Dagblaðið Vísir - DV - 28.08.1991, Qupperneq 12

12
MIÐVIKUDAGUR 28. ÁGÚST 1991.
Spumingin
Hvað borðar þú
í morgunmat?
Matthías Baldursson, 15 ára: Ristað
brauð og mjólk.
Kristinn Guðmundsson, 14 ára: Rist-
að brauð með osti og mjólk.
Páll Heimisson, 9 ára: Brauð með
osti og mjólk.
Jóhanna Dagbjört, 8 ára: Cocoa
Puffs, Cheerios og súrmjólk.
Jóhanna Sigvaldadóttir, 12 ára:
Cocoa Puffs.
Lilja Pálsdóttir, 11 ára: Cheerios.
Lesendur
Sky og CNN eina ferðina enn:
Öryggistæki fyrir
íslenskt sjónvarp
Hallgrímur Guðmundsson skrifar:
Sky News og CNN, sem hér hafa
sent efni um Sjónvarpið og Stöð 2,
hafa verið nokkuð í umræðunni und-
anfarið, t.d. í lesendabréfum. Ekki
síst vegna nýlegra atburða í Sovét-
ríkjunum. En þeir voru einmitt til-
efni þess að báðar íslensku sjón-
varpsstöðvarnar hófu á ný útsend-
ingu frá þessum erlendu stöðvum og
var þaö rökstutt með því að nú væri
um heimssögulega atburöi að ræöa.
- Ég held að ég megi fullyrða að þetta
hafi verið opinber skýring, bæði hjá
Ríkissjónvarpinu og Stöð 2.
Það situr síst á mér að mótmæla
þessum rökum og ég er einn þeirra
sem fagnaði því ákaft að fá að sjá
almennilega og fagmannlega um-
fjöllun um þessa atburöi í beinum
útsendingum Sky News og CNN-
stöðvarinnar. Ég er því jafn undrandi
á því að skyndilega skuli þessar
sendingar vera lagðar af. Ég spyr:
Er ekki jafn nauðsynlegt nú að flyta
okkur fréttir beint af því sem er að
gerast í Sovétríkjunum og í öðrum
heimshlutum vegna þessa heims-
sögulega atburðar? Hvaö hefur
breyst? - Nákvæmlega ekki neitt að
minu mati. Málið er einfaldlega það
að íslensku sjónvarpsstöðvarnar
meta þetta nákvæmlega e’ns. Það er
engin þörf fyrir íslenska áhorfendur
að fylgjast stöðugt með svona
nokkru.
íslensku sjónvarpsstöðvarnar
skammta áhorfendum hreinlegaþað
sem stöðvunum sjálfum dettur í hug
í það og það skiptið. Þær meta hvað
er heimssögulegur viðburöur og eru
með því að segja: Þessar erlendu
sjónvarpsstöðvar eru aðeins öryggis-
tæki fyrir íslendinga varðandi erlent
efni þegar heimssögulegur viðburð-
ur er á ferð að okkar mati. Sem sé;
það er sami rassinn undir báðum
íslensku sjónvarpsstöðvunum aö
þessu leytinu. Þær ákveða sjálfar
hvenær þær senda út erlent ótextað
efni og hvenær ekki. Þær meta
áhættuna sem er þvi samfara að
brjóta íslensk lög eða reglugerð þar
að lútandi. - Eða er það kannski rík-
ið sjálft sem fyrirskipar hvenær
Sjónvarpið og Stöð 2 mega senda
svona efni úi?
Nú er því allt eðlilegt á ný. Einu
atburðirnir, sem sjónvarpað verður
beint hingað, eru íþróttaþættirnir,
fótboltinn, og einhver óðamála ö^t-
urapi er látinn lýsa atburðarásinni
til málamynda. Við íslendingar sitj-
um enn á botninum með frelsissvipt-
inguna að bakhjarli. Heimssögulegt
eða ekki heimssögulegt fréttaefni,
þaö verður áfram mat íslensku sjón-
varpsstöðvanna tveggja. - Hvílíkt
frelsi, hvílíkt íjölmiðlafrelsi!
