Dagblaðið Vísir - DV - 10.08.1988, Qupperneq 30

MIÐVIKUDAGUR 10. ÁGÚST 1988.
LífsstOI
Bílleysi fremur sjaldgæft:
Gengið til góðs götuna fram eftir veg
Sumum finnst yndislegt aö eiga
ekki bíl, hvort sem það er vegna
þess aö þeir eiga ekki fyrir trygg-
ingum og rekstrarkostnaði eða
vegna þess að allir verð . ekki eins
sjúklega háðir blikkKassanum og
raun ber vitni. í Reykjavík eru
skráðir urn 50.000 bílar. Innan við
tveir eru um hvern bíl.
DV kannaði nýlega viðhorf nokk-
urra vegfarenda á samgöngumál-
um - innanbæjar. Við fyrstu sýn
voru þeir harla ánægðir með það
hlutskipti sitt að vera fótgangandi,
hjólandi eða í strætó. En bíllinn er
ætíð skammt undan i huga fólks.
Gengið eða hjólað
í byggðarkjörnum
Þrátt fyrir bílamergðina eru
margir sem hafa komið auga á
þann væna kost að ferðast á hjóli
eöa jafnvel fótgangandi. Á anna-
tímum má segja að sé óðs manns
æði að „hætta" sér í miðbæinn.
Einn viðmælenda DV sagði' t.d. að
það margborgaði sig að hjóla bara
um miðbæinn. Að fmna stæði og
annað er bæði tímafrekt og dýrt.
Þannig eru brekkur gengnar og
hjólað á jafnsléttu eða niður í móti.
Víða erlendis eru bæir þannig
upp byggðir að sérstakir kjarnar
þjóna helstu þörfum fólks. Þannig
eru helstu stofnanir og verslanir á
sama stað í úthverfum. Þá er bíll
óþarfur. Fólk gerir því sjálfu sér
kleift að verja peningum sínum í
annað sem það annars eyddi í kaup
og rekstur á bíl.
íslendingar, sem búsettir hafa
verið erlendis, hafa flestir veitt
þessu athygli. Þegar heim er komið
haga þeir svo feröum sínum í sam-
ræmi við þetta. En oftast er rennt
hýru auga til þess kosts að kaupa
sér bíl. Oftast er á reiðum höndum
einhver afsökun fyrir því.
En byggðarkjarnar eru margir
hér á landi. íslendingar virðast
meira hafa opnaö augu sín fyrir
þeirn möguleika að hjóla þá t.d. í
matvörubúðina. Þó bílaflotinn
stækki þá stækkar hjólaflotinn
einnig.
Strætófarþegum
hefur fækkaó
Eins og hjá öðrum Norðurlanda-
þjóðum hefur farþegum rneð al-
gjarna sögð skýringin á mikilli
bílanotkun. Reykjavíkursvæðið er
stórt. Tímaskortur virðist hiyá
okkur ótrúlega mikið og umferöar-
þunginn er oröinn gífurlegur. Og
strætó situr jafnt í súpunni sem
önnur ökutæki.
Og hjá ungu fólki er tíðarandinn
augljós skv. samtölum sem DV hefur
átt við þaö. Bílar hafa lækkað í verði.
Flestum þykir „töff' að hafa bíl.
Strætó er góóur valkostur. Krakkar, eldra fólk og konur eru í miklum meirihluta. Karlmenn sjást sjaldnar.
menningsvögnum fækkaö á síð-
ustu árum. Þetta mun vera með
meira móti hér á landi. Þó rekstrar-
kostnaður bíls geti slagað hátt í
söluverð hefur.raunin samt orðiö
þessi.
Veðrátta og dreifð byggö er
Athugum hvort tvo
bíla þarf
í samtali við DV sagði Ingi Ú.
Magnússon gatnamálastjóri að
hann og kona hans væru hætt að
nota tvo bíla. „Við komum auga á
það einn daginn að við þurfum ekki
að haga okkur svona. Tveir bílar
eru óþarfi.“
- En er ekkert gert til þess að
stuöla að minni bílanotkun?
