Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.1991, Blaðsíða 12

12
ÞRIÐ JUp^GIJ 29.. QKTÓBER 1991.
Spumingin
Fylgdist þú eitthvað
með íslenskum
tónlistardegi?
Andri Hrannar, atvinnulaus: Nei,
ekki neitt.
Halldór Halldórsson nemi: Já, ég fór
niður á Lækjartorg.
Ásta Jónsdóttir nemi: Nei, ég vissi
ekki af honum.
Björg Jóhannesdóttir öryrki: Já, ég
fór í skrúðgönguna. Þessi dagur á
fyllilega rétt á sér.
Sigrún Ragnarsdóttir öryrki: Nei, því
miður, ég var ekki heima.
Magnús Jónsson næturvörður: Nei,
ég mátti ekki vera að því. Ég vinn á
nóttunni og sef á daginn.
Lesendur____________
Má hringvegur-
inn missa sig?
Grímur Norðdahl, Úlfarsfelli:
í sumar rættist langþráður draum-
ur minn að komast upp á Vatnajök-
ul. Að aka þar um hjarnbreiðurnar
í sumarhita er ógleymanlegt. Og að
fara um jökullónið er eins og að vera
kominn út á grænlenskan íjörð með
borgarísjökum. Jöklaferöum á
Homafirði á ég að þakka að draum-
urinn rættist. En nú horfa málin
þannig að ef ekkert verður að gert
mun enginn hringvegur verða til eft-
ir ótrúlega fá ár. Mælingar, sem þeir
hafa gert á Hala í Suðursveit, sýna
það ljóslega. Árið 1978 eru 138 metrar
að sjávarkambi, 1990 eru eftir 62
metrar og vestan Jökulsár, þar sem
1978 voru 385 metrar, eru áriö 1990
eftir 277 metrar.
Þá hefur í sumar orðið mikil land-
eyðing þrátt fyrir óvenjumild veður.
Jökullónið hefur stækkað gífurlega,
ef til vill vegna óvenjulegra hita og
blíðviðris, sem þýðir að á flóðinu fell-
ur sjórinn í vaxandi mæli inn í jök-
ullónið og svo þegar fjarar út með
ógurlegum straumþunga til baka.
Það er ekki fyrir óstyrkta sandbakka
að standast shk átök.
Vestfirsk frásögn er til af pilti sem
gekk fyrir forvaða, undir björgum
sem aðeins var fært um fjöru, tii
þess að biðja sér konu, fann stúlkuna
og bar upp erindið: „Vilt þú eiga
mig, Gunna?“ Stúlkan var hljóð og
svaraði fáu. Þá sagði piltur: „Segðu
já eða nei - sjórinn bíður ekki eftir.“
Nú stendur íslensk þjóð frammi fyrir
því aö segja já eða nei. Vill hún bjarga
hringveginum eður ei? Svarið verður
að koma fljótt - sjórinn bíður ekki
eftir. Vegagerðin austur Skaftafells-
sýslur ber vitni um mikla verkkunn-
áttu, fyrirhyggju og rökrétt vinnu-
brögð. Hringveginum verður að
bjarga. Hvað sem það kostar. Eini
ljósi punkturinn við þann mikla
kostnað, sem hlýtur að fylgja þessum
framkvæmdum, er það sem dreng-
skaparmaðurinn Ólafur Thors sagði
um einhver útgjöld: „Það er tekið úr
einum vasanum og látið í hinn.“
Mikið af kostnaðinum er atvinnu-
tekjur þeirra sem verkiö vinna. Nú
er það vitað að fjármunum ríkisins
eru takmörk sett og vel má vera að
það þurfi að vinna að þjóðarsátt um
aö fresta þörfum framkvæmdum
annars staðar meðan þetta forgangs-
verkefni er unnið.
Það mun hlægja íslendinga að
Ægir konungur og hans hvítfextu og
freku dætur komist að raun um að
íslendingar eiga harðari og haldbetri
efni handa þeim að fást við en mjúk-
an, skaftfellskan fjörusand, ef þeim
er það kappsmál að vinna óbætanleg
skemmdarverk á vegakerfi þjóðar-
innar.
