Dagblaðið Vísir - DV - 13.02.1993, Síða 22

22
LAUGARDAGUR13. FEBRÚAR1993
Kristjana Steingrímsdóttir, 69 ára f slandsmeistari í parasveitakeppni:
Konur hafa minni tíma
Soffía Guðmundsdóttir, Akureyringur á 75. aldursári, og Kristjana Steingrimsdóttir, 69 ára Reykvikingur, náðu því
að verða íslandsmeistarar í parasveitakeppni um síðustu helgi.
„Það var ákaflega mikið spilað
heima þegar ég var ung en foreldrar
mínir, Steingrímur Guðmundsson og
Eggrún Amórsdóttir, voru mikið
spilafólk, bæði í bridge og lomber,
en það er spil sem fáir spila nú orð-
ið. Móðir mín var í landsliðinu og
spilaði lengi í toppspilamennsku hjá
konunum. Ég var því ansi fljót aö
ná þessu en ég var tólf ára gömul
þegar ég yar að taka mín fyrstu spor
í bridge. Ég var einnig nokkuð glögg
á tölur og því gekk þetta fljótt hjá
mér,“ sagði Kristjana Steingríms-
dóttir í samtab við DV.
Kristjana var fyrirbði sveitar sem
vann það afrek um síðustu helgi að
verða íslandsmeistari í parasveita-
keppni. Keppni um þennan titil var
mjög hörð, 23 sveitir börðust hart um
titiUnn og því vakti það sérstaka at-
hygU þegar sveit Kristjönu vann
vegna þess að Kristjana er á 70. ald-
ursári og Soffla Guðmundsdóttir,
hinn kvenmaðurinn í sveitínni, er á
75. aldursári.
„Ég byrjaði að spila keppnisbridge
hjá Bridgefélagi kvenna 1947-48. Eg
dreif móður mina með mér þvi mig
vantaði spUafélaga. Við spiluðum
samt ekki lengi saman því ég skipti
töluvert um spUafélaga. Ég spUaði
við Dóru Sveinbjamardóttur, Lauf-
eyju Þorgeirsdóttur og síðan byrjaði
ég að spUa við Höllu Bergþórsdóttur
og við spUuðum saman í fast að tvo
áratugi.
Við hættum að mestu að spUa sam-
an um 1985 en þá vUdi HaUa ekki
lengur spUa í svona harðri spUa-
mennsku. Við fórum reyndar saman
sem par út til Salsomaggiore á Evr-
ópumót árið 1986 og einnig til Brigh-
tonl988.“
Spilaði oft
í landsliðum
„Ég hef tekið þátt í fjölda móta,
bæði Evrópu-, Norðurlanda- og.einu
ólympíumótí. Ég hef ekki tölu á því
lengur með vissu hvaða mótum ég
tók þátt í. Ég man ekki heldur hversú
oft ég hef orðið íslandsmeistari
kvenna í sveitakeppnum og tvímenn-
ingum en ég man vel eftir síðustu
titlum mínum. Ég varð íslandsmeist-
ari kvenna í tvímenningi með Erlu
Sigurjónsdóttur í vetur, varð nýlega
íslandsmeistari í parakeppni með
Ragnari Hermannssyni og um síð-
ustu helgi bættist einn títífl við sem
mér þykir afskaplega vænt um.
Ég er ekkert orðin þreytt á spUa-
mennskunni enn og þó að úthaldið sé
ekki það sama þá finnst mér aUtaf
jafngaman. Það er gaman að félags-
skapnum og mér fmnst ögrunin sér-
lega hvetjandi. íþróttín skerpir hug-
ann, einbeitingin verður að vera í lagi
og það er engin spurning að hún hjálp-
ar manni við að halda sér ungum.
íþróttin hefur einnig þá jákvæðu
hUð að maður verður að læra að taka
tiUit til annarra sem er mjög þrosk-
andi. AUar þessar jákvæðu hhðar
gera það að verkum að maður saknar
þess á sumrin að geta ekki spUað
mikið. Það er svo skrítið en maður
ber í brjósti tilhlökkun haustsins og
vetrarins því aðalkeppnistímabiUð í
bridge er yfir vetrarmánuðina. Ég er
ekki í vafa um að það gUdir um
marga bridgespUara,“ sagði Kristj-
ana.
Karlar
vanmeta konur
„Það er að sumu leyti öðruvísi að
vera kona við spUaborðið en karl-
maður. Mér finnst bera nokkuð á því
að karlar vanmetí konur og það kem-
ur þeim aUtaf jafnmikið á óvart ef
konumar standa í þeim. Þó var þetta
ekki svona á fyrstu árum mínum í
bridge. Þá voru 3-4 hörkugóðar
kvennasveitir sem unnu sig jafnan
upp í íslandsmótin meðal karlanna.
