Dagblaðið Vísir - DV - 01.09.1990, Blaðsíða 23

LAUGARDAGUR 1. SEPTEMBER 1990.
35
„Það kom fyrir að pokinn sprakk á veitingahúsi og ég varð að hraða mér heim. Olyktin var ólýsanleg og vitanlega varð ég að skipta alveg um föt,‘r segir Guðjón Þorsteinsson en hann varð að
gera allar þarfir sinar í poka sem hann bar utan á sér og það setti honum ýmsar skorður i hinu daglega lífi. DV-myndir Brynjar Gauti
og kviðslitsins. Enn var ég sendur
með sjúkraflugi til Reykjavíkur og á
Landspítalann. Einnig var sent sýni
sem tekið var er ég var skorinn upp
við kviðslitinu. Starfsfólk Landspít-
alans tók mér mjög vel og reyndar
verð ég að nota tækifærið til að
þakka hjúkrunar- og starfsfólki
Landspítalans fyrir frábæra að-
hlynningu allan þann tíma sem ég
var þar.“
Gerði allar þarfir
sínar í poka
„Nú tóku við rannsóknir í marga
daga á umræddu sýni og mér var tjáð
að það gæti tekið einhvern tíma að
fá niðurstöðu úr þeim. Biðin eftir
niðurstöðunum var óþolandi. í apríl-
mánuöi var ég loks skorinn upp og
nú var ég fyrst skorinn upp við því
sem að mér var. Þetta var mikil að-
gerð og ég missti alveg úr nokkra
daga, vissi hvorki í þennan heim né
annan. Þegar ég rankaði við mér
gerði ég mér ljóst að ég var með poka
sem lá utan á líkamanum og í hann
varð ég að gera allar þarflr mínar.
Mér var sagt að aðgerðin heíöi tekist
vel en ég yrði að ganga með pokann
í þrjá til sex mánuði. Þetta voru
hroðaleg tíðindi. Þó gerði ég mér ljóst
að ég var ekki sá eini sem hef lent í
því að þurfa að bera slíkan poka. Á
Islandi eru nokkur hundruð sjúkl-
inga sem verða að ganga með svona
poka ævilangt."
Næringarfræðingurinn
hafði mikið að segja
„Eftir aðgerðina var mikilvægt fyrir
mig að velja rétt mataræði. Ég komst
í samband við mjög færan næringar-
fræðing á Landspítalanum og hún
hjálpaði mér að raða saman réttu
fæði. Rétt mataræði var undirstaðan
fyrir skjótum bata. Ég er alveg sann-
færður um að án hjálpar umræddrar
konu heíði mér ekki tekist að rétta
úr kútnum eins fljótt og raun ber
vitni. Það er nefnilega staðreynd að
maður er það sem maður borðar.“
Ég fékk að heyra
skammir í laugunum
„Ég'hef undanfarna mánuði reynt
að lifa heilbrigðu lífi og liður í þvi
var að fara reglulega í sundlaugar.
Til þess að geta farið í sund fékk ég
sérstaka gerð af pokum. Þegar í laug-
arnar var komið fékk ég að heyra
það óþvegið. Það gekk að mér karl-
maður og jós yfir mig skömmum og
svívirðingum. Umræddur maður
taldi að ég gæti valdið óþrifnaði í
laugunum en það er auðvitað hinn
mesti misskilningur. Sjúklingar með
svona poka (Stomasjúklingar) eru
mjög þrifalegir og ég leyfi mér að
fuliyrða að þeir eru þrifalegri en flest
annað fólk.“
Pokinn sprakk á
veitingahúsinu
„Ég varð að vera á spítalanum í tvær
vikur til að venjast pokanum. í hönd
fóru erfiðir tímar og mér leið vitan-
lega aldrei vel. Ég fór heim til ísa-
íjarðar mánuði eftir aðgerðina og
fékk þar tækifæri til að hugsa minn
gang. Ég gat þó aldrei sætt mig við
að bera pokann og hann olli mér
miklum óþægindum. Ég reyndi þó
að lifa lífinu á eðlilegan hátt, reyndi
meira að segja að fara á veitingahús
en komst fljótlega að því að það var
ekki rétti staðurinn fyrir mig að vera
á. Það kom fyrir að pokinn sprakk á
veitingahúsi og ég varð að hraða mér
, heim. Ólyktin var ólýsanleg og vitan-
lega varð ég að skipta alveg um föt.“
Þröngar skorður
„Eftir þetta gerði ég mér ljóst að pok-
inn setti mér mjög svo þröngar
skoröur varðandi allt félagslíf, ein-
göngu vegna þess að ég var mjög
neikvæður á lífið og tilveruna vegna
pokans. Þetta kom sér mjög illa fyrir
mig og ekki síst vegna þess að ég
íafði verið og er mikið fyrir alls kyns
elagslíf."
Ég var um tíma
alveg ótrúlega
langt niðri
jÁfram heldur Guðjón: „Á þessum
tíma var ég orðinn mjög þunglyndur
og ég var alveg ótrúlega langt niðri.
Þaö sem bjargaði mér algerlega á
þessum tíma var að finna hve góða
ég átti að. Þegar maður verður fyrir
álíka reynslu og ég hef þurft að ganga
í gegnum reynir fyrst á manns nán-
ustu. Og þá skynjar maður fyrst fyr-
ir alvöru hve mikils virði þeir eru.
