Dagur - 10.05.1985, Blaðsíða 16

16- DAGUR- 10. maí 1985
Stefán Tryggvason:
Opið bréf til hita veitustjóra
Kæru þið öll.
Svo lengi má deigt járn brýna að
það bíti, þessi fleygu orð duttu
mér í hug í hádeginu mánudag-
inn þann 22.04.1985 er ég hlust-
aði á fréttirnar í útvarpinu. F>ar
var talað við mann nokkurn í
sambandi við upphitunarkostnað
hans og hugsanlega breytingu á
þeim kostnaði vegna breytinga á
sölufyrirkomulagi Hitaveitu Ak-
ureyrar á heitu vatni.
Málið er mér skylt því ég
undirritaður er þessi aumingjans
maður. Par var líka rætt við ein-
hvern tæknilegan ráðunaut H.A.
að mig minnir, Þórð Vigfússon,
og sagði hann að það sem ég
hefði sagt væri ekki rétt.
Þar fékk ég það óþvegið fram-
an í mig, ég er farinn að ljúga
opinberlega, að vísu að mati
þessa manns.
Hingað til hef ég reynt að
ramba réttu megin laganna og að
segja satt og ráðlagt fólki að gera
slíkt hið sama, en nú virðist ég
hafa misstigið mig hrapallega.
Ég er nú uppalinn á eftirstríðs-
árunum á þeim stað í bænum er
óknyttir og hrekkir voru hvað
mestir, þ.e.a.s. á Syðri-Brekk-
unni, en aldrei man ég eftir því
að nokkur okkar gæjanna segði
ósatt, við vorum vanir að setja
þann er gerði það út í kuldann,
hann fékk ekki að vera með í
leikjum um ófyrirsjáanlegan
tíma. Við ættum ef til vill að taka
upp þetta ráð.
En höldum okkur við hita-
veituna, um daginn komu heim
til mín heiðursmenn og settu
upp hjá mér rennslismæli því
nú átti að gera sölufyrirkomu-
lagið betra og réttlátara, menn
færu að spara og greiddu fyrir
það sem þeir notuðu. Ekki er
ég á móti því, taldi mig bæði
hafa sparað fyrir mig og ekki
síður fyrir hitaveituna. Ég er einn
af þeim sem var með rafmagns-
upphitun en breytti þegar
óskabarnið fæddist en er ekki al-
veg búinn að breyta enn. Ég bý í
húsnæði sem samkvæmt opinber-
um plöggum er 152,8 mJ þar í er
bílskúr. Ég kaupi 1,5 mínl af 68°
til 70° heitu vatni og út fer það
frá mér 24° til 26° kalt, þeir sem
best vita hafa sagt mér að betur
sé varla hægt að nýta vatnið.
Þessi 1,5 mínl hefur yfirleitt
nægt mér og þar sem forráða-
menn hitaveitunnar hafa svo oft
talað um vatnsskort hef ég ekki
aukið notkun mína til að auka ekki
á vanda þeirra hitaveitumanna. En
bíðum nú við, ég fór að hugsa út
í hvað maðurinn hefði sagt, ef til
vill hafði ég reiknað vitlaust, ef til
vill hafði ég litið vitlaust á mæl-
inn og ef til vill var ég með vit-
lausar forsendur?
Mér er sagt af fróðustu
mönnum að verð á tonn af heitu
vatni frá óskabarninu eigi að
verða 50 kr. pr. tonn síðan komi
fast gjald er hljóði upp á 300 kr.
pr. mínl. Síðan mælirinn leit
dagsins ljós á mínu heimili hef ég
fylgst með honum vandlega og
umgengist hann af stakri kurtéisi
sem hefur verið endurgoldin því
í gegnum hann rúlla 2,2 m3 á sól-
arhring sem mér var kennt í
barnaskóla að væru 66 tonn í 30
daga eða á einum mánuði.
Fyrir þetta ætti ég að borga
samkvæmt forsendum mínum
3.750 kr. á mánuði, en í dag
borga ég 1.770 kr. fyrir 1,5 mínl
á mánuði. 100% hækkun á 1.770
kr. reiknast mér til að séu 3.540
kr. Ef þetta er eitthvað vitlaust
hjá mér sæki ég um inngöngu í
Glerárskólann næsta haust.
