Dagblaðið Vísir - DV - 08.02.1991, Blaðsíða 12

12
FÖSTUDAGUR 8. FEBRÚAR 1991.
Spumingin
Stundar þú einhverjar
íþróttir?
Dóra Dröfn Skúladóttir nemi: Nei,
ekki neinar íþróttir en ég skokka þó
af og til.
Edda Sveinsdóttir nemi: Nei, bara
leikfimi í skólanum.
Anna G. Sigurvinsdóttir nemi: Ég
hljóp alltaf eftir strætó í gamla daga
en er hætt því nú.
Gisli Þráinsson tónlistarmaður: Já,
skokk, öðru hvoru í líkamsrækt og
útréttingar.
Þorkell Snorri Sigurðarson nemi: Já,
ég stunda og æfi golf.
Guðlaugur Birgisson brunavörður:
Já, fótbolta með starfsmönnum í
vinnunni.
Lesendur____________
Ágætt að vinna
áVellinum
Er íslenska ríkisstjórnin reiðubúin til að leggja til atlögu gegn bandaríska
fjárlagafrumvarpinu?
Þórður Kristjánsson skrifar:
Nú stefna Bandaríkjamenn að veru-
legri fækkun borgaralegara starfs-
manna í öllum herstöðvum sínum
erlendis. Hér gæti því iíka þurft að
fækka verulega, jafnvel um á annað
hundrað manns eða meira. - Þetta
eru ekki góð tíðindi fyrir okkur sem
erum smám saman að missa fisk-
vinnsluna úr landi og fátt eftir af
arðbærum störfum.
Það sem mér finnst þó einna grát-
broslegast er það aö um leið og þetta
var gjört kunnugt brá svo við að
ákveðið var að senda nefnd íslend-
inga til Bandaríkjanna til að kanna
málið til fulls og þá sennilega aö biðja
enn einu sinni um „gott veður“. Það
verður reynt aö tína eitthvað til,
„sérstaka legu landsins" eða mikil-
vægi landsins sem „flugmóðurskips"
eða annað í þeim dúr.
Ekki er ég á móti veru hins erlenda
herliös hér á landi en margir þeirra
sem hæst hafa hrópað um að hér
skuli ekki vera vamarlið á friðartím-
um hafa verið ákafastir í að þiggja
þá mola sem af borðum vamarliðsins
hijóta. - Einn kunningi minn, sem
þannig er sinnaður, svarði því til
þegar ég spurði hann hvort honum
fyndist ekki öfugsnúið aö vinna hjá
vamarliðinu en vera sífellt aö hnýta
í bandaríska utanríkisstefnu: „Það
er ágætt að vinna á Vellinum". -
Meira vildi hann ekki leggja til mál-
anna.
En það er eins og oft áður að „það
sem helst hann varast vann varð aö
koma yfir hann“. Nú munu ríkis-
stjórnarflokkarnir sem sé beijast
hatrammri baráttu fyrir því aö á
Keflavíkurflugvelli verði ekki fram-
kvæmdur sá mikli niðurskurður í
störfum hjá vamarliöinu sem fyrir-
hugaður er. Ríkisstjómin mun því
að líkindum senda flokk manna vest-
ur um haf til viðræðna við ráðamenn
þar um hvað til bragðs megi taka til
að ekki breytist ástandið til hins
verra á Keflavíkurflugvelli. - Nú eru
hæg heimatökin þegar Alþýðuflokk-
urinn á orðið innangengt í Aðalverk-
taka og Sameinaða verktaka og ríkið
er jú orðið aðili að framkvæmdum á
Vellinum. Sem betur fer, myndu
sumir segja, því þá er engin hætta á
að vamarliðið fari 1 bráð.
Landganga úr f lugvél á íslenska vísu
Þorvaldur Guðmundsson skrifar:
Mig langar að nota tækifærið og
þakka Ferðaskrifstofunni Veröld fyr-
ir góða ferð og ódýra til Kanaríeyja,
svo ódýra að ég átti allt eins von á
því að þurfa að búa þarna í tjaldi eða
hjólhýsi. Svo var þó aldeilis ekki.
