Dagur - 30.01.1993, Qupperneq 8

8 - DAGUR - Laugardagur 30. janúar 1993
Hann fæddist á Húsavík.
Hún fæddist í Kína.
Hann ólst upp á Húsavík.
Hún fluttist til Hong
Kong. Hann stundaði nám
og störf. Hún stundaði
nám og störf. Þau langaði
að læra meira. Þau fóru til
Englands og námu við
University of Reading.
Hún fékk að nota aðra
tölvuna hans á kvöldin.
Hann varð hrifínn af
henni. Hún varð hrifín af
honum. Hún fór til Hong
Kong. Hann fór til Húsa-
víkur. Þau skrifuðust á.
Hún kom í heimsókn.
Hann fór í heimsókn. Þau
voru ástfangin. Hún flutti
til Húsavíkur vorið ’92, og
nú búa þau saman. Þau
eru tónlistarfólk. Hann
heitir Helgi Pétursson.
Hún heitir Natalia Chow.
Þau eru í helgarviðtali.
Innfæddir og ýmsu vanir Húsvíkingar
hafa átt það til að emja yfir veðurofsanum
og snjóalögunum síðustu vikurnar. En á
meðan líður fíngerð og lagleg kona um
bæinn, uppalin þar sem hitinn fer oft í 33
gráður á sumrin og er að meðaltali 10 gráð-
ur á veturna. Hún fékk margan skellinn
meðan hún var að venjast því að ganga í
hálku og eitt kvöldið þegar þau Helgi þurftu
milli húsa, var hún dregin afturábak gegn-
um grenjandi byl af sambýlismanni og
tengdaföður. En það er ekkert verið að
kvarta og nú er íslenskunámið stundað af
krafti. Það er einna verst með fæðið. Henni
gengur illa að fá mat sem hún þolir vel og
finnst góður. Grænmetisúrvalið í búðunum
finnst henni vægast sagt lítið og eini
Kínverjinn á Húsavík er dauðleiður á
kínakálinu.
Englasöngur í Húsavíkurkirkju
Fyrstu fregnir sem blaðamaður Dags á
Húsavík hafði af Nataliu Chow bárust á
mánudagsmorgni sl. sumar. Hrifinn kirkju-
gestur sagði að englasöngur hefði heyrst við
athöfn í Húsavíkurkirkju - kínverska konan
hans Helga Péturssonar hefði sungið - á
íslensku.
Nú er Natalia Chow sjálf komin inn á
skrifstofu Dags með Helga, úr öllum janúar-
snjónum, og hún byrjar á að segja okkur
sögu sína, sem hófst svo langt í burtu fyrir
30 árum: „Ég er fædd í Kanton í Kína.
Foreldrar mínir fluttu til Hong Kong þegar
ég var 10 ára. í Kína er kommúnistastjórn
en Hong Kong tilheyrir enn Breska sam-
veldinu og þetta eru mjög ólík stjórnkerfi.
Móðir mín var söngvari og dansari í
kínverskum listdansflokki. Hún kenndi mér
fyrst á píanó og hún var stöðugt syngjandi
og dansandi. Ég varð fyrir miklum áhrifum
frá henni. Ég byrjaði að leika á píanó fimm
ára en hætti þegar við fluttum til Hong
Kong. Þegar ég var ung leiddist mér píanó-
námið en móðir mín neyddi mig til þess. Á
hverjum degi þurfti hún að beita mig ströng-
um aga til að fá mig til að æfa mig. Á hverj-
um degi þurfti ég að æfa mig eftir skóla, í
stað þess að fara út og leika mér við önnur
böm. Þegar vinkonur mínar kölluðu í mig
að koma langaði mig svo út, en móðir mín
skipaði mér að vera inni og leika á píanóið.
Mér líkaði því ekki við píanóið.
Þegar ég var í gagnfræðaskóla bað ég
móður mína að kaupa píanó aftur, því ég
hafði farið að sakna þess eftir komuna til
Hong Kong. Ég byrjaði því að leika aftur af
eigin vilja. Mér fannst alltaf mjög gaman að
syngja. Ég var með skólakórnum, gekk
mjög vel og var valin til forustustarfa og á
skólaskemmtun söng ég í söngkeppni.
Hver mínúta notuð til náms
Mig langaði að læra að syngja og fá faglega
æfingu. Framhaldsnám í Hong Kong er
mjög erfitt. Skólakerfið er ekki gott, því
Natalia Chow og Helgi Pétursson við altaristöfluna í Húsavíkurkirkju sumarið ’91 þegar Natalia kom í
hvert barn verður að ganga í gegnum mik-
inn fjölda prófa. Það verður því að nota
hverja mínútu til náms. Ég hætti píanóleik
og þátttöku í tónlistarstarfi af öllu tagi með-
an ég var að ljúka grunnskólanáminu. Mér
gekk mjög vel við framhaldsnámið, en um
það leyti sem ég var að taka próf til inn-
göngu í háskóla, sem enginn hélt að væri
neitt vandamál fyrir mig, fannst mér ég vera
undir of miklu álagi og gat hreinlega ekki
lært. Einkunnir mínar í öllum fögum lækk-
uðu. Það er mjög erfitt að komast í háskóla-
nám í Hong Kong, samkeppnin er svo
mikil. Þar eru aðeins tveir háskólar en íbúar
eru sex milljónir. Því eru 20 þúsund
stúdentar á biðlista eftir háskólanámi. Þeir
sem fá skólavist eru virkilega kraftmiklir.