Þær spUuðu á þeim tíma aUt að því
jafiit á við karlmenn hvað getu varð-
ar. í dag standa konumar ekki jafn-
mikið í körlunum. Samkeppnin miUi
kvennanna hefúr minnkað. Mér
finnst ég hafa orðið vör við að oft
gætir öfúndsýki milli kvenna inn-
byrðis í bridge ef einni gengur vel
en annarri ekki. Það hefúr mér aUtaf
fundist frekar leiðinlegt en ég held
að þessarar tUhneigingar gætí ekki
meðal karlanna.
- Nú er áberandi að flestir sterkustu
spilarar á íslandi em karlar. Finnst
þér konur á einhvem hátt verr til
þess fallnar að ná árangri í bridge
heldur en karlar?
Nei, aUs ekki, ef þær leggja jafn-
mikið á sig og karlamir. Það er bara
þannig að við konurnar eyðum
miklu minni tíma í íþróttina. Eg hef
samt tekið eftir því að það er eins og
sumt kvenfólk sé hrætt við karlana
og beri virðingu fyrir þeim. Það er
raunar engin ástæða tfi þess og alger
óþarfi. Þeir karlar sem hafa náð hvað
lengst eyða óhemjutíma í íþróttina
en við konumar höfum ekki jafnmik-
U tækifæri til þess. Hvað mig varðar
þá var ég með heimiU, í fuUri vinnu
og ég gat ekki aUtaf hlaupið frá pott-
unum til þess að spUa. Trúlega gildir
það sama mn flestar konur, þær eiga
í erfiðleikum með að hlaupa frá
skyldustörfunum á heimUinu.
Enginn uppgjafar-
tónn
Að spUa bridge er heiUandi íþrótt.
Það er félagsskapurinn sem er manni
mikUs virði og keppnisandinn og
spennan kitlar. Mér líkar vel að vera
í því andrúmslofti og vU reyna á
sjálfa mig.
Þrátt fyrir það að ég hef minnkað
eitthvað spUamennskuna er ég
ákveðin í að halda ótrauð áfram svo
lengi sem ég hef tök á því. Það eina
sem gæti dregið úr er að þetta er
dáUtíð dýrt áhugamál þegar fólk er
komið á elUlaim. En það dregur ekki
úr áhuganum að vinna íslandsmeist-
aratitU.
Hvað mig varðar þá hef ég spUað
það lengi að ég hef orðið núkla
reynslu og fer sjaldan úr jafnvægi.
HUgsunin er orðin þannig við spUa-
borðið að það skiptir í raun ekki
máU hvort maður vinnur eða tapar.
Það sem skiptir mestu máU er hvort
maður er sáttur við það sem maður
gerir sjálfur. Það er aðalatriðið,"
sagði Kristjana.
-is
Soffía Guðmundsdóttir, 74 ára nýbakaður íslandsmeistari í bridge:
Aldurinn skiptir mig engu máli
„Þegar ég var krakki var það helsta
sem ég gerði mér tíl skemmtunar að
spUa á spU. Það var upp úr fermingu
sem ég byijaði í bridge en þá var ég
notuð sem aukamanneskja. Svo þeg-
ar ég flyt til Akureyrar árið 1940 fór
ég að spUa með spUafélaga mínum í
mörg ár, Rósu Sigurðardóttur," sagði
Soffia Guðmundsdóttir frá Akureyri
í samtali við DV. Hún er nýbakaður
íslandsmeistari í parasveitakeppni í
bridge og árangur hennar hefúr vak-
ið verðskuldaða athygh því að Soffla
er á 75. aldursári.
Á þeim árum þegar ég var að byija
að spUa bridge var annað kerfl við-
haft í spUaklúbbunum en nú er. Þá
var spUað í styrkleikaflokkum, bestu
spUaramir spUuðu í meistaraflokki
og síðan voru styrkleikaflokkar nið-
ur á við. Við konumar vorum í þeim
styrkleika þá að vera ýmist að vinna
okkur inn í meistaraflokk eða detta
úr honum aftur.“
Er aldrei
taugastrekkt núorðið
„Ég man það að á þessum árum
var maður oft svolltíð taugastrekkt-
ur við spUaborðið. En svo gerðist það
í mikUvægri keppni að einn áhorf-
andi settist hjá mér tU að fylgjast
með mér. Ég spurði hann hvað hann
hefði fengið mikið borgað fyrir að
sitja og horfa á mig en hann sagðist
ætla að athuga hvort ég spUaði ekki
betur ef ég hefði áhorfanda. Arang-
urinn var sá að hann læknaði mig
- aðalatriðið að umgangast mikið unga fólkið
af þeirri tílfinningu að
algjörlega
vera taugastrekkt.
