Dagur - 20.04.1991, Blaðsíða 20

20 - DAGUR - Laugardagur 20. apríl 1991
carmína
Sigmundur Ófeigsson í Carmínuviðtali:
Sætti mig illa við að ná ekki árangri
í því sem ég tek mér fyrir hendur
Sigmundur Ófeigsson. Mynd: Goiii
Sigmundur Ófeigsson, deild-
arstjóri Byggingavörudeildar
Kaupfélags Eyfirðinga, seg-
ist vera Akureyringur í húð
og hár þótt hann sé raunar
aðfluttur til bæjarins. Hann
fæddist á Siglufirði en ólst
upp fyrstu ár æfi sinnar í
Neskaupstað þar sem faðir
hans, Ófeigur Eiríksson var
bæjarfógeti um tíma áður en
fjölskyldan fluttist til Akur-
eyrar og Ófeigur tók við
starfi bæjarfógeta þar. Leið
Sigmundar lá í gegnum
skólakerfið í bænum og út-
skrifaðist hann frá Mennta-
skólanum á Akureyri vorið
1978. Á mynd sem teiknuð
var af honum í Carmínu það
vor stendur hann á árbakka í
stígvélum og með veiðistöng
í hendi. Honum fannst tæp-
ast réttlátt að hann væri
spurður um hvort hann hafi
verið farinn að stunda veiði-
mennsku á skólaárunum í
Menntaskólanum því þá
hefði hann verið búinn að
veiða í mörg ár. Veiðiáhug-
inn væri sér nánast með-
fæddur.
Sigmundur sagðist beinlínis
vera háður því að veiða enda
myndi hann ekki eftir sér öðru-
vísi en veiðar væru snar þáttur í
lífi sínu. Hann sagði að faðir sinn
hefði verið mikill áhugamaður
um veiðimennsku og því snemma
tekið soninn með sér til veiða.
„Ég var bundinn við stein á bakk-
anum til þess að ég dytti ekki út
í.“ Hann sagði að faðir sinn og
tveir félagar hans hefðu keypt
veiðiá í Fljótum í Skagafirði til
þess að geta sinnt þessu áhuga-
máli sínu og kvaðst Sigmundur
hafa verið tíður förunautur
þeirra í veiðiferðum. Seinna
hefði faðir sinn tekið Mýrarkvísl
í Reykjahverfi á leigu í nokkur
ár. En þrátt fyrir það hafi þessar
veiðiferðir ekki verið eina veiði-
mennskan sem hann stundaði í
bernsku. Hann minnist áranna
austur í Neskaupstað. „Við
bjuggum nánast á bryggjunni svo
stutt var niður að sjónum og eitt
helsta sport eða öllu heldur
atvinnugrein okkar strákanna var
að dorga ufsa. Síðan söfnuðum
við aflanum í tunnu og seldum í
bræðsluna. Við fengum einhverja
peninga fyrir og þóttumst miklir
menn. Þegar ég kom til Akureyr-
ar fannst mér mikill ókostur hvað
langt var niður á bryggju og
bryggjurnar hér voru einnig
fremur dapurlegt leiksvæði mið-
að við bryggjurnar í Neskaup-
stað.“
Varð að bíða með
byssuna til tvítugs
Þarna skaut samt Akureyringur-
inn í Sigmundi Ófeigssyni rótum
og hann hefur vaxið mikið frá
þessu fyrsta sumri hans á Akur-
eyri þegar hann saknaði sjávar-
síðunnar fyrir austan. Sigmundur
hefur fleiri áhugamál varðandi
veiðimennsku en stöngina sem
honum er svo handföst á teikn-
ingunni í Carmínu 1978. Hann
stundar einnig skotveiði og segist
hafa verið um 17 ára þegar áhugi
hans á byssum tók að vakna. En
þar sem hann var sonur lögreglu-
stjórans á staðnum þótti ekki til-
hlýðilegt að hann væri að fikta
með skotvopn svo ungur og því
varð hann að bíða með skotveið-
ina þar til hann varð fullra tutt-
ugu ára og gat fengið löglega
pappíra til að handleika slík tæki.
