Dagblaðið Vísir - DV - 04.07.1994, Blaðsíða 10

10
Spumingin
MÁNUDAGUR 4. JÚLÍ 1994
Hvaðerað?
Svava hríngdi:
Mikiö varð ég hissa og reiö þeg-
ar ég sá í fréttum í síðustu viku
könnun sem var gerð um bar-
smíðar á konum. Stór hópur
karla telur það alveg sjálfsagt að
þeir leggi hönd á eiginkonur sín-
ar og það sem verra er, einhver
hópur kvenna sér ekkert athuga-
vert við þaö heldur. Þetta sýnir
best hvemig ástandiö er í þessu
þjóðfélagl Það íyrsta sem mér
datt í hug þegar ég sá þessa frétt
var aö svarendur hefðu veriö að
grínast þegar þeir svöruðu, ekki
getað tekiö þetta alvarlega. Ég
óttast að það sé alrangt hjá mér
og svona sé sú veröld sem við
íslendingar búum í. Hver heföi
trúað þessu?
Andfýla
íbíó
Biógéstur hringdi:
Mig langar aðeins til þess að
lýsa andúð minni á þeirri þróun
sem hefur átt sér stað í bíóhúsum
borgarinnar, Farið er að seija alls
konar mat, pyslur, Qögur með
sterkri sósu og að sjálfsögðu
poppið. Nú er svo komið að bræl-
an sem myndast i anddyrinu, t.d.
í Regnboganum, er óþolandi. Það
allra versta er síðan hve andfúlt
fólk verður af þessu áti á Qögun-
um og sterku sósunum. Oft er
þröngt á þingi og maður þarf að
draga að sér þann anda sem næsti
maður við hliðin er þegar búinn
aö fullnýta. Mér fmnst þetta ekki
góð þróun.
Viðskipta-
halli
Einar Vilhjáhnsson skrifar:
Þegar skoðaðar eru tölur um
verslunarviðskipti okkar viö
Noreg má lesa í Hagtiðindura
Hagstofit íslands að á tímabilinu
1991 til 1993 er viðskiptahalli okk-
ar við Noreg oröinn tæpir 28
milljarðar. Hér kemur laxeldi,
minkarækt og skipaiðnaður við
sögu. Það er kominn tími til að
íslendingar velji sér forystu með
viðskiptavit og þekkingu á at-
vinnumálum en noQ jámkarla til
viðeigandi verka.
Taggart góð-
uren...
Steinar hringdi:
Oft hefur sjónvarpiö verið
gagnrýnt fyrir að sýna þáttaraðir
með löngu millibili. Þetta er t.d.
þegar sýndir eru þættir með hin-
um bráðskemmtílega Taggart.
Oft er um aö ræöa þriggja þátta
efhi og þá vill maður endilega fá
að sjá þættina kvöld eftir kvöld.
Á þriðjudagskvöld í fyrri viku var
sýndur einn þáttur og ég beið
spenntur við skjáinn kvöldið eft-
ir. Hvað geröist? Enginn Taggart.
Taggart er góöur en sjónvarpið
eyðileggur fyrir manni þættina
með því að sýna þá ekki kvöld
eftir kvöld.
Fangelsis-
mál
Guðni hringdi:
Mig langar rétt að vekja athygli
manna hér í landi á þeim ólestri
sem viröist vera í fangelsísmál-
um hér. Þeir sem eru vistaöir á
þessum stöðum eiga að koma
betri menn til baka. Ég efast um
að svo geti orðið þegar húsnæðið
er ekki mönnum bjóðandi.
Lesendur
„í augnablikinu getur verið slökkt á farsímanum..
Er þetta tekjulind Pósts og síma?
031161-4932 skrifar:
Þeir sem þurfa af einhverjum
ástæðum að hringja í farsíma fá
efiaust oft að heyra setningu sem
byrjar eitthvaö á þessa leið: „I augna-
blikinu getur verið slökkt á farsím-
anum...“ Þá þarf að gera aðra til-
raun til að ná sambandi - oft með
sama árangri.
Þetta fékk bréfritari að reyna upp
úr klukkan 10 að morgni 24. júní.
Hann hafði verið beðinn að hringja
í ákveðinn farsíma á þeim tíma en
númerið hafði varla verið valið og
sambandi náð við miðstöðina þegar
ofangreind tilkynning kvað við. Ekki
hafði heyrst nema ein hringing þegar
röddin kvað upp úrskurð sinn og það
er einkennilegt. Hringjanda gafst
ekki kostur á að færa sönnur á þohn-
mæði sína með því að láta hringja
nokkrum sinnum. Þó var t.d. vitað
að viðkomandi farsími var opinn og
ekki í notkun. Notandinn átti enda
von á umræddri hringingu.
Spurningin er því þessi: Getur ver-
ið að þarna hafi síminn fundið
lúmska leið til þess að hafa milljóna-
tugi af símnotendum og taki gjald
fyrir þessa þjónustu?
Ókeypis þjónusta
Grétar Guðmundsson hjá Pósti og
síma sagði hér vera um mikinn mis-
skilning að ræða. Ekkert gjald væri
tekið fyrir þessa þjónustu.
„Við bjóðum upp á sundurliðun
reikninga fyrir farsímanotendur og
þar geta menn séð fyrir hvað þeir eru
að borga. Fólk þarf að hlusta betur
á þau skilaboð sem fram koma þegar
svarað er á þennan hátt því stundum
er um það aö ræöa að allar línur séu
uppteknar og þess vegna náist ekki
samband."
Jóhannes V. Guðmundsson: Ég held
ekki, það er svo mikið að gera.