A ólöglegum hraða mót sjálfstæði
Einar Árnason skrifar:
Nú er fyrirhugað að til viöbótar
--viðúrkenningu á sjálfstæði Eystra-
saltsríkjanna, verði komið á fót ein-
hverjum þróunarsjóði sem Norður-
löndin standi straum af saman. Til-
gangurinn er sagður vera sá að laöa
fram einkafjármagn til að leggja
fram sem aðstoð til þessara ríkja.
Ég skil ekkert í þessari utanríkis-
pólitík okkar lengur. Ég hélt að Norð-
urlöndin væru aö gliðna sundur
vegna mismunandi þátttökustigs
þeirra i Evrópubandalaginu, og ís-
land ekki einu sinni ekki farnir að
nefna aðild að því bandalagi hvað þá
meir. Hvernig ætlum við að standa
að þróunarsjóði með Norðurlöndun-
um, við sem höfum ekki einu sinni
bolmagn til aö fjármagna halla á eig-
in fjárlögum! - Þetta er með því und-
arlegasta sem maður les um þessa
dagana.
En það er þó kannski ekkert undar-
legra en að lesa um að ráöherra og
bílstjóri hans, sem voru á fleygiferð
til Keflavíkurflugvallar mót sjálf-
stæðishetj um Ey strasaltsríkjanna,
skyldu vera teknir af lögœglu á tvö-
falt leyfilegum ökuhraða. Og að í stað
þess að svipta ökumanninn réttind-
um á staðnum eins og venja er, þá
var einfaldlega hringt úr dómsmála-
ráðuneyti í lögreglu sem var aö verki
og henni fyrirskipað að láta af svo-
leiðis flrru því málið ætti að taka upp
í Reykjavík. - Er þetta fordæmi sem
ég og aðrir geta treyst á? Að þurfa
ekki að sæta ökuleyfissviptingu utan
heimabyggðar minnar? Eru í raun
tvær þjóðir eða fleiri í þessu landi,
hvað varðar ökuhraða, þróunarað-
stoð hins opinbera, og stuðning við
aðrar þjóðir?
Óf ullkomnar vegamerkingar
Það er ekki nóg að sýna veganumer, það þarf lika upplýsingar um vega-
Oddur skrifar:
Það má þakka það sem vel hefur
verið gert í vegamálum hjá okkur á
tiltölulega skömmum tíma. Malbik-
un eða bundið slitlag er að verða ríkj-
andi þáttur í vegagerð, og margt ann-
að er til bóta. Ég man að þegar Borg
amesbrúin var í byggingu, sögðu
sumir, að þetta væri hið mesta bruöi
með fjármuni. - Hver vildi missa
Borgarfjarðarbrúna núna?
Á vegum úti hafa merkingar líka
batnað til muna frá því sem áður
var. Eftir að númer voru tekin upp
á þjóðvegum hér líkt og erlendis,
hefur þó áherslan að mínu mati ver-
ið lögð of mikið á að merkja vegina
þessum tölum á vegaskiltum, en látið
undir höfuð leggjast að geta um kíló-
metrafjölda til næsta áfangastaðar
eða jafnvel allra viðkomustaða sem
framundan era á viðkomandi vegi.
Þetta er til mikils óhagræðis fyrir
vegfarendur, bæði innlenda og er-
lenda. Innlendum vegfarendum er
lengdina.
minna viðkomandi hvaða númer er
á hinum og þessum veginum, en alls
ekki sama um hve langt er til næsta
viðkomustaðar, Okkur íslendingum
er nóg að sjá hvert vegurinn liggur.
- Útlendingar þurfa fremur á því að
halda að sjá vegarnúmer en ekki síð-
ur kílómetrafjöldann því þann er
ekki merktur á kort almennt hér.
