Dagblaðið Vísir - DV - 22.10.1992, Blaðsíða 12

12
FIMMTUDAGUR 22. OKTÓBER 1992.
Spumingin
Eyðir þú miklum tíma í að
horfa á sjónvarp?
Sigurpáll Scheving læknir: Nei, ætli
ég eyði ekki tveimur tímum á dag
að jafnaði.
Hanne Fisker húsmóðir: Nei, ég horfi
varla á fréttir.
Steinunn Ásgeirsdóttir félagsráð-
gjafi: Nei, alls ekki. Það eina sem ég
horfi á eru fréttimar.
Birgir Sveinsson verslunarmaður:
Það er mjög misjafnt.
Benedikt Kristjánsson verslunar-
maður: Já, of miklum, svona 2-3 tím-
um á dag.
Þorkell Þorkelsson sendisveinn: Já,
aUtaf á kvöldin ef eitthvað merkilegt
er í bví.
Lesendur
Hátekjuskattur
eykur atvinnuleysið
Ein af aðgerðunum í efnahagsmálum sem nefndar hafa verið er að „sækja
peningana þangað sem þeir eru“.
Kristinn Þorleifsson skrifar:
Undanfarna daga hafa menn tölu-
vert rætt um leiðir til að spoma við
atvinnuleysi. Þeir er leggja meira
upp úr því að falla í kramið en leysa
vandann, hafa þá oft lagt til að hiö
opinbera grípi til „atvinnuskapandi
aðgerða" eins og það er kallað. Er
þá gjarnan slegið fram alls kyns
tölum er eiga að sýna hve slíkt sé
arðbært „þegar til lengri tíma er lit-
ið“.
Þegar þessir aðilar em spurðir
hvemig þeir hyggist fjármagna töfra-
lausnir sínar telja þeir því auðsvar-
aö: við sækjum bara peningana
þangað sem þeir eru með því að
leggja á hátekjuskatt.
Um langan aldur hafa margir full-
yrt að það sé misrétti og almenningi
mjög tÚ fjóns að sumt fólk hafi góðar
tekjur. En skyldi það vera satt? Hvað
er það sem hátekjumaðurinn gerir
við sínar háu tekjur? Hann eyðir
þeim. Hann kaupir vöru og þjónustu
um allan bæ. Hann leggur eitthvað í
banka sem lánar svo öðm fólki og
hann kaupir hluta í fyrirtækjum sem
þannig geta haldið áfram rekstri.
Hátekjumaðurinn er ekkert sérstak-
lega aö hugsa um að láta gott af sér
leiöa en sú verður jafnan niðurstað-
an.
Ef ríkið leggur á „hátekjuskatt"
getur það vissulega veitt þá peninga
til að „skapa“ atvinnu. En þá peninga
tekur það frá öðru fólki, frá því fólki
sem missir vinnu sína vegna minnk-
andi viðskipta. Þannig að sú vinna
sem skapast á einum stað, tapast á
öðmm.
Ofan í kaupið kemur svo aö ríkið
tekur fé frá rekstri sem gengur vel
og setur það í rekstur, sem annað
hvort gengur illa eða hefur ekki ver-
ið til. Þannig eyðast verðmætin
smám saman upp uns allir standa
eftir slyppir og snauðir. Það er það
eina sem fæst út úr „atvinnuskap-
andi aðgerðum hins opinbera.“
Vísa á framtíðina
Sævar Pétursson skrifar:
Hver kannast ekki við auglýsingar
á borð viö „Greiðslukort - greiöslu-
máti nútímans"? - Einhverra hluta
vegna er mjög höfðað til utanlands-
ferða og hugsanlegrar notkunar
greiðslukorta þar í stórum stíl. En
hvers vegna? Skyldi liggja þar ein-
hver sérstök ástæða að baki? Liggur
gróðavonin kannski einmitt í notkun
landans á greiðslukortum erlendis?
