Dagblaðið Vísir - DV - 15.03.1988, Side 29

ÞRIÐJUDAGUR 15. MARS 1988.
29
DV
Gæludýr af öllum stærðum og geiðum:
Að fylgjast
með náttúr-
i
legri hegðan
dýranna í stof-
unni heima
Gæludýr eru afskaplega fiölskrúð-
ugur hópur dýra. Upphaflega hefur
sjálfsagt verið átt við friðsamlegar
skepnur sem böm og fuliorðnir gátu
klappað og strokið, báðum aðilum til
mikillar ánægju, eins konar bangsar.
Því koma manni fyrst í hug kettir
og hundar því það em dýr sem hæn-
ast að eigendum sínum og þykir gott
þegar vel er látið að þeim.
Síðan hafa bæst við ýmis önnur
gæludýr og er misþægilegt að hand-
fjatla þau. Kaninur, hamstrar og
jafnvel mýs eru mjúk og þægileg við-
komu þó svo sumum bjóði við að
snerta þau, jafnvel að sjá þau. Fuglar
eru yfirleitt ekki mikið fyrir strokur
þótt til séu heiðarlegar undantekn-
ingar og mjög fáir leggja í vana sinn
að stjúka eða láta vel að fiskum sem
þó era vinsæl gæludýr.
Þarna kemur annað til. Fuglar gefa
frá sér björt, falleg og skemmtileg
hljóð, fljúga um bæði í búrum og
híbýlum og sumir eru gæfir og vilja
gjarnan hjúfra sig upp að mannfólk-
inu, eigendum sínum. Fiskar og ýmis
önnur gæludýr era nánast ósnertan-
leg, og hvað er það þá sem gerir þau
svona vinsæl sem gæludýr?
Gæludýrin eru eins
og bömin mín
- segir Ingigerður Gunnarsdóttir sem hefur átt gæludýr frá því hún var tveggja ára
„Eg hef alla tíð verið mikiö fyrir
gæludýr. Ég fékk kött tveggja ára
gömul og hef verið með gæludýr síð-
an. Ég held að það sé ljóst að ástæðan
fyrir þörf minni til að eiga gæludýr
sé sú aö ég naut ekki nógu mikillar
ástúðar í æsku og nú þarf ég að bæta
þaö upp með að sýna mönnum og
málleysingjum ástúð,“ sagði Ingi-
gerður Gunnarsdóttir sem býr ásamt
manni sínum, íjórum bömum, læöu,
tík og nokkrum músum á Grettisgötu
íReykjavík.
„Eglít á dýrin eins og þau væra
börnin mín. Þetta era eiginlega auka-
börn. Og krakkamir eru ekkert
aíbrýðisöm út í dýrin því gæludýrin
eru sameiginlegt áhugamál fjöl-
skyldunnar þó að ég sé kannski með
mestu delluna," sagði Ingigerður
sem er reyndar alltaf kölluö Stella.
„Núna er ég með eina læðu, ang-
órakött eða himalaya-persíu sem
heitir Gullbrá, dverg-poodle tík-sem
heitir Lady og þrjár norskar mýs.
Mig'langar til að fá mér fleiri ketti,“
sagði Stella.
Stella sagðist hafa keypt tíkina
þriggja ára gamla úr sveit og þurft
að greiða tíu þúsund krónur fyrir
hana, sem er töluverð upphæð enda
eru dverg-poodle hundar sjaldgæfir.
Læðuna keypti hún hins vegar á
fimmtánhundruð.
„Tíkinni og læðunni kemur ekkert
of vel saman svo aö viö reynum að
stía þeim dálítið í sundur. Og það er
frekar tíkin sem er hrædd við læðuna
Dægradvöl
Mæðgurnar Þóra Friðriksdóttir og Ingigerður Gunnarsdóttir með Gulibrá
og Lady. Þaö verður ekki betur séð en að tfkin beri óttablandna virðingu
fyrir læðunni. DV-myndir S
en öfugt, hún ber mikla virðingu fyr-
ir hvössum klóm kattarins."
En Stella hefur átt fleiri tegundir
gæludýra.
„Ég hef átt skjaldböku, hamstra,
naggrísi, mýs, fiska, fugla, fyrir utan
ótal marga ketti og hunda. En ég hef
aldrei átt krókódíl!" sagöi Stella
hlæjandi þegar hún var spurð hvort
hún hefði ekki átt öll hugsanleg
gæludýr.
- Erþettadýrtáhugamál?
