Dagblaðið Vísir - DV - 03.07.1990, Blaðsíða 12

12
ÞRIÐJUDAGUR 3. JÚLÍ 1990.
Spumingin
Finnst þér erfitt aö
vakna á morgnana?
Lína Dalrós Jóhannsdóttir af-
greiðslustúlka: Já, frekar.
Maria Líndal afgreiðslustúlka: Alveg
hræðilega. Ég fékk mér lifandi vekj-
araklukku en það er það eina sem
dugir.
Elsa Dóra Gestsdóttir, starfsmaður
Pósts og síma: Það er ágætt að vakna
á sumrin en verra í skammdeginu.
Ég nota ekki vekjaraklukku þvi ég á
góðan að.
Guðmundur Jón Bjarnason málari:
Nei, það er ekkert erfitt. Ég vakna
um klukkan átta við vekjaraklukku.
Guðmundur Davíðsson kaupmaður:
Mjög létt yfir sumarið en erfiðara á
vetuma. Fyrir mig er nauðsynlegt
að nota vekjaraklukku.
Lilja Guðmundsdóttir verslunarmað-
ur: Stundum er það erfitt og sérstak-
lega_þegar ég hef farið seint að sofa.
Ég nota klukku en það er nauðsyn-
legt ef ég ætla að vakna á ákveðnum
tíma.
Staðarval fyrir stóriðju:
Enn leikið með lysthafendur
Haukur Guðmundsson skrifar:
Þá er enn einni umferðinni lokið í
viðræðum íslenskra embættismanna
við Atlantalhópinn svokallaða um
stóriðjuframkvæmdir hér á landi.
Lengi hefur verið beðið eftir því að
fá að vita hvar á landinu stóriðjunni
verður fundinn staður. Og jafnlengi
hefur embættismönnum og viökom-
andi ráðherra tekist að veijast ásókn
fjölmiðla og sveitarstjórnarmanna
sem hafa viljað krefjast svara um
staösetninguna.
Landsmönnum hefur verið tahn
trú um að einmitt í þessum mánuði
myndi koma í ljós, jafnvel fyrir fullt
og fast, hvar endanleg staðsetning
verður. Vissir staðir hafa verið til-
nefndir, svo sem Straumsvík, Eyja-
fjarðarsvæðiö, Reyðarfjarðarsvæðið
og svo Keilisnes á Vatnsleysuströnd-
inni, skammt suður af Straumsvík-
inni.
Nú er þessum júnífundi lokiö og
ekkert hefur skýrst frekar um stað-
setningu álvers Atlantalhópsins.
Seðlabankastjóri kemur fram í sjón-
varpsfréttum og segir að talsverður
áfangi hafi náðst og nú sé meira aö
segja búið að fækka hugsanlegum
stöðum um einn. - Hugsa sér, af fjór-
um stöðum mögulegum var fækkað
um heilan EINN! Þrír eru enn eftir.
Nóg til að halda skrekkinum gang-
andi í jafnmörgum sveitarfélögum.
Þaö, aö koma Straumsvík úr mynd-
inni, er í rauninni mjög klókt af við-
ræðunefndinni og má ætla að sú
ákvöröun hafi verið tekin eftir vand-
lega umhugsun. Þetta er nefnilega
ákvörðun sem segir lítið sem ekkert
og móðgar nánast engan, enn sem
komið er. Málið er þvi nánast í sömu
biöstöðu og áður. Með því að taka
Straumsvík úr myndinni er Eyfirð-
ingum gefið undir fótinn með að nú
sé nánast komið að þeim, þótt svo
þurfi alls ekki að vera. Suðvestur-
landiö er nefnilega enn sterklega í
myndinni, raunar enn meira en áð-
ur, með því að útiloka ekki bæöi
Straumsvík og Vatnsleysuströnd í
sömu andrá.
Hafnfirðingum er ekki eins leitt og
þeir láta, þótt þeir mótmæli fyrir
siðasakir, því þeir koma til með að
njóta ríkulega staðsetningar álvers á
Vatnsleysuströnd. - Hugsanlega gert
til að friða Eyfirðinga sem finnst þeir
hafa verið sviknir í þessari lotu.
Mikið taugastríð á eftir að heyja
af hálfu sveitarfélaga, ráðherra og
nefndarmanna á meðan lopinn er
teygður og endanleg ákvörðun
krydduð nægjanlega áöur en hún
verður gerð heyrinkunnug. Ekki er
ólíklegt að staðsetningin sé löngu
ákveðin á Vatnsleysuströndinni þar
sem nánast allt er með svipuðum
hætti og væri álverið staðsett við
sjálfa Straumsvíkina.
Hvers vegna erlent vatn?
Bergur skrifar:
Sem áhorfandi greinir maður hluti
oft betur en sem þátttakandi. Hvað
sumt getur verið furðulegt sem gerist
á sviðinu! - Dæmi: Þar sem ég hef
dvahð töluvert erlendis um lengri
eða skemmri tíma hefur mér orðið
ýmislegt ljóst sem ég hafði ekki gert
mér grein fyrir áöur. - Eða eins og
máltækið segir: Enginn veit hvað átt
hefur fyrr en misst hefur. Manni
finnst stundum að það sé sjálfgefið
að ýmsir hlutir séu til staðar.
Þar á meðal er vatnið sem manni
finnst vera svo sjálfsagt. Annaö kem-
ur hins vegar á daginn þegar maöur
reynir það að skortur er á þessum
dýrmæta vökva viðs vegar um heim-
inn. Að þessari reynslu fenginni sér
maður hvað við íslendingar erum
ríkir að eiga aðgang að nægu vatni
sem sumir segja að sé það besta sem
finnst. Já, það er gott að geta hlakkað
til að koma heim og drukkið íslenskt
vatn eins og maður getur í sig látið.