Skólaljóðin horf-
inafmarkaðinum
Elín hringdi:
Ég ætlaöi að grípa til gömlu
Skólaljóðanna minna sem ég er
búin að geyma svo lengi, en fann
þau hvergi. Þá varð næsta ráö að
festa nú kaup á einu eintaki til
aö eiga. í Skólaljóðunum sem
lengst af voru notuð á síðara stigi
bamaskólanna var að finna
margar perlur íslenskra ljóöa,
svo sem Gunnarhólmi, þjóðsöng-
urinn, Arnljótur gellini, Við
höfnina, Feigur Fallandason,
Fákar, Úr Hulduljóðum, Land-
nemar, Heimkoman, oJl.
Ég komst hins vegar að því að
Skólaljóðin eru horfin af markað-
inum. í þeirra stað eru gefnar út
þrjár bækur, ætluð fyrir mis’-
munandi stig skólanna. Þessar
bækur kosta samtals rétt yfir 3000
kr. og eru auk þess í stóru broti.
Ég myndi heldur vilja gömlu
Skólaljóðin eins og þau voru.
í gallabuxum við
framreiðslustörf!
Erlendur skrifar:
Ég sá i sjónvarpsfrétt nýlega
svipmynd úr veitingasal Perl-
unnar. Tilefni fréttarínnar var
þó ekki um veitingareksturin sér-
staklega held ég. í þessari svip-
mynd mátti sjá fólk vera að leggja
á borð. Ég var undrandi á því að
sjá að fólkið sem þama blasti við
var flest klætt gallabuxum eða
öðram fatnaði, likt og um verka-
mannavinnu væri að ræða.
Nú er ég ekki að segja þetta til
að niöurlægja verkamenn. Ég hef
bara aldrei séð fólk vinna að
framreiðslustörfum á gallabux-
um fyrr. Og aldrei í dýrum og
glæsilegum veitingasölum. Ekki
heldur við undirbúning fram-
reiðslu. - En kannski er þetta
sérstaka verk, aö leggja á borð,
boðiö út eins og allt annaö. Og
þá til verktaka sem er með fólk í
ýmsum öðram verkefnum, t.d.
byggingavinnu!!
Pylsuáteða
brennivíns-
drykkja?
„Pylsybani“ skrifar:
Eg las bréf „Borgara" nýlega
um pylsusölu í miðbænum. Eg
er honum ósammála og verð að
segja að mér þykir lögreglustjór-
inn okkar sýna mikið hugrekki
að þora að taka á því „vanda-
máli“ sem pylsusala að næturþeli
getur verið - já, bara pylsusala
almennt. Þaö er eins og fólk ætli
aldrei að skilja hlutina!
Veit þaó ekki aö á nóttunni á
að drekka brennivín - ekki éta
pylsur. Og nú eru allar bjargir
bannaðar um t.d. útvegun ,jlösku
á svörtum" vegna þess að einu
sölumennirnir sem maður sér
era pylsusalar. Svo langt gengur
þetta að einn þeirra afgreiddi eina
pylsuætuna eftir lokun... Hugs-
ið ykkur bíræfhina. Hér þarf
myndarlegt átak lögreglustjóra.
Má ekki koma á t.d. pylsusölueft-
irliti gegn þessum ljótasta bletti
á næturlífi Reykjavíkur?
Þakka birt-
inguna
Magnfríður hringdi:
Mig langar til að koma á fram-
færi í blaðinu þakklæti fyrir aug-
lýsinguna sem þið birtuö fyrir
mig í Dagbók blaösins sl. fimmtu-
dag undir „Tapaö - fundið“ en
þar var auglýst eftir rauðum
verkfærakassa sem tekinn hafði
verið úr opnu bílskotti.
Kassanum var skilaö með öllu
sem í honum var á tröppurnar til
mín á Hofteig 16 og eigandinn og
viðgerðarmaðurinn, Axel, varð
himinlifándi yfir að fa kassann
aftur því í honum vora ýmsir
verðmætir og nauðsynlegir hlut-
ir, sem vont var að vera án, m.a.
dýr og sérstök gleraugu. Kærar
þakkir fyrir hjálpina.