Dagblaðið Vísir - DV - 03.09.1986, Blaðsíða 14

14
Spumingin
Ferð þú eftir verðlags-
könnunum?
Karl Andreassen nemi: Nei, það geri
ég ekki, en ég les þetta nú samt í
blöðunum.
Jón G. Ásgeirsson eftirlaunamaður:
Nei, alltof lítið, því að ég vil versla
ódýrt.
Hjálmfríður Þorsteinsdóttir húsmóð-
ir: Já, ég athuga þær alltaf vel því
að ég vil fá vörur á góðu verði.
Stefán Sveinsson rafvirki: Já, ef ég
get, því að mér finnst gott að geta
verslað ódýrt.
Gísli Guðmundsson stöðumælavörð-
ur: Nei, ég hef ekki tíma til þess.
Gíslína Gísladóttir ellilífeyrisþegi:
Nei, það geri ég ekki.
MIÐVIKTJDAGUR 3. SEPTEMBER 1986.
Lesendur
Hver a Kolbeinsey og Kjöl?
Landsmaður skrifar:
Menn eru orðnir vanir boðum og
bönnum, ógnunum og hótunum í
auglýsingatíma útvarps. Fáir hafa
því ef til vill sperrt eyrun þegar lesin
var smáauglýsing í þessum miðli hér
á dögunum.
Þar sagði eitthvað á þá leið að af
gefhu tilefrii væru allar mannaferðir
óviðkomandi bannaðar til Papeyjar
og fyrir þessari nótu voru skrifaðir
landeigendur. Hið gefiia tilefhi var
væntanlega það að einhver hafði
dirfst að tylla tá á þessa eyðieyju
án leyfis. Virðist svo sem bændur
og landeigendur telji sig geta bannað
mönnum ágang á eyðieyjur, útsker,
heiðalönd eða jökultinda sem þeir
segjast „eiga“, án þess svo mikið sem
geta um ástæðuna fyrir slíku banni
sem oft er reyndar geðþóttinn helber.
Það er skiljanlegt að reynt sé að
stemma stigu við umferð óviðkom-
andi um varplönd, selalátur eða
önnur þau svæði sem af eru hafðar
beinar nytjar og ágangur getur
spillt. Varla er nokkru slíku til að
dreifa í Papey á hallandi sumri og
er ástæða til að spyma hér við fót-
um. Það munu vera nokkur prósent
þjóðarinnar sem telja sig nánast eiga
lsland, allt fiá Kolbeinsey til Kjalar.
Nú hin allra síðustu ár virðist hafa
verið uppi smá viðleitni til að ætla
okkur þorra þjóðarinnar og land-
leysingjum nokkum rétt til að drepa
niður fæti á þetta „annarra manna“
land án þess að þurfa að spyrja leyf-
is við hvert fótmál.
Hygg ég að í hinum nýju náttúm-
vemdarlögum séu greinar í þessa
vem, þótt lítið hafi farið fyrir þvi
að véfengdur væri sjálfur eignarrétt-
urinn inn á innsta afrétt. Nú er það
eðlilega svo að það munu að stærst-
um hluta vera bændur sem gera
stærstu landkröfumar. Þessa sömu
bændur styrkjum við landleysingjar
með litlum einum milljarði eða svo,
í formi niðurgreiðslna og útflutn-
ingsbóta svo landshöfðingjamir
megi halda velli en veslist ekki upp.
En þess skulu þeir minnast, hjá-
leigukóngar heiða og skerja, að þótt
þeirra ríki hafi nú staðið með órétti
í meira en þúsund ár þá falla veldi
og rísa.
Landeigendaveldið sýnist nú orðið
standa einungis fyrir náð hins land-
snauða lýðs. Sá tími mun koma
irrnan skamms er auglýsing, eins og
sú sem í upphafi var getið, mun
varða við lög er kennd munu við
jafnrétti fólks, rétt eins og nú er
bannað að auglýsa eftir karlmanni
í vinnu í nafiii jafhréttis kynjanna.
fsland er nefriilega okkar allra en
ekki einungis þeirra.
Hverjir eni hrekkjusviiiin?
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Masada nefnist þáttur sem sjón-
varþið hefur verið að sýna undan-
famar vikur. Þar em Rómveijar og
Gyðingar að kljást.
