Dagblaðið Vísir - DV - 31.03.1989, Side 12

12
FÖSTUDAGUR 31. MARS 1989.
Spumingin
Hvað er versti matur sem
þúfærð?
Sigrún H. Sigurjónsdóttir nemi: Slát-
ur finnst mér ógeðslega vont og soð-
inn íiskur er líka nyög vondur.
Hanna Valdimarsdóttir nemi: Soðinn
fiskur finnst mér afskaplega vondur
og fráhrindandi matur.
Kata Valdimarsdóttir nemi: Hrogn
og lifur og soðinn fiskur er það versta
sem ég fæ en ég er ekki mjög mat-
vönd.
Magnea Rán Guðmundsdóttir nemi:
Feitt hrossakjöt og súrir hrútspung-
ar. Þetta er hvort tveggja hreint
ógeðslegur matur.
Guðrún Skúladóttir nemi: Hrossa-
kjöt er tvímælalaust það versta sem
ég fæ. Mér er líka illa við að borða
hesta, þeir eru svo fallegir.
Sveindis Skúladóttir nemi: Hafra-
grautur, sérstaklega ef hann er með
skyri úti í. Það er hreint andstyggi-
legur matur.
Lesendur
Kjötvörur:
Hættum útflutningi
„Lækka á lærissneiðarnar í verði og auka þannig kaupmátt launanna,"
segir m.a. í bréfinu.
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Eins og neytendur vita niðurgreið-
ir ríkisvaldið lambakjötið og mjólk-
urafurðimar. Þann hluta dilkakjöts-
ins er ekki selst hérlendis er reynt
að lokka ofan í maga útlendinga.
Hinum erlendu þykir varan hins
vegar nokkuð dým verði keypt. Þess
vegna er einnig nauðsynlegt að
greiða hana niður. Það em ekki
minna en fjögur, fimm hundmð
milijónir króna sem' sagðar eru
renna þangað árlega, á raunvirði.
Formaður Dagsbrúnar hvatti sitt
fólk á dögunum, og neytendur al-
mennt, tfi að hundsa lambakjötið.
Formaðurinn benti réttilega á að nær
væri fyrir framkvæmdavaldið að
nota þessa peninga í þágu íslenskra
neytenda. Með öðrum orðum; að
lækka lærissneiðarnar í verði - auka
á þann hátt kaupmátt launanna.
Undir þetta sjónarmið er hægt að
taka. Ég er sem sé þeirrar skoðunar
að alveg eigi að hætta við markaðs-
svæðin ytra og eltingarleik tengdan
þeim, einfaldlega vegna þess að vest-
rænir nágrannar okkar em sjálfir í
stórkostlegum vandræðum hvað
þennan málaflokk áhrærir. Á bæjun-
um þeim flæðir „afrakstur" búanna
alls staðar yfir skjólgarðana.
Staðreyndin er sú að á meðan
óbreytt ástand varir er lítil von til
þess að unnt verði að selja afkvæmi
aKuryrkjunnar nema gegn smávægi-
légu gjaldi. Og líklega aldrei öðru-
vísi. Þróun landbúnaðar hlýtur því
að verða á þá lund í komandi framtíð
að hvert ríki hugsi eingöngu um eig-
ið svæði og miði aíkastagetu sveit-
anna við það.
íslendingar em ekki einangrað fyr-
irbæri. Við höfum náð ágætum ár-
angri í að stýra mjólkur- og nauta-
kjötsvinnslunni. Þar er núna komið
jafnvægi á framboð og eftirspurn.
Enginn talar enda lengur um osta-
eða smjörfjöll. En því miður er
sauðkindin ennþá hálfgerður vand-
ræðagemlingur.
Þarna skortir talsvert á að endar
'nái saman.- Því fyrr sem bændur
skilja nauðsyn þess að minnkun
stofnsins niður í innlenda markaðs-
stærð er óhjákvæmileg og að hætta
að slátra „fram hjá skýrslum“ þvi
betra.
Að lokum vil ég taka fram að ég
styð bændastéttina og samsinni alls
ekki þeim röddum er hrópa: Hnekkj-
um einokuninni og hefjum innflutn-
ing á búvörum þegar í stað. - Mitt
áht er að talsmenn frelsisins leiki
vissan blekkingarleik í umfjöllun
sinni. Svipaðan leik og stjórnvöld
hafa leikið allt frá upphafi „vísinda-
veiðanna“ á hvölum.
