Dagblaðið Vísir - DV - 27.03.1992, Blaðsíða 12

12
Spumingin
FÖSTUDAGUR 27. MARS 1992.
Hvenærferðu að
sofa á kvöldin?
Guðrún Freyja Jakobsdóttir, 11 ára:
Ellefu til tólf.
Daníel Örn Steinarsson, 11 ára: Ég fer
að sofa svona klukkan tólf.
Árný Eyþórsdóttir, 11 ára: Tólf til
eitt og tvö eða þrjú um helgar.
Arnbjörn Sigurðsson, 11 ára: Ellefu
eða tólf en aðeins seinna um helgar.
Kristbjörg Kristjánsdóttir nemi:
Svona eitt eða tvö og fimm um helg-
ar. Ég fæ alveg nægan svefn.
Gunnar Jónsson nemi: Svona eitt til
tvo á virkum dögum. Ég þarf ekki
nema sex tíma svefn.
Lesendur
Bakarameistarar vilja
jafna aðstöðumun
„íslensk bakarí eru stolt af framleiöslu sinni,“ segir m.a. i bréfinu.
Jón Albert Kristinsson, formaður
Landssambands bakarameistara,
skrifar:
í tilefni af grein Margrétar Guð-
mundsdóttur í DV mánud. 23. mars
sl. vil ég taka eftirfarandi fram:
Skýrslur sýna að innflutningur á
bakaríisvörum hefur stóraukist und-
anfarin ár. Dæmi: Innflutningur á
brauðvörum hefur aukist úr 6,7
tonnum árið 1989 í 88,9 tonn árið 1991.
Þessi aukni innflutningur er eðhlega
mikið áhyggjuefni fyrir bakaríin í
landinu, þar sem hann hlýtur óhjá-
kvæmilega að skerða markaðshlut-
deild þeirra verulega.
Margir kunna að halda að hinir
erlendu framleiðendur á brauðum
og kökum búi við sömu samkeppnis-
skilyrði og innlendir framleiðendur
gera. Svo er ekki. Stór hluti hráefna
til framleiðslu á brauðum og kökum
eru landbúnaðarvörur. Landbúnað-
arvörur eru stórlega niðurgreiddar
viðast hvar í heiminum. Brauð og
kökur, sem fluttar eru til landsins,
eru því að stórum hluta framleiddar
úr landbúnaðarvörum, sem eru nið-
urgreiddar í framleiðslulöndunum.
Innlendum framleiðendum á brauð-
um og kökum, þ.e. bakariunum í
landinu, stendur hins vegar einungis
til boða að kaupa landbúnaðarvörur
á verði sem oftast er margfalt hærra
en hinum erlendu framleiðendum
stendur til boða.
Af þessu má sjá að samkeppnisað-
staða, annars vegar hinna erlendu
framleiöenda og hins vegar hinna
innlendu, er mjög ólík. Til þess aö
jafna þennan aðstöðumun hefur
Landssamband bakarameistara, sem
eru hagsmunasamtök bakaríanna í
landinu, farið fram á að fá landbún-
aðarvöiur á heimsmarkaðsverði og
að búa við sama raforkuverð og hin-
ir framleiðendurnir. Yfirvöld hafa
ekki viljað ljá máls á því en boðið
okkur að leggja jöfnunartoll á inn-
fluttar kökur og brauð, þ.e.a.s. þann
þátt sem að landbúnaðinum snýr.
Þetta er aðferð sem er almennt viður-
kennd í milliríkjaviðskiptum þegar
jafna þarf samkeppnismun vegna
niðurgreiðslna. Mismun á raforku-
verði verða bakaríin og íslenskir
neytendur hins vegar að bera sjálfir.
Þaö verður hver og einn að dæma
um það fyrir sig hvort inníluttar
bakaríisvörur séu betri en innlendar.
Þar sýnist sitt hverjum. íslensk bak-
arí eru hins vegar stolt af framleiðslu
sinni og telja sig ekki þurfa að hafa
neina minnimáttarkennd gagnvart
erlendum framleiðendum hvað gæð-
in varðar. Þau búa hins vegar við
mun verri samkeppnisskilyrði og
finnst það sanngirnismál að þau skil-
yrði verði jöfnuð.