Annað dæmi ætla ég að setja
fram um þessa dulbúnu siðlausu
hækkun, ef af verður? Móðir mín
fjörgamall ellilífeyrisþegi kaupir
í dag af óskabarninu 2,5 mínl,
hún greiðir fyrir það í dag 2.950
kr. í gegnum hennar mæli renna
á sólarhring 2,8 m3 og eftir sömu
barnaskólaformúlunni verður
hennar hækkun á mánuði ca.
1.200 kr. eða rúmlega 40%. En
eins og ég sagði áðan þá gæti mað-
urinn hafa gefið sér einhverjar
aðrar forsendur fyrir sínum út-
reikningum og sinni útkomu, en
ágætu ráðamenn, þær forsendur
vil ég fá að sjá opinberlega á
prenti, þannig að ég og aðrir
bæjarbúar getum sannfærst um
að ekki sé á ferðinni þarna þessi
dulbúna siðlausa verðhækkun
langt umfram greiðslugetu bæjar-
búa.
Hitaveitustjóri, það er enginn
að sakast við þig um hvernig
staðið var að byggingu hitaveit-
unnar á sínum tíma, þú varst
ekki hér þá og við bæjarbúar ætl-
um ekki að standa í neinum
slagsmálum við þig eða hitaveitu-
stjórn, en við látum ekki troða á
okkur.
Komið þið niður af þessum
marmarastalli sem þið hafið reist
ykkur og leggið dæmið fyrir okk-
ur á sæmilega íslensku máli og
segið satt og rétt frá. Skuldir hita-
veitunnar eru skuldir okkar allra
og við verðum að borga þær, en
þessi leið sem þið eruð að fara
núna er ekki fær sem stendur,
það verður að fara aðra.
Það verður að fá lengri frest á
skuldum veitunnar og jafnvel ný
lán hagkvæmari en þau sem hún
hefur núna miðað við tímalengd
og mynt.
Þegar ég tala um mynt meina
ég þessi dollaralán sem eru að
ríða íslensku lánakerfi, húsbyggj-
endum o.fl. út á ystu hyldýpis-
brún.
Einnig mætti að ósekju yfirfara
rekstur hitaveitunnar og vita
hvort ekki mætti þar eitthvað
betur fara. Að minni hyggju er
hitaveitan ekkert einkafyrirtæki
heldur eigum við hana, bæjarbú-
ar, og þeir sem stjórna henni eru
til þess ráðnir af okkur.
°ft seytlar í gegnum huga minn
minningin um þegar ég Iét í fyrsta
sinn hitaveituvatn renna í bað-
kerið mitt, ég hélt upp á það með
því að fá mér koníaksstaup. Þið
góðu herrar eruð á góðri leið
með að myrkva þessa ánægju-
stund, því hugsanlega eftir 1.
júní hef ég ekki einu sinni efni á
því að fá mér bjórglas er ég fer í
bað, ef ég hef þá efni á því að
fara í bað.
Að lokum þetta, ég ætla ekki
að fara að munnhöggvast við
einn eða neinn á opinberum vett-
vangi en mig svíður þegar ég er
sagður ljúga.
Það fer nú að fara hrollur um
gamlan Brekkupúka, sem er einn
af þessum þögla meirihluta, þeg-
ar fyrst fasteignagjöldin hækka
um ca. kr. 6.000 á ári og svo síð-
an upphitunarkostnaður um ca.
kr. 24.000 á ári, maður fer þá að
líta hýru auga á Davíðsborg.
Virðingarfyllst,
Stefán Tryggvason.
8369-1824
Pegar vos í vHluför
Kona sem komin er nokkuð yfir
nírætt sagði mér næstu vísu og
hafði hún heyrt hana í bernsku.
Líklega var hún ort um vinnumann.
Kolskeggur við klæðalaut
kjaftinn þandi óstúrinn:
„Bónda þínum gefur graut,
en gafst mér tóman súrinn. “
Arnór Sigmundsson kvað svo í
verkfalli fyrir nokkrum árum:
Hvað mun gerast? Víf og ver
verkfalls herða biturt sverð.