Flogið var með spænska flugfélag-
inu OASIS og millilent í Malaga á
Spáni. Þar fengu farþegar að fara út
úr véhnni til að teygja úr sér og fá
sér hressingu þeir er vildu. Þetta er
nýtt í flugi til Kanaríeyja að ég tel
og var vel þegið. Engin vandræði
sköpuðust við að fara frá borði eða
um borð í flugvélina aftur.
Á undaníornum árum hefur það
innlenda flugfélag sem auglýst hefur
beint flug þarna suður eftir millilent
í flestum tilfellum og þá á írlandi,
Englandi eða í Portúgal. Hafa þá far-
þegar orðið að dúsa í flugvélinni á
meðan, svo óþægilegt sem þaö nú er.
Enda þótt flogið væri með erlendu
flugfélagi í þetta sinn urðum við far-
þegamir fangar þess séríslenska fyr-
irbæris þegar farþegum er hleypt út
úr flugvél. Er skemmst frá því að
segja að eftir að lent var í Keflavík
við heimkomuna og rennt upp að
Leifsstöð streymdu að tæki úr öllum
áttum til að selja þessum erlenda
aðila þjónustu sína. En farþegamir
virtust ekki njóta góðs af því. Tæpar
20 mínútur tók að tengja „stolt þjóð-
arinnar“, flugstöðina sjálfa, við
skrokk vélarinnar svo að hægt væri
að ganga inn í dýrðina.
Meöan á töfinni stóð héldu far-
þegar þó ró sinni sem ég tel að skýr-
ist með þvi að viö vorum stödd í
þessu klúðri á íslandi og innra með
sér fann maður fyrir sárindum yfir
því að láta fólk annars staðar frá sjá
þau afglapavinnubrögð sem þama
voru viðhöfð. Þessi vinnubrögð eru
slæm auglýsing fyrir annars vel
heppnaða og skipulagða ferð.
Teygist úr skreiðarskuldum
Jón Sigurðsson skrifar:
Það ætlar að verða djúpt á skulda-
skilum vegna skreiðarviðskiptanna
við Nígeriu og allt útlit er nú fyrir
að ríkissjóður, þ.e. við öll, verðum
að taka á okkur tæpar 200 milljónir
króna sem ábyrgðir voru fyrir. -
Annars má furðu sæta hvernig þessi
viðskipti hafa gengið fyrir sig gegn-
um árin.
íslenskir útflytjendur hafa haldiö
áfram aö flytja skreið til Nígeríu
þrátt fyrir hríðversnandi efnahag
Nígeríumanna og stjómarfar þar
syðra sem reyndar hefur jaðrað við
stríðsásand lengst af. Og þegar svo
greiöslur hættu að berast í dollurum
og notaður var heimagjaldmiðill Níg-
eríumanna versnaði ástandið vem-
lega því sá gjaldmiöill er nánast jafn-
lítils virði og íslenska krónan.
Það sem mest er hægt að gagnrýna
er þó sú staðreynd að alltaf var hald-
ið áfram að senda skreið til Nígeríu
þótt vitað væri að stjómvöld þar
hefðu í raun bannað innflutning og
því var meira en líklegt að aldrei
fengist nein greiðsla fyrir sending-
amar þótt varan kæmist inn í landið.
- Viðskiptin enduðu svo með mála-
ferlum á báða bóga og lögfræðingar
hérlendir og þó kannski ekki síður
erlendir fengu ærið verkefni og pen-
inga fyrir að „útrétta" fyrir íslenska
útflytjendur.
Skreiðarframleiðendur hafa verið
studdir af íslenska ríkinu, með því
að fella niður vexti og dráttarvexti,
og þrátt fyrir allar ráðstafanir Seðla-
bankans eru þessi viðskipti enn í ein-
um hnút. - Og nú er komiö að okkur
öllum eina feröina enn, við verðum
að greiða fyrir óhagkvæmstu utan-
ríkisviðskipti aldarinnar.
DV
Eftir hverjum
bíðumvið?
Lárus Sigurðsson skrifar.
