Dagur - 23.12.1992, Qupperneq 19

Miðvikudagur 23. desember 1992 - DAGUR - 19
Viðtal:
Sigríður Þorgrímsdóttir
„Nei, það er ekki hægt að segja
það. Ég hef eiginlega ekki getað
hreyft mig frá þessu starfi.“
Guðbrandur hefur búið á
Sauðárkróki frá því hann var
ungur maður. Ég spyr hann hvort
honum finnist hann vera eins og
innfæddur Sauðkrækingur og
hann jánkar því. „Pó manni þyki
auðvitað vænt um sína heima-
sveit. Fljótin eru í Skagafirði svo
þetta er nú sama sýslan."
Við tölum um stund um nátt-
úrufegurð í Fljótunum og Guð-
brandur rifjar upp hve fallegt var
þar áður en stíflan kom.
Það eru breyttir tímar
Þegar við spjöllum meira saman
kemur í ljós að Guðbrandur hef-
ur átt við fleira en sönginn. Hann
viðurkennir að hann hafi lítillega
komið nálægt starfsemi Leik-
félagsins, en vill ekki gera mikið
úr því. „Ég var ekkert í þessu,
það var sáralítið. En ég hafði
gaman af því. Þetta voru nú ekki
stór hlutverk. Pað var helst í Pilti
og stúlku. Ég var síðast með í
íslandsklukkunni. Ég man ekki
hvenær það var, en það er ekkert
ógurlega langt síðan. Ég hafði
„Ég hef rerið lánsmur
- viðtal við Guðbrand J. Frímannsson á Sauðárkróki
Sáttur við starfslokin
- Nú líður að starfslokum hjá
þér, hvernig líður þér með það?
„Ég er sáttur við þau. Ég hef
verið lánsamur í starfi. Ég hef
haft góða aðstoð bæði minnar
fjölskyldu og þeirra manna sem
hafa starfað með mér. Ég reikn-
aði með að það kæmi að þessu,
en hefði kannski kosið að vera
lengur af því að ég er við góða
heilsu.“
- En hvað ætlarðu nú að gera
við allan þennan tíma?
„Ég veit það ekki. Ég er ekkert
farinn að spekúlera í því, verð
bara að sjá til. Ég er orðinn of
gamall til að vinna í rafmagninu.
Ég hef ekkert unnið í því síðan
1970 þegar ég fór á fullt í þetta
starf. Petta er allt orðið svo
breytt. Ég snýst sennilega í kring-
um fjölskylduna.“
- Þarft þú ekki að vera þínum
eftirmanni innanhandar?
„Jú, ég reikna nú með því.
Þetta er eflaust erfitt fyrir ókunn-
ugan mann, sérstaklega ef hann
verður eitthvað á sjúkrabílnum."
Er bara strákur ennþá
- Má ég forvitnast um hvað þú
ert gamall?
„Já, ég er nú fæddur 1922, 26.
maí. Ég varð sjötugur síðastliðið
vor. Mér finnst þetta hafa verið
fljótt að líða þegar ég lít til baka.
Mér finnst ég bara vera ungur
strákur ennþá. Þetta er svo stutt
síðan.“
- Þetta er stuttur tími, en tími
mikilla breytinga ekki satt?
„Jú, það er satt. Þegar ég fór
úr Fljótunum þá var enginn veg-
ur kominn, ekki sími, ekkert
rafmagn. Þetta eru ekki nema
fimmtíu ár. Hugsaðu þér bara,
það tók þrjá tíma að keyra fólk
úr Varmahlíð í Haganesvík, veg-
urinn var bara niðurgrafinn. Það
þótti gott þá að fara héðan og til
Reykjavíkur á tíu tímum. Maður
skilur ekki hvernig fólk komst af
1 sveitunum. ViO þurttum t.d. að
labba á annan tíma í skólann
þegar ég var í barnaskólanum.
Og kennarinn var tvo tíma heim-
an frá sér. Ég man eftir mér í
torfbæ, það er ekki langt síðan
þeir hurfu.“
- Segðu mér frá fjölskyldu
þinni.
„Konan mín heitir Hallfríður
Rútsdóttir og er Skagfirðingur og
hálfur Eyfirðingur. Hún er fædd
og uppalin á Sauðárkróki. Við
eigum þrjú börn. Margrét dóttir
okkar býr í Kópavogi. Synir okk-
ar tveir búa hér, Frímann sem er
í Rafsjá og Guðbrandur, hann er
kennari hér við Tónlistarskólann
og Barnaskólann. Við eigum átta
barnabörn á lífi.“
Lítill tími til tómstunda
- Er tónlist í ættinni?
„Það er í báðum ættum held
ég. Það var mikið söngfólk í
minni ætt. Langafi minn, sem
söng mikið, var kallaður Sigurð-
ur söngur.“
- Hefur þú eitthvað stundað
söng?
„Eg starfaði í Kirkjukórnum
hérna og við bæði hjónin. Við
hættum þegar Eyþór Stefánsson
hætti sem kórstjóri, það eru lík-
lega tuttugu ár síðan. Konan var
nú meira í þessu en ég.“
Og nú barst talið að tómstund-
unum. Það er erfitt að trúa því að
Guðbrandur hafi átt lausa stund
til að sinna áhugamálum. En
hann hefur þó gefið sér tíma til
að syngja eins og svo margir
Skagfirðingar. En hvað með
hestamennsku, þarf hún ekki
alltaf að fylgja Skagfirðingum
líka?
- Ertu hestamaður
„Nei, ég á enga hesta. Ég var
gefinn fyrir fé og var mikið í
kringum það áður fyrr.“
- Hefurðu getað sinnt ein-
hverjum áhugamálum með vinn-
unni?
gaman af þessu þegar ég hafði
betri tíma.“
- Hvenær hafðir þú betri
tíma?
„Áður en ég byrjaði með
sjúkrabílinn.“
- Ertu „vinnualki"?
„Ja, ég varð að gera þetta á
sínum tíma, svona þegar ég var
að alast upp. Maður varð að
vinna, þetta gekk ekki öðru vísi.
Þegar ég hugsa um þetta núna,
vosbúðina, alltaf blautur í fæt-
urna, maður átti ekki stígvél. Ég
var heppinn því ég var heilsu-
hraustur. Já, það eru breyttir
tímar sem betur fer. Ég er
hræddur um að þau gömlu hjónin
hefðu þegið mæðralaun og fæð-
ingarorlof. Það er ekki hægt að
gera sér í hugarlund hvernig þau
komust af. Mamma sagði mér að
hún hefði átt vökunætur við að
hafa til fötin á hópinn sinn. Það
voru ekki til föt til skiptanna."
Að lokum segist Guðbrandur
vilja koma að þökkum til sam-
starfsmanna sinna, sérstaklega
Björns Sverrissonar.