Dagur - 23.12.1986, Blaðsíða 10

10 - DAGUR - 23. desember 1986
„Ég hef alttaf reynt
að vera glaðlyndur
ogsanngjam“
- segir Hilmar Gíslason yfirverkstjóri Akureyrarbæjar - eða
Marri Gísla, eins og hann er jafnan kallaður
AUir Akureyringar þekkja
„Marra Gísla“, eða Hilmar
Gíslason eins og hann heitir
réttu nafni. Marri er það nafn
sem hann er þekktari undir og
við munum halda okkur við
það hér á eftir. Hann er yfir-
verkstjóri Akureyrarbæjar og
kemur víða við sem slíkur.
Eins vita margir að hann er
haldinn gífurlegum íþrótta-
áhuga, sjúklegum, eða því sem
næst segja sumir. Iþróttirnar
hafa átt hug hans allan frá því
hann man eftir sér sem „púki“
á Eyrinni og enn er hann að af
fullum krafti. - Lengst af var
það knattspyrnan sem var í
efsta sætinu hjá Marra, en þeg-
ar hann varð fimmtugur
snemma á þessu ári fékk hann
gjöf frá vinum sínum sem átti
heldur betur eftir að breyta
hlutunum. Við byrjum spjallið
á því að tala um golf.
„Hélt að þetta væri
ekki íþrótt“
„Áður en ég fékk þetta golfsett í
afmælisgjöf hafði ég aldrei komið
upp á golfvöll og ég hélt að þetta
væri ekki íþrótt. Eg gat ómögu-
lega skilið að það væri eitthvað
varið í að eltast við einhverjar
litlar kúlur út um allt. Það var
ofvaxið mínum skilningi að full-
orðnir menn nenntu þessu.“
- Þér hefur þá væntanlega
brugðið þegar vinirnir færðu þér
golfsettið í afmælisgjöf með því
skilyrði að þú notaðir það?
„Já, og mér datt ekki í hug að
ég myndi fá neinn áhuga á þessu.
Þeir sem gáfu mér golfsettið voru
félagar mínir sem ég var búinn að
vera lengi með í fótboltanum og
skalltennis. Þótt ég væri búinn að
kvíða því hvað ég ætti að taka
mér fyrir hendur þegar ég hætti í
fótboltanum þá hafði ekki hvarfl-
að að mér að fara í golfið.
En sennilega hefur það bjarg-
að mér að Guðni Jónsson sem er
einn þessara félaga minna tók
mig með upp í íþróttahöll sl.
vor. Þar var þá nýbyrjaður
kennslu enskur atvinnumaður í
golfi hjá Golfklúbbnum og þar
byrjaði ég að reyna að slá kúluna
í net.
Mér fannst þetta ekkert gaman
fyrst, en fór samt alltaf í tímana
til kennarans. Svo var farið að
fara í tíma utanhúss uppi á golf-
velli þegar jörð var orðin auð. Ég
stundaði þetta samviskusamlega
nteð nokkrum félögum mínum, fór
tvisvar í viku í tímana til kennar-
ans en ekkert meira. Kennarinn
var ekki ánægður með þetta og
sagði að ég myndi ekki ná nein-
um árangri ef ég kæmi bara í tím-
ana en æfði ekki og spilaði þess
utan.
Ég fór því að fara oftar og þeg-
ar kom að því að ég fór að hitta
boltann vel af og til kom áhuginn
heldur betur maður. Ég hellti
mér bara í þetta af krafti og varð
alveg heltekinn. Þegar leið á
sumarið réði ég ekkert orðið við
mig, ég hugsaði ekki um neitt
annað en golf allan daginn. Það
snerist allt um það að komast upp
á golfvöll og þótt á ýmsu gengi
hvað árangurinn snerti þá gafst
ég ekki upp.
„Lærdómur að keppa“
Það munaði þó oft litlu, enda
er golfið þannig að það getur allt
verið á móti manni einn daginn,
ekkert gengur, en síðan gengur
vel þess á milli. Einu sinni var ég
t.d. að spila og gekk svo illa að
það hvarflaði að mér að skilja
bara settið eftir úti á vellinum og
fara heim. En allt í einu fór ég að
hitta kúluna og allt varð bjartara.
Síðan hef ég passað mig að láta
það ekki fara í skapið á mér þótt
slæmir kaflar komi. Ég fór að
fara í mótin og vissulega var erfitt
þegar maður Ienti í erfiðleikum í
kafgrasi og fór jafnvel sumar
holurnar á yfir 10 höggum. Það
var geysilegur lærdómur að fara
að keppa þótt maður gæti lítið.
Mér finnst alveg rosalega gaman
að keppa og held ég myndi ekki
endast lengi í golfi ef ekki væri
keppnin.“
- Er þá keppnin númer eitt?
„Já og spennan sem fylgir en
hún getur verið alveg ógurleg.