Vegna þessa mikla álags var mér ómögu-
legt að læra og hugleiddi hvort ekki væri
réttast að taka upp tónlistarnámið á ný, þar
fengi ég starf sem mér þætti ánægjulegt og
gæti gefið mér einhverjar tekjur. Ég hóf
nám við tónlistardeild háskólans og það var
mér virkilega erfitt, af því að ég hafði ekki
stundað tónlistarnám í nokkur misseri. Ég
lagði mjög hart að mér og að loknu námi fór
ég í skóla til að læra að starfa sem tónlistar-
kennari.
Að loknu háskólanámi langaði mig í
skóla erlendis. Svo vildi til að nokkrar
skólasystur mínar höfðu stundað nám við
Readingháskólann í Englandi og þær sögðu
mér margt þaðan. Skólameistarinn kom til
Hong Kong til að halda fyrirlestur og þar
hitti ég hann og spurði margra spurninga.
Hann bauð mig velkomna í skólann, ég fór
og þar hitti ég Helga.“
Mikið spilað en meira sungið
- Helgi, segðu okkur svolítið af sjálfum þér
og hver var aðdragandinn að námsdvöl
þinni í Englandi?
„Ég er borinn og barnfæddur Húsvíking-
ur. Þó ég hafi verið nokkuð mörg ár fyrir
sunnan, nógu mörg til að mér þótti svolítið
vænt um Reykjavík og fannst gott að vera
þar, þá toga heimahagarnir í mig.
Frá því ég man eftir mér hef ég haft mikið
yndi af tónlist því ég ólst upp við að heyra
tónlist frá blautu barnsbeini. Fyrstu árin átti
ég heima í Skógargerði og þar var töluvert
mikið spilað á harmoníum. Mamma spilaði
eftir eyranu og amma hafi svolítið lært að
spila eftir nótum. Ég lærði mikið af lögum,
því þó mikið væri spilað var enn meira
sungið. Mamma söng mikið og eiginlega all-
ir á heimilinu. Mig langaði mikið að geta
spilað á svona hljómborðshljóðfæri og var
heillaður af orgeltónunum. Ég hafði þó ekki
trú á að ég gæti spilað fyrr en það kom orgel
á heimili foreldra minna. Því fylgdi kennslu-
bók, ákaflega einföld og aðgengileg fyrir
byrjendur. Ég var svona níu ára og skildi
sáralítið í ensku, en þó gat ég stautað mig í
gegn um bókina og lært nótur í sjálfsnámi.
Foreldrar mínir höfðu áður sent systur
mína í tónlistarskóla og fannst sjálfsagt að
senda mig líka, fyrst ég hafði svona mikinn
áhuga á þessu. Þá var Steingrímur Sigfússon
heimsókn. Mynd: Pétur Jónasson.
skólastjóri og hann tók mig í tíma. Mér
gekk mjög vel og ég hafði gaman af þessu.
Eg uppgötvaði það fljótlega að ef ég kynni
nótur nógu vel þá gæti ég spilað hvaða lag
sem væri, þó ég hefði aldrei áður heyrt það.
Eftir að ég fór að kenna verð ég var við að
því miður finnst krökkum sjaldan eftirsókn-
arvert að kunna nótur, en vilja mjög gjarna
læra lögin.
Ég byrjaði í orgelnámi hjá Steingrími,
síðan eitt ár hjá dönskum kennara en lengst
var ég hjá Sigríði Schiöth. Hjá henni kynntist
ég fyrst kirkjumúsík að einhverju ráði. Mér
fannst alltaf mjög gaman í tónlistarnámi, en
hlutirnir fóru fyrst að verða verulega spenn-
andi þegar ég fékk að spila á kirkjuorgelið.
Sigríður tók mig stundum í tíma niður í
kirkju og hún leyfði mér einnig að spila einn
og einn sálm við messurnar. Eitt sumar
leysti ég hana síðan af sem organista.
MA próf í örtölvutækni við
tónlistarkennslu
Ég fór í Tónlistarskólann í Reykjavík og var
farinn að hafa áhuga á ýmsu fleiru í sam-
bandi við tónlist. Hólmfríður Benedikts-
dóttir, sem þá var skólastjóri við tónlistar-
skólann hér, var auk tónfræði farin að láta
okkur læra tónheyrn og tónlistarsögu. Mér
þótti þetta afskaplega heillandi fag sem
hjálpaði mér að skilja þessa gömlu músík.
Ég vissi að ef ég færi í tónmenntakennara-
deildina, biði hún imp á mesta fjölbreytni í
tónlistarþekkingu. Eg hafði mikinn áhuga á
ua