Dagur - 24.12.1949, Side 30

30
Og livérnig lim þá þessir liöí'ð-
ingjar út? Mátti ráða karakter
þeirra af útlitinu? Ekki vil eg svara
þeirri spurningu .Hitt man eg vel,
að árið 1937, er eg fyrst kom í
brezka þingið, iannst mér þeir
Balclwin, Chamberlain og Eden
svara alveg til þeirra hugmynda,
sem eg haiði gert mér um þá af
baðaljósmyndum og kvikmyndum.
Um þá þarf ekki að ræða meir. Bald
win er að vísii V.still going strong“
cins og þeir Olafur Tliors og
Johnny Walker, enda þótt hann
þeiti nú jarl af Bewdley. Chamber-
lain er kominn undir gi'æna torlu,
og Eden er alveg eins og hann hef-
ur altaf verið. En livað er þá um
liina nýlegri foringja? Eyrir þrettán
árum síðan fór eg sem áhugasamur
unglingur um pólitík að hlusta á
Attlee, þáverandi formann stjórn-
arandstöðunnar. Mér fannst ekki
mikið til þess koma, og miklu
meira hreif mig Sir Stalford Cripps,
sem þá hafði verið rekinn úr Verka-
mannaflokknum fyrir réittækar
skoðanir, er hann messaði viku
síðar. Attlee forsætisráðherra er al-
veg eins og Attlee stjórnarandstæð-
irigur fyrir 12 árum. Eilítið meira
sköllóttur, en manni dettur alltaf í
hug þessi brezka gamansetning:
„Téimur Íeigubíll stoppaði, og út
steig Attiee.“ 'En maðurinn verður
ekki dæiridur af útiifintx e'iriu sam-
an, og enginn vélengir, að Attlee sé
mikilhæfur og merkilegúr stjórn-
málamaður, sem hefúr staðið vel í
ábyrgðarstöðu. Af ráðherrunum,
sem eg sá í þetta sinn, fannst mér
nrest til um persónu Morrison, iiins
hnelina, fyndna, liressilega fyrrver-
andi borgarstjórnarforseti í Lon-
don. Hann hefur alltaf ,,glimt“ í
auganu, lmyttin tilsvör á reiðum
höndum og jiau eru oftast mögnuð
skynsemi og þeirri skotfimi, sem
lúttir í mark. Bevan, heilbrigðis-
málaráðherra, helzti andstæðingur
Ghufchills á þingi, er mikill per-•
sómdciki, en liefúr leiðinlegan tal-
anda, enda Jiótt liann sé talinn einn
harðasti ræðumaður Pariamentis-
ins. Clniter Ede, innanríkisráð-
lierra, er um margt mesti persónu-
leiki verkamanpastjórnarinnar, og
ræður hans og tilsvör draga ekki úr
þeini áhrifum. Af stjórnarandstöð-
unni er Jrað Oliver Stanley, sem
flestar minningar skilur eftir. —
Hann er bráðsnjall í tilsvörum og
áhrifamikill í ræðustól. En þá er
að minnast Jiess, að víkinginn vant-
aði á stjórnarandstöðubekkina,
gamli Churchill var þar ekki, og
allir viðurkenna, að sú höfuðkempa
Jroli samanburð við alia liina yngri
inenn.
Um Jrennan spurningatíma í
brezka þinginu, sem um margt var
mjög skemmtilegur og lærdómsrík-
ur, mætti skrifa langan þátt, en nú
nálgast óðum endalok blaðsíðu 30
og þar með þess rúms, sem eg ætl-
aði til Jressa þáttar. Eg hef enn í
fórum mínum þingskjöl fyrir þenn-
an dag, þar sem greint er frá
])\í, ltvaða spurningum ráðherrar
myndu svara.
Og spurningarnar eru á annað
hundrað talsins, og um maygt fróð-
legar, jafnt fyrir erlenda áhorfend-
ur og brezkan almenning. Sú spurn-
ingin, sem mest var deilt um og há-
værastar deilur vakti, var sú ákvörð-
un brezku stjórnarinnar, að greiða
þeifn þegnuni verðiaun, sem veittu
yfirvöldunum uplýsingar um brot
á gjaldeyrislöggjöfinni. Margir
íhaldsmenn töldu, að verkamanna-
stjéirnin væri Jrarna að ’feta í fót-
sorp Hitlers, og svaraði Attlee for-
sætisráðherra Jieim ásökunum sjálf-
ur, og efaðist engjnn um, að liann
stóð Jrar með pálmann í höndun-
um. Kvöldblöðin, sem út komu eft-
ir Jiennan spurningatíma, og Jrau
eru flest nokkurs konar Morgun-
blöð, á íslenzka vísu, gátu ekki einu
sinrii andmæit riiksemdum forsætis-
ráðlierrans. i augunr erlendra
ásorfenda, gegnir það miki l.iffjfurðu,
að slíkar ásakanir skidi koma fram
JÓLABTAÐ1 DAGS
í brczka þinginu. Fáum útlending-
um úr lýðræðisríkjunum mun
detta slík fjaystæða í hug. En í Bret-
landi, eins og hér á landi, er and-
stæða íhaidsins gegn Jiví, að vel sé
staðið á verði gegn ásókn gróða-
inanna, að saina fé á kostnað al-
mennings, hatriým og ærið oft
óskyusamleg og ölgakennd. Fayinst
mér Jaað a. m. k. í þetta sinn. í
Jiesstt efni iiafði „íjtjórnin lög að
mæla, og l'æri betur, að allar ríkis-
stjórnir og állir cmbættismenn
stæðju eins vel á verði í þesstim eln-
um og brezka stjórnin.
hað væri freistand að.fara liér í
lengra mál tit í brezk •stjórnmál, og
Jrá einkum stöif brez.ka Verka-
mannafiokksins og Samvinnuflokks
ins, en þessir flokkar liafa nú um
langt skeið háft náið samband sín í
milli pg sifja a. m. k. tveir þing-
menn samvinnumanna í ríkisstjéirn-
inni, enda Jrótt nú upp á síðkastið
liafi kastast í kekki í sambtiðinni
vegna stórleildra þjéiðnýtingaiáætl-
ana brezku jafnaðarmannanna. Er
Jiess þá iíka að geta, að einpiitt
þessa daga, sem eg dvaldi í London,
var tilkynnt sú ákvörðun brezku
stjórnarinnar,, að liverfa frá fyrri
áætlunum um Jjjóðnýíingu vátrygg-
ingarstarfsemi og vinna í þess stað
að Jiví að gera alla vátryggingar-
starfsemi að samvinnutryggingum.
Með Jiéssari tilkynningu gerði
brezka jafnaðarmannastjéirnin
tvennt; Hún Iýsti því yfir, að hún
tök tiliit til bapdamanria‘jsinna og
þeirra sjóngrmiða, og liún' viður-
kenndi |iar með, að Jressi starlsemi,
senr að talsverðn leyti hefur verið
í höndum samvinnumanna, væri
ekkert betur sett, né lieldur hags-
muna almennings betur gætt, þótt
hún yrði lögð undir fjarlægt og al-
valt ríkis- og embætismannabákn.
Tveimur dögum eltir lieimsókn
mína í þinghúsið flutti „Gullfaxi"
mig til Reykjavíkur á tæpum sex
klukkustundum.
líaukur Snorrasuti.