Dagur - 19.12.1990, Blaðsíða 13

Miðvikudagur 19. desember 1990 - DAGUR - B 13
Hver má um binda,
ef blæðir hjarta?
Hver þerrar tár
afþurru auga?
Hver sækir Ijós,
ef sól hverfur?
Eða hver mýkir
heljar beiskju?
Einn þú, Lávarður
lífs og dauða!
Einn þú, Alfaðir
allrar gæsku.
Ó, hve sætlega
sjónum mínum
skín þín miskunn
í myrkri gröf!
Þetta er Guð, - hjálp hinnar
skammvinnu mannsævi og ljós
hins eilífa lífs. Sá Guð, sem fyrr-
um sagði við Davíð: „Vel gjörðir
þú,“ - talar nú í syni sínurn, frels-
aranum í líkingu þess, sem við
sjáum hann hér mitt á meðal
okkar og hlustum á orð hans.
Öll er kirkjan í mynd og máli
og anda sínum, að opna okkur
leiðina að fótum Frelsarans, til
þess að heyra hann segja við okk-
ur eins og á vígsludegi: „Komið
til mín...“ Stærri köllun og betri
afmælisgjöf er ekki hægt að færa
okkur og kirkjunni. Mér hefur
ávallt fundist helgidómurinn
bæði hér inni og tilsýndar, hvar
sem kirkjan blasir við augum,
vera eins og bæn og bænheyrsla:
„Lýs milda ljós.“
Það er í einu orði ómetanlegt,
hvers virði Akureyrarkirkja er
þessum söfnuði og bæjarfélagi,
eins og forseti bæjarstjórnar tók
svo vel fram í gær. Kirkjan er
tákn bæjarins og ímynd þess
besta og dýrmætasta, sem lífið
getur veitt. Því segi ég enn: Vel
gjörðu þeir, bæði lífs og liðnir,
sem forsjá höfðu og reistu þetta
hús. Af þeint, sem sáu um bygg-
inguna er nú aðeins á lífi heiðurs-
borgari bæjarins, Jakob Frí-
mannsson. Ffonum flyt ég á þess-
um hátíðisdegi sérstakar þakkir,
kveðjur og blessunaróskir okkar
allra. Með þökk og virðingu
blessum við minningu þeirra,
sem voru hvatamenn kirkjunnar
og nefni ég þar sérstaklega séra
Friðrik J. Rafnar vígslubiskup og
frú Ásdísi, sem voru fyrstu
prestshjón þessa musteris. Það
væri ógerningur fyrir mig að
nefna þá mörgu er byggðu kirkj-
una og höfðu þar forgöngu, enda
veit ég, að þar greinir afmælis-
bókin frá vel og skilmerkilega.
Ég veit, að það skilja það allir að
ég vildi sérstaklega mega þakka
Jakobi Tryggvasyni organista og
séra Birgi prófasti Snæbjörns-
syni, sem hefur verið prestur á
Ákureyri í 30 ár, samstarfið.
Þessar sömu þakkir vildi ég og
beina til Áskels Jónssonar, org-
anista. Þó að okkar samstarf hafi
verið í næstu sókn, handan við
ána, þá er þar nú líka Akureyri.
Árin 50 eru nú komin og farin.
En hvað tekur við? Hver er veg-
urinn til hins ókomna? Við
spyrjum, því að við sjáum jafnvel
ekki hvað næsti dagur ber í skauti
sínu.
Eitt segir trúin okkur að sé
öruggt: Hann, sem við hófum
vegferð með á þessum stað,
helgri jörð fyrir hálfri öld, og fer
á undan til þess að búa okkur
stað í eilífu ríki Guðs á himni.
Fylgjum honum. Til þess var
þetta musteri reist með turnum
sínum, eins og útréttum örmum
til að taka á móti öllum þeim,
sem koma.
