Dagblaðið Vísir - DV - 13.04.1991, Blaðsíða 22

-22
MUPABPAGUR, 13, APRÍL ,1991.
Sérstæd sakamál
Óvænt endalok
Veitingahúseigandinn var drykk-
felldur og sérvitur og þar kom aö
kona hans fékk nóg. Þegar hún
sagöi manni sínum aö hún óskaöi
eftir skilnaöi tók hann því meö ró
á yfirboröinu en hana grunaði aö
best væri að fara varlega. Og þar
haföi hún rétt fyrir sér þótt hann
kæmi henni að óvörum.
Brostið hjónaband
Þegar Susan Langan fór í viku-
ferð til Ítalíu haustiö 1988 var hún
viss um að hún gæti ekki lengur
búið meö manni sínum, veitinga-
húseigandanum heimskunna, Pet-
er Langan.
„Ég þarfnaðist nokkurra daga í
ró og næöi til að hugsa mig um,“
segir Susan um þetta ferðalag sitt
en hún var fjörutíu og sjö ára er
hér var komiö. „Þá þurfti ég líka
aö safna kröftum til aö geta bundið
enda á hjónabandið. Við höfðum
verið gift í átján ár. Ákvörðunin
var því erfiö en ég gat ekki búið
með honum lengur.“
Peter var meöeigandi í veitinga-
húsinu fræga í London, Langan’s
Brassiere. Hann hóf rekstur þess
árið 1976, ásamt leikaranum Mic-
hael Caine sem lagði í upphafi fram
mest af fénu sem þurfti til að rekst-
urinn gæti hafist. Eigendurnir
tveir fengu til liðs við sig kunnasta
mat'reiðslumeistara í bresku höf-
uðborginni, Richard Shephard, og
varð staðurinn brátt kunnur langt
út fyrir Bretland og sótti hann
frægt fólk frá mörgum löndum.
Endalaus kampa-
vínsdrykkja
Peter Langan var sérvitur og með
góða kímnigáfu. Hann varð því
brátt mjög vinsæll meðal gestanna
og var þekktur fyrir að ganga milli
borðanna og láta skemmtilegar at-
hugasemdir falla. En við þann
stárfa var hann yfirleitt aldrei alls-
gáður. Hann drakk kampavín frá
því nokkru eftir hádegi og fram á
nótt og er haft fyrir satt að hann
hafi stundum drukkið innihaldið
úr heilum kassa á þessum tíma.
Það kom líka fyrir að hann fannst
sofandi á gólflnu á skrifstofu sinni
á morgnana.
En á kvöldin naut hann þess að
vera innan um fræga fólkið og af
gestum má nefna Andrew prins,
Dudley Moore, Mick Jagger, Marl-
• on Brando og John McEnroe.
Sem dæmi um óvenjuleg við-
brögð Peters er sagan af því er
Margaret prinsessa kom af snyrti-
herbergi í veitingahúsinu og hafði
á orði aö hún hefði séð dauðan
kakkalakka á gólfinu. Peter brá sér
þangað inn, kom fram með lifandi
kakkalakka milli fingranna og
sagöi að hjá sér fyndi enginn dauð-
an kakkalakka. Síðan stakk hann
lifandi kakkalakkanum upp í sig
og skolaði honum niður með dá-
góðum sopa af kampavíni.
Úrhófifram
En gefum Susan, konu hans, aft-
ur orðið: „Drykkjuskapur hans var
með tímanum slíkur aö óþolandi
varð. Þess vegna var ég lengstum
utan London. Og ekki batnaði
ástandið þegar hann opnaði veit-
ingahús í Hollywood og tapaði þar
verulegu fé. Peter vildi kenna fé-
laga sínum, Michael Caine, um
hvemig þar fór en Caine var ekki
á því að hann ætti þá gagnrýni
skUið.
Þar kom að við keyptum okkur
hús úti á landi. Það var skammt
utan við Coggeshall og í fyrstu leit
út fyrir að það yrði til þess að draga
úr drykkjuskap Peters því þar var
hann um helgar. En í raun fór það
svo að hann kom bara þangað í
vikulokin til að ná sér eftir viku-
langan drykkjuskap í London. Við
komuna var hann illa á sig kominn
og í raun útþvældur. Svo fór hann
nokkru hressari til vinnu á mánu-
deginum en þá tók bara ný óreglu-
vika við. Þannig gekk þetta í nokk-
ur ár.“
Kaus annaó líf
Susan segir að Peter hafi haft all-
góðar tekjur af veitingahúsarekstr-
inum í London en hún heföi heldur
kosið að hafa dálítið minna fé milli
handanna og geta átt ódrukkinn
eiginmann. „Þegar ég sló í borðið,"
segir hún, „lofaði hann bót og betr-
un en það liðu ekki nema nokkrir
dagar þangað til hann var aftur
farinn að drekka heilan kassa af
kampavíni á dag. Hann gat þó ver-
ið rómantískur og orti þá oft falleg
ljóð sem hann tileinkaði mér.
En þegar ég kom heim frá Ítalíu
var Peter búinn að drekka mikið
og húsið við Coggeshall var allt á
öðrum endanum og þjónustustúlk-
an var farin því Peter hafði komið
ruddalega fram viö hana. Þegar ég
hitti svo Peter daginn eftir sagði
ég honum að ég vildi fá skilnaö.
Hann spuröi mig þá hvort ég ætti
elskhuga og svaraði ég því játandi.
