Dagblaðið Vísir - DV - 22.06.1991, Blaðsíða 21

LAUGARDAGUR 22. JÚNÍ 1991.
21
Helgarvísur
Sveitaskáld og ættarhöfðingi
Tnw 1 OOfl 1Í101 KaaAI aa wv aTi nilvmil L nrtnv* Vll nnvv n T Lnvv nlrnmmlnw LvvnTT n n Linrrr \Tlínv» LínMÍn nniiw Lltr
Jón Hinriksson 1829-1921, bóndi og
skáld á Helluvaöi við Mývatn, þrí-
giftur. Kunnust barna hans voru
Jón, alþm. frá Múla, og Sigurður,
skáld og bóndi á Amarvatni, hálf-
bræður. Eftir Jón komu út 1909 Ljóð-
mæh, 352 þéttprentsíður, álíka mikið
óprentað. Nú mun hann varla í
skáldatölu en ágætlega orðhagur og
hagmæltur. Meðal afkomenda hans
var Árni, alþingismaður og ritstjóri,
sem kenndi sig við Múla. Faðir, og
afi Áma, voru kunnir þjóðmálaskör-
ungar og a.m.k. annar þeirra ráð-
herra. Sonur Árna Jónas, rithöfund-
ur og blaðamaður, sat lengi á þingi
og þá er eftir að telja Málmfríði þing-
og forystumann Kvennahstans, og
ef ég fer ekki villur vegar er Jón Sig-
urðsson, fyrrverandi og núverandi
ráðherra Alþýðuflokks, einn af af-
komendum Jóns Hinrikssonar. Sjálf-
ur mun hann að mestu hafa látið sér
nægja að sinna sýslu- og hreppsmál-
um í heimabyggð sinni, en virtur þar
og víðar sem skáld og gáfumaður.
Afkomendur hans eru gott dæmi um
hve margir afburðamenn geta átt ætt
sína að rekja í beinan ættlegg til
sama manns notist honum vel þær
konur sem auðnan velur honum til
meðhjálpar.
Nú fer sem áður að ég tek ekki
sýnishom úr ljóðum hagyrðinga og
skálda önnur en þau sem falla undir
tækifæriskveðskap og ort undir fer-
skeyttum háttum. í þessari bók Jóns
Hinrikssonar eru yrkisefnin margs
konar og kveðið með ýmsum hætti.
En því hátíðlega sinni ég ekki, held
mig við dægurmál, veður og dýr,
einkum hesta.
Stökur
Þó að mæðu báran breið
brýrnar láti síga,
skal ég fram á lífsins leið
léttum sporum stíga.
Síst er vönduð sigluskel,
svolgur á böndum eljar.
Dýrðarlöndin dylur él,
dimmt er á ströndum heljar.
Lægir óðum lífsins byr,
langsemd amar geði.
Áður sat ég sjaldan kyr,
þá sóttu aðrir gleði.
Lengi mér til gamans gól,
geðjast nokkur hljómur.
Nú eru brostin bragatól
og bráðum horfinn ómur.
Vormorgunn 1901 - brot
Víða liggja lífsins spor,
lýsa snild og festu.
Þetta er svo indælt vor.
- Eitt af hinum bestu.
Gullna lokka út við ál
árdagssóhn greiðir.
Stiklar dögg við brekkubál,
blærinn angan leiðir.
Morgunkyljan hýr og hrein,
hægt við gluggann difar,
biður vaka víf og svein,
vöggu blómsins svifar.
Ofið er gull í eyjaband,
eygló hst þá kunni.
Kankvís báran kaldan sand
kyssir votum munni.
Straumar spinna efni óðs,
óma vært og lengi,
sem þá mjúkir fingur fljóðs
fara um gitarstrengi.
Brúðkaups sælu bliki og önd
byrja á lygnum straumi.
Fyllir ómur loft og lönd
lóusöngs af glaumi.
Úr bréfi th vinar á fyrsta ári aldar-
innar.
Hugurinn sjaldan háfleygur,
hitti í alda geimi,
sálartjald þitt, Sigurður,
suður í Baidursheimi.
Fjalla unnin fagurtær
fijófgar runn og lendur,
móti sunnu hhðar hlær,
hús á grunni stendur.
Hjaðni mæða, hörfi stríð,
hlotnist gæðafengur,
sárin græöi sólrík tið,
svo þau blæði ei lengur.
Vina minna ef kemst í krans,
kasta ég sinnis mæði.
Tryggð er kvinna kærleikans,
kosti vinna bæði.
Einn í þrenning ertu mér,
aldrei rennast lætur.
Mundir spennir þökk að þér,
þureyg enn sem grætur.
Tvær stökur
Láttu heimur, líka þér
lán, sem melir granda.
En virtu eins og verðugt er,
viðfang göfugs anda.
Þó að sértu stundum stygg,
stúlkan góða, smáa,
Vísnaþáttur
Jón úr Vör
af þér skemmtan þrátt ég þigg,
þegar ég umgengst fáa.
Jón Sigfmnsson var verkamður á
Seyðisfirði, f. 1902, og birtust vísur
eftir hann í safninu Aldrei gleymist
Austurland, sem Helgi Valtýsson
safnaði th og út kom 1847. Eg er
ókunnugur á þessum slóðum og veit
ekkert um það hve lengi þeir hafa
lifað sem þar lögðu th efnið. Gaman
væri nú að eiga sér sjálfboðaliða af
þeim slóðum. Með hjálp slíkra
manna, eins eða fleiri, væri hægt að
gera betri þætti og haga verkum sín-
um öðruvísi. Þakklátur væri ég ef
mér bærust línur sem víðast af land-
inu, því fleiri stökur gætu þá komið
síðar, og skhmerkhegar frá höfund-
unum sagt, lifa þeir enn, hver veit
dánarárið? Hér eru vorvísur Jóns:
Vonin bjarta vaknar ný,
vorsól skarta lætur.
Yljar hjarta ástin hlý
eftir svartar nætur.
Lækir falla létt úr hhð,
lautir fjalla gróa.
Vekur alla vorsól blíð,
vermir hjalla’ og móa.
Kvakar lóa kát í mó,
kúrir spói í leyni.
Drengir róa um saltan sjó,
sefur tóa und steini.
Guðrún hét dóttir Páls Jónssonar
skálda, uppi á síðustu öld, og átti
heima í Vestmannaeyjum og viðsveg-
ar um Suðurland. Hún var forn í
skapi og skáldmælt, eins og hún átti
kyn th. Hér er vísa eftir hana.
Illt er margt á ýmsa hhð,
ekki er lífið beysið,
en bágast er að búa við
bölvað kaffheysið.
Jón úr Vör
Sýndu
hug þinn
með
sheyti
Að fá heillaóskaskeyti er alltaf jafn
ánægjulegt og sýnir hlýjan hug sendandans.
Nú eru komin ný heillaóskaskeyti
frá Pósti og síma með fallegum og lifandi
myndum sem gleðja augað. Láttu okkur
koma heillaóskaskeyti til vina þinna
og ættingja. Afgreiðsla á öllum Póst- og
símstöðvum og í síma 06.
PÓSTUR OG SÍMI
Við spörum þér sporin