Um mitt sumar hringdi ég í lækni í
Reykjavik sem hafði skorið mig upp
síðast. Ég tjáði honum að ég vildi
losna við pokann sem allra fyrst. Ég
hreinlega þoldi þetta ekki lengur og
vildi fá hann til að „tengja mig“ að
neðan. Læknirinn var á leið í sum-
arfrí og því var það ekki fyrr en í
júlí að ég fór til Reykjavíkur enn eina
ferðina og gekkst undir meiriháttar
aðgerð. Það var búið að segja mér
að þetta yrði ekki mikil aðgerð en í
ljós átti eftir að koma að þessi síð-
asta aðgerð var þrisvar sinnum verri
en þegar ég var skorinnaipp við
æxlinu. Þessu fylgdu ólýsanlegar
kvalir."
Er á batavegi á
sterkum lyfjum
„Ég er á batavegi í dag en er enn á
mjög sterkum lyfjum. Eftir allar
þessar óþarfa aðgerðir er maður auð-
vitað orðinn mjög slæptur og sljór
og það er ljóst að það mun taka mig
langan tíma að jafna mig á þessum
hrakförum. En loksins virðist búið
að komast fyrir þetta og auðvitað er
það hrikalegur léttir. Ég var orðinn
mjög svartsýnn á tímabili en þetta
virðist ætla að lagast með tímanum"
Sex læknar og fimm
sjúkdómsgreiningar
Guðjón heldur áfram: „Þegar ég lít
til baka og riija upp þetta dapra tíma-
bil finnst mér það einkennilegt að
það skyldi taka allan þennan tíma
að komast að því hvað að mér var.
Ég gekk til sex lækna á þessu tíma-
bili. Mér var sagt að ég væri með
þvagfærasýkingu, nýrnasteina,
naflaslit og kviðslit áður en í ljós kom
að ég var með lítið æxli við ristilinn.
Auðvitað er maður mjög bitur, sár
og í raun eyðilagður yfir því að þetta
skuli hafa þurft að koma fyrir.“
Læknamistök eða
ekki læknamistök?
Guðjón er ekki fús að ræða mikið
um þátt lækna í veikindum sínum.
Segir raunar að þeir læknar, sem
hafi annast hann, hafi allir verið hin-
ir bestu menn og sumir þeirra góðir
vinir sínir. Vonbrigðin leyna sér þó
ekki í svip hans þegar hann er spurð-
ur út í þetta: „Ég læt öðrum eftir að
dæma um það hvort læknar hafi í
mínu tilfelli gert mistök. Ég hef enga
ástæðu til að ætla annað en að þeir
hafi gert sitt besta. Mönnum getur
oröið á í messunni en ég er ekki tilbú-
inn til að fullyrða neitt um það hvort
mistök lækna hafi átt sér stað í mínu
tilfelli."
Var þyngstur 151 kíló
en er109kílóídag
Guðjón Þorsteinsson hefur undan-
farin ár leikið körfuknattleik. Fyrst
með ÍR og KR og síðustu árin með
hði í Bolungarvík. Hann er rúmir
tveir metrar á hæð og var sl. vetur
151 kíló að þyngd en hefur lést gífur-
lega frá því að hann veiktist. í dag
er Guðjón 109 kíló og hefur því lést
um liölega 41 kíló. Hann sér þó ljósu
punktana í tilverunni í dag: „Ljósasti
punkturinn við þetta allt saman, fyr-
ir utan auðvitað það að ná heilsu
aftur að mestu leyti, er að hafa lést
svona mikið. Ég var orðinn hættu-
lega þungur."
Síðustu árin hafa
verið mjög erfið
Guðjón hefur mátt reyna ýmislegt
undanfarin ár. Annan dag marsmán-
aðar 1986 varð hann og fjölskylda
hans á ísafirði fyrir því að missa svo
til allt innbú sitt er íbúð þeirra stór-
skemmdist af eldi. Mátti fjölskyldan _
reyndar þakka fyrir að sleppa lifandi
frá öllu saman. „Það var auðvitað
fyrir öllu að halda lífi og limum en
íbúðin skemmdist mjög mikið af eldi
og sóti. Þá misstum við flesta okkar
persónulegu muni sem aldrei verða
bættir. Árið 1988 veiktist önnur dótt-
ir mín og er í dag mjög slæm af liða-
gigt. Henni fór að hraka um það leyti
sem ég var að braggast og vonandi
nær hún sér að fullu fljótlega. Þrátt
fyrir þetta hrikalega tímabil er ég
bjartsýnn á lífið og tilveruna og þaö
þýðir ekkert annað en að berjast
áfram þótt á móti hafi blásið undan-
farin ár,“ sagði Guðjón Þorsteinsson
og bætti við: „Ég stefni að því að
komast á fulla ferð á sem skemmst-
um tíma. Hér á ég ekki hvað síst við
íþróttirnar sem ég hef stundað frá
því ég var smápolli. Vonandi tekst
mér að komast á fullt í körfuboltan-
um í vetur með liði UMFB. Þá er
ekki lítið atriði að geta farið að vinna
aftur eins og maður. Ég er nýbyrjað-
ur að vinna hjá Nikeumboðinu Aust-
urbakki og líkar vel þar. Á þeim bæ
hafa menn reynst mér hjálplegir.
Einnig langar mig til að koma á fram-
færi þakklæti til Flugleiða en fyrir-
tækið reyndist mér vel varðandi all-
ar ferðirnar til og frá ísafirði vegna
veikinda minna og dóttur minnar.
Þá má ekki gleyma íshúsfélagi ís-
firðinga en fyrirtækið reyndist mér
ótrúlega vel í sumar,“ sagði Guðjón
Þorsteinsson.
-SK