Dagblaðið Vísir - DV - 19.08.1987, Qupperneq 14

14
MIÐVIKUDAGUR 19. ÁGÚST 1987.
Spumingin
Sefurðu í náttfötum?
Arnar Már Ólafsson: Nei, það er svo
óþægilegt en ég hef prufað náttkjóla
og það er gífurlega þægilegt. Yfir-
leitt sef ég í einum slíkum.
Sigríður Tómasdóttir: Nei, yfirleitt
ekki en þó stundum. Þegar mér er
kalt þá sef ég í náttkjól.
Þorkell Ámason: Nei, aldrei. Ég hef
prufað það en það var óþægilegt, mér
er heldur aldrei kalt á næturnar.
Héðinn Björasson: Já, yfirleitt. Mér
finnst það þægilegt og ég kann ægi-
lega vel við náttfotin mín.
Jón Magnússon: Já, alltaf. Það er
miklu þægilegra. En ef það er of
heitt þá sef ég ekki í þeim.
Kristín Kristinsdóttir: Stundum, já.
Það er nú þægilegast að sofa í engu
en þegar mér er kalt þá nota ég hvort
sem er náttföt eða náttkjóla.
Lesendur
Gagnrýni á fréttaskýringu:
Er stríðið í Afiganistan
Kananum að kenna?
Óli Tynes skrifar:
Það er til fólk hér á landi sem um-
hverfist í hvert skipti sem Vestur-
lönd þurfa að taka ákveðið á málum,
t.d. mæta vopnum með vopnum. Sér-
staklega hefur það hom í síðu
Bandaríkjanna og telur allt illt það-
an runnið. Yfirleitt er það sem
kemur úr penna þessa fólks svo
kúnstugt að maður nennir ekki að
elta ólar við það.
Ég get þó ekki stillt mig um að
benda á erlenda fréttaskýringu sem
birtist í DV fimmtudaginn 13. ágúst
síðastliðinn undir fyrirsögninni
„Friðarboðun með skilyrðum". Hún
var á erlendri fréttasíðu í umsjón
þeirra Halldórs Valdimarssonar og
Ingibjargar Báru Sveinsdóttur. Þessi
„fréttaskýring" var svo dæmalaus
þvættingur að ekki er hægt að láta
hana framhjá sér fara.
Það er engin ný bóla að Bandaríkj-
unum sé kennt um stríðið milli Iran
og Irak eða ófrið í Mið-Ameríku og
ég nenni ekki að elta ólar við þá
niðurstöðu. Hins vegar man ég ekki
Ágæti Óli Tynes.
Þar sem greinin „Friðarboðun með
skilyrðum" er mitt verk og á mína
ábyrgð þykir mér rétt að mæta at-
hugasemdum þínum með fáeinum
af mínum eigin.
I greininni kenni ég Bandaríkja-
mönnum hvergi um styrjöldina milli
Irans og Iraks. Ég bendi einfaldlega
á að ýmsar athafhir þeirra samræm-
ist illa friðarboðun.
I greininni lýsi ég þeirri skoðun
að í Nicaragua sé bandarísku fjár-
magni og vopnum beitt til að verja
bandaríska hagsmuni. Deilur þær
sem standa um málið, meðal annars
á Bandaríkjaþingi, benda til þess að
eftir að hafa séð það áður að það sé
Bandaríkjamönnum að kenna að
Rússar eru í Afganistan.
Síðan Rússar gerðu innrásina í
Afganistan eru þeir búnir að hrekja
þriðjung þjóðarinnar í útlegð og eru
önnum kafnir við að myrða þá sem
enn sitja heima. Og þetta er sem
sagt bannsettum Kananum að
kenna.
Þau Halldór segja að það sé löngu
viðurkennt að blessaðir Rússamir
vilji ekkert frekar en komast frá
Afganistan. Það bara geti þeir ekki
því að Bandaríkin með CIA í broddi
fylkingar haldi áfram að kynda
ófriðarbálið. Það geri þeir með því
að senda afgönsku frelsissveitunum
(þau kalla það náttúrulega skæru-
liða) vopn og aðra aðstoð. Og þetta
geri þeir eingöngu til að njóta þess
að sjá aumingja Rússana niður-
lægða. Vondir menn, Kanar.
Það liggur við að ég efist um að
jafhvel Novosti hefði dottið svona
skýring í hug. Eða var þetta kannske
þýtt beint?
Lesanda finnst vegið að Bandaríkjamönnum i greininni „Friðarboðun með
skilyrðum".
Svar blaðamanns:
ég sé ekki einn um þá skoðun.
Ég kenni Bandaríkjamönnum
hvergi um innrás Sovétmanna í Afg-
anistan né heldur um þau hermdar-
verk sem sovéskur herafli hefur
unnið í því landi. Mér dytti það ekki
í hug.
Það er hins vegar almennt viður-
kennt að Sovétmenn eru í Afganist-
an í stöðu sem að mörgu svipar til
vandræða Bandaríkjanna síðustu ár
Víetnamstyrjaldarinnar. Styrjaldar-
reksturinn er umdeildur innan
Sovétríkjanna, í svipinn hafa þeir
betur sem vilja hætta honum og leita
leiða til að komast á brott án þess
að missa andlitið. Skæruhemaður
sá sem rekinn er með fulltingi
bandarískra aðila er vatn á myllu
þeirra sem vilja halda stríðsrekstrin-
um áfram, jafhvel efla hann. Stuðn-
ingurinn vinnur þar af leiðandi gegn
því að styijöldin taki enda.