Nú hefur verið rætt um það
nokkuð lengi að við íslendingar
styddum Litháa og fleiri þjóðir
baltneskar til að rífa sig lausar
frá Sovétrikjunum og lýsa yfir
sjálfstæði. Eitthvert hik viröist
þó á okkar mönnum hér heima.
Varla trúi ég að síldin i Sovét
spili hér einhverja rullu eöa þá
sendinefndarmenn sem fara
þangað í árlegar samningaferðir.
En þaö skyldi þó aldrei vera?
Eða erum við aö bíða eftir hin-
um Norðurlöndunum? Getum við
aldrei ákveðið neitt á eigin spýt-
ur? Auðvitaö þora Norðmenn og
Svíar lítiö aö gera, þeir bíða
sennilega eftir okkur Islending-
um um ákvarðanatöku. Sýnum
nú manndóm og tökum upp
stjórnmálasamband við Litháa
án þess að spyija kóng eða prest.
Fjölmiðla-
naggararnir
Guðný hringdi:
Þeir eru orðnir fyrirferðarmikl-
ír íjölmiðla-naggararnir sem ég
kalla svo. Þeir hringja inn á
hverja útvarpsstöðina eftir aðra
bara til að láta vita af sér og í
leiðinni að væla um hvað þessi
eða hinn þátturinn sé nú orðinn
leiðinlegur. En hver biður þessa
vælukjóa að hlusta? Ekki nokkur
maður fæddur eftir aldamót!
Nú vil ég segja það að hér er oft
um hina þörfustu þætti að ræöa,
fólk hringir í' umsjónarrnenn
þeirra, stundum til að létta á eigiri
samvisku, dreifa einverunni, tjá
sig um vandamál sitt og þar fram
eftir götunum. Þetta eru hinir
mannlegu þættir sem síst mega
missa sín héðan af. Þeir eru marg-
ir sem virðast hafa haft verulega
þörf fyrir að fá einmitt þessa þætti
í Ijósvakamiðlana.
Einerkonan
út í vindinn fer
P.H. skrifar:
Ég stóð við glugga sem snýr í
áttina að Hallgrímskirkju, Skóla-
vörðuholtinu og aöliggjandi göt-
um einn mesta rokdaginn.
Skyndilega sá ég konu sem átti í
vök að verjast vegna ofsans, hún
bókstaflega hélt sér dauðahaldi í
eitt umferðarmerkið. Var þetta
kannski táknrænt? Ég dokaði ögn
viö því mér datt ekki annað í hug
en einhver þeirra ökumanna sem
óku framhjá stansaði til aö að-
stoða manneskjuna.
En ónei, ekki einn einasti. Eftir
að hafa horft á þetta agndofa
snaraðist ég út og kom konunni
til aðstoðar því að hún þorði sig
ekki að hreyfa. Við gengum svo
saman þar til hún var óhult fyrir
rokinu. En mér flaug í hug:
Hvernig er þjóöfélagið orðiö? Al-
veg sér á parti í sjálfselskunni.
Hvaðeru það
mörgvindstig?
Eiríka Á. Friðriksd. hringdi:
Ég hringdi á Veðurstofuna til að
afla mér upplýsinga um mæli-
kvarðann á vindhraða í hnútum,
kílómetrahraða á klukkustund og
svo til að fá samanburð viö vind-
stigin sem hér eru mest notuð í
fréttum. Mér voru vinsamlega
gefnar þessar upplýsingar allar
og því vil ég láta aöra njóta þess
lika. Best væri þó aö vindstyrkur
birtist daglega í dagbókum blað-
anna og annars staðar þar sem
veðurlýsingar eru gefnar.
Hér koma svo upplýsingarnar:
100 hnútar jafngilda 185,3
km/klsL
10 vindst, jafngilda 95 km/klst.
11 vindst. jafngilda 110 km/klst.
12 vindst. jafngilda 125 km/klst.
13 vindst. jafngilda 141 km/klst.
14 vindst. jaíhgilda 158 km/klst.
16 vindst. jafngilda 175 km/kist.