Útvarpstónlistin yfir hátíðina:
Áberandi best á
Hljóðbylgjunni
G.R. skrifar:
Það er áberandi að þrátt fyrir alla
þessa nýju ljósvakamiðla sem sprot-
tið hafa upp á seinustu misserum er
ekki einn einasti þeirra sem helgar
sig eingöngu svokallaðri afþreying-
artónhst og samanstendur af lögum
sem orðið hafa vinsæl í dægurlaga-
heiminum gegnum tíðina, aht frá,
segjum frá árinu 1930 og til þessa
dags.
Þess háttar tónhst má ávaht finna
á einhverri útvarpsstöð flestra landa
og þykir sjálfsagt að hafa á boðstól-
um fyrir þann fjölmenna hóp hlust-
enda sem þessi tónlist höfðar tíl.
Það kemur vel fram hér á landi á
hátíðisdögum eins og þeir geta verið
leiðinlegastir, t.d. um páska þegar
helgislepjunni er ómældri slengt yfir
okkur og boð og bönn í algleymingi.
Þá má Ríkisútvarpið ekki flytja nema
messur, passakaghur og óratóriur.
Þó hefur þetta breyst nokkuð síðustu
misserin með tilkomu nýju útvarp-
stöðvanna.
En þá tekur ekki betra við, því á
hinum útvarpsstöðvunum er grað-
hestatónlistin eða gamh íslenski
ruddaléngni sjómannablúsinn af
Halamiðum í mestu uppáhaldi plötu-
snúðhnganna. - Ég verð þó að taka
fram að ein stöð er annarri fremri í
tónhstarvah og var þar skör framar
en flestar hinar yfir hátíðarnar. Það
vár Hljóðbylgjan, sem lék góða og
sígilda ókynnta tónhst, t.d. megnið
af föstudeginum langa.
Einnig má segja að oft séu útvarps-
stöðvamar Rót og eins Alfa með tón-
hst sem er þægileg til hlustunar og
Rót kemur manni oft á óvart með
tónhstarval, þar sem sneitt er hjá
alkunnu eymdarvæh meðal-
mennsku í tónlistarvah. Er ekki ein-
hver þessara útvarpsstöðva sem get-
ur nú fyrir fuht og fast komið á út-
sendingu afþreyingartónlistar á borð
við það sem gerist meðal annarra
menningarþjóða þótt ekki væri nema
tíl að nema sárasta broddinn úr
þeirri eymd sem ríkir í tónhstar-
flutningi hinna nýju útvarpsstöðva?
Kaupum íslenskt:
Eru Flugleiðir ekki
íslenskt fyrirtæki?
Skúli S. hringdi:
Ég hef verið aö horfa á auglýs-
ingar í sjónvarpi, þar sem forkólfar
ýmissa stéttarfélaga hafa komið
fram og hvatt fólk til að kaupa ís-
lenskt. Væntanlega þýðir þetta að
fólk eigj að beina viðskiptum sínum
til íslenskra fyrirtækja, sem rekin
eru á íslenskri grund með íslensku
starfsfólki.
Á sama tíma ganga þessi sömu
stéttarfélög fram fyrir skjöldu og
beina viöskiptum félagsmanna
sinna frá íslensku fyrirtæki með
því aö kaupa leiguflug af dönsku
leiguflugfélagi. Þá kemur upp þessi
spurning; Eru Flugleiðir ekki ís-
lenskt fyrirtæki?
Hvemig stendur á því að forystu-
menn íslenskra stéttarfélaga leyfa
sér svona hræsni, að koma fram í
hátiðlegum sjónvarpsauglýsingum
og hvetja til þess að kaupa innlent,
á sama tíma og þeir semja viö er-
lent flugfélag um stórfehd viðskipti
við félagsmenn sína, án þess aö
leyfa Flugleiðum, sem ég hélt aö
væru alíslenskt fyrirtæki, aö bjóða
í þessa mannflutninga?
„89 af stöðinni“ heitir ágætur
þáttur í sjónvarpinu á laugardög-
um. Ein persónan sem þar kemur
stundum fram talar sjálfa sig al-
gjörlega í hring. Þetta sama hafa
forystumenn stéttarfélaganna gert
meö því að hrópa „kaupum ís-
lenskt“ í sjónvarpinu, * en sýna
„kaupum danskt“ í verki.
