Dagur - 13.07.1988, Blaðsíða 14

.44 - DAGUR - 13. júlí 1988
„Eitthvað
fyrir
aila ’88“
- á Bindindismótinu
í Galtalæk
Bindindismótiö í Galtalækjar-
verður haldið um verslun-
armannahelgina 29. júlí til 1.
ágúst nk. Aðstaðan í skóginum
fer batnandi með hverju árinu. Á
staðnum er stórt veitingahús,
hreinlætisaðstaðan er mjög góð
og tjaldstæðin eru dreifð um stórt
skógivaxið svæði. Sérstök stæði
eru fyrir hjólhýsi og unglingarnir
geta einnig haldið hópinn á sér-
stöku unglingatjaldstæði.
Vinsælu leiktækin í Ævintýra-
landi eru á sínum stað fyrir börn-
in og á mótinu verður Tívolí sett
upp mikið endurbætt. Næsta ná-
grenni Galtalækjarskógar býður
upp á fjölbreyttar og skemmtileg-
ar gönguferðir, stuttar sem
langar.
Dagskrá mótsins er fjölþætt að
venju og reynt er að höfða til
allra aldurshópa svo að öll fjöl-
skyldan geti komið og átt
skemmtilega helgi í fallegu
umhverfi án áfengis.
Aðalhljómsveit mótsins á palli
verður hljómsveit Birgis Gunn-
laugssonar en í tjaldi verða ungl-
ingahljómsveitirnar KVASS frá
Stykkishólmi, FJÖRKALLAR
frá Reykjavík og QUE frá Dan-
mörku. Áðrir tónlistarmenn eru
Pálmi Gunnarsson og söngtríóið
FINE COUNTRY KIDS frá
Kanada.
Á mótinu verða einnig grínist-
arnir Ómar Ragnarsson og
Jóhannes Kristjánsson eftir-
herma. Sterkasti maður heims
Jón Páll Sigmarsson mætir og
skemmtir mótsgestum með ýms-
um aflraunum. Af barnadag-
skránni er helst að nefna Brúðu-
bílinn, hjólreiðakeppni BFÖ,
söngvakeppni og skipulagða leiki
og keppni fyrir yngstu börnin á
morgnana. Aðrir dagskrárliðir
eru m.a. ökuleikni BFÖ, íslands-
meistarakeppni í dansi, Porvaldur
Halldórsson annast helgistund,
Valur Óskarsson stýrir fjöldasöng,
varðeldur og flugeldasýning.
Ýmislegt fleira verður gert fyr-
ir mótsgesti. Verið er að kanna
möguleika á svæðisútvarpi þar
sem komið yrði á framfæri til-
kynningum til mótsgesta og
útvarpað dagskrárliðum á milli
þess sem leikin yrði tónlist.
Að venju er lögð höfuð-
áhersla á að gestir mótsins njóti
helgarinnar sem best. Um 200
starfsmenn mótsins leggja sig
fram um að veita sem besta þjón-
ustu.
Að Bindindismótinu í Galta-
læk standa Umdæmisstúkan no. 1
(IOGT) og íslenskir ungtemplar-
ar (IUT).
™ Heilræði
^AN^;
r
Ætlið þið í bátsferð?
Kynnið ykkur siglingareglur og
allar staðbundnar aðstæður.
Hvolfi bátnum, reynið þá að
komast á kjöl og vekja á ykkur
athygli.
Um síðustu mánaðamót voru
margir erlendir Soropimistar á
ferðalagi um landið, að lokn-
um norrænum friðardögum
sem Soroptimistar héldu í
Reykjavík. Einn af þessum
erlendu Soroptimistum sem
kom til Húsavíkur var Lydia
Amissah frá Accraklúbbnum í
Ghana. Hún ferðaðist um með
Lovísu Christiansen frá Sor-
optimistaklúbbi Hafnarfjarðar
og Garðabæjar. Athyglisvert
samstarf til hjálpar blindum
hefur tekist með með klúbbun-
um á Island og klúbbnum í
Accra en er Dagur hitti stöll-
urnar var Lovísa fyrst spurð
hvernig þær hefðu kynnst.