Spyr sá sem ekki veit, en grunar það
þó helst:
Fyrir stuttu átti ég leið til Bretlands
til undirbúnings að væntanlegu
framhaldsnámi þar í landi. Fylgdu
ferðinni ýmis útgjöld, þ. á m. pen-
ingaúttekt upp á 596,23 ensk pund.
Mest af útgjöldunum var greitt með
Visagreiðslukorti og það í góðri trú
um aö „pundið" væri rúmlega 100
kr. - að ekki sé nú talað um kr. 95
eins og undanfarið. En síöan kemur
greiösluyfirht frá fyrirtækinu. Þá
var Adam ekki í paradís lengur, held-
ur einungis á „Visa-íslandi“, sem
hefur mjög einkennilegan gjaldmiðil.
Samkvæmt yfirlitinu er öllum
greiðslum í sterlingspundum breytt
í bandariska dollara, sem síðan eru
yfirfærðar í íslenskar krónur. í þessu
tilviki var „tapið“ vel á annan tug
þúsunda og hefur vafalaust skipt
milljónum hjá öllum hinum mörgu
viðskiptavinum fyrirtækisins. - Nú
væri fróðlegt að vita hvort þetta er
leyfilegt, og á hvaða gengi þetta er
reiknað hveiju sinni. Geta greiðslu-
kortafyrirtæki sett sínar eigin reglur
um yfirfærslur sem þessar eða setur
einhver bankastofnun reglumar? Og
hvað skyldi verða um mismuninr.?
Auðvitað er það óforsvaranlegt að
á greiðsluyfirliti skuli ekki sýnt
hvaða gengi er notað. Ég þykist vita
að þetta fyrirkomulag sé þeim mjög
í óhag sem greiða sterlingspund með
greiðslukorti í ferðum sínum til Bret-
lands. Því miður er þetta enn eitt
dæmið um hin „hálfopinberu" fyrir-
tæki sem græöa ótæpilega á því að
seilast með slíkum hætti í vasa þeirra
sem fyrirtækin eiga í raun að þjón-
usta og gæta hagsmuna. - Góðir ís-
lendingar, við eigum að sneiöa hjá
þeim fyrirtækjum sem bera hag við-
skiptavina sinna ekki fyrir bijósti.
Krefjumst réttlætis og vísum ekki á
framtíöina.
Göngustígnum lokað
íbúar f nágrenni hjónagaröa stúdenta eru mjög óánægðir með að göngu-
stíg á svæðinu skyldi hafa verið lokað.
K.S. hringdi:
Það er eitt atriði sem mig langar
aö gera athugasemd við, þar sem það
er viðkomandi íbúum til mikilla
vandræða.
Málum er þannig háttað að fyrir
neðan hjónagarða stúdenta er nú ris-
in nýbygging. Talsvert rask hefur
fylgt framkvæmdunum sem vonlegt
er. Á þessu svæði hefur um margra
ára skeið legið gangvegur sem íbúar
þess hafa notað mikið. Vegna fram-
kvæmdanna við bygginguna var
honum lokað með girðingu en jafn-
framt lofað að annar slíkur yröi til-
j búinn í sumar. Það átti nánar tiltekiö
að vera eigi síöar en 1. júlí sl. Var
þessi dagsetning samkvæmt loforði
borgarverkfræðings.
Nú eru liðnir mánuðir frá því að
Hringið í síma
632700
milli kl. 14 og 16
-eða skrifið
Nafn ogM'manr. vcrður afl fylgja bréfum
stígurinn átti aö vera tilbúinn. En
ekkert gerist, fólki til sárrar gremju.
íbúamir hafa af þessumikil óþæg-
indi eins og áður sagði. Þeir nota
þennan stíg talsvert til að sækja í
verslun á Grímsstaðaholtinu. En nú
verða þeir að klöngrast utan vegar í
kolniðamyrkri því þama er allt ljós-
laust enn sem komið er.