Mér finnst oft þegar ég hitti kúl-
una vel að það komi yfir mig
sama tilfinningin og þegar lax
tekur agnið hjá veiðimanni. Þetta
er alveg ógurlega spennandi og
ég get ekki hugsað mér neitt ann-
að en að spila golf þegar ég fer á
ellistyrkinn.
Ég lét veður ekkert á mig fá,
klæddi mig bara eins og við átti
hverju sinni, fór í vindgalla í
roki, regngalla í rigningu og jafn-
vel í klofhá stígvél ef það var ein-
hver vatnsgangur, lét mig bara
hafa það. Og svo kom fyrir í
haust að maður stökk af stað þótt
það væri byrjað að dimma, svo
lenti maður í myrkri og lét þá
bara vaða.“
„Vertíðin of stutt“
- Illar tungur sögðu að þú
hefðir æft við bílljós.
„Nei svo slæmt var það ekki,
það er nú bara lygi. En golf-
vertíðin er allt of stutt og við því
ætla ég að sjá á næsta ári. Þá ætla
ég að spila fyrir sunnan í febrúar-
mars þegar verður orðið snjó-
laust þar og svo er ég alveg
ákveðinn í því að lengja sumarið
hjá mér með því að fara í golf-
ferð til útlanda næsta haust, mað-
ur byrjar að leggja drög að því
um áramótin."
- Það heyrðist til þín bölva því
að þú hefðir ekki uppgötvað
þessa íþrótt fyrr.
„Já það er rétt. Ég held að það
sé forsenda tii þess að geta náð
góðum árangri sem keppnismað-
ur að byrja ungur. En golfið er
líka alveg kjörið fyrir fullorðna
menn eins og mig. Ég átti auðvit-
að að vera hættur fyrr í knatt-
spyrnunni og kominn í golfið,
það er miklu betri íþrótt."
- Einhver markmið í golfinu
sem þú vilt láta uppi?
„Já. Markmiðið er að spila 9
holurnar undir 50 höggum og
vera öruggur með þann árangur
alltaf, það er lágmarkið og ég
fann að það á að vera hægt. Ég
spilaði oft á rétt rúmlega 50 högg-
um þegar ég var að æfa en þær
vildu því miður hækka dálítið
tölurnar þegar maður fór í
mótin.“
„Alltaf rúllaði kúlan
í holuna“
- Það hafa örugglega komið
fyrir einhver skemmtileg atvik á
golfvellinum í sumar, hvað dettur
þér í hug?
Gísli Jónsson:
„Lítið fyrir
það að tapa“
„Marri Gísla er fyrst og
fremst jákvæöur og góður
náungi,“ segir Gísli Jónsson
forstjóri Ferðaskrifstofu
Akureyrar, en hann hefur
spilað knattspyrnu innanhúss
með Marra í um 10 ár.
„Hann getur verið skapmað-
ur á æfingum því keppnisskapið
er í lagi og hann er lítið fyrir
það að tapa. Marri er nú á sex-
tugsaldri og elstur í okkar hópi.
En hann er ákaflega skemmti-
legur félagi og það gerist margt
í kringum hann. Á æfingu fyrir
skömmu gekk honum óvenju-
illa og var að sjálfsögðu strítt á
því að æfingunni lokinni. Marri
vildi þá ekki viðurkenna að
hann væri orðinn gamall, sagði
bara að hann væri farinn að sjá
illa og þyrfti að fá lækni til að
kippa því í liðinn.
Þetta lýsir honum nokkuð
vel, en það sem einkennir hann
öðru fremur að mínu mati er
Gísli Jónsson.
það hversu jákvæður hann er og
skemmtilegur félagi,“ sagði
Gísli Jónsson.
Golfsettið er haft uppi við yfir veturinn ef snji
vitað er fótboltinn hafður við hendina alla da
„Það skeði alveg furðulegur
hlutur einu sinni. Ég var að spila
að kvöldi til með Ævari Jónssyni
kunningja mínum og þegar við
vorum búnir með 4. holuna
þurftum við að bíða með að kom-
ast á 5. teig vegna þess að þar
voru menn fyrir. Við gerðum
okkur því það til dundurs á með-
an við biðum að pútta á 4. flöt-
inni og þá skeði nokkuð furðu-
legt. Það var alveg sama hvar ég
setti kúluna mína, hvort það var
einn, tvo, fimm eða tíu metra frá
holunni, alltaf renndi ég henni
beint í holuna. Ævar hló en ég
púttaði og púttaði og það var
sama hvernig ég bar mig að, allt-
af rúllaði kúlan í holuna. En
þessi dýrð stóð því miður ekki
lengi, ég fór í sama gamla farið
strax á næstu flöt. En þetta sýnir
hversu óútreiknanlegt golfið get-
ur verið.“
- Hefur þú eitthvað verið að
handleika golfáhöldin í vetur?
„Nei ég hef ekkert snert á þeim
og ætla að reyna að stilla mig
alveg fram í febrúar þegar kenn-
arinn kemur aftur. Maður reynir
að halda aftur af sér þangað til en
2. flol