„Jökullónið hefur stækkað gífurlega ...“
Leiði óþekkta sjómannsins
J.S. skrifar:
Mikið fmnst mér hvimleitt að sjá
forsetann okkar, frú Vigdísi Finn-
bogadóttur, kanna heiðursvörð her-
manna og leggja blómsveig á leiði
óþekkta hermannsins þegar hún er
í opinberum heimsóknum erlendis.
Mér finnst þetta skjóta nokkuö
skökku við þar sem hér er ekki ís-
lenskur her og við höfum verið mjög
stolt af því og þá ekki hvað síst Vig-
dís Finnbogadóttir. Mig langar því
að leggja það til við forsetaskrifstof-
uria hvort ekki sé hægt að koma því
á framfæri við erlenda þjóðhöfðingja,
sem bjóða forseta íslands í opinberar
heimsóknir, að í stað þess að leggja
blómsveig á leiði óþekkta hermanns-
ins fái hún að leggja blómsveig á leiði
óþekkta sjómannsins.
Við strendur íslands hafa farist
margir menn, bæði íslenskir sem
erlendir, því tel ég aö þessi bón ís-
lendinga ætti ekki að fara fyrir
brjóstiö á erlendum þjóðhöíðingum
sem bjóða forseta vorum til heim-
sóknar.
„Hvernig væri nú að grisja byggð í
Reykjavík...?“
Hringið í síma
27022
milli kl. 14 og 16
-eðaskrifið
ATH.: Nafn og símanr. verður
að fylgja bréfum
Er Davíð að flytja?
Inga Jónasar, Súgandafirði, skrifar:
Hvað er að gerst á íslandi? Er verið
að innleiða rússneskt stjórnarfar
hér, sem alls staðar í heiminum er
verið að leggja af, hvað segja vernd-
arar íslands við þvi, eru þeir ekki
hér til að afstýra slíku stórslysi?
Davíð Oddsson talar um sjálfsá-
kvarðanarétt smáþjóða. Hvað er
smáþjóð? Er þaö ekki fólkið? Hvaö
eru smáþorp, sem hann vill fara að
ráðskast með, erum við ekki fólk?
Davíð er fullur forræðishyggju og
ráöríkiö á eftir að koma honum í
koll. Hann þykist vilja hjálpa fólki
til að flytjast burtu frá litlu þorpun-
um, t.d. á Vestfjörðum. Þetta gæti nú
glatt einhvern sem hetði þráð að
komast burtu, einhvern sem ekki er
fæddur í þorpinu og langar að flytja
til fyrri heimkynna en kemst ekki
því hann getur ekki selt eignir sínar.
En það stendur ekki til að hjálpa
þessu fólki. Það á að tæma viss þorp,
allir eiga að flytja og nota á fólkið til
að þétta vissa byggðakjarna. Það á
að nota fólkið til að fylla upp í götin
í stærri byggðum, við ráðum engu
um það hvert við fórum. Davíð hefur
margsagt það, nota fólk til að þétta
byggð annars staðar. Erum við peð
á taflborði forsætisráðherrans? „Mér
datt þetta í hug,“ segir hann. Það er
langt síðan einhver nefndi að hjálpa
ætti þeim sem vildu komast í burtu
til þess. Það var þáttur á Stöð tvö
fyrir nokkru um þetta mál svo hon-
um datt það ekki í hug, en að ráða
því hvert fólk færi, það datt honum
í hug. En það verður aldrei, Davíð.
Hvernig væri nú aö grisja byggö í
Reykjavík, t.d. flytja Davíð Oddsson
til Trékyllisvíkur. Það vantar mann
þangað, svo tökum hann og flytjum
hann.
Ef ríkisstjórnin lætur hafa sig í
shka hluti sem hér virðast vera í
uppsiglingu ætti hún skilyrðislaust
að fara frá. En sem betur fer eru
margir mætir menn að gera góða
hluti og þeim treystum við.