Sagan sú er víst byggð á heimildum,
ef þá nokkuð er að marka hin fomu
fiæði, en út f þá sálma þori ég ekki
að hætta mér. Þeir sem hafa fylgst
með þessu efhi hafa kannski ekki svo
mikið spáð í það að fyrir tæpum tvö
þúsund árum háðu Gyðingar stríð og
ennþá em þeir að berjast. Á öllum
þeim langa tíma sem liðinn er frá fyrr-
nefhdum atburði er ég stórlega efins
í að fallið hafi úr einn einasti vopna-
dagur hjá þessum stríðsglaða aðila.
Hugsið ykkur bara.
f dag beijast þeir af miklum móði
við araba. Sú deila á sér alllanga sögu.
Gyðingar ætla sér landssvæði sem ara-
bar með réttu eiga og lausn í deilu
þeirri er ekki í sjónmáli. Oft hef ég
spurt sjálfan mig að því hvemig í
ósköpunum standi á því að þjóðum sé
svo mikið í nöp við ísraelsmenn, alla
vega hafa þeir ekki fengið neins staðar
frið. Eða er þessu kannski öðmvísi
farið? Em ísraelsmenn hrekkjusvínin?
Hvað um það, ekki dettur mér í hug
að setjast í dómarasætið.
Vesturálfumenn hafa megnasta við-
bjóð á aðgerðum nasista gagnvart
gyðingum í seinni heimsstyrjöldinni.
En samt gerði enginn neitt til að
stoppa þessi voðaverk. Það þarf eng-
inn að segja mér að bandamenn hafi
ekki vitað hvað fram fór í útrýmingar-
búðunum. Það em fleiri sekir en
þýskaramir þó að þeirra hlutur vegi
þyngst á vogarskálinni.
Hryllingur sá sem ég nefhdi réttlæt-
ir samt ekki á nokkum hátt slátrun
ísraelsmanna á aröbum sem nú á sér
stað.
Hl ráðamanna á Hlemmi
Jóhann Þórólfsson skrifar:
Hvað þarf oft að kvarta við ykkur
til þess að fa það lagfært að salemin
verði jafhlengi opin og önnur starfcemi
í strætisvagnaskýlinu á Hlemmi?
Þetta er til stórskammar, hvemig
eiga farþegar, sem bíða eftir vagni frá
klukkan ellefii til hálftólf, að fara að,
eiga þeir að gera í buxumar? Þessu
verður tafarlaust að kippa í lag og það
strax. Ég hef heyrt marga kvarta yfir
þessu, þetta er engin þjónusta.
Hlutabréf
í Hafskipum
5784-5678 hringdi:
Ég var ein af þeim sem keypti
hlutabréf í Hafekipum síðastliðið
haust og nú á ég að fara að borga
af því í fyrsta sinn.
Ég get ekki sætt mig við að þurfa
að borga þetta þar sem þessi bréf
vom seld á röngum forsendum.
Mér þætti gaman að heyra frá
öðrum hvað þeim finnst um þetta
mál.
Kettlingur
týndist
frá Grenimel
Kattavinur hringdi:
Þann 26. ágúst síðastliðinn tap-
aði ég fjögurra mánaða kettlingi
frá Grenimel.
Hann er gulbrúnn á baki og hvítr
ur á bringu, svo er hann með bláa
hálsól sem reyndar er ekki merkt
Ef vera kynni að einhver hafi
fundið kettlinginn er hann vin-
samlega beðinn að hafa samband
við Kattavinafélagið.
Margir eru þeirrar skoðunar að
fækka þurfi i bekkjum tíl þess að
hægt sé að sinna öllum.
Alltof mörg
bömí
einum bekk
Móðir hringdi:
Ég vil endilega koma á framfæri
orðsendingu til skólayfirvalda og
vona að í náinni framtíð verði hún
tekin alvarlega til greina.
Mér hefur fundist áberandi hve
mörgum bömum er hrúgað saman
í einn bekk í grunnskólum. Ég hef
oft og mörgum sinnum heyrt
töluna þrjátíu og fimm og hlýtur
hver heilvita maður að sjá að þetta
er of há tala. Hvemig á einn kenn-
ari að geta sinnt öllum þessum
bömum svo að vel sé, það hlýtur
alltaf einhver að verða útundan
og þá helst þeir sem em ófram-
feemir. Þetta er tillitsleysi bæði við
nemendur og kennara sem þarf að
ráða bót á hið snarasta.
Bréfrftarf telur að salemfn á Hlemmi þurfi aö vera opin lengur.