Dagblaðið Vísir - DV - 03.03.1989, Síða 12

12
FÖSTUDAGUR 3. MARS 1989.
Spumingin
Lesendur
Finnst þér að verðstöðv-
unin hefði átt að gilda
iengur en tii 1. mars?
Ásbjörn Jónsson læknir: Þessar verð-
hækkanir, sem nú dynja yfir, eru
nyög slæmar en verðstöðvun er ekki
rétta aöferðin til að halda þeim í
skefjum.
Jóhann Steinsson veitingastjóri: Já,
það hefði verið óhætt eins og hækk-
animar eru hræðilegar núna.
Móses Aðalsteinsson verkfræðingur:
Ég vildi hafa verðstöðvun að eilífu
ef það gæti hamlað gegn þessum
hroðalegu verðhækkunum.
Kristjana Benediktsdóttir sundlaug-
arvörður: Maður hefur ekki við að
fylgjast með öllu sem er að hækka
en það hefði aldrei átt að vera verð-
stöðvun.
Unnur Melsted skrifstofumaður: Já,
það finnst mér - þetta er hræðilegt,
það hækkar allt nema launin.
Torfi Ásgeirsson myndlistarmaður:
Já, hún hefði átt að gilda áfram. Þetta
er ekki hægt að hækka allt nema
launin.
TillLtssemi - tillitsleysi:
Þakkir tö SVR
Ólafur I. Hrólfsson skrifar:
Fyrir rúmum 3 vikum varð ég
þeirrar náðar aðnjótandi að yfirvöld
í þessu landi skenktu mér athygli
sína skamma stund. Tilefnið var að
sjálfsögðu ekki það ánægjulegasta -
þau tóku númerin af bílnum mínum.
En fátt er svo með öllu illt að ekki
boði nokkuð gott. Og í þessu tilfelli
var „nokkuð gott“ - mikið gott.
Ég kynntist kerfi - þjónustu og lip-
urð SVR. Oft er það svo að þeir sem
skrifa lesendabréf eru að agnúast út
í hitt og þetta og ætla ég ekki að vera
neinn eftirbátur þeirra í þessu bréfi.
- En ekki út í SVR.
Þið, ágætu menn sem akið á leiðum
1,4,8,9 og 17 og þeirri mjög svo vin-
sælu 00 - takk fyrir aila lipurðina,
hjálpsemina, tilhtssemina og elsku-
legheitin. Það er ekki nóg með að þið
hélduð áætlun í veörinu fúla hér um
daginn - skap ykkar, hjálpsemi og
elskulegheit voru hin sömu og á góð-
viðrisdögum þegar allt gengur sinn
vanagang.
En, kæru vinir og samborgarar á
einkabílunum - tillitsleysi ykkar og
yfirgangur gagnvart vagnstjórunum
er fyrir neðan allt velsæmi - t.d. þú
sem ókst flautandi á eftir leið 4 fyrir
neðan Sæviðarsund og Skipasund,
vegna þess að vagnstjórinn sýndi
mér og öðrum tillitssemi og hjálp-
semi í vitlausu veðri - og þú sem
tafðir leið 17 við Kjarvalsstaði og
héls't víst að það væru liðamót á
vagninum eða aö hægt væri að
mjókka hann með því að ýta á takka!
Góðir samborgarar, sýnum þessum
mönnum, vagnstjórunum sem oft
aka við erfiðar aðstæður, tillitssemi,
greiðum fyrir akstri þeirra. Þeir eiga
það margfaldlega skilið. Leggjum
ekki þannig að blikkbeljurnar okkar
standi út í götuna. Gefum strætis-
vögnunum tækifæri þegar þeir þurfa
að komast áfram í umferðinni. Við
töpum kannski 10 eða 15 sekúndum
en fimm eða jafnvel 50 samborgarar
okkar græöa ennþá meira.
Kerfi SVR er svo frábærlega skipu-
lagt að það er með ólíkindum og þeir
sem aka þessum vögnum eru svo
elskulegir að mér er skapi næst að
hætta að aka eigin bíl innanbæjar.