„í fjögur ár var ég sendifulltrúi
fyrir íslenska sambandið, þá fór
ég á sendifulltrúaþing erlendis,
tvö í Tyrklandi og tvö í Austur-
ríki. í seinna sinnið sem ég var í
Austurríki, 1985, hitti ég Lydiu
fólki og skipuleggjum hlutina
samhliða okkar vinnu, þótt það
sé ekki alltaf auðvelt. Einnig
reynum við að virkja aðra, vekja
áhuga þeirra á að vinna að þess-
um málum og fáum vini okkar og
vinnufélaga til að hjálpa okkur
að vinna að verkefnunum.“
- Nú ert þú sjálf mjög virk,
hvað rekur þig áfram við að
vinna að málunum af svona mikl-
um krafti?
„Móðir mín var svona og ég
ólst upp við þetta. Hún stjórnaði
barnaheimili í Ghana og fór
snemma á fætur til að koma öllu í
verk sem gera þurfti. Stundum
finnst manninum mínum nóg um
þessa vinnu hjá mér en hann veit
að ég er hamingjusöm þegar ég
vinn að þessum málum og er
ánægður með að ég skuli vera
ánægð.“
- Hvað hefur haft mest áhrif á
þig á íslandi?
„Loftið er svo hreint að þú get-
ur séð langar leiðir. Landið er
Soroptimistar á ferð:
Spjallað við Lovísu frá
fslandi og Lydiu frá Ghana
fyrst. Þetta ár var skorað á mig
að gefa kost á mér sem varafor-
seti Evrópusambandsins og í tvö
ár var ég varaforseti fyrir Evu
Skaarberg, forseta frá Noregi.
Á þinginu í Graz í Austurríki
var Lydia ein og svolítið utan-
veltu, því þær voru nýbúnar að
stofna sinn klúbb, einhvern veg-
inn æxlaðist það svo að Lydia
lenti með íslenska hópnum. Ég
sagði Evu að við hefðum hitt
yndislega konu frá Ghana, Eva
hafði farið þangað þegar klúbb-
urinn var stofnaður og sagði að
þessar konur væru alveg einstak-
ar. Pær væru svo duglegar og
elskulegar, ef íslendingar vildu
eiga samstarf við klúbb í Afríku
skyldum við velja klúbbinn í
Ghana. Okkur féll öllum svo vel
við Lydiu og Ieist svo vel á verk-
efnin sem þær voru að vinna að
við kynntum þetta hérna heima
og það var síðan tekið upp sem
norður-suður verkefni hjá
íslenska sambandinu.
Þær eru með margt á sinni
könnu þarna en við ákváðum að
styðja blindrabókasafnið sem
þær ákváðu að setja upp. Þetta
byrjaði með því að blindur stúd-
ent sem stundaði nám við háskól-
ann bað þær að hjálpa sér við að
útvega spólur. Þær lásu inn á
spólur fyrir hann, því ekkert var
til, og hjálpuðu honum að kom-
ast í gegnum námið. Eftir það
hafa þær hjálpað öðrum stúdent
og eru um það bil að verða búnar
að setja upp blindrabókasafn við
háskólann í Ghana, mikið með
hjálp íslenska Soroptimistasam-
bandsins. Klúbburinn á Húsavík
var búinn að velja sér það verk-
efni að styrkja SOS barnabæ í
Eþíópíu en meðlimir i öllum öðr-
um klúbbum á landinu gáfu and-
virði einnar segulbandsspólu.
Með þessu safnaðist nægilegt fé
til að kaupa prentvél sem prentar
blindraletur, spólur og nokkur
segulbandstæki til að lána stúd-
entunum. Þegar við vorum að
reyna að finna út hvar við gætum
keypt tækin leituðum við til
Blindravinafélags íslands. Þegar
þeir heyrðu um málið fengu þeir
mikinn áhuga og gáfu okkur heil
ósköp af spólum til að senda til
Ghana og voru þar með orðnir
virkir þátttakendur í að hjálpa
blindum í Ghana.“
- Af hvernig fundi eruð þið að
koma núna?