Það er von okkar að framkvæmd-
um við göngustíginn verði hraðað
þannig að íbúamir þurfi ekki að hafa
meiri óþægindi af þessu máli en orð-
ið er.
Sveinn Amar skrifar:
Ég er hjartanlega sammála le-
sanda sem skrifar í DV15. októb-
er sl. um dóminn yfir piltunum
fjórum sem nauðguðu stúlku. Það
er með ólíkindum að piltarair
skuli ekki fá þyngri dóm. Brot
þeirra er mjög alvarlegt og áttu
þeir að dæmast samkvæmt því.
Þess í staö fá þeir eins konar
áminningu sem hefur í sjálfu sér
enga refsingarlega þýöingu.
Það er engin ástæða til aö þegja
um þetta mál, svo alvarlegt sem
það er. Þarna hefur verið gefiö
hættulegt fordæmi. Ég vil hvetja
fleiri til að láta í sér heyra.
Söknum Dengsa
Aðalheiður J. hringdi:
Það var heill saumaklúbbur
saman kominn um daginn til að
horfa á þáttinn hans Hemma
Gunn, Á tali. Hemmi stóö svo
sannarlega fyrir sinu eins og viö
mátti búast. Þátturinn var frá-
bærlega skemmtilegur frá upp-
hafi til enda.
En eitt var það þó sem okkur
fannst vanta. Það er sjálfur
Dengsi. Við vfljum sjá hann í
þáttunum hans Hemma því að
þar á hann heima.
Korthöfum mis-
munaðíNesti
Guðmundur Þór Sigurðsson
hringdi:
Ég fór í Nestj á leið minni i
Kópavog um daginn. Ég ætlaði
að greiða með Euro-greiðslukort-
inu mínu fyrir það sera ég keypti.
Þá tjáði afgreiðslustúlkan mér að
það væri bai-a tekið Visa en ekki
. Euro. Ég vildi ekki una þessu en
spurði hana hverju þetta sætti.
Hún vildi ekki gefa mér neina
skýringu.
. Mér finnst ekki réttlátt að
þarna skuli einungis vera tekin
Visa-greiðslukort, en ekki Euro.
Með þessu er verið að misrauna
korthöfum en slíkt á ekki að eiga
sér staö.
kærleikuriitn!
Guðrún Jóhannesdóttir hringdi:
Ég er afar ósátt viö kristilegu
útvarpsstöðina, Stjörnuna. Þann-
ig er að ég hringdi þangað til að
biðja fólkið þar að biðja fyrir
baminu mínu sem er 75 prósent
öryrki. Stöðin hafði hvatt fólk til
þess að hringja ef það vildi láta
biðja fyrir einhverjum.
Sá sem varð fyiir svörum í
mínu tilviki sagðist ekki hafa
neinn tima til fyrirbæna. Hann
væri með spurningaþátt og gæti
ekkert sinnt bón minni.
Mér sáraaði þetta afskaplega
því að mér fannst að þarna væri
verið að loka á mig. Og ég skil
ekki hvað verið er að biöja fólk
að hringja inn með svona erindi
ef enginn tími er til að sinna þvi.
Ódýrt Príns póló
á Manhattan?
Magga hringdi:
Ég sá í DV bréf frá konu sem
kvartar undan því hve dýrt Prins
póló sé hér. Hún segist hafa búið
á Manhattan þar sem hún fái
þessa ómissandi vöru á hluta þess
verðs sem hún kosti hér.
Nú langar mig til þess aö heyra
í þessari konu. Eg á nefhilega vin-
konu á Manhattan og dóttur í
Georgíu. Ég verð að senda þeim
báðum Prins póló reglulega þvi
það er svo dýrt þaraa úti. Ef ég
vissi hvar það væri selt svona
ódýrt á Manhattan myndi ég
losna við allar sendingar því vin-
konan gæti keypt sér og sent dótt-
ur minni líka.