Ætli oss beri upp á sker,
alltaf skerðist krónu verð.
Næstu vísu kvað Arnór Sigmunds-
son í sjúkrahúsi, eftir uppskurð:
Sverðaþundi svíður und,
synjar blundur griða.
Aðeins sprundin mjúkri mund
megna lund að friða.
Jón A. Jónasson, Hrauni kvað svo til
gamals manns er viðhafði óþarflega
ljót orð um framvindu mannlífsins:
Ömurlega allt er breytt.
Æran frá þér gengur.
Blótsyrðin þín bíta ei neitt
blessaður, hjá þér lengur.
Jón í Hrauni hefur þetta að segja
um stökuna:
Stakan getur mæðu meins
magnað á vegi hálum,
fátt þó hafi yljað eins
óteljandi sálum.
Verra hefur veðrið verið í góubyrj-
un en nú gerist, þegar Jón í Hrauni
orti næstu vísu.
Pröngan skó oss þorri bjó,
þungt hann hjó óragur.
Finnst og nógum feykja snjó
fyrsti góu dagur.
Hjalti Finnsson gerði þessa vísu á
fundi er merkur bóndi hafði flutt
ræðu. Bændur geta gert kröfur eins
og aðrir.
Mætum bónda móður svall
mjög svo annað veifið.
Pessi sagðist þúsundkall
þurfa fyrir reyfið.
Til gamans eru gripnar í þáttinn
vísur úr Ólafs rímu Grænlendings,
eftir Einar Benediktsson.
Kólga norðurs faðmar fjöll,
fölvar strýkur grundir.
Ólga storðar fossaföll
fannabríkum undir.
Ljóði hljóðu illa er
okkar blóði farið.
Óði þjóðar hefur hér
helgar glóðir varið.
Dýrra braga þrjóti þögn,
þjóðlög íslands syngist.
Nýrra daga söngvum, sögn
sveitavísan yngist.
Falla tímans voldug verk,
varla falleg baga.
Snjalla ríman stuðlasterk
stendur alla daga.
Vilhjálmur Benediktsson, ágætur
húnvetnskur hagyrðingur, kvað
þessar vísur:
Upp skal kynda andans glóð,
eyða úr lyndi trega,
saman binda bjartan óð
blítt og yndislega.
Pegar vos í villuför
við mig losar kæti,
ástarbros af blíðri vör
best ég kosið gæti.
Ingibjörg Sigfúsdóttir frá Forsælu-
dal kvað þessa vísu á fyrsta degi
góu, fyrir nokkrum árum:
Lætur flakka fönn um skeið,
fyllir slakka og móa.
Heldur blakkan hristir reið
hríðarstakkinn góa.
Næsta dag kvað Ingibjörg þessa
vísu:
Góa mín, þótt gerist hart
geðið nær að hlýna
þegar sólarbrosið bjart
blíðkar ásýnd þína.
Ólafur Sigfússon kvað næstu vís-
urnar þrjár:
Um minn harm ei hirðir neinn,
honum skal ei flíka.
Ég get fullvel átt hann einn
og ánægjuna líka.
Hörð erstundum heimsins kynning,
heilladag þó sérhver á
er í mannsins endurminning
ævi langa geyma má.
Sorgin eyðist eins og reykur,
ekki finnst þá stundin löng,
brosir manni líkt og leikur
lífið fullt af gleði og söng.
Séra Hannes Bjarnason á Ríp orti
er hann beið kirkjugesta:
Hingað strjálast stöku kind
strákarusl og kerlingar.
Sumt er varla manns í mynd,
mátulegt til hengingar.
Rakel Bessadóttir kvað:
Sólin vanga vermir hlý,
von þótt gangi í sæinn.
Bágt er að hanga ánauð í
ævilangan daginn.
Lífs á söndum leiðin dvín,
liggur önduð staka,
ómalöndin eru mín
undir böndum klaka.
Áður þrátt ég yndis naut,
- við allt ég mátti glíma.
Lifi ég sátt við liðna þraut,
líður að háttatíma.
Ólafur Sigfússon kvað:
Engan ber ég hlekk um háls,
hjartað laust við dróma.
Get því eins og fuglinn frjáls
flogið milli blóma.