Dagblaðið Vísir - DV - 03.09.1986, Blaðsíða 28

28
MIÐVIKUDAGUR 3. SEPTEMBER 1986.
Sviðsljós
Ólyginn
sagði . . .
Larry
Hagman
á að minnsta kosti eitt sam-
eiginlegt með þeim þokka-
pilti sem hann hefur skapað
með leik sínum, J.R. Ewing.
Þeim finnst báðum gaman
og eiginlega bráðnauðsyn-
legt að fá klapp á bakið.
Þegar kvikmyndatökur
standa yfir á Dallas-þáttun-
um finnst Hagman alveg
bráðnauðsynlegt að hafa
fjölda fólks í kringum sig sér
til uppörvunar. Allir vita að
hann er einnig morgunhani
og hatar kvikmyndatökur
seint á daginn þegar allir eru
farnir heim. Eftir þessu hafa
samfeikarar hans tekið og
nýlega færði Linda Evans,
sú er leikur Sue Ellen, hon-
um lítinn kassa sem úr
kemur mikið klapp, fagnað-
aróp og flaut þegar kassinn
er opnaður. Allir voru yfir sig
hrifnir af þessari „sjálfsupp-
örvunargjöf'' en Larry sjálfur
vildi lítið um hana segja.
Jack
Nicholson
hefur valdið vinum sínum
hinum mestu áhyggjum að
undanförnu. Hann er svo
skrýtinn að vinir hans depla
hreinlega augunum í hinni
mestu forundran þegar þeir
koma inn í hús hans. Ger-
samlega ómetanleg málverk
eftir Picasso og Matisse
standa á gólfinu og í stað
þeirra eru allir veggir þaktir
myndum af Meryl Streep og
auglýsingaplakötum fyrir
hina nýju mynd þeirra,
„Heartburn". Jack fer í eng-
an launkofa með það að
hann er óþreyjufullur að-
dáandi frú Streep og segist
telja mínúturnar þangað til
þau fái að leika saman á ný.
Slíkt tækifæri er á næstu
grösum í myndinni „Iron-
weed". Eiginkona Nichol-
son, leikkonan Anjelica
Huston, sem hefur verið í
Asiu við kvikmyndagerð,
segir um þetta uppátæki eig-
inmannsins og hrifningu
hans á annarri konu: „Þetta
er bara ein af þessum dellum
sem hann bítur í sig." Svo
er ekkert verið að æsa sig
neitt yfir því.
Framarar hafa skorað og fögnuðurinn hjá sfuðningsmönnum þeirra leynir
sér ekki.
Brúnin er þung á varamönnum Fram enda hefur Pétur Pétursson rétt í
þessu gert sitt fyrra mark.
Framarar eru eitthvað farnir að gefa eftir og Ásgeir
þjálfari Elíasson sendir þeim tóninn með föðurlegum
ráðleggingum.
Vonbrigði og vonleysi skín út úr svip varamanna Fram er þeir horfa á Skagamenn fagna síðara
marki sinu. Bikarinn er að ganga þeim úr greipum.
Leiknum er lokið og Skagamenn hoppa hæð sína i loft upp af fögnuði.
Stuðningsmenn Skagamanna fagna ógurlega, hoppa, dansa, hrópa - leikn-
um er lokið.
Gleði og sorg á bikarúrslitum
Bikarúrslitaleikurinn í knatt-
spymu fór fram á sunnudaginn og
var mikið í húfi. Bæði lið lögðu sig
í framkróka við að ná í hinn eftir-
sótta „Mjólkurbikar" sem gefinn var
af íslenskum gullsmiðum. Geysileg
stemmning hafði búið um sig meðal
aðdáenda beggja liða og ekki var
spennan minni hjá hlutlausum
áhorfendum. Fæstir eru þó hlutlausir
þegar leikurinn hefst því að alltaf
er skemmtilegra að halda með öðru
liðinu þegar horft er á leiki. Fáir
þorðu að segja til um hvemig leikur-
inn færi og vissu menn að bmgðið
gæti til beggja vona. Eitt var þó
klárt, þama mættust tvö af betri og
skemmtilegri liðum fslands og því
var ömggt að leikurinn yrði
skemmtilegur og fjörugur.
Stemmningin meðal áhorfenda var
ólýsanleg. Menn „grúppuðu" sig í
tvö hom, Skagahornið og Fram-
homið, skreyttir ýmsum fánum,
húfum og treflum, börðu bumbur og
þöndu raddböndin. Nú skyldu hinir
kveðnir í kútinn. Skeytin og glósum-
ar flugu á milli aðdáenda liðanna:
„Akranes notar ólöglegan leikmann,
þarf að fá menn frá útlöndum til að
geta spilað almennilegan fótbolta" -
á móti var svarað: „Framarar eru
klaufar sem em að tapa af íslands-
meistaratitlinum annað árið í röð.“
Fleiri skot í þessum dúr flugu síðan
á milli. Skyndilega birtust leikmenn-
irnir og báðir hópar ráku upp
skaðræðisöskur og fljótlega hófst
leikurinn, var tekist jafnt á inni á
vellinum sem og á raddbandasviðinu.
Ekki mátti á milli sjá hvor hefði bet-
ur í þessum viðureignum.
Hálfleikur
Markalaust var í hálfleik og menn
fengu sér kók og pulsu og ræddu leik-
inn, hverjir væm klaufar, hverjir
væm betri og hverjir ynnu. Allir
voru knattspymuálitsgjafar og gáfu
vinum og kunningjum innsýn í visku
sína. Vinimir og kunningjamir jusu
síðan úr eigin viskubrunnum. Þeir
sem ekki höfðu fundið vin eða kunn-
ingja leituðu dauðaleit að einhverj-
um sem þeir könnuðust við til að
heilt leikhlé færi ekki til spillis án
Pétur Pétursson, hetja Skagamanna
í leiknum, huggar einn Framarann
- skammt á milli hláturs og gráts.
DV-myndir S
þess að þeir gætu viðrað álit sitt á
leiknum.
Seinni hálfleikur hófst og menn
vom ekki nema rétt búnir að koma
sér fýrir þegar Framarar skora og
stuðningsmenn þeirra æpa eins og
þeir eigi lífið að leysa. Áfram líður
á leikinn og sífellt breikkar brosið á
þeim bláu en Skagamennimir í stúk-
unni em að vonum áhyggjufullir.
Skyndilega skora Skagamenn og
spennan er í algleymingi. Rétt undir
lokin, þegar menn em farnir að und-
irbúa sjoppuferðir til að nesta sig upp
fyrir framlengingu og aðrir eru farn-
ir að bollaleggja úthald leikmanna
og gefa upp nýtt álit á leiknum í ljósi
framlengingar, skora Skagamenn
aftur. Fljótlega flautar dómarinn af
og bikarinn er þeirra.
Aðdáendur Skagamanna ærast
hreinlega og ráða sér ekki fyrir kæti,
stappa, klappa og hrópa. Framarar
bretta upp kragana á jökkunum og
flýta sér heim. Niðri á vellinum er
svipuð stemmning. Skagamenn
dansa stríðsdans en Framarar flýta
sér í búningsherbergin.
Svona eru bikarleikir, það hefði
geta farið á hinn veginn EF og aftur
EF. En það gerði það bara ekki,
Skagamenn era bikarmeistarar en
fyrir Frömurum liggur að bíta á
jaxlinn, gráta ekki Björn bónda held-
ur safna liði gegn Valsmönnum í
baráttunni um Islandsmeistaratitil-
inn.