Þar að auki hef ég kynnst borginni
upp á nýtt og hef haft tækifæri til að
virða þessa fegurstu borg veraldar
fyrir mér en þarf ekki að glápa á
misjafnlega óhreinan útblástur bíls-
ins fyrir framan mig.
„Kerfi SVR er svo frábærlega skipulagt að það er með ólíkindum," segir
bréfritari m.a.
Duldar hættur í umferðinni
Bílstjóri skrifar:
Nú nýlega var tekið í notkun nýtt
númerakerfi á bíla og hefur það
væntanlega ekki farið fram hjá nein-
um. Þaö sem knýr mig til að vekja
athygli á þessu máli er ekki áhugi á
númeraplötum heldur áhugi minn á
umferðaröryggi hér á höfuðborgar-
svæöinu sem er ógnað með þessu
fyrirkomulagi.
Þar sem ekki er hægt að sjá á þess-
um nýju númerum hvaöan af
landinu bílarnir eru er með engu
móti hægt að greina utanbæjarmenn
frá öðrum í umferðinni. Þetta þýðir
að reykvískir bfistjórar hafa enga
möguleika á að vara sig á þessum
utanbæjarmönnum sem hafa enga
reynslu af akstri á höfuðborgarsvæði
inu - og hafa kannski ekki snert ann-
að farartæki en dráttarvélina sína í
langan tíma þegar þeir koma í bæinn.
Það að utanbæjarmenn þekkist úr
er nauðsynlegt öryggisatriöi sem
kemur öllum til góða. Bílstjórar hér
á höfuðborgarsvæðinu geta tekið
sérstakt tillit tfi utanbæjarbílstjór-
anna og um leið gætt þess að veröa
ekki fyrir barðinu á reynsluleysi
þeirra í umferðinni.
Ég vil því hvetja forráðamenn um-
ferðarmála til að taka upp númera-
kerfi þar sem sjá má hvaðan af
landinu bílarnir eru. Það er aUra
hagur.
Á Vegagerðin að ryðja?
Grímur hringdi:
Ég var að hlusta á þáttinn Þjóðar-
sálina á rás 2. Þar hringdi m.a. kona
ein á Vestfjörðum. Hún var að kvarta
yfir eða lýsa því að ekki mokaði
Vegagerðin afleggjara heim að
ákveðnum bæ. Mér fannst hún eigin-
lega vera að mælast til að þetta ætti
nú Vegagerðin aö gera.
Þessu er ég algjörlega ósammála
og tel að hlutverk Vegageröar ríkis-
ins eigi ekki að vera annað en að
reyna að halda opnu þjóövegakerfi
landsins að eins miklu leyti og hún
getur og sem er þó allt annað en
Unniö viö snjóruðning í dreifbýlinu.
auðvelt verk að vetri til.
Það er reyndar ekki á færi okkar
landsmanna að krefjast þess að hið
opinbera sé allt í öllu um allt land
og alls ekki í fámennari byggðarlög-
um landsins. Það er nú einu sinni svo
að fjölmennari landshlutarnir hljóta
að hafa forgang um þjónustu, því
þaðan koma skattpeningarnir að
mestu leyti til framkvæmdanna.
Það er einnig umhugsunarefni það
sem sama kona sagði í samtali sínu
við þáttinn Þjóðarsál. Hún spurði
„Eigum við kannski öll að koma suð-
ur til Reykjavíkur þar sem atvinnu-
leysi er að skapast?" Ég myndi svara
þessu játandi. Það væri mun auð-
veldara fyrir þjóðarbúið að sem flest-
ir byggju hér á höfuðborgarsvæðinu,
heldur en að þurfa að þjónusta af-
skekkta landshluta, eins og t.d. Vest-
firði eða Noröausturlandið. - Alveg
án tillits til gjaldeyristekna þessara
svæöa í þjóðarbúið.
Það er nefnilega ekki búið að
reikna það til fulls hvort það er svo
hagkvæmt að halda uppi byggð á
Vestfjörðum og víðar þegar allt kem-
ur til alls. Það er ekki bara að fjár-
magn til Vegagerðarinnar til fram-
kvæmda á þessum svæðum myndi
sparast, þaö myndu líka sparast
óhemju stórar fjárhæðir sem fara til
félags-, mennta- og heilbrigðismála.