Hve mikið veH Hafró?
Sigmundur skrifar:
Hver getur sagt til um hve mikið
magn af fiski er í sjónum? Eru vís-
indamenn á sviði fiskirannsókna
þess umkomnir? Reynslan af þessum
störfum hér á landi og við landið
sýnir það ekki. Auðvitað verður að
viðurkenna að þessi rannsóknarstörf
eru miklum annmörkum háö. Það
er ekki eins og verið sé að fást við
rannsóknir á jarðlögum sem hægt
er að skoða með smásjá jafnt og ber-
um augum. Sjórinn er ekki opið leik-
svið og hefur aldrei verið.
Því er ég þeirrar skoðunar aö við
íslendingar höfum htla hugmynd um
hvort. fiskistofnar hér við land, hvað
þá lengra og utar viö landið, séu vel
eða illa staddir. Þeir sem sjóinn
stunda og hafa stundað frá unghngs-
aldri, sjómenn og glöggir skipsstjórn-
armenn fiskiskipaflotans, segja fuh-
um hálsi, margir hveijir, að sjórinn
sé fullur af fiski. Hvers konar fiski.
Hann sé bara ekki alltaf þar sem
hans sé leitað. Hvorki af sjómönnun-
um né vísindamönnunum. Ekkert er
líklegra en þetta hafi við rök að styðj-
ast.
Eða eru vísindamennirnir hjá Haf-
rannsóknarstofnun þeir einu sem
geta veitt sannanlegar upplýsingar
um nytjafisk í sjónum? Hvað veit
Hafró mikið yfirleitt? Ég vh alls ekki
deila á neina fiskifræðinga, hvorki
hér á landi né erlendis. Ég er einfald-
lega að segja að fiskifræðingar geta
ekki, fremur en við leikmenn, komið
með nein endanleg sannindi um
stöðu nytjafiska í sjónum.
Við höfum nú um margra ára skeiö
haft eftirht, gert mæhngar og stund-
að rannsóknir, t.d. á þorskveiðum,
aflamarki og veiðigetu við ísland.
Þetta virðist ekki hafa haft mjög mik-
ið að segja. Viö erum enn á sokka-
leistunum varðandi leyfilegt afla-
magn, stofnstærðir og annað sem
máli skiptir. Þetta er allt undir stjóm
fiskifræðinga. Er ekki einfaldlega
kominn tími til að slaka á klónni,
gefa laust og láta bijóstvitið ráða, líkt
og sannri veiðimannaþjóð sæmir?
Má ekki spara skipakaupin?
Ágúst Bjarnason skrifar:
Mitt í kreppunni og niðurskurðin-
um er upplýst að verið sé að smíöa
sex ný fiskiskip erlendis sem kosta
muni vel á fimmta milljarð króna.
Hvað er hér að gerast? Eigum við
ekki nóg af fiskiskipum? Hver greiðir
fyrir skipin? Eru væntanlegir eig-
endur borgunarmenn fyrir þessum
upphæðum eða taka þeir lán í inn-
lendum bönkum?
Þótt veriö sé að úrelda skip á móti
þessum nýju væntanlegu skipum,
eru það hreinlega engin rök fyrir
kaupum á 6 nýjum skipum. Enda
verður afkastageta þessara nýju
skipa mun meiri en gömlu skipanna,
sem úrelt verða eins og fram kom í
frétt í DV sl. þriðjudag.
Nú legg ég til að þessi skipakaup
verði könnuð ehítið nánar af við-
Hringið í síma
632700
miilikl. 14 og 16
-eðaskrifið
Nalhogsímanr. veröuraðfylsjabréíum
Samningur um nýsmíði fiskiskipa erlendis ekki i samræmi við boöaðan
niðurskurð og sparnaö - segir bréfritari.
komandi ráðamönnum sem eru í
öðru orðinu sífeht að tala um að rnð-
urskurð og segja að samdrátt veröi
að framkvæma í innflutningi á
hveiju sem nefnist. Þessi samningur
um skipasmiði, og einmitt á þessum
tímum, er ekki í samræmi viö það
sem boðað er; niðurskuröur, minni
eyðsla og minnkandi sjávarafli. - Ef
þessi skipakaup erlendis frá verða
að veruleika tekur heldur enginn
mark á yfirlýsingum stjómarherra
eða annarra forystumanna í þjóðfé-
laginu deginum lengur.