Það er á þessari hvatningu
KOM, sem Biblían endar. Það
verða lokaorðin mín. „Vel gjörir
þú,“ trúi ég að Drottinn segi nú
við þig, sem tekur af hjarta undir
með þeim, er innsiglaði Biblíuna
og sagði:
„Sá sem þetta vottar, segir: Ég
kem skjótt. Amen.
Kom þú, Drottinn Jesús.
Náðin Drottins Jesú sé með
öllum.“ (Opb. 22).
„Ég lmmtist mörgum ágætis-
konum í gegnum starflð
í slysavarnadeildinni“
- segir Valgerður Steinunn Friðriksdóttir, næstelsti núlifandi
Akureyringiirinn en hún starfaði með deildinni í mn 50 ár
Yalgerður Steinunn Friðriksdúttir í herbcrgi sínu á Hjúkrunarheimilinu Hlíð á Akureyri. Mynd: kk
Valgerður Steinunn Frið-
riksdóttir er næstelsti nú-
lifandi Akureyringuri nn.
Hún er fædd á Hánefs-
stöðum í Svarfaðardal
þann 3. maí árið 1889 og
er því rúmlega 101 árs.
Aðeins Rannveig Jóscps-
dóttir í Helgamagrastræti
17 er eldri cn hún er fædd
24. apríl árið 1889. Val-
gerður er ymgst þriggja
systra cn auk þess eignuð-
ust foreldrar hennar son
scm lést ungur úr barna-
vcikinni svokölluðu. Val-
gerður dvelur á Hjtíkrun-
arheimilinu Hlíð á Akur-
eyri og þrátt fyrir háan
aldur, er hún nokkuð
heilsugóð en er þó farin að
missa bæði sjón og heyrn.
Blaðamaður Dags hitti
Valgerði að máli nýlega og
ræddi stuttlega við liana
um lífshlaup sitt.
í vist yfir fjörðinn
til Grenivíkur
„Ég bjó heima á Hánefsstöðum
fram til 20 ára aldurs en fór þá
yfir fjörðinn til Grenivíkur og
réðist í vist hjá læknishjónum
sem voru nýkomin þangað og var
vinnukona hjá þeim í tvö ár. Eft-
ir þann tíma fór ég aftur heim í
Svarfaðardal og bjó á Hánefsstöö-
um næsta árið. Að þeim tíma
liðnum réði ég inig í vist hjá Pétri
faktor Péturssyni og Þórönnu
konu hans á Akureyri og bjó hjá
þeim í Gránu í eitt ár. Þau fluttu
svo suður en ég flutti mig inn í bæ
sem kallað var og réði mig í vist
hjá þeim sómahjónum, Hinrik og
Önnu Schiöth og var hjá þeim í
þrjú ár. Hinrik vann sem banka-
gjaldkeri en Anna sem var
dönsk, var myndasmiður."
Valgerður lét vel af dvölinni
hjá þeim Hinrik og Önnu og
hafði gaman af því að rifja upp
þann tíma sem hún var í vinnu
hjá þeim.
Gróðursettum plöntur
í Lystigarðinum
„Frú Anna fékk sendar plöntur
frá útlandinu á þessum tíma og
gróðursetti þær í Lystigarðinum á
Akureyri og hjálpaði ég henni
við þá vinnu. Eftir að ég hætti
störfum hjá þeim hjónum, fór ég
ásamt kærasta mínum, Jónasi
Franklín, út í Þorgeirsfjörð. Þar
voru karlar sem gerðu út báta og
þurftum við stúlkurnar sem þar
voru, að stokka línu og beita þeg-
ar þeir komu að landi. Það var
ákaflegur skemmtilegur tími sem
við áttum í Þorgeirsfirði, því þar
var svo friðsælt að vera, ekkert
skrölt og engin læti."
Jónas var sjómaður og í Fjörð-
um voru þau Valgerður og Jónas
við störf í þrjú sumur en eftir
fyrsta sumarið þar, giftu þau sig.