„Þar hittir þú naglann á höfuðið.
Það er lítið sem ekkert gert til þess.
Yfirvöld standa aðeins í ströngu við
að samþykkja fleiri bílastæöi. Vel-
megunin er einfaldlega svona mik-
il. Það væri ráð að fólk athugaði
sinn gang og legði bílnúmer inn til
að forðast kostnað og athuga svo
aðra valmöguleika."
-ÓTT.
Yill ekki bíl
I vesturbænum beið maöur ein-
samall í strætóskýli. í rigningunni
tók hann á rás frá pylsuvagni og
út í skýh. Þegar komið var að hon-
um, spurði hann: „Sástu að það var
næstum búiö að keyra yfir mig?
Svona er umferðin.“ Hér var kom-
inn Helgi Magnússon sem segist
ekki vilja bíl.
„Ég hjóla bara og geng allt. Reiö-
hjól eru orðin þannig að maður
finnur ekki fyrir því að ferðast á
þeim. í nágrenninu eru flestir staö-
ir sem ég þarf aö komast á. Bíll er
algjör óþarfi. Ég skil ekki af hveiju
svona margir eru alltaf aö flýta sér
á þessum bflum. Oft velti ég fyrir
mér hvort þeirra bíði eitthvað
skemmtilegra heldur en mín.“
- Hefur þú bílpróf?
„Nei, en ég hef verið að velta fyr-
ir mér að taka próf - en aöeins í
einum tilgangi. Ekki til að komast
á milli staöa innanbæjar. Heldur
til þess að geta ferðast um landið á
eigin vegum.
Hvað varðar umferðarþunga vil
ég benda á að það væri gott ef
umferðarvörðum fjölgaði. Þeir eru
mikið þarfaþing. Manstu nokkuð
eftir þættinum í kananum í gamla
daga sem byrjaði á því að konan
sló með regnhlíf í húddið á bíl? Það
var vegna þess áð hún var ekki
sátt við umferðina. Þetta atriði
kemur oft upp í húga minn.“
ökumanna en hans.
X--------------
Hjólið er funmtíu ára og dugar enn
„Ég.skal segja þér það aö ég fer
allra minna ferða á hjólinu," sagði
Ketill Sigfússon á áttræðisaldri.
Hann virtist meö sínu skemmtilega
viömóti vera hressasta persóna mið-
bæjarins - bæði á líkama og sál.
„Það hefur aldrei komið neitt fyrir
mig. Ég hef alltaf hjólað. Fer í versl-
' anir, banka eöa pósthús, allt á svarta
fáknum.“
- En hvað er hjólið gamalt?
50 ára og dugar enn. Að vísu hef ég
skipt um bögglabera og slöngur og
svoleiðis. Mér þykir líka ákaflega
Heimilið
vænt um það. Veistu, um daginn
þegar ég var að hjóla hjá Hlemmi
kallaði á eftir mér ung stúlka. Hún
vildi fá að vita hvaða tegund hjólið
væri. Mér fannst þetta nú hálfskrýt-
ið. En hún hafði búiö í Danmörku
og þar eru svona hjól mjög eftirsótt.
Það var gaman að þessu.
- Ertu sðttur við umferðina?
„Mér er alveg sama hvernig um-
ferðin er. Ég held mig bara við mitt
hjól. Ef maður þarf að ferðast upp í
Breiðholt er bara að taka strætó. Og
konan gengur yfirleitt. Mér finnst
betra að hjóla en ganga. Annars datt
mér nú í hug að kaupa bíl fyrir stuttu
- kominn á þennan aldur sérðu - en
hætti við.“
Svo mikill var kraftur og lífsgleði
Ketils að það lá viö að hann spólaði
af stað þegar hann kvaddi.

,Mér finnst betra fyrir kroppinn að hjóla en ganga,“ sagði Ketill Sigfússon