Dagur - 06.11.1992, Blaðsíða 8

8 - DAGUR - Föstudagur 6. nóvember 1992
Spurning vikunnar
Telur þú rétt að friða
beri rjúpuna?
Páll Jónsson:
Nei, ekki fyrir nokkurn mun. Við
íslendingar höfum veitt þennan
fugl í aldaraðir og svo verður
áfram.
Hilmir Sigurðsson:
Friðun er óþörf. Stofninn er ekki
í hættu. Fuglarnir eru ekki á
veiðislóð sem stendur. Þeir eru
þar sem þeir eiga ekki að vera.
Ásgeir Oddsson:
Stofninn er í lægð og okkur ber
að friða tímabundið.
Hannes Haraldsson:
Friðun er óþörf. Áttatiu prósent
veiðinnar nú eru ungar frá því í
vor sem segir mér að varpið
hefur ekki misfarist. í ár gætir
uppsveiflu í stofninum.
Ragnar Bollason:
Já, endilega. Ég vil ekki að svo
fari fyrir rjúpunni sem geir-
fuglinum.
Gallerí Villa Nova
- ný verslun opnuð í gömlu húsi
Síðastliðinn laugardag var
opnuð ný verslun á Sauðár-
króki í kjallaranuni á húsi sem
þekkt er undir nafninu Villa
Nova. Það eru þær Hólmfríður
Guðmundsdóttir og Þuríður
Harpa Sigurðardóttir sem reka
hina nýju verslun sem þær
kalla GaUerí Villa Nova.
Villa Nova er afskaplega fal-
legt gamalt timburhús, að vísu
farið að láta á sjá. Kjallarinn var
ekki í ýkja góðu ástandi þegar
þær stöllur tóku til hendinni að
búa hann undir sitt nýja hlutverk.
Enda hélt fólk að þær væru rugl-
aðar að láta sér detta þetta í hug.
En nú efast enginn lengur. Þó
þröngt sé í kjallaranum þá er
hann afskaplega skemmtilegur og
„listrænn", eins og húsið sjálft og
nafn þess. Gluggarnir í kjallaran-
um gefa húsnæðinu skemmtileg-
an svip. Þarna eru seldir listmun-
ir, hannyrða- og föndurvörur og
heimilisiðnaður. Og nóg var að
gera svo þær urðu að tala við mig
sitt í hvoru lagi í bakherberginu.
Svo er að sjá að fólk kunni því
vel að fá verslun af þessu tagi.
Áhugasamar um listmuni
og föndur
Fyrst var Hólmfríður tekin á
beinið. Hún er fædd og uppalin á
Hofsósi og bjó um skeið í Dan-
mörku og flutti til Sauðárkróks
1986. Hún er menntuð sem
sjúkraliði og tækniteiknari. Síðan
hún kom hefur hún unnið á
Sjúkrahúsinu og jafnframt hjá
Feyki frá 1990 sem auglýsinga-
stjóri. Auk þessa starfaði hún við
heimahjúkrun og heldur því
starfi, segist ekki þora að sleppa
því.
„Þetta er bara tilraun. Við
erum báðar áhugamanneskjur
um listmuni og föndur. Okkur
fannst vanta eitthvað svona
handunnið, ekki eitthvað fjölda-
framleitt dót sem hægt er að
kaupa alls staðar. Og að eitthvað
sé til fyrir fólk sem vill hafa
eitthvað sér til dundurs og hægt
sé að leiðbeina því.“
- Hvað kunnið þið fyrir ykkur
í þessum efnum?
„Þuríður er skrautritari og hún
málar myndir og er í taumálun og
sér meira um þá hlið mála. Ég
hef líka föndrað heilmikið fyrir
sjálfa mig, sérstaklega þegar ég
bjó í Danmörku. Það var ein-
hvernveginn meiri tími þar. Þar
var atvinnuleysi og það er viður-
kennt og eitthvað gert fyrir
fólkið. Þar sem ég bjó var t.d.
hús þar sem fólk gat komið og
málað og leirað og gert allt milli
himins og jarðar. Eg gerði t.d.
allar jólagjafirnar man ég.“
Handunnið úr heimabyggð
- Var þessi hugmynd búin að
vera lengi í mótun hjá ykkur?