Stórveldin hafa bæði sýnt að þau
vilja ráðskast með stjómarfar og
athafnir annarra ríkja. Bæði em þau
reiðubúin að beita efhahagslegum
og hemaðarlegum mætti sínum til
að framfylgja kröfum sínum. Bseði
hafa þau í frammi friðarhjal í orði
en sýna á borði að sá „friður“ grund-
vallast á því að heimurinn lúti vilja
þeirra í öllum meginmálum.
Um þetta ósamræmi milli orða og
athafha ber okkur að fjalla, einkum
þó um merki þess hjá Bandaríkja-
mönnum, því meðan við íslendingar
teljumst bandamenn þeirra erum við
beinir aðilar að blekkingavefhum frá
þeirra hlið.
Að lokum aðeins eitt: Mér þykir
gott að vita að þú lest skrif okkar
hér á DV. Ég myndi hins vegar óska
þess að þú læsir þau með ofurlítið
meiri athygli því skoðanir þær sem
þú kvartar yfir koma hvergi fram í
umræddri grein.
Með kveðju.
Halldór K. Valdimarsson
Sóðalegir strætisvagnar
Nær 50%
verðmis-
munur
1034-3453 hringdi:
Ég vil endilega skjóta athuga-
semd inn í verðlagsumræðuna.
Ég fór í Hagkaup, Skeifunni, fyr-
ir stuttu og keypti þar norskt efiú
til að hreinsa kaffikönnur að inn-
an. Þar kostaði pakkinn 109.50.
Skömmu síðar fer ég í Kron og
mér stórbrá. Ég sá þar nákvæm-
lega sama efrii, sama magn og sama
merki í eins pakkningum á 56.85.
Ég keypti einnig pakka í Kron og
á ég því tvo eins pakka með nær
50% verðmismun.
Ég hringdi í Verðlagseftirlitið en
þeir sögðust lítið geta gert, það
væri hekt að eitthvað væri gert í
málunum ef farið væri með þetta
í blöðin og því datt mér í hug að
hringja í DV.
Mér finnst fyrir löngu kominn
tími til að setja verðlagseftirlit á
allar vörur til að koma í veg fyrir
svona nokkuð.
Guðmundur Viðar Friðriksson,
verslunarstjóri Hagkaupum:
Það hafa orðið mistök í verð-
merkingu og var varan því vitlaust
verðmerkt.
Með 15% söluskatti og 7%
álagningu, kostar þetta kaffi-
könnuhrcinsiefhi 69.90.
Konan er velkomin til okkar aft-
ur og munum við þá leiðrétta
mistökin.
Farþegi skrifar:
Ég er einn af geirfuglunum sem enn
þrjóskast við að kaupa mér bíl. Ég
þarf því að nýta mér „þjónustu“ SVR
dag hvem. En það gengur ekki þrauta-
laust því að borgin hefur haft það að
markmiði að undanfömu að skera sem
mest niður þjónustu almennings-
vagna. Það er ekki mitt að dæma um
þær hvatir sem þama liggja að baki
en þó er eitt sem ég á erfitt með að
skilja í þessu sambandi.
Maður getur a.m.k. reynt að skilja
fækkun ferða í ljósi þess að ráðamenn
eiga allir bíl og eru því ekki beinlínis
háðir strætisvögnum. En mér er
ómögulegt að skilja hvaða spamaður
er í því fólginn að þrífa ekki vagnana
að innan, sérstaklega ef það er haft í
huga að SVR á risastóra þvottastöð
og ekki annað að sjá en að hægt sé
að þrífa vagnana að utan. Að innan-
verðu er ástandið hins vegar þannig
að rámar, sem fólk grípur í dauða-
haldi þegar rallkappar þeir sem kallast
bílstjórar aka vögnunum um götur-
nar, em svo grútdrullugar að fingumir
límast fastir þá gripið er. I sumum
vögnum er þannig komið að erfitt er
að losa sig þegar maður vill fara út.
Það má vel vera að þetta sé ekki
nýtt, en eftir að ferðum var fækkað
þá em vagnamir alltaf svo troðfullir
að ekkert sæti er að fá og verður því
að halda í rámar.
Ég vona bara að Reykjavíkurborg
sjái sóma sinn í að breyta þessu og ef
á annað borð þarf að spara í þrifum,
er þá ekki hægt að sleppa þrifum að
utan, svo að ástandið verði öllum ljóst.
Er nokkur ástæða til að skælast til
að fela hlutina?
„Mér er ómögulegt að skilja hvaða sparnaður er í þvi fólginn að þrifa ekki
vagnana að innan.“
Mótortijólaplága
lögregluþjónn sjáanlegur til að keyra nú frekar geyst að það er eins
stoppa þetta uppátæki. og bílamir standi kyrrir þegar mót-
Mótorhjólin em algjör plága þvi orhjólin bmna fram úr. Lögreglan
það er svo ofboðaleg keyrsla á þeim. virðist ekkert gera í þessum málum
Það má tíl dæmis taka eftir þvi á en að mínu álití er full ástæða tíl
Miklubrautinni þar sem bílamir að líta eftir þessum peyjum.
Helgi hafði samband:
Ég var á leiðinni niður Laugaveg-
inn á fjórða tímanum síðastliðinn
sunnudag þegar ég sá strák á mótor-
hjóli á fleygiferð á miðri gangstétt-
inni innan um allt fólkið. Hvergi var