Kynþokki kvenna
Ásta hringdi:
Ég var að enda viö aö hlusta á
þáttinn Þjóðarsálina á rás 2, þar
sem ræddur var kynþokki kvenna.
Þar kom margt fram og einkum frá
konum sem hringdu. Fyrst hringdu
tvær eða þrjár konur sem aht að
því „helltu sér yfir“ þá karlmenn
sem áður höfðu lýst aðdáun á kon-
um og kynþokka þeirra, hver á
sinn hátt.
Ein kvennanna sagði sem svo að
karlmenn væru karlmannlegastir
þegar þeir svæfu eða lægju út af
og þegðu. Önnur kynsystir hennar
úthúöaöi stjómendum þáttarins og
öðrum þeim sem litu á konur og
væm að vega þær og meta eftir
úthtinu.
Síöan komu aðrar konur sera
voru þessum kynsystrum sínum
ósammála og vildu bara hafa sí-
gilda lagið á þessu og fannst aht í
lagi að konur væm metnar eftir
úöiti, kynþokka, útgeislun og ööra
því sem minnst var á í þættinum.
Ég veit satt að segja ekki hvað er
að sumum íslenskum konum sem
geta lagt það á sig aö hringja tíl
útvarpsstöðvar tíl að æsa sig upp
yfir saklausum vangaveltum um
kynþokka kvenna. Sama mætti
kannski segja um sjálfa mig sem
hringi tíl dagblaðs Ul að láta í ljósi
áht mitt á þessum konum. - En
hvað á maður að gera?
Svo er það varöandi það hvað
sumar konur era hörandsárar
gagnvart kynþokka kvenna eöa
fegurö þeirra og aödráttarafli. Mér
finnst að samnefnari ahra þeirra
kvenna sem láta eins og óhemjur
út af fallegum kynsystrum sinum
sé óhemju hótleiki þeirra sjálfra.
Allar þær konur sem eru á kafi
í mótmælum gegn fegurðarsam-
keppni kvenna, siijaspehs- og
nauögunarmálum virðast hafa út-
htíð á raótí sér og vera auk þess
með mikinn mæðu- og vandlæting-
arsvip. Það er því vel hægt að skhja
hvers vegna þær hafa lent á þeirri
hihu í lifinu að gerast farandpred-
ikarar gegn fegurð og kynþokka.
Tjara og naglar
Ökumaður skrifar:
Mig langar að benda á hve iha
malbikið er farið innst á Miklubraut-
inni, þar sem ekið er tíl vesturs milh
Ehiðaárbrúa og Réttarholtsvegar.
Þetta er áreiðanlega bölvuðum
nagladekkjunum að kenna, þótt það
standi utan á strætó að „þeim fækki
stöðugt sem aka á negldum".
Það er bara svo skrýtið að þeir
skuh alhr aka hægra megin á göt-
unni. Lóka merkheg tílvhjun að göt-
unni skuh haha þangað, þannig að
saltpækih gatnamálastjóra rennur
þangað frá vinstri vegarhelmingi,
sem þá losnar mun fyrr við saltíð og
þomar fremur en sá hægri.
Hve þessi vegarbútur er hla farinn
rennir einmitt stoðum undir þá
kenningu hve hla nagladekkin fara
með göturnar, en saltið gerir þeim
ekkert th. Ég á bara eftir að fá botn
í það af hverju slitið er minna og jafn-
ara báðum megin þegar vestar dreg-
ur, milh Réttarholtsvegar og Grens-
ásvegar, þar sem gatan er meira á
jafnsléttu og pækhhnn hefur ekki
runnið eins eindregið tíl annarrar
hliðarinnar. Nema kannski hafi ver-
ið minna saltað þar?
Þakkir til
lögregluþjóna
Anna Jóhannsdóttir skrifar:
Mig langar th aö koma á framfæri
þakklæti th lögreglumannanna sem
hjálpuðu mér við að koma bílnum
mínum aftur út á Bústaðaveg, eftir
að hafa fengið óvænta flugferð upp á
skafl nokkum sem þama var th þess
að forðast árekstur. - Atburðurinn
átti sér stað þriðjudaginn 21. mars
sl. um kl. 09.00.
Sérstaklega langar mig til aö þakka
lögreglumönnunum tveimur sem
komu mér til aðstoðar fljótlega eftir
óhappiö, fyrir frábæra hjálpsemi og
almennhegheit.