Þá hafði ég kynnst kvikmynda-
framleiðanda, Roger Flemming,
sem starfaði hjá BBC.
Þegar ég nefndi skilnaðinn við
Peter var sem rynni samstundis af
honum. Ég hafði búist við því að
hann yrði mjög reiður en í staðinn
varð hann blíður. Og þegar hann
var það var hann manna blíðastur.
Út að borða
Þá um kvöldið fóru Peter og Sus-
an út að borða á veitingahúsi í
Coggeshall. Ætlunin var að ræða
þar nánar hvers vegna Susan
treysti sér ekki lengur til að vera
gift honum. Allt gekk það vel fyrir
sig. -Þegar þau komu heim um
kvöldið drukku þau saman eina
kampavínsílösku og fóru síöan að
sofa, hvört í sínu svefnherbergi.
Susan, sem þekkti mann sinn
mjög vel, bjóst við því að hann
myndi ausa yfir hana skömmum
vegna skilnaðarbeiðninnar þótt
hann heföi sýnt henni sína bestu
hlið þetta kvöld. Henni var líka
fullljóst aö hann vildi ekki sjá af
henni.
Næsta kvöld fóru þau aftur sam-
an út að borða. Þá ræddu þau um
hvernig skipta skyldi búi og eign-
um. Fór allt vel fram eins og kvöld-
ið áður og af og til gerðu þau að
gamni sínu. Áður en þau héldu
heim ákváðu þau að vera vinir eft-
ir skilnaðinn.
Er heim var komið drukku þau
aftur saman eina kampavínsflösku.
Á meðan urðu þau sammála um
að eiga saman síðustu nóttina.
Peter brá sér fram á baðherbergi
en þegar hann kom þaðan og inn í
svefnherbergi Susan stóð hún við
gluggann og horfði upp í stjörnu-
bjartan himininn. Þá bað Peter
hana að afklæðast en læsti um leið
hurðinni. Hún gerði eins og hann
bað en á meðan sótti hann aðra
flösku af kampavíni sem geymd var
í litlum kæliskáp þarna í svefn-
herberginu. Þegar hann hafði opn-
að hana hellti hann í tvö glös. Sjálf-
ur tók hann svo svefntöflurnar
þrjár sem hann var vanur að taka,
jafnvel þegar hann var undir áhrif-
um áfengis.
Vildi að þau færu
saman úr þessum
heimi
Þegar Susan var komin upp í
rúmið beið hún þess að maður
hennar afklæddist og legðist við
hlið hennar. Þess í stað snerist
hann skyndilega á hæli, gekk að
fataskáp, opnaði hann og tók fram
tvær stórar plastflöskur með bens-
íni í. Hann fór höndum um þær og
brátt sá Susan að hann var kominn
með eldspýtustokk milli handanna.
Skyndilega rann upp fyrir Susan
Langan, þar sem hún lá nakin und-
ir sænginni, hvað maður hennar
hafði í huga. Hann ætlaði að
sprengja bensínsprengjurnar inni
í svefnherberginu og drepa þau
bæði. Henni varð litið til dyranna
en minntist þess þá að maður henn-
ar hafði læst hurðinni. Aðeins var
ein undankomuleið til. í skyndi
stökk hún fram úr rúminu, tók
stefnuna á svaladyrnar og svipti
upp hurðinni. Hún var á mikilli
ferð þegar hún kom út á svalirnar
en hægði vart á sér þótt þær vaéru
í fjögurra metra hæð yfir jörðu.
Augnabliki síðar sveif hún í lausu
lofti, allsnakin. Hún hælbrotnaði
þegar hún kom niður.
Sprengingin
Um leið og Susan áttaði sig á því
að hún gat ekki gengið tók hún að
skríða frá húsinu. Jafnframt fór
hún að kalla á hjálp og hrópaði svo
hátt að fólk í nærliggjandi húsi
vaknaöi. Húsráðandinn fór út til
að athuga hvað um væri að vera
og þegar hann sá konu nágrannans
nakta og ófæra um að ganga hjálp-
aði hann henni inn til sín. Hún bað
hann um að læsa hurðinni og
hringja tafarlaust á lögregluna.
Meðan Susan sat með nágranna-
fólkinu og beið þess sveipuð teppi
að lögreglan kæmi heyrðist ægileg
sprenging. Út um gluggann sáu þau
að stór hluti svefnherbergis Susan
þeyttist burt. Allir voru sem lamaö-
ir.
Þegar lögreglan kom loksins fann
hún Peter illa brunninn og mikið
slasaðan á blettinum fyrir framan
húsið. Svo öflug hafði sprengingin
verið aö hann hafði kastast þangað.
Hann var enn með rænu og tókst
að hvísla í eyra eins lögregluþjóns-
ins: „Ég vildi deyja. Ég vildi að við
dæjum saman sem hjón.“ Svo
missti hann meðvitundina.
Húsið var illa leikið og brak úr
þaki og vegg svefnherbergisins á
víð og dreif um grasflötina.
Peter Langan var í skyndi fluttur
á sjúkrahús. Þar lá þessi kunni
veitingamaður, sem haft hafði svo
sérstakt lag á að koma vel fyrir sig
orði en varð áfenginu að bráð, í
hálfan mánuð án þess að komast
aftur til meðvitundar. Svo lést
hann.
Susan kvæntist síðar Roger
Flemming sem hafði verið hennar
sfoð og stytta síðustu árin í hjóna-
bandinu.