Þau bjuggu síðan fyrsta búskap-
arárið hjá Magnúsi Kristjánssyni
frænda Valgerðar og Dómhildi
konu hans í Aðalstræti á Akur-
eyri. Magnús átti í útgerðinni
sem gerði út frá Þorgeirsfirði.
Eftir dvölina hjá Magnúsi og
Dómhildi, leigðu þau hús í fjör-
unni og seinna keyptu þau hús
þar og bjuggu þar í nokkur ár.
Síðar byggðu þau 2 hæða hús við
Aðalstræti 5 á Akureyri og
bjuggu þar í ein 20 ár.
Starfaði í mörgum félögum
á árum áður
„Á þessum árum vann ég í síld og
annarri fiskvinnu sem konur
störfuðu við í þá daga. Auk þess
fór ég að starfa með slysavarna-
deildinni á Akureyri en Sesselja
Eldjárn frá Tjörn var formaður
deildarinnar á þessum árum og
fékk okkur systurnar til þess að
taka þátt í starfi hennar. Við
gerðum það og ég starfaði með
slysavarnadeildinni í um 50 ár og
kynntist á þeim tíma mörgum
ágætiskonum. Einnig starfaði ég
í fleiri félögum á þessum árum,
m.a. í Kvenfélaginu Hlíf, kirkju-
félaginu og með góðtemplurum."
- Hvað var fjölskylda þín
stór?
„Við Jónas eignuðumst tvö
börn, pilt og stúlku en þau eru
bæði látin. Jóhann sonur minn
var giftur Maríu og saman áttu
þau son sem heitir Jónas Frank-
lín og er læknir á Akureyri. Dótt-
ir mín hét Þóra og hún var gift
Ólafi og saman áttu þau son sem
heitir Ævar og er tollþjónn í
Reykjavík. Þóra og Ólafur áttu
Aðalstræti 5 á móti okkur og við
höfðum það öll yndislegt á þeim
stað.“
Á elliheimili í yfir 20 ár
- Hvað ert þú búin að vcra lengi
á elliheimili?
„Eftir að Jónas maður minn
lést, þótti okkur ekki hægt að ég
væri ein í húsinu. Þóra dóttir mín
hafði áður fótbrotnað illa í hús-
inu og það má segja að hún hafi
aldrei náð sér af þeim meiðslum.
Ég fór því á elliheimili og hef ver-
ið á slíkri stofnun í yfir 20 ár.
Þegar ég fór inn á elliheimilið
voru þar fyrir systur mínar tvær
en þær eru báðar látnar. Mér hef-
ur liðið nokkuð vel á elliheimil-
inu, ef undan er skilið þegar ég
datt og lærbVotnaði illa. Það var
afskaplega erfiður tími fyrir mig
en maður varð nú að taka því
eins og ööru.“
- En af því að það styttist til
jóla, langar mig að spyrja þig að
lokum hvernig jólin hafi verið í
gamla daga?
Fékk alltaf eitthvað nýtt
á jólunum
„Við höfðum það ævinlega mjög
ánægjulegt um jólin. Það var svo
margt fólk heima hjá okkur á
Hánefsstöðum yfir hátíðarnar.
Við gerðum mikið af því að spila
á spil og einnig var mikið spjallað
yfir kaffibolla, því það var ákaf-
lega gestkvæmt heima í þá daga.
Eitt af því skemmtilegasta sem
við gerðum yfir hátíðarnar, var
að fara til kirkju á gamlársdags-
kvöld og það var ákaflega yndis-
leg stund. Ég hlakkaði alltaf til
jólanna, því þá fékk maður alltaf
eitthvað nýtt, falleg föt og ýmis-
legt annað. Það hefur margt
breyst í jólahaldinu frá því að ég
man fyrst eftir mér en ég held ég
fari nú ekkert nánar út í þá
sálma," sagði Valgerður að lok-
um. -KK