„Já, það var þannig að þegar
ég kom hingað fyrst þá hætti ég
bara að föndra því það var ekkert
til. Svo þegar ég byrjaði hjá
Feyki 1990 var Þuríður að vinna
hjá Sást. Við vorum alltaf að tala
um að gera eitthvað svona sjálfar
og aldrei varð neitt úr neinu.
Þannig var það í tvö ár og þá
ákváðum við að þetta væri ekki
hægt, hingað og ekki lengra! Við
fórum og töluðum við hina og
þessa aðila og reyndum að móta
okkur stefnu. Við leituðum okk-
ur að húsnæði sem var mjög
erfitt, en svo datt okkur þetta í
hug. Við gátum fengið þetta fyrir
lága leigu en við þurftum að gera
alveg rosalega mikið. Við þurft-
um að steypa gólfið og laga raf-
magnið og við tókum alla glugg-
ana í gegn. Við þurftum að taka
allt í gegn.“
- Fenguð þið engan fiðring í
magann að stökkva af stað með
þetta?
„Jú elskan mín, við fengum
sko í magann þegar við ákváðum
þetta. Fólki fannst við óskaplega
bjartsýnar og auðvitað erum við
það. En við fengum góðar mót-
tökur, fólk segir að þetta hafi ein-
mitt vantað og það sé gott að fá
svona verslun í bæinn. Og svo
heimilisiðnaðurinn fyrir fólk sem
er að gera eitthvað, hekla dúka,
prjóna sokka og eitthvað svona.
Fólk á fullar skúffur af þessu og
börnin og barnabörnin búin að fá
nóg og það veit ekkert hvað það
á að gera við þetta. Þetta seldist
heilmikið á laugardaginn. Þetta
hvetur fólk sem er heima að
koma sínu á framfæri. Við tökum
auðvitað ekki hvað sem er, við
viljum vandað. En þetta gefur
fólki einhvern tilgang og það
hjálpar því að fá hugmyndir. Það
I kemur margt sniðugt út úr því. Á
Þuríður og Hólmfríður, reiðubúnar að leiðbeina viðskiptavinum sínum.
Listmunahornið í Gallerí Villa Nova. Þetta er auðvitað takmarkað sýnis-
horn.
Félag íslenskra safnmanna:
Ótrúleg skammsýni að auka
skattheimtu af bókagerð
„Vegna tillagna ríkisstjórnarinn-
ar um verulega aukna skatt-
heimtu af bókagerð vill Félag
íslenskra safnmanna benda á
eftirfarandi:
Ljóst er að bækur, sem seljast
á löngum tíma, eins og oftast er
um vandaðar fræðibækur, verða
harðast úti, en skotsölubækur
munu helst þrífast. Áðurnefnd
skattheimta mun því torvelda
útgáfu bóka um menningararf
þjóðarinnar og þar með draga úr
rannsóknum, sem slíkri bókaút-
gáfu fylgja. Sem dæmi má nefna,
að þá verður enn erfiðara en áður
að halda áfram útgáfu safnritsins
„íslensk þjóðmenning“, sem
geysimikil vinna hefur þegar ver-
ið lögð í, ekki síst af hálfu
íslenskra safnmanna.
Það ber vitni um ótrúlega
skammsýni að stefna verðmæt-
ustu eignum smáþjóðar, menn-
ingu og tungu, í þessa hættu
vegna stundarörðugleika í efna-
hagsmálum, þegar aukin sam-
vinna við erlendar þjóðir á öllum
sviðum stendur fyrir dyrum og
halda mætti að yfirvöld legðu allt
kapp á að þjóðin gengi menning-
arlega upprétt til leiks.“