Þessar fjárhæðir myndu nýtast mun
betur í einum stórum byggðarkjarna.
Það kemur senn aö því að þetta verð-
ur að meta í alvöru.
svo hinum megin á þessum seðli.
Nýjar númeraplötur:
Boðnar á
Visa-kjörum
Bifreiðaeigandi skrifar:
Nú síðast er ég fékk innheimtuseð-
il minn frá VISA fékk ég meðfylgj-
andi ílangt spjald sem passaði akk-
úrat í umslagið. Þessi snepill var líka
frímerktur fyrir mig mér til mikils
hugarléttis (eða hitt þó heldur!).
Þetta var sem sé hvatningarmiði til
að kaupa nú nýjar númeraplötur á
bifreið mina - fyrir aðeins 3.800 krón-
ur!
Þetta átti ég síðan að senda í. póst
með undirskrift minni, kortnúmeri
og tiltaka hvert ég vildi láta senda
númeraplötumar. Ég vildi auðvitað
ekki gera þessi viðskipti og sendi
ykkur hér með þennan seðil ef hann
mætti nota til að birta sem mynd
með þessum Mnum.
En svo er það hinn þáttur málsins.
Hver vill fara að borga fyrir nýju
númerin ef hann fær þau ókeypis
með þeim notaða bíl sem hann
kannski kaupir síðar? - Ekki ég. Ég
læt pappírsbarónana og þá sem
skipta um bíl ár hvert eöa annað
hvort ár borga fyrir númeraplöturn-
ar og fæ þær ókeypis áfram á bílnum
þeirra sem þeir eru svo vænir að
setja á bílasöluna eftir stutta notkun.
- Én að detta svona „business" í
hug! Frábært.
Siðlaust Sjónvarp:
Soranum
sleppt
lausum
Kristiim Eiiiaisson skiifer:
Það virðist sem aldrei ætli að taka
enda sá hroði og það svínastíusið-
ferði sem forráðamenn hins íslenska
ríkissjónvarps gera sig bera að gagn-
vart þeim landsmönnum sem kúgað-
ir eru til að greiða afnotagjöld af sjón-
varpskössum sínum af því að hér
ríkir lögvernduð óöld á sviði við-
skipta við ríkisbákniö.
Sl. laugardagskvöld (25. febr.) var
sýnd ein sú óhugnanlegasta og sóða-
legasta framleiðsla sem sett hefur
verið saman fyrir hvíta tjaldið, þýski
viðbjóðurinn Dýragarðsbömin. Þeir
sem ekki höfðu döngun til að loka
fyrir sjónvarpið sátu dolfallnir yfir
þessu djöfullega verki sem forráða-
menn sjónvarpsins íslenska töldu
rétt að landsmenn berðu augum.
Ég er einn þeirra sem er einhleypur
eldri maður og hef ekki mikið annað
við að vera á kvöldin en horfa á sjón-
varpið og hlusta á útvarp. Það þýðir
lítiö að svara þvi til að maður geti
bara lokað á það sem manni geðjist
ekki að. Svo enfalt er þetta ekki og
enginn getur skikkað mann til að
loka fyrir eitt eða annað. Hins vegar
eiga greiðendur sjónvarpsins (a.m.k,
á meðan þeir eru skyldaöir til að
greiða fyrir Sjónvarpið gegn vilja
sínum) kröfu á að vera ekki settir
upp við vegg með óhugnanlegum
myndum sem hvergi nema hér hjá
þessu ósiðaða veiðimannaþjóðfélagi
myndu teljast boðlegar til sýninga.
Ég lýsi vantrausti mínu á forráða-
menn hins íslenska sjónvarps og tel
að þeir eigi skömm fyrir að nota tæk-
ifærið til að sýna sitt innra eðli með
því að læða slíkum óþverra inn á
heimili landsmanna sem þeir geröu
sl. laugardagskvöld. - Vona bara að
fólk myndi fjöldasamtök gegn þeim
óhróðri sem Sjónvarpið í skjóli ríkis-
valdsins treður inn á heiðvirða borg-
ara. Megi skömm ríkissjónvarps
lengi endast.