Sigmundur segist skjóta mikið.
Skotveiði verði þó ætíð að byggj-
ast á þekkingu á fuglalífinu og
virðingu fyrir því. Stundum komi
fyrir að sér finnist fugl of fallegur
til þess að skjóta hann. Hann seg-
ist aldrei skjóta fugl nema unnt sé
að koma honum í mat. Fuglinn sé
ónýtt náttúruauðlind. Hann vitn-
ar til ummæla sérfræðinga þess
efnis að sú fuglaveiði sem stund-
uð sé á íslandi virðist ekki hafa
nein áhrif á stærð stofnana. Sig-
mundur segir að skotveiðin skipt-
ist í ákveðin tímabil. Á haustin
séu það gæsir og eftir gæsaveiði-
tímabilið taki andaveiðar við.
Rjúpnaveiðin hefst síðan 15.
október og stendur fram til jóla.
Eftir áramótin er veiddur
svartfugl, í janúar og febrúar. í
mars til maí er hvíldartími veiði-
mannsins en í júní taki laxveiðin
við.“
Var svo heppinn að hætta
mér ekki í laxeldið
Hvarflaði aldrei að laxveiði-
manninum Sigmundi Ófeigssyni
að fara út í laxeldisbúskap? Hann
kveðst hafa verið áhugasamur
um það og meðal annars farið á
námskeið í fiskeldi við Bænda-
skólann á Hólum veturinn 1985.
„Mér fannst hinsvegar að menn
væru alltof bjartsýnir og sumir
voru farnir að gera út á væntan-
legan hagnað áður en nokkur
raunveruleg starfsemi var komin
af stað.“ Sigmundur sagði að
nokkurt millibilsástand hafi ríkt
hjá sér þegar hann var að hugsa
um að reyna fyrir sér í fiskeldinu.
Að loknu stúdentsprófi frá
Menntaskólanum á Akureyri fór
hann suður og innritaðist í
Háskóla íslands. „Ég prufaði
nám við Háskólann í nokkra
mánuði en leist ekkert á að halda
áfram á þeirri braut. Ég hætti því
og fór aftur norður. Fór á sjóinn
á Sléttbak hjá Áka skipstjóra.
Meðan á fyrsta túrnum mínum
stóð gerði aftakaveður og mér
leist ekkert á blikuna. í þessu
veðri fórust tveir rækjubátar á
ísafjarðardjúpi. Ég var einnig
ailtaf hálf sjóveikur en harkaði
þó af mér í hálft ár.“
Tvö ár viö nám í Edinborg
en lauk prófi frá
Háskólanum á Akureyri
Sigmundur segir að haustið eftir,
1980, hafi hann verið ákveðinn í
að fara til útlanda og kynnast ein-
hverju nýju. Hann hélt því til
Edinborgar og hóf nám við Edin-
borgarháskóla. „í Edinborg
kynntist ég nokkrum ágætum
íslendingum sem þá voru þar við
nám. Má þar nefna Sigurð P. Sig-
mundsson, fyrrum framkvæmda-
stjóra Iðnþróunarfélags Eyja-
fjarðar og Arna Mathiesen, dýra-
lækni og verðandi þingmann á
Reykjanesi." Sigmundur dvaldi
tvö ár í Edinborg en kom þá
heim til Akureyrar og hóf að
vinna á nýjan leik. Hann kveðst
hafa verið óákveðinn í hvort
hann héldi áfram námi en þó hafi
alltaf blundað alvarlega í sér að
hann yrði að ljúka einhverju. „Á
þessum tíma varð ég veikur fyrir
laxeldinu. Hvort ég ætti að fara
út í það af fullum krafti. En eftir
að hafa metið stöðuna varðandi
laxeldið og komist að því að ég
ætti ekki að fara þá leið fór ég að
huga að því á hvern hátt ég ætti
að ljúka námi. Þá var verið að
koma Háskólanum á Akureyri á
fót og fannst mér hann strax
mjög áhugaverður kostur. Ég
hefði ekki farið suður til náms,
að minnsta kosti ekki það haust.