Benedikt Páll Jónsson: Það getur vel
verið, já aiveg örugglega.
Óánægður sundlaug-
argestur á Eskif irði
Stríðsárasaf n opnað á Reyðarf irði
Ætlar þú að sjá myndina
Bíódaga?
Pétur Örn Guðmundsson: Ég hugsa
ekki en kannski.
Vilhjálmur Goði: Ég er búinn að sjá
hana fimm sinnum.
Árni H. Óskarsson: Það er svo mikið
úrval að ég veit ekki.
Sveinbjörn Egilsson: Hef ekki tíma
til þess.
Fanney skrifar:
Við hjónin erum á ferðalagi um
landið með bömin okkar. Við höfum
mikið farið í sundlaugar þar sem við
höfum komið og lá beint viö að
bregða sér í laugina á Eskifirði þegar
þangað kom. Við ætluðum í sund
klukkan eitt en þá var hún lokuð og
opnaði ekki fyrr en þremur klukku-
stundum síðar, eða klukkan fjögur.
Við fórum í laugina rúmlega fimm
og allir fjölskyldumeðlimir sælir með
að vera loks komnir útí og búnir að
þvo af sér ferðarykið.
Eftir skamma dvöl í lauginni flaut-
ar sundlaugarvörður og gestir, fyrst
og fremst börn, fara að tínast upp
úr. Það var sem sagt verið að reka
upp úr.
Eins og lög gera ráð fyrir drifum
við okkur í sturtumar og í því að
baðið er tekið kemur þar baðvarðar-
kona aðvífandi og skipar stúlkunum
að flýta sér. Augnabliki síðar kom
hún aftur og með hávaða og látum
og skipaði sturtuneytendunum að
flýta sér en frekar. Ég ákvað strax
aö þetta væri slæmur dagur hjá aum-
ingja konunni en svo var aldeilis
ekki. Stuttu síöar endurtók leikurinn
sig; klukksm var að verða sjö og það
fólk sem eftir var úti í lauginni var
rekið upp úr. Því gekk illa að fá heitt
vatn og þá skrúfar þessi sama kona
frá einhvers konar loftsturtum,
ýmist sjóðheitum eða ísköldum.
Þarna voru ungabörn í baði og ekk-
ert tillit tekið til þess. Vatnið úr þeim
var að auki af skornum skammti.
Enn hljóðaði vörðurinn og fólk þurfti
að flýta sér. Klukkan var að veröa
sjö.
Engum sögum fer af þvi hvort þetta ágæta fólk er ánægt með þjónustuna
i sundlauginni á Eskifirði en í þetta sinn voru sundtökin a.m.k. tekin í faðmi
Ægis.
ísland er í auknum mæli ferða-
mannaland og í þjónustustörfin þarf
að velja fólk sem hefur yndi af þvi
að umgangast og þjónusta aðra.
Ferðamannstraumurinn er sífellt að
aukast þessa dagan og fólki finnst
almennt sjálfsagt að komast í sund-
laugar, nokkurn veginn á hvaða tíma
dagsins sem er.
Við sjáum eftir þeim peningum sem
fóru í þessa sundlaugarferð á Eski-
firði því okkur finnst við ekki hafa
fengið þá þjónustu sem við höfðum
vonast eftir og gerum satt að segja
kröfur um að fá hvar sem við kom-
um. Fyrir sama pening getur maður
verið allan daginn í sundi annars
staðar. Á ferðalagi vill maður geta
farið í sund, slappað af og látið Uða
úr sér. Það tókst okkur ekki í stress-
inu og hamaganginum á Eskifirði.
Valdimar Tr. Hafstein skrifar:
Á næsta ári verður opnað veglegt
íslenskt stríðsárasafn á Reyðarfirði
þar sem aðalstöðvar landhersins á
Austurlandi voru öll hemámsárin.
Um þessar mundir er þriggja manna
verkhópur í fullu starfi við undir-
búning og söfnun muna og mynda.
Það er á allra vitorði að víða leyn-
ast ljósmyndir og smámunir af öllu
tagi sem geyma minninguna um
setuliöið og þjóðlíf stríðsáranna.
Þessi þjóðarverðmæti hggja mörg
hver undir skemmdum og em að
glatast. Á stríðsárasafninu verður
þeim veitt nauðsynlegt viðhald og
skipaður sess sem sýningargripir.
Með nútímatækni má gera upp jafn-
vel það sem verst er farið, jafnt
myndir sem muni.
Oskað er eftir öllum ljósmyndum
frá stríðsámnum sem lýsa á ein-
hvern hátt þjóðlífi þess tíma og
hernáminu, s.s. myndir af hermönn-
um, æfingum, stríðstólum, farar-
tækjum, mannvirkjum, samskiptum
hers og þjóðar og einstökum atburð-
um, svo eitthvað sé nefnt. Sömuleiöis
er óskað eftir munum, allt frá byssu-
kúlum og búningum til herjeppa og
allt þar á milli. Þeir sem eiga í fómm
sínum myndir og muni frá hemáms-
Ungur snáöi heilsar að hermannasið á braki af Northrop-flugvél norsku flug-
sveitarinnar á Reyðarfirði.
árunum eru beðnir um að gera sér
fulla grein fyrir því að þetta eru mik-
ilsverðar minjar um eitt litríkasta
tímabil íslandssögunnar, jafnvel þótt
það láti ekki mikiö yfir sér.
Allir lesendur DV sem hafa undir
höndum stríðsmuni og myndir eða
geta gefið einhverjar upplýsingar eru
beðnir um aö snúa sér til verkhóps-
ins um stríðsárasafn á sveitarstjóm-
arskrifstofum Reyðarfjaröarhrepps.