Dagblaðið Vísir - DV - 02.11.1994, Blaðsíða 12

12
Spumingin
Ertu farin/n að kaupa
jólagjafir?
Þórgunnur, Sandra og Iðunn: Nei.
Aðalsteinn Þórðarson: Nei.
Þórunn Elfa Halldórsdóttir: Nei, ekki
fyrr en í desember.
Hlin íris Arnþórsdóttir: Nei, ég byrja
yfirleitt ekki fyrr en í desember.
Emil örn Kristjánsson: Ég er ekki
farin að hugsa til jólanna.
vcrríT*
ÞRIÐJUDAGUR 1. NÓVEMBER 1994
Lesendur
Hestar og heiðursmenn:
Siðlausar aðferð
ir við tamningu
Sigurður Ólafsson skrifar:
Það er af sem áður var þegar ís-
lenski hesturinn var löngum besti
vinur mannsins hér á landi. Maður
minnist nú ekki á vþarfasta þjón-
inn“ í því sambandi. íslenski hestur-
inn er nú orðinn útflutningsvara
mestan part, en til augnayndis og
kappleikja þegar best lætur. Og þaö
er á þeim vettvangi sem nú tiðkast
hin breiðu spjótin þegar íslenski
hesturinn skal undirbúinn og þjálf-
aður svo að eigandinn megi vinna
sem mest og flest verðlaun.
Margir tamningamenn hér á landi
hafa nú tekið til sinna ráða á sínu
sviði og beita „hugvitssömum" að-
ferðum til að ná fæmi og flýti úr
þessum undursamlegu skepnum.
Menn minnast með hryllingi örlaga
fáksins Gýmis, sem haltraði síöasta
spölinn, deyfður á fæti og laut þeim
örlögum sem honum voru búin af
mannavöldum. - En hugvit tamn-
ingamanna er líka framsækið.
Nú tíðkast það að setja svokallaðar
„þyngingar" á fót hestsins. Þetta er
t.d. gert með þyngri skeifu, eða leður-
hlífum sem þyngdar eru með blýi,
hófhlífum úr þykku gúmmíi. Samtals
getur þetta vegið allt að eitt kíló. Og
þetta ber hesturinn meðan á tamn-
ingu stendur. Síðan er þetta fjarlægt
á keppnisdegi og hesturinn, sem ekki
áttar sig á viðbrögðunum fyrst í stað,
heldur sínum tilburöum og verður
árangur hans samkvæmt því.
Markmiðið er að ná öllu út úr hestin-
um sem mögulegt er og með öllum
Góðhesturinn Gýmir haltraði siðasta spölinn á vit örlaga sinna.
þeim ráðum sem hugvit tamninga-
mannanna nær til.
Dýralæknar þekkja þessar lýsing-
ar, en þeir hafa ekki treyst sér tii
afskipta fram að þessu. Hestar, sem
svona hafa verið meðhöndlaðir, fá
með tímanum, þetta 9-10 vetra, sina-
skeiðabólgu í ökklana og eru þar með
orðnir að aflóga bikkjum. Fólk sem
kaupir hesta sem þessa tamninga-
meðferð hafa fengið veit oft ekki um
hvaða eiginleika hesturinn hefur
þegar það ætlar að nota hann sem
venjulegan reiðhest.
Örlög margra hesta sem lent hafa
í slíkum og þvílíkum tamningatortúr
verða ekki önnur en þau að falla
'undir heitið truntur eftir skamman
tíma. Þetta eru sorgleg dæmi um sið-
lausar aöferöir tamningamanna, sið-
leysi í því sporti sem nefnist hesta-
mennska. - Svona umgangast heið-
ursmenn hreinlega ekki hesta sína.
Dómskerf i á hættu
lega rangri braut
Sigríður Einarsdóttir skrifar:
Eftir að hafa lesið DV fimmudaginn
27. október sl. um tvo dóma, sem of-
beldismenn hafa nýlega fengiö, get
ég ekki annað en sent þessar línur.
