Dagur - 22.12.1990, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - Laugardagur 22. desember 1990
Myndir og texti:
Egill H. Bragason.
Sr. Ingólfur fyrir altari Miðgarða-
kirkju. Myiulir: EHB
.
„Kirkjan er staifstœki Drottins
tilþjónustu við mennina “
- sr. Ingólfur Guðmundsson í helgarviðtali
Það rökkvar snemma um
miðjan desember í Grímsey.
Úr gluggum liflu, fallegu
kirkjunnar stafar bjarma,
því þar loga öll Ijós. Þennan
dag streyma Grímseyingar til
kirkjunnar, það er jarðarför
og fjölskyldurnar koma til að
kveðja þann iátna hinstu
kveðju. A þessari viðkvæmu
stund eru Grímseyingar sem
ein stór fjölskylda. Fyrir alt-
arinu í Miðgarðakirkju er
presturinn, séra Ingólfur
Guðmundsson.
Séra Ingólfur hefur þjónað
Akureyrarprestakalli frá því
snemma í liaust, settur sóknar-
prestur í orlofi sr. Pórhalls
Höskuldssonar, sem nú er aftur
kominn til starfa. Ingólfur varð
sextugur fyrir skömmu, hann hef-
ur langa starfsreynslu að baki á
ýmsum sviðum, m.a. starfað við
lögreglustörf, sem kennari,
námsstjóri í kristnum fræöum,
leiðsögumaður og prestur.
Talið berst fyrst að Grímsey,
en þaðan var sr. Ingólfur nýkom-
inn þegar blaðamaður hitti hann
að máli. í Grímsey færði sr.
Ingólfur Miðgarðakirkju Hand-
bók íslensku kirkjunnar að gjöf.
Handbókin var ekki til í eynni,
og kom því í góðar þarfir. Sókn-
arnefndarformaðurinn, Sigfús
Jóhannesson í Vogi, veitti bók-
inni viðtöku. Á 50 ára afmæli
Akureyrarkirkju færði sr. Ingólf-
ur Akureyrarsöfnuði þessa sömu
handbók að gjöf. Bækurnar voru
áletraðar, annars vegar Mið-
garðakirkja en hins vegar Akur-
eyrarsöfnuður. Ingólfur var
spurður að því hvers vegna áletr-
unin hafi ekki verið eins í báðum
tilvikum, þ.e. annáðhvort til
safnaðar eða kirkju?
„Þarna kemur til einkenni-
leg orðnotkun, við notum orð-
ið kirkja bæði yfir húsið og
söfnuðinn. Líklega erorðmyndin
Miðgarðakirkja fastari í sessi í
Grímsey, en þá á maður auðvitað
líka við söfnuðinn. Sóknarnefnd-
arformaðurinn tók bókina til
varöveislu hjá sér, hún er ekki
geymd í kirkjuhúsinu. Söfnuður-
inn á kirkjuna og önnur tæki sem
notuð eru við tilbeiðsluna. Á
Akureyri er þetta kannski
skýrara með kirkju og söfnuð, og
mér finnst ástæða til að undir-
strika að það er söfnuðurinn sem
á og notar handbókina. Á Akur-
eyri var það sömuleiðis formaður
sóknarnefndar sem tók við bók-
inni til að nota fyrir söfnuðinn.
Safnaðarstarfið skiptir meginmáli
alls staðar, en ekki varðveisla
kirkjuhússins sem slíks, þótt hún
sé auðvitað líka mikilvæg."
Góð kynni af
Grímseyingum
- Varð nýlega einhver breyting á
skipan prestþjónustu í Grímsey?
„Grímsey var lcngst af þjónað
frá Akureyrarprestakalli, en þeg-
ar Glcrárprestakall var stofnað
fór Grímsey undir þaö. Lögunum
var aftur brcytt, og sú breyting
átti að taka gildi l. júlí sl. Sam-
kvæmt því átti eyjan að falla aft-
ur undir Akureyrarprestakall,
enda þjóna tveir sóknarprcstar
þar og því væntanlega hægara um
vik fyrir tvo menn að þjóna í
Grímsey. Ég skil vel að annasamt
getur verið fyrir einn mann í
Glerárprestakalli aö sinna
Grímsey eðilega. Það hefur raun-
ar dregist að hrinda nýju lögun-
um í framkvæmd, en þegar stað-
gengill kom fyrir sr. Pétur Þórar-
insson í Glerárprestakall þá ósk-
aði hann cftir því að þurfa ekki
að þjóna Grímsey. Ég var því
beðinn að þjóna Grímsey meðan
á dvöl minni hér stóð, og búinn
að undirbúa messu sem átti að
vera 15. desember. Þegar messan
nálgaðist varð óvænt dauðsfall í
eynni, þannig að fyrirhugð guðs-
þjónusta varð að jarðarför. Ég
fór út í Grímsey nokkrum dögum
áður, heimsótti barnaskólann og
tók þátt í litlu jólunum, sem var
ánægjulegt á allan hátt. Jarðar-
förin, sem er auðvitað guðsþjón-
usta á sinn hátt, var síðan haldin
á laugardegi."
- Hver eru kynni þín af Gríms-
eyingum?
„Þau eru lítil en góö. Ég hafði
aðeins komið þangað einu sinni
áður en þetta var. og þá mcð
ferðamönnum. En það er ákaf-
lega gott að koma til Grímseyjar,
tólkið er elskulegt og hlýlegt í
viðmóti. Tíðarfarið lék við okkur
þessa daga, það var nánast eins
og á góðum haustdégi. Það er
Ijóst að byggðin á í nokkrum
vanda nú, hún á reyndar í vök að
verjast eins og kunnugt er.
Frá sjónarmiði prestsins, kirkj-
unnar og safnaðarstarfsins er
ljóst, að ekki er nægilegt að
þjóna Grímsey með þeim hætti
sem fyrirhugað er, og vandséð
hvernig þjónustan verður rækt án
þess að prestur hafi aðstöðu til að
dveljast þar um lengri og
skemmri tíma, og koma reglu-
lega. Þarna þarf að sinna barna-
starfi, fermingarundirbúningi og
fleiru. Fólkið þarf að geta treyst á
að prestur komi reglulega út. Ég
skil það svo að með núverandi
skipan eigi að halda fjórar mess-
ur í eynni á ári, en það er alltof
lítið. Til að halda uppi virku safn-
aðarstarfi í Grímscy er lágmark
að presturinn haldi a.m.k. messu
mánaðarlega, auk þess sem 'ann-
að safnaöarstarf þarl' að rækja.