Dagblaðið Vísir - DV - 13.02.1993, Síða 16

16
LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 1993.
,, Finnst ég ver a
eins og heima"
- segir þjálfari og leikmaður bikarmeistara Vals sem kemur frá Sverdlovsk í Úralfjöllum
Jonas Tryggvason.
Erlendir íþróttamenn hafa sett
mark sitt á margar íþróttagreinar
hér á landi hin síðustu ár og þá
alveg sérstaklega í kjöifar breyt-
inga sem áttu sér stað í Austur-
Evrópu. Handknattieikurinn hefur
ekki verið útundan í þeim efnum
og hafa félög séð sér leik á borði
og styrkt hð sín með erlendum leik-
mönnum.
Á sl. hausti var úthtið aht annað
en glæshegt í herbúðum meistara-
flokks Vals í kvennaflokki. Þrír
lykhmenn hðsins ákváðu að hætta
og um tíma leit út fyrir að ekkert
yrði af þátttöku í mótum vetrarins
en hðið tók ekki þátt í Reykjavíkur-
mótinu. Aðstandendur deildarinn-
ar settust á rökstóla og úr varö að
fá sterkan leikmann erlendis frá.
Fyrr en varði var komin th lands-
ins þrítug rússnesk stúlka frá borg-
inni Sverdlovsk í Úralfjöllum en
borgin gengur nú undir nafninu
É’katarínborg. Stúlkan, sem hér
um ræðir, heitir Irina Skorobo-
gatykh og koma hennar hefur virk-
áhrærir sagði Irina hann vera slak-
ari en hún bjóst við. „Heima í Rúss-
landi æfa liðin aht upp í fjórtán
sinnum á viku. Það var þó reyndar
búið segja mér að hér væru áhugal-
ið. Mér finnst handboltinn vera
mun betri en þegar ég kom fyrst í
haust. Nú eru öh hðin komin í mun
betra form svo þetta horfir aht bet-
ur en í upphafi. Ég vissi meira um
karlaboltann enda segir fjórða sæt-
ið á ólympíuleikum sína sögu.“
Irina er spurð hvemig ástandið
sé heima fyrir eftir allar breyting-
arnar:
„Ástandið er bágt og jafnvel enn
verra núna. Ég hef ekki komið
heim lengi en eftir símtölum að
dæma heyrist manni ástandið ekki
vera gott. Það er erfitt að segja um
hvað framtíðin ber í skauti sér en
ég hef satt að segja afskaplega ht-
inn áhuga á pólítískum hræring-
um.“
-JKS
„Þaö er alltaf svohtið happdrætti
að fá leikmami erlendis frá. í
dæminu hennar Iriniu má segja
að við Valsmenn höfum dottið i
lukkupottinn. Irína hefur staðið
sig framúrskarandi vel með okk-
ur, sterk í sókn og vöm og eínnig
sem leikstjómandi, Hún hefur
næmt auga fyrir að spha okkur
uppi og I hehd má sogja að hún
sé alhhðaleikmaður,” sagði
Kristín Amþórsdóttir, fyrirhði
Valsstúlkna, sem um siöustu
heigi tók við bikarnum eftir sig-
urinn í bikarkeppninni.
„Eins og gefur að skilja voru
tungumálaerfiðleikar í upphafi
en þá erfiöleika höfum við leyst
eftir bestu getu. írina fór á ensku-
námskeíð og það hjálpaði mikið
og fyrir vikiö kynntumst við
henni betur. Irina er skemmtileg
stúlka sem hefur gert góöa hluti
með okkur oghver veit nema hún
verði áfram með hðinu. Hún hef-
ur aliavega sett góðan svip á hðiö
og það er mín skoðun að erlendu
ieikmennimir hafi verið kvenna-
boltanum th góðs en hann er i
mikilli sókn/, sagði Kristín en
hún mun ekki leika meira með
liðinu í vetur því að á sumri kom-
anda á hún von á bami. Hún
sagðíst aht eins eiga von á því að
leggja skóna á hilluna og gefa því
yngri stelpumtækifæri en efnvið-
urinn væri nægur.
að sem vítamínsprauta en um síð-
ustu helgi sigruðu Valsstúlkur í
bikarkeppninni og var það árangur
sem engan hafði órað fyrir í upp-
hafi tímabhsins. Irina hefur vakið
töluverða athygh í vetur enda er
þar á ferö leikmaður sem kann
ýmislegt fyrir sér í íþróttinni.
Irina segir að áhugi á handbolta
sé mikih í heimabæ hennar,
Sverdlovsk, en þrjár stúlkur úr
gamla hðinu hennar áttu sæti í
sovéska landshðinu á ólympíuleik-
unum í Barcelona.
