Dagur - 21.12.1978, Side 25

m

v l
I
I
i
I
|wi)
F »
Í,-Í
|
1

r"
I
N
I
1
I
? ■ !
Lf
N

Isf
li

p
V

Einu sinni var agnarlítið
grenitré. Það átti heima
langt, langt inni í stórum
skógi. Litla grenitréð var
svo lítið, að það var lang-
minnsta tréð í öllum
skóginum. Allt í kringum
það, voru svo stór greni-
tré, að litla tréð gat ekki
séð neitt, nema beint upp í
himininn.
Nú var kominn kaldur
vetur, en samt var litla
grenitréð grænt, eins og
öll grenitré eiga að vera.
Svo var það dag einn, að
menn komu í skóginn.
Þeir hjuggu sum trén.
Þeir hjuggu og hjuggu.
Svo lögðu þeir trén á
! I sleða, og óku með þau
burtu.
Lítill fugl kom og sett-
' ist á litla tréð. Tréð sagði
við litla fuglinn.
„Hvaða menn voru
þetta?“
„Þeir voru úr borg-
inni,“ sagði litli fuglinn.
„Hvað voru þeir að
gera?“ spurði litla greni-
tréð.
„Þeir voru að sækja tré.
Þá vantaði jólatré, þess
vegna hjuggu þeir sum
trén. “sagði litli fuglinn.
„Hvað er jólatré?“
spurði grenitréð litla.
„Það er tré, sem börnin
dansa í kringum, þegar
jólin koma. Þá er Ijós á
hverri grein og poki á
hverri grein. Það er gott í
pokunum, allskyns jóla-
sœlgæti. Svo er englahár
á hverri grein og silfur-
stjarna á hverri grein og
efst á trénu, er stór gull-
stjarna. “
„Gaman, gaman, gam-
an, “ sagði litla grenitréð.
m_____________________________
Litla iólatréð
h
Það skalf á því hver grein.
Það skalf svo mikið, að
litli fuglinn varð að fljúga
burtu. Þá fór litla greni-
tréð að gráta.
„Af hverju ertu að
gráta?“ spurðu stóru trén
í skóginum.
„Ég græt af því, að mig
langar svo mikið til þess
að vera jólatré. “
„Gráttu ekki litla tré,“
sögðu stóru trén í skógin-
um.
„Þegar þú ert orðið
stórt, getur þú orðið jóla-
tré. “
Nœsta vetur komu aft-
ur menn í skóginn, og
hjuggu sér tré. Þeir lögðu
þau á sleða og óku með
þau burt. Þá fór litla tréð
að gráta. Það grét svo
mikið, að það skalf á því
hver grein.
„Af hverju ertu eigin-
lega að gráta?“ spurðu
stóru trén.
„Ég græt af því, að mig
langar svo óskaplega
mikið til þess að verða
jólatré.“ sagði litla tréð
snöktandi.
„Gráttu ekki litla tré,“
sögðu stóru trén í skógin-
um.
„Þegar þú ert orðið
stórt, þá getur þú orðið
jólatré.
Næsta vetur komu
ennþá menn í skóginn.
Þeir hjuggu sum trén. En
litla grenitrénu tóku þeir
alls ekki eftir, því að það
var svo agnarlítið. Þeir
lögðu trén á sleða og óku
burt.
Vesalings litla tréð átti
ósköp bágt. Það- langaði
svo mikið tilþess að verða
jólatré. Það hágrét og
skalf svo mikið að litlu
greinarnar á því hristust
og skulfu. Það skalf lengi
lengi. Loksins kom vorið.
Sólin hækkar, hlýnar veður,
hverfur ís og snær.
Lömbin fæðast, Iifna blómin
litfögur og skær.
Fuglar syngja á grænum
greinum,
glaður lækur hlær.
Nú komu menn í skóg-
inn. Allt í einu komu þeir
auga á litla tréð.
„Þetta er fallegt tré,“
sögðu þeir. „Þetta getur
orðið fallegt jólatré. “
„ Við skulum taka það
upp. Við megum ekki
höggva það eða meiða.
Það má ekki meiða neina
rót á því. “
Mennirnir tóku litla
m
f \
a
I
‘-t
f
4 4
grenitréð upp með rótum.
Þeir voru góðir við litla
tréð og meiddu það ekk-
ert. Þeir létu það upp á bíl. 1
Bíllinn rann af stað og ók
með það inn í borgina. el
Þar var það sett niður í
fallegan garð. Litla tréð
óx og óx í garðinum. ||
Börnin gáfu því vatn og /j|
áburð og það óx og óx.
Það varð fallegra og fall-
egra.
Nú leið að jólum.
„Bráðum koma blessuð
jólin, börnin fara að
hlakka til, “ sagði fallega
grenitréð í garðinum. Nú
var farið að skreyta tréð.
Á hverri grein voru Ijós.
Það voru alltsaman raf-
magnsljós. Svo var
hengdur poki á hverja
grein. Það var allskonar
jólagóðgæti í hverjum
poka. Svo var englahár á
hverri grein og silfur-
stjarna á hverri grein, en
efst á trénu var stór gull-
stjarna.
„ Gaman, gaman, “
sagði jólatréð. Það skalf á
því hvergrein af einskœrri
jólagleði. Börnin dönsuðu
í kringum það. Þau fengu
öll eitthvað fallegt, falleg-
ar jólagjafir. Það var
jólagjöf á hverri grein.
Litli fuglinn heimsótti
fallega jólatréð og hann
fékk líka jólagjöf.
(Endursagt úr lestrar-
bók.)
iii
N
i
k
H
I
I
h i
m
f ■■'
\.
M
m
'
i
'■■■;
Pac/c/<3
per/ur
fc/rín
bl/cju
Búið til úr hnetuskurni. ..
fætur ur
p<9pp<3
foróns c/r
/ CfCf//tu/71
pappfr

'pf’pu/yre/rs'ur/
/frr/P f?e/
DAGUR.25