Vildarvinir al-
þýðunnar
Dagný hringdi:
Ég get ekki á mér setið eftir að
hafa hlýtt á viötal við ráðherra
umiiverfismála vegna fyrirhug-
aðrar ferðar nokkurra tuga
manna á ráöstefnu í Rio de Ja-
neiro. Ráöherrann taldi síst of-
metið þótt hópurinn yrðí stór og
spurði fréttamann á móti því
hann legði ekki bara th að einn
maður færi úr því að við hefðura
bara eitt atkvæði á ráðstefhunni
Ráðherranum fannst kostnað-
urinn vera svo th tittlingaskitur.
Þetta fannst mér vera dæmigert
svar manns í hans stöðu. - Já,
þetta eru dæmigerð svör „vildar-
vina alþýðunnar" í landinu. Ég
held að hann hefði átt að bjóða
svo sem einni fiskvinnslukonu í
ferðina, svona tíl þess að ná sátt-
um við almenningsáhtið.
Viðviljum
ferska kjúklinga
Þóra Jónsdóttdr skrifar:
Maður furöar sig oft á þeim
reglugerðum sem ghda hér á
landi varðandi eitt og annað sem
stangast á við reglur sem gilda í
löndum sem bjóöa mun meira
eftirlit, t.d. í viðskiptum. Eitt
dæmið er um sölu kjúklinga sem
eingöngu má sefja frosna hér.
Annars staðar eru kjúkhngar
seldir ferskir.
Hver er munurinn? Aðeins sá
að okkur sem matreiðum þá
heima er gert erfiðara fyrir við
matreiðsluna með því að þurfa
að þíða fuglana. En m.a.o. - verð-
ur salmonehuhættan minni ef
kjúklingamir eru frystir? Ég held
ekki. Þessu þarf að breyta því að
við viijum fá ferska kjúkhnga.
Lokiðbarafisk-
búðunum!
Jóhanna Kristjánsdóttir skrífar:
Sl. laugardag vhdi ég breyta th
frá öllu kjötmetinu og elda lúöu
og lúðusúpu. Ég fór í næstu fisk-
búð, við Asvahagötu. Þar stóð á
hurðinni: Lokað á laugardögum.
Ég labbaði í næstu fiskbúð sem
er við hhðina á Miklagarði vestur
í bæ. Sama sagan. Á hurðinni
stóð: Lokað á laugardögum. Mig
fór að gruna margt. Líklega hafa
ahir fisksalar í Reykjavík tekið
sig saman og loka á laugardögum.
Ég fór inn í stórmarkaðinn. Þar
var fullt kæhborð af ágætum
fiski, þ.á m. lúðu. Ég segi nú ein-
faldlega: Lokið bara fiskbúðun-
um. Það er tryggara aö halda sig
við stórmarkaðina úr því sem
komið er.
Vitnaleiðslur i
Strasbourg
Einar Árnason hringdi:
Það kemur á óvart þegar tveir
háttsettir forystumenn launþega-
hreyfingarinnar standa upp frá
samningaborði um launa- og
kjaramál og fljúga til Strasbourg
í Frakklandi th að sinna vitna-
leiðslum. Þótt máhð sé ef th vih
brýnt fyrir launþegaforystuna th
að geta haldiö höföi hér heima
gagnvart Mannréttindadómstóh
Evrópu, þá er það ekki brýnt fyr-
ir almenna launþega sem margír
hverjir vhja losna undan þeirri
kvöð að þurfa aö vera í verka-
lýðsfélagi.
K.S. hringdi:
Mörgum finnst brunar og elds-
voðar hafa aukist hér á landi í
seinni tið. Stundum hefur komist
upp um menn sem hreinlega hafa
lagt eld að eignum sínum til að
komast yfir tryggingafé. Bæði hér
á landi og erlendis. - Vonandi eru
orsakir bruna kannaðar tíl fulln-
ustu, áður en nokkuð er að gert
í uppgjörsmálum. - En brunar
hér á landi eru þegar á aht er lit-
ið óeðhlega margir.