„Þetta þing eru norrænir vina-
dagar sem haldnir eru á tveggja
ára fresti, til skiptis á Norður-
löndunum. Tema þingsins var
umhverfismál, Lára Oddsdóttir
var frummælandi en einnig voru
fyrirlesarar frá öllum hinum
Norðurlöndunum. Þessir nor-
rænu vinadagar eru einnig haldn-
ir til að gefa konum tækifæri á að
hittast. Ákveðið var að bjóða
Lydiu að koma til íslands sem
heiðursgesti vegna þess hve sam-
vinnan við Ghana hefur verið
árangursrík. Hún gat fengið fría
ferð til London vegna starfs eig-
inmanns síns en allir klúbbarnir
sameinuðust um að greiða ferð
hennar frá London til íslands. Ég
held að það hafi verið mjög
skemmtilegt og gagnlegt fyrir alla
að komast í samband við hana,
persónulegt samband er allt ann-
að en senda peninga til einhvers
sem maður þekkir ekki. Lydia er
bankastjóri og mér finnst alveg
stórkostlegt að konur skuli vera
að farnar að komast í þannig
ábyrðarstöður í Ghana.“
- Lydia, hvaða þýðingu hefur
hjálpin sem þið hafið fengið frá
íslandi haft fyrir ykkur?
„Ég held að fyrir okkur, Sor-
optimistana sé samvinnan og vin-
áttan það sem mestu máli skiptir.
Að fólk frá svo fjarlægum stöð-
um á hnettinum fái áhuga á að
kynnast hvert annars landi og
þjóð, geti tekið höndum saman
og unnið að sama verkefninu,
þetta held ég að sé mjög mikil-
vægt.“
- Nú hef ég heyrt að klúbbur-
inn ykkar vinni að fjöldamörgum
verkefnum, ýmiss konar líknar-
málum og fræðslu á sviði heil-
brigðisþjónustu. Hvernig komið
þið þessu öllu í verk?
„Við vinnum allar úti og erum
í fullri vinnu. En við reynum að
finna tíma til að vinna að þessum
málum. Stundum stelumst við til
að skrifa bréf eða hringja í ein-
hvern í vinnutímanum og við
vinnum mikið að líknarmálum á
laugardögum og stundum á
sunnudögum líka. í hádeginu
skreppum við oft til að hafa tal af
mjög fallegt og hér eru hverir og
leirhverir, það er furðulegt að sjá
gufuna koma upp úr jörðinni. Þið
hafið nóg af heitu vatni og getið
hitað upp húsin með því. Ég hef
ferðast um önnur lönd í Evrópu
og veit hvað dýrt er fyrir fólkið
þar að hita upp hús sín. Þið getið
verið mjög hamingjusöm hérna
því það er ekki kalt inni í húsun-
um, sums staðar annars staðar er
manni kalt bæði úti og inni.
Fólkið hér er mjög indælt og
vinsamlegt. Fólk starir ekki á mig
þó að ég sé eina svarta manneskj-
an og mér líður ekki illa út af því.
í sumum öðrum löndum líður
mér ónotalega, fólk horfir á
mann og er greinilega að hugsa
um hvaðan maður er og hvernig
maður er, sumir líta á fæturna á
mér, sjálfsagt til að athuga hvort
ég nota skó. Fólkið hérna er
augljóslega mjög vel upplýst.
Ég var að vona að ég fengi að
sjá eldgos og hraunflóð hérna.
Ég vona að ég fái að sjá miðnæt-
ursólina áður en ég fer, það yrði
eftirminnilegt. Dagsbirta allan
sólarhringinn er nokkuð sem ég
er ekki vön, það er stórkostlegt
að geta lesið utandyra bæði fyrir
og eftir miðnætti, og ég var að
skrifa börnunum mínum og segja
að að ég vildi að þau gætu notið
þessa með mér. Mér finnst gott
að vera á stöðum þar sem ég er
hamingjusöm og velkomin svo ég
er viss um að ég á eftir að koma
hingað aftur með fjölskylduna
með mér.“ IM