Dagblaðið Vísir - DV - 02.11.1994, Blaðsíða 15

ÞRIÐJUDAGUR 1. NÓVEMBER 1994
15
í lok vinnudags hvarf. Og verkefnið
var leyst með ágætum.
Meining mín er því sú að hvað
símafundum viðvíkur þá sé það
gæfulegast á þessu stigi málsins að
finna leiðir til að útbreiða notkun
hefðbundinna símafunda sem mest
og láta áherslur á dýrari lausnir
bíða um stund. Það merkilega er
að enn sem komið er hefur ekki
verið gert neitt veigamikið átak í
að útbreiða þá tækni sem til er
borðleggjandi og hræódýr. Og enn-
þá ódýrara er að hagnýta tölvu-
samskipti og tölvuráðstefnur til
boðskipta.
Fleiri aðferðir til sparnaðar
Sé tæpt á fleiri aðferðum til að
spara utanferðir þá vil ég nefna
þann möguleika að menn sem
sækja erlendar ráðstefnur til þess
eins að sitja að mestu þögulir und-
ir upplestrum spekinga af ýmsu
tagi geta rétt eins keypt og lesið
ráðstefnugögnin þegar þau eru gef-
in út 2-3 mánuðum eftir að ráð-
stefnurnar eru haldnar. Kostnað-
urinn við slíkt er oft um 1/10-1/50
af kostnaði við ráðstefnuþátttöku.
Þetta hefi ég sjálfur gert með góð-
um árangri um árabil og getað
þannig fylgst með langtum fleiri
ráðstefnum fyrir langtum minna fé
en ella.
Jón Erlendsson
„Að minni hyggu felst engin afgerandi
ávinningur 1 því að fundarmenn geti
horft hver á annan á meðan þeir tala
saman. Þetta ætti fólk að geta skynjað
sem notar símann vandræðalaust í
daglegum störfum sínum, m.a. til
samninga.“
Símafundir
Jónas Kristjánsson ritstjóri benti á
það í leiðara fyrir nokkru að spara
mætti utanferðir með því að nota
símafundi. Nánar til tekið sjón-
varpssímafundi. Með slíkri tækni
megi minnka verulega kostnað
hins opinbera af ferðalögum til út-
landa á hvers kyns fundi.
Með góðum árangri
Málið er í raun einfaldara, auð-
veldara og ódýrara en ritstjórinn
gefur til kynna. Að minni hyggju
felst enginn afgerandi ávinningur
í því að fundarmenn geti horft hver
á annan meðan þeir tala saman.
Þetta ætti fólk að geta skynjað sem
notar símann vandræðalaust í dag-
legum störfum sínum, m.a. til
samninga. Myndlaus orðræða er
að vísu ófullkomnara samskipta-
form en myndræn. Munurinn er á
hinn bóginn ekki svo mikill að
ástæða sé til að margfalda kostnað
til þess eins að geta séð mynd af
viðmælandanum. Hugsanlega er
hér um að ræða 5-10 földun á
kostnaði. Venjulegir símafundir
eru því fullgild og ódýr lausn í flest-
um tilvikum.
Krafa um að þátttakendur geti
horft hver á annan veldur því á
hinn bóginn að miklu dýrari og
fágætari húnað þarf en ella. Enn-
fremur margfaldast kostnaöurinn
við sjálfa boðmiðlunina. Sjón-
varpsfundir eru því enn sem komið
er kostur fárra útvalinna. Síma-
fundir eru á hinn bóginn kostur
sem allir geta notað vandræðalaust
nú þegar. Fjöldi manna hér á landi
hefur nýtt símafundi með góðum
árangri um árabil.
Persónuleg reynsla
Sjálfur hefi ég góða reynslu af
símafundum. í rúmt ár stjórnaði
ég fimm manna norrænni nefnd og
tók þá stefnu að halda nánast ekk-
ert nema símafundi. Kostnaður við
þá minnir mig að hafi verið um
1/10-1/20 af kostnaði við hefö-
bundna fundi. Áður en farið var
að vinna á þennan hátt haföi ég
áhyggjur af því að miklum erfið-
leikum væri bundið að nýta þetta
form. Vandkvæðin reyndust nