálæti á hljóm-
sveitinni.
En þaö var heima í Bretlandi sem
hljómsveitin vildi fá viöurkenningu og
þaö tókst meö útgáfu smáskífanna
Joan Of Arc og Souvenir og breiöskíf-
unnar Architecture & Morality en allar
þessar plötur komu út 1981 og voru
bæði lögin Souvenir og Joan Of Arc á
breiðskífunni.
Skyndilega var OMD á allra vörum í
Bretlandi og víöar því gagnrýnendur
og almenningur voru sammála um að f
þessi lög og platan í heild væri meö því
allra besta sem tölvupoppið heföi alið
af sér.
— Eftir aö viö gáfum út Architec-
ture & Morality gjörbreyttist hlust-
endahópurinn hjá okkur á tónleikum,
segir Andrew. Skyndilega vorum viö
orönir einhverjar táningahetjin- og
fremstu bekkirnir voru fullir af æpandi
smápíum.
Allt í vaskinn
Það var því mikil freisting fyrir þá
Paul og Andrew er þeir fóru að vinna
aö næstu plötu að halda sig viö sömu
formúlu og á A & M (þetta er svo langt
nafn aö ég nenni ekki aö skrifa það);
þannig væri velgengnin tryggö og allt í
sómanum. En þeir voru ekki á þehn ®
buxunum aö hjakka í sama farinu
lengi og á næstu plötu tóku þeir upp á
því aö stunda tilraunastarfsemi í tón-
listinni og einsog hendi væri veifaö var
velgengnin fyrir bí.
Platan sem bar nafniö Dazzle Ships
fékk hörmulega útreið hjá gagnrýn-
endum og ekki var almenningur upp-
rifnari. Ofan í kaupiö bættist skortur á
smáskífum og hljómsveit sem ekki
getur sent frá sér slarkfærar smá-
skífur er ekki hátt skrifuð í Bretlandi.
Allt kemur fyrir ekki
Þeir Paul og Andrew vilja ekki
viðurkenna aö þessar móttökur sem
Dazzle Ships fékk hafi oröiö til þess aö ,
þeir sneru sér aftur aö auðmeltari tón-
list; þeir segja aö Dazzle Ships hafi
bara verið smáhlykkur á annars
nokkuö beinni línu. -
Hvað um þaö, næsta plata, Junk
Culture, fékk bærilegar viötökur hjá
gagnrýnendum í Bretlandi en hinn al-
menni plötukaupandi virtist samt ekki
leggja í að kaupa plötuna. Smáskífan
Talking Loud And Clear gekk þó sæmi-
lega en ennþá var langt í land meö að end-
urheimta fyrri vinsældir.
Og nú á dögunum kom út sjötta
breiðskífa OMD og þar fer hljóm-
sveitin hreinlega á kostum; hvert lagiö r -
ööru betra á plötunni, en allt kemur
fyrir ekki, almenningur í Bretlandi
lætur sér fátt um finnast og því er ekki
undarlegt þótt þeir félagar Paul
Humphreys og Andrew McCluskey
segi: — Þaö lítur bara út fyrir aö viö
verðum aö byrja alveg upp á nýtt í -
Bretlandi.
-SþS-