Annar þessara dóma er vegna kyn-
ferðislegrar misnotkunar á stúlku-
barni, mörgum sinnum á tímabihnu
frá því á fyrri hluta árs 1991 og allt
þar til í mars 1994. Stúlkan er 13 ára
í dag. - Og hæfilegar miskabætur til
stúlkunnar eru að mati héraösdóm-
ara kr. 300 þúsund krónur! Móðir
stúlkunnar hafði hins vegar krafist
1,5 milljóna í skaðabætur fyrir stúlk-
una. - Sveinn Sigurkarlsson héraðs-
dómari kvað upp dóminn.
Síðan, er blaöinu er flett áfram,
sjáum við aðra frétt, um dóm á of-
beldismanni sem er dæmdur til að
greiða fórnarlambi sínu 2,6 milljónir
króna fyrir ökklábrot, sem er að
mínu mati alls ekki of hátt. Miðað
við þetta er þó hinn dómurinn algjör-
lega út í hött. - Er ekki dómskerfi,
sem dæmir á þennan hátt, á hættu-
lega rangri braut?
Ég held að flestum foreldrum
blöskri sú meðferð sem afbrotamál
gagnvart börnum fá hjá dómurum
þessa lands. - Það hefur einnig oft
komiö fram á síðum dagblaða að það
virðist vera dæmt mun harðar í mál-
um um fjárdrátt og þjófnað, sem þó
er hægt að bæta, en fyrir grófar lík-
amsárásir sem viökomandi fóm-
arlömb bera merki um alla ævi. -
Ég skora á fólk aö stinga niður penna
eða koma fram opinberlega tfi að fá
í gang umræðu um þessi mál. Öðra-
vísi verður þessu ekki breytt.
Laugavegurinn undir þak
Guðbjörg Gylfadóttir: Nei, ekki fyrr
en 1 nóvember.
H.P.Á. skrifar:
Það virðist örla á lítils háttar en
sjálfsögðum breytingum hér í
Reykjavík fyrir gangandi vegfarend-
ur þótt hægt gangi. Eg á hér aðallega
við þá hagræðingu sem felst í því að
byggja yfir fjölfarnar götur eða
gönguleiðir í umferðarþyngsta hlut-
anum. Byggt hefur verið glerþak yfir
gönguleið viö Austurvöll, á milli Ing-
ólfstorgs og Austurvallar. Þetta er til
veralegra bóta fyrir gangandi og
þetta hefði átt að gera fyrir löngu
víðar í miðborginni.
Nú hefur um nokkurt skeið verið
rætt um að endumýja aðstæður fyrir
gangandi við Laugaveginn. Og m.a.
hefur verið teiknuð yfirbygging yflr
DV áskilur sér rétt
tilaðstytta
aösend lesendabréf.
„öll sérkenni Laugavegar geta því
varðveist þrótt fyrir að gatan fari
undir þak,“ segir m.a. i bréfinu.
gangstéttimar til skjóls gegn veðrum
og vindum, sem oft eru þess eðhs að
þarna er vart fært gangandi fólki.
Þetta er mikið hagsmunamál, bæði
kaupmanna og ibúa borgarinnar.
En þá kemur babb í bátinn líkt og
venjulega þegar hér era kynnt ný-
mæh í byggingarframkvæmdum
höfuðstaðarins miðsvæðis. Það er
eins og vemda eigi sem flesta kofa
og hreysi hvað sem hður hagsmun-
um borgarbúa sjálfra.
Gildi Laugavegar er t.d. nánast
ekkert nema sem verslunar- og þjón-
ustugata. Þar era engin hús sem ekki
mætti þá nota jafnhhða sem burðar-
stoðir undir glerþak eða aðra vöm
fyrir vegfarendur. Reyndar mega
mörg þeirra hverfa af sjónarsviðinu
hvaö sem líður aldri og sögu. - Öll
sérkenni Laugavegar geta því varð-
veist þrátt fyrir að gatan fari undir
þak. Vonandi gerist þaö sem ahra
fyrst.