En svo kom sjokkið sem ef til vill
útskýrir þaö hvers vegna við íslend-
ingar erum ekki ríkasta þjóð heims.
Því eins og kunningjar mínir erlend-
is sögðu margir: Þið getiö ekki verið
annað en rík þjóð með allar þessar
auðlindir í landinu - nema þá að þiö
kunnið ekki að spila úr ykkar spil-
um. Þegar ég fer út í verslun og ætla
að kaupa í matinn, þ.á m. ávaxta-
safa, þá er lítið annað á boðstólum
en erlendar tegundir. Og þó er uppi-
staðan í þessum ávaxtadrykkjum
vafii og ekkert annað.
Ég leitaði nokkra stund og sjá: það
var hka til íslenskur ávaxtasafi, t.d.
tegund sem kölluð er Nektar, alveg
ljómandi góður drykkur, og ekkert
dýrari en sá erlendi. En þá er spurn-
ingin: Hvers vegna er hér selt útlent
vatn þegar viö höfum það við hönd-
ina? Til hvers að flytja inn það sem
við eigum sjálf? „Veljum íslenskt“
og allt það og auðvitað myndu þá
verða hér margfalt fleiri störf, meiri
atvinna í það heha tekið og þar af
leiðandi betri afkoma hjá fleirum.
Hvers vegna er þetta svona? Ég vildi
að þessu svaraði einhver af viti.
Endurunninn pappír:
Hefur einhver áhuga?
Eggjabakkar úr endurunnum pappír
eða ekki. Láta neytendur sig málið
varöa?
Guðbjörn hringdi:
Það er verið að ræða þessa dagana
um endurvinnslu á pappír og þaö er
hann sem ég vil ræða hérna. Ekki
dósir eða umbúðir undan gosdrykkj-
um. Ég segi fyrir mitt leyti að ég
held aö mjög fáir hafi nokkurn áhuga
á endurvinnslu á pappír eöa því
hvort hann er endurunninn yfirleitt.
Málið er einfaldlega það að annað
hvort er pappír endurunninn eða
ekki. Hinn almenni borgari hefur lít-
ið um það mál að segja.
Einn og einn sem hefur þetta mál
á heilanum hringir í Þjóðarsál og
skrifar kannski grein eöa lesenda-
bréf til að hvetja fólk til að nota end-
urunninn pappír. En fólk getur af-
skaplega lítið gert í máhnu, ekki end-
urvinnur það pappírinn. Og ég held
að fólk, hinn almenni neytandi, fari
varla að biðja sérstaklega um eitt-
hvað úr endurunnum pappír. Eða
hver spyr um egg, sérstaklega pökk-
uð í eggjabakka úr endurunnum
pappír?
Mér dettur heldur ekki í hug að
trúa því að t.d. 12 egg í eggjabakka
úr endurunnum pappír séu hótinu
ódýrari en egg í bakka í þessum
venjulegu skjannahvítu umbúðum.
Eða salernispappírinn? Hver fer að
biðja sérstaklega um „endurunninn"
salernispappír? Varla margir. Enda
er þessi endurunni pappír afskaplega
ókræsilegur og leiðinlegur í með-
forum.
En það er svo sem endalaust hægt
að ræða og skrifa um endurvinnslu
á pappír og öðru sorpi. Nú er búið
að koma fyrir sérstakri sýningu til
að kynna endurvinnslu á sorpi.
Skyldu margir fara að skoða! Ég held
að við íslendingar hljótum að vera
eitthvað meiri háttar ólík öðrum
þjóðum. Við erum alltaf að hvetja
hvert annað til að gera það sem eng-
inn vill svo gera. Eigum við bara
ekki að láta þetta lönd og leið og leyfa
þeim sem sjá um þessi mál eða hafa
af þvi hag að dunda sér við þetta á
eigin spýtur?
með
ýmsum
hætti
Konráð Friðfinnsson skrifar:
Þegar fólk ákveöur að fara í
feröalag gerist þaö meö ýmsum
hætti. Sumir láta sér nægja að
drífa tjald sitt og poka út á lóð
hjá sér og spenna það upp þar.
Eins og stundura gerðist í mínu
ungdæmi enduðu sumar þessara
ferða hjá mér og félögum þannig
aö hver hélt til síns heima er hða
tók á nótt, sökum draugahræöslu
er sótti á liöið þegar mergjaöar
draugasögumar tóku að verka.
Sumir raða útilegudóti sínu i
farangursgeymslu bílsins og
leggja land undir hjól, eitthvað
út í buskann. Láta svo guð og
lukkuna um að finna íslenska sól
og sælu, ásamt fýsilegu tjald-
stæði, sem þeir síðan dvelja á uns
nennan þrýtur. Misjafnlega geng-
ur mönnum hins vegar að þefa
uppi sólskiniö á ferðum sinum
hér. Einstaka maður hefur samt
heppnina með sér i þessum efh-
um. Engu að síður getur ferðin
verið ánægjuleg sé hugarfariö
jákvætt.
Sá hópur feröalanga er einnig
til er kýs að hafa „slétt gólf ‘ und-
ir fótum, heitt og kalt vatn i krön-
um, uppábúin rúm aö sofa í,
stofuhita og þar fram eftir götun-
um. Þetta eru sem sé sumarbú-
staða- og hjólhýsaeigendumir.
Þeir sem vilja m.ö.o. eiga notalega
daga í hæfilegri fjarlægð frá
heimilinu, hvenær ársins sem er,
jafnvel um hverja helgi. Það er
sem sé margur feröamátinn og
sæll er sá er heill kemst til síns
heima.