í nútímafimleikum
tiltólfára aldurs
„Áhugi á íþróttum vaknaði
snemma en ég var samt orðin 14
ára gömul þegar ég byrjaði að iðka
handbolta. íþróttaferih minn hófst
á fimmta aldursári og urðu nútíma-
fimleikar fyrir valinu. Ég stundaði
fimleika allt th 12 ára aldurs en
gerði hlé á íþróttaiðkun um tveggja
ára skeið. Þaö má segja að ég hafi
fyrir algjöra thvhjim byrjað að æfa
handbolta. Vinur fóöur míns, sem
var formaður handboltahðsins í
borginni, kom að máh við pabba
og spurði hvort ekki væri rétt fyrir
dótturina að hætta að slæpast og
koma á æfingar. Ég lét tiheiðast og
í dag er ég enn að,“ sagði Irina í
viðtalinu við DV en húh er kennari
að mennt með íþróttir sem sér-
grein. Hún á að baki um 30 lands-
leiki fyrir Rússland.
Mér leið vel í Ungveijalandi, lék
þar tvö tímabh og hafði yfirhöfuð
mjög gott af dvöhnni þar.“
Irina segir aðdragandann að
komunni th íslands mjög stuttan.
Alexander Revine, markvörður
Víkings, var fenginn th að finna
leikmann fyrir Valshðið. Revine
setti sig strax í samband við Irinu
sem þá var stödd í Moskvu. Hann
spurði hvort hún væri ekki th í að
spha með Val og taka að sér þjálfun
hðsins.
„Vissi lítið
umland ogþjóð"
„Ég hugsaöi mig um í smástund
en sagði svo. „Hvers vegna ekki?“
Ég vissi nánast ekkert um land og
þjóö, þó vissi ég að landið væri
norður við heimskautsbaug en
nokkrir voru svo fróðir að segja
mér að hér um götur gengju hvíta-
bimir!"
Irina segir þó í alvöru að með því
fyrsta sem hún hafi heyrt af land-
inu hafi verið þegar gjósa fór í Vest-
mannaeyjum 1973. Myndir frá því
hafi verið sýndar í sjónvarpinu og
eins hafi þættir um það verið sýnd-
ir í rússneska sjónvarpinu.
„Finnst ég vera
eins og heima"
Irina er spurð hvemig henni hafi
líkað veran á íslandi og ekki stend-
ur á svarinu.
„Mér líkar stórvel héma og satt
best að segja finnst mér ég vera
eins og heima hjá mér. Ef manni
hður eins og heima hjá sér kemur
ekkert manni á óvart. Ég get þó
viðurkennt að veðráttan hefur
komið mér einna helst á óvart. Ég
er vön köldu lofslagi heima en hér
getur veðrið breyst oft á einum og
sama deginum. Ég get vel hugsað
mér að vera hér áfram og sú hug-
mynd hefur reyndar þegar verið
viðmð við mig, jafnvel að ég taki
að mér þjálfun á yngri flokkum að
auki. Til að setjast hér að til lang-
frama þyrfti ég atvinnu og meira
öryggi og hver veit nema þróunin
yrði á þann veg. Ef ég verö ég áfram
gæti vel hugsast að ég settist á
skólabekk og tæki íslenskuna föst-
um tökum."
„Handboltinn slak-
ari en égbjóst við"
Hvað kvennahandboltann
Framganga Jónasar lYyggvason-
ar íþróttafræðings, sem hvatti
stúlkumar frá varamanna-
bekknum óspart áfram, vakti
óskipta athygh i úrslitaleiknum á
dögunum. Jónas hefur lítið kom-
ið nálægt handboltanura en getið
sér gott orö sem fimleikamaður
og var um áraraðir einn sterkasti
fimleikamaður landsins. Jónas
var meðal annars tíu sinnum bik-
armeistari í fimleikum.
„Þegar Irina kom til landsins í
september bjó hún fyrst um tíma
; hjá okkur en konan mín, Arna
Garðarsdóttir, sem leikur raeð
Valshðinu, sá ura þjálfunina í
byrjun, í ffamhaldi varð úr að ég
tók að mér hðsstjórnina og jafn-
framt var ég túlkur Irinu en hún
mælti eíngöngu á rússneska
tungu í upphafi," sagði Jónas
Tryggvason liösstjóri.
„Eg hef haft virkilega gaman
af að starfa með stelpunura sem
ég kalla oft dúhurnar mínar, Þaö
átti enginn von á þessum árangri
enmeð saraeiginlegu átaki hefur
tekist að ná því bestá fram hjá
hverri stúlku. Það er engum blöð-
um um þaö að fletta að með til-
komu Irinu til liðsins sfyrktist
það til muna og hún hefur náð
að þjappa því vel saman. Ég vann
nokkra góða sigra á keppnisferli
mínum en sigurinn með stelpun
um í bikarkeppninni var einn sá
Ijúfasti.*' sagði Jónas Tryggva-
Kristín Amþórsdóttir.
Gerði stuttan
stans á Kanaríeyjum
„Fyrir um þremur árum fékk ég
thboð um að leika með hði frá Kan-
aríeyjum. Dvöhn þar reyndist
styttri en fyrirhugað hafði verið,
aðeins þrír mánuðir, en liðið stóð
ekki við gerðan samning vegna
slæmrar fjárhagsstöðu. Það var því
ekkert annað að gera en að pakka
niður og fara heim. Ég var varla
komin heim þegar nýtt thboð kom,
nú frá Ungveijalandi, og ég sló th.
Irina Skorobogatykh á æfingu hjá Val.