Skattleysismörk
aldraðra
Stjórn Samtaka aldraðra skrifar:
Háttvirtur alþingismaður!
Stjóm Samtaka aldraðra óskar
eftír því að þér beitiö yður fyrir
eftírfarandi: - Aö á yfirstandandi
starfsári Alþingis verði tekið til
afgreiöslu þingsályktunartillaga,
sem liggur fyrir þessu þingi, um
afnám tvísköttunar á lífeyris-
sjóðsgreiðslur.
- Að skatfleysismörk fólks, sem
er 67 ára og eldra, verði miðuð
við 70.000 krónur á mánuði.
Aldraðir hafa lagt sitt af mörk-
um til þéssa þjóöfélags með mík-
ilh vinnu og flestir geta veriö
sammála um að aldraðir eigi það
skilið að lifa siðustu ár ævinnar
við ásættanleg lífskjör og geta
verið sem mestáhyggjulausir um
fiármál. - Því væntum við þess,
háttvirti þingmaður, að þú styðjir
okkur í máh þessu sem kalla
mætti hin stóru mistök stað-
greiðslunnar.
Gjaldeyris-
flóttðnn
Markús hringdi:
Hvemig skyldi ráðamönnum
verða við þegar landsmenn
vakna við að gjaldeyrir veröur
ekki lengur háður leyfi og færa
má hann milli landa að vild og
fjármagn fer að streyma úr landi?
Detti einhverjum í hug að menn
taki ekki við sér við þær aðstæð-
ur og yfirfæri gjaldeyri i stóram
stil, þá er sá á vilhgötum. Ég ótt-
ast satt að segja að galdeyrisflótti
verði stærsta vandamál okkar á
næstu mánuðum. Ég hvet til var-
úðarráðstafana gegn þessu nú
þegar.
Niðurfærsla
verðlags
Tómas Guðmundsson hringdi:
Eitt sinn var talsvert rætt um
efnahagsráðstafanir sem fælust í
því að færa niður kaupgjald og
verðlag. Varla verður nú lengur
rætt um að færa niður kaupgjald-
ið sem er líklega við frostmark
hjá almennum launþegum. Enn
er þó grundvöllur til að kanna
verðlagið sem nauðsynlega þarf
að færa niður. Það gæti þá um
leið skapað skilyrði fyrir stöövun
launaskriðs ef vel tekst til. Er
ekki ráð að ræða þetta eitthvaö
frekar?
Þingmennfæl-
astvanfraustið
Halldór skrifar:
Það virðist sem þingmenn séu
ekki ýkja hrifnir af hugmyndinni
um vantraust á féiagsmálaráö-
herra þegar til kastanna kemur.
Síðast heyrði ég í fréttum að bæði
forystumenn Framsóknarflokks
og Kvennahsta hefðu nú dregið i
land eftir að vantraust á félags-
málaráðherra elnan komst á dag-
skrá. - Þaö skyldi nú ekki vera
að þeir hræddust frekara upprót
ráðherrans sjálfs í málum ann-
arra þyrfti hann að vikja sæti?
Hvaðhindrarmagn-
esíum-framleiðsiu?
Þorsteinn skrifar:
Ef grundvöhur er fyrir því aö
framleiða magnesíum hér á landi
hvers vegna er þá ekki fýrir löngu
byijað á því? Minnugur þess sem
gerðist með skipasmíðar hér, sem
nú era fluttar úr landi, vil ég
kasta fram þeirri spurningu
hvort ráðamenn séu vitandi vits
að halda að sér höndum í útflutn-
ingsmálum okkar, eina mögu-
leikanum fýrir aukinn hagvöxt. -
Er hér kannski á ferðinni stefnu-
mótun sem á að leiða th þess að
viö sjáum okkur nauðbeygða th
að sækjast eftír aðild aö stærra
samfélagi sem þó er fjarri skapi
flestra landsmanna?