Ég tók síðan þá ákvörðun að
hefja nám á viðskiptabrautinni
við Háskólann á Akureyri af full-
um krafti. Skólastarfið var þá í
mótun og einnig var mikið stuðst
við aðkomna kennslukrafta þar
sem fáir fastir kennarar voru
komnir til starfa. Stundum var
kennt allt upp í átta til tíu tíma á
dag í nokkurn tíma en síðan var
lítil kennsla á milli og gátum við
þá notað tímann til þess að vinna
úr því sem fyrir okkur hafði verið
lagt í kennslustundunum.“ Sig-
mundur var í fyrsta árgangnum
sem útskrifaðist frá Háskólanum
á Akureyri. Hann telur að stofn-
un skólans sé með mestu fram-
förum sem orðið hafi hér á síð-
ustu árum. Mikilvægt sé að fólk
eigi þess kost að stunda nám í
heimabyggð og skólinn sé einnig
byggður upp á hagnýtum náms-
greinum. Þetta tvennt stuðli að
því að fólk skili sér betur til
atvinnulífsins á heimaslóðum.
Sigmundur segist hafa sett sér
ákveðið takmark þegar hann inn-
ritaðist í Háskólann á Akureyri.
Hann hafi ætlað sér ákveðinn
tíma til að ná þessu takmarki og
hann sé þannig gerður að hann
verði óhress með að ná ekki þeim
takmörkum sem hann hafi sett
sér. Þarna kemur veiðimaðurinn
fram í annarri mynd. Að missa
ekki af þeirri bráð sem hann hef-
ur ákveðið að ná.
Sigmundur segist vera mikill
Akureyringur. En hefur Akur-
eyri breyst að hans dómi frá því
hann var teiknaður með veiði-
stöngina í Carmínu og yfirgaf
menntasetrið á Syðri-Brekkunni?
Hann segir að sér finnist að
Akureyri hafi dalað. Menn lifi
hér í sömu ímynd og fyrir tíu til
tuttugu árum, að Akureyri sé svo
fallegur og snyrtilegur bær.
„Margt hefur versnað. Til dæmis
hefur verið trassað að ganga frá
miðbæjarsvæðinu. Ónýtt húsa-
rusl er þar of áberandi. Þó má
ekki gleyma því að gott starf hef-
ur verið unnið í gróðurmálum
sem gefur ýmsum stöðum í bæn-
um fallegan blæ. Ég hef mikla trú
á mannlífinu hér en við verðum
að hafa meira frumkvæði í
atvinnumálum og allri uppbygg-
ingu. Við höfum heldur ekki tek-
ið almennilega á því af hverju við
ætlum að lifa í framtíðinni. Við
eigum mikla möguleika á sviði
ferðamannaþjónustu en of lítið
er unnið að því að nýta þá. Við
verðum til dæmis að samræma
opnunartíma íþróttamannvirkj-
anna í bænum. Ferðamenn sem
koma hingað til að fara á skíði
verða til dæmis að geta notað
sundlaugina á eftir.“ Hann ræðir
meira um atvinnumálin og þá
deyfð sem honum finnst ríkja á
þeim vettvangi. Deyfð er ekki að
skapi veiðimannsins. Við getum
látið lýsingu hans á sjálfum sér
verða lokaorðin í þessu spjalli en
Sigmundur sagðist sætta sig illa
við að ná ekki árangri í því sem
hann tæki sér fyrir hendur.
Texti: Þórður Ingimarsson
Mynd: Golli.