Stundin okkar
Þóra Guðmvmdsdóttir hringdi:
Nú er langþráö stund runnin
upp hjá börnum: Stundin okkar
er að hefja göngu sína á ný eftir
sumarleyfi. En ég varð fyrir von-
brigðum þegar í ljós kom aö enn
einu sinni á Helga Steffensen aö
vera umsjónarmaður hennar.
Væri ekki rétt að skipta oftar um
umsjónarmenn eða í það minnsta
að þeir skiptust á hvor sína helg-
ina. Ég verð aö viðurkenna að
börnin mín eru orðin ansi leið á
þessum tuskudúkkum hennar
enda eru sumar þeir'ra frekar ó-
frýniiegar og ekkert augnayndi.
Ég tel að í Stundínni okkar eigi
að vera íslenskt efni en það hlýt-
ur að vera hægt að finna eitt-
hvert annað íslenskt efrii en tal-
andi dúkkur. Hveraig væri að
sýna meira af börnum? Þetta er
þátturinn þeirra og börn hafa
gaman af því að horfa á önnur
börn. Það væri vel hægt að láta
þau syngja, segja sögur, leika
leikrit, leika á hljóðfæri eða hvað
sem er.
Aukið
sjálfstraust
G.S. hringdi:
Fólk hefur hringt inn á lesenda-
síðu DV og verið að kvarta undan
þættinum „Anna og úthtið“ á
Bylgjunni. Ég get nú ekki orða
bundist. í fyrsta lagi finnst mér
ekkert að þessum þáttum og í
öðru lagi er liún mjög góður
snyrtifræðingur og námskeið
hennar eru mjög góð. Þannig var
að dóttir mín fór í námskeiö til
Önnu fyrir nokkru og kom frá
henni gjörbreyttur unglingur.
Hún hefur alla tíð verið mjög
ósjálfstæð og óörugg með sig og
leið oft á tíðum mjög illa vegna
þessa. En á þessu námskeiði gat
Anna veitt henni aukið sjálfs-
traust sem hefur haft þau áhrif
að nú er hún ánægð með hfið og
lífsglöð.
í einhverjum morgunþætti var
Anna að gagnrýna Guðmund
Jaka en allir vita að hann er
huggulegur og ég er sannfærð um
að hún ætlaði ekki að gera honum
né öðrum, sem hún íjallar um í
þessum þáttum, neinn óleik.
Landbúnaðar-
vörur
Jakob hringdi:
í fjölmiðlum er talað um að tek-
ist hafi að verjast kröfum EB um
innflutníng á landbúnaðarvör-
um. Ég verð nú aö viðurkenna
að mér finnst þetta vondur kost-
ur. Ég er láglaunamaður og heföi
óskað eftir því aö fá að kaupasem
ahra ódýrastan mat, hvaðan sem
hann kemur. Ég er með stóra fjöl-
skyldu og megnið af mínum laun-
um fer í matarkaup. Matur hér á
landi er allt of dýr og þá ekki
hvað síst landbúnaðarvaran. Ég
tel að ef innflutningur hefði veriö
leyfður á þessari vöru hefði sam-
keppnin þrýst verðinu niður og
auk þess hefði verið hægt að
kaupa ódýran erlendan mat.
Skuldir
landsmanna
F.F. hringdi:
í ræðu fjármálaráðherra hefur
komið fram að erlendar skuldir
þjóðarbúsins eru svo miklar að
það samsvarar því að hvert
mannsbam á islandi skuldi um
sjö hundruö þúsund krónur og
að þær hafi aukist um helming á
tíu árum. Ég spyr nú bara: Hvar
endar þetta? Verður ísland og allt
sem á því er, fólk, búfénaður og
byggingar, sett á uppboð og selt
hæstbjóðanda? íslenska þjóðin
ætti að huga að þessu raáli því
að það er ekki bara fjármálaráö-
herra og ríkisstjórnin sem skulda
þessa peninga heldur eru þaö við,
öll íslenska þjóðin.