„Það er dálítið dýrt að fæða þessi
dýr. Læðan er til dæmis svo matvönd
að hún borðar ekkert annað en
glænýjan fisk eöa þá rándýran katta-
mat úr dósum. Það þýðir ekki að
Lífsstfll
Hundar eru vinsæl gæludýr og eru oft haldnar hundasýningar þar sem
bestu þátttakendurnir eru verðlaunaðir. Hér sjáum við tvo glæsilega hunda
með verðlaunabikarana sína. DV-mynd KAE
Ætli það sé ekki forvitnin að fylgj-
ast með hreyfingunum, athöfnunum
og hegðuninni? Vel hirt fiskabúr með
fallegum fiskum er stofuprýði og
margir horfa sem dáleiddir á hreyf-
ingar og athafnir fiskanna. Toppur-
inn er þegar dýrin eöla sig og geta
af sér afkvæmi, hlýða kalli náttúr-
unnar.
Eigendur páfagauka uppveðrast
allir þegar fuglamir taka upp á þvi
að eignast unga. Þeir verða nánast
jafnstoltir og nývígðir foreldrar og
bjóða vindla og kampavín þegar at-
burðurinn er yfirstaðinn.
Það að sjá náttúrleg fyrirbæri í
stofunni heima hjá sér, þar sem allt
er að öðra leyti gerilsneytt og dautt,
er þá kannski hiuti af gæludýraáhug-
anum. Þess vegna ættu menn ekki
að verða undrandi eða hneykslaðir
þegar þeir frétta af fólki sem heldur
sérkennileg eða sjaldgæf dýr. Hér á
landi eru til menn sem hafa slöngur
og snáka sem gæludýr, risakóngu-
lær, eðlur, rottur og guð má vita
hvað, en þeir eru margir sem hrista
hausinn þegar þeir heyra af þessum
gæludýrum og segja þau ógeðsleg.
Þessi dýr nærast á lifandi bráð, svo
sem músum, fuglum og skordýrum,
og er fæðuöfiun þeirra sannast sagna
nokkuö rosaleg. En þetta háttalag er
einmitt dýranum náttúrlegt. Það er
því oftar en ekki forvitni manna sem
er undirrót slíks dýrahalds, að geta
fylgst með hvemig þessi framandi
dýr haga sér úti í náttúrunni.
Sum þeirra dýra, sem íjallað er um
hér á síðunum, era á bannlista og
því hefur þeim verið komið til lands-
ins á ólöglegan hátt. En þessir sömu
gæludýrahaldarar spyija hvers
vegna þeim sé bannað aö vera með
skepnurnar. Þær séu sauðmein-
lausar og smithætta af þeim hverf-
andi lítil. Þaö er aö sjálfsögðu
smekksatriði en á meðan fólk flytur
ekki til landsins hættuleg dýr eins
og krókódíla og hendir þeim svo í
klóakið þegar þeir era orðnir of stór-
ir og ógna umhverfi sínu (eins og
sagt er aö hafi gerst bæöi í Bandaríkj-
unum, Bretlandi og jafnvel víðar og
öll klóök orðin aö dáyndisundir-
heimaparadís fyrir krókódíla), þá
verður vart fundin ástæða til að
meina fólki aö vera með sín gæludýr
ífriöi. -ATA
Norsku mýsnar hennar Stellu eru litlar og meðfærilegar en afskaplega
matvandar.
bjóöa Gullbrá upp á annaö en fyrsta
flokks hráefni. Þaö sama er að segja
um Lady. Tíkin er óskaplega mat-
vönd þannig að kostnaöurinn safnast
saman. Meira aö segja mýsnar era
matvandar!"
- Hvernigeraöverameögæludýrí
miðri höfuöborginni?
„Það getur verið erfitt, sérstaklega
fyrir þá sem búa í fjölbýli eða blokk.
Við áttum heima í blokk og kettinum
okkar var kennt um nánast allt sem
aflaga fór þó svo að hann væri inni-
lokaður. Þess vegna vildi ég endilega
flyljast í einbýlishús svo að dýrin og
bömin mín gætu fengið aö vera í
friði. Okkur Höur vej.héma á Grettis-
götunni, enda í einbýUshúsi, þó svo
að við séum í miðborginni. Ein kisan
okkar fékk þó að kenna á umferð-
inni, varð fyrir bíl og dó,“ sagði
Stella. Hún lagði áherslu á að kettir
væra eftirlætisgæludýrin sín og aö
hún stefndi nú aö því að fá sér fleiri
ketti, helst angóraketti eins og Gull-
brá. -ATA