Ég hef aUtaf haft óskaplega gaman
af því að spUa á spU og aldrei gert
hlé á spUamennskunni frá því að ég
byijaði. Ég hef ekki eingöngu verið
í því að spUa bridge heldur einnig
kasínu, spUað jatsí, teflt skák og
margt fleira. Ég er nú eiginlega alveg
hætt í skákinni en get aldrei látið
spilin í friði.
Þetta tímafreka áhugamál tekur
stóran hluta viku hverrar að jafnaði.
Ég spUa annan hvem mánudag í
kvennabridge og öU þriðjudagskvöld
hjá Bridgefélagi Akureyrar. Annan
hvem miðvikudag spUa ég hjá spUa-
klúbbi í KEA, félagsvist öU flmmtu-
dagskvöld og spila á sinmudögum í spilafélagar i sveit Kristjönu Stéingrímsdóttur takast í hendur við verðlauna-
svokoUuðu Dynheimabndge sem afhendinguna. Frá vinstri eru Sigurður B. Þorsteinsson, Kristjana, Soffía
skipulagt er af B. Akureyrar. Það er Guðmundsdóttir og Jón Ingi Björnsson. DV-myndir GVA
þvi greiiulegt að eg hef nog að gera.
Spilafrekar
með körlunum
Ég hef aldrei fundið fyrir því að það
væri neitt öðravísi að vera kona í
bridge hér á Akureyri. Ég var lengi
eina stúlkan hér á Akureyri sem spU-
aði hjá félaginu. Þó að það yrði stofn-
að hér bridgefélag kvenna á Akur-
eyri þá veit ég ekki hvort ég hefði
nokkurn áhuga á aö spUa í þannig
félagi. Ég vU miklu frekar spUa með
körlunum.
Vandamálið hjá mér við spUa-
mennskuna er að ég spila á mótí svo
mörgum, en það er svolítið erfitt.
Samt sem áður hefúr það marga kosti
því maöur lærir svo mikið af því að
spUa með nýjum félögum. Minn
helsti galli við spilaborðið er senni-
lega sá að ég er stundum svolítið
óforskömmuð í sögnum, en það kem-
ur sér þó stundum vel.
SpUafélagi minn á íslandsmótinu
nú, Jón Ingi Bjömsson, er afskaplega
þægUegur og hefúr mikið langlund-
argeð við borðið. Við spUum nú ekki
svo mikið saman en höfum spilað
stöku keppnir af og tíl. Við erum nú
ekkert tengd að öðm leyti en því að
hann var skólabróðir dóttur minnar
og er Norðlendingur eins og ég. Okk-
ur hefur bara gengið ágætlega sam-
an.
Ég hef unnið alla títla sem hægt er
að vinna tíl hér fyrir norðan, til
dæmis Norðurlandsmót, Bikar-
keppni Norðurlands og auk þess
meistaramót á Akureyri. Ég komst
einu sinni í úrsht í bikarkeppni, árið
1985, en IslandsmeistaratítUlinn sem
ég vann til um síðustu helgi er topp-
urinn á ferlinum. Ég hefði ekki vUjað
skipta á honum og stórum happ-
drættisvinningi og hann er mér jafn
mikils virði og Bermúdaskálin
heimsmeisturunum. Tvisvar hef ég
spilað í íslenska kvennalandsliðinu,
á Evrópumótum í Ítalíu og í Noregi.
SpUafélagi minn þar var Dísa Péturs-
dóttir. Það er hins vegar mjög erfitt
fyrir par úti á landi að vera í landslið-
inu því það er svo erfitt að mæta á
æfingar í Reykjavík og ýmis önnur
atriði spUa inn í.“
Ekkert á því aö hætta
„Það sem mér finnst skemmtilegast
við bridge er ánægjan sem maður
hefur af spUamennskunni og félags-
skapurinn. Ég er ekkert á því að
hætta að spila bridge. Þegar maður
er kominn á þennan aldur þá er það
mitt mat að ef maður hættir að spUa
byrjar maður ekki aftur.
Eini gallinn er sá að maðurinn
minn, Frímann Guömundsson, er
svolítíð latur að fara með mér. Hann
hefur spUað bridge, en er ekkert sér-
lega áhugasamur og þá er ég ein að
þvælast þetta án hans. En hann hefur
reyndar tímafrekt áhugamál einnig,
sem er hestamennskan.
- Nú er þú á 75. aldursári og Kristj-
ana, sveitarfélagi þinn, á því 70. Ert
þú á því að aldurinn skipti engu
máli í bridge?
Hann skiptír engu máli hjá mér.
Ég get sagt þér það að ég umgengst
núklu meirtt yngra fólk heldur en
fólk á mínum aldri gerir yfirleitt og
það heldur manni ungum. Mér finnst
ég ekki vera eins gömul og ég er að
árum, en ég er ekki að leyna aldrin-
um, síður en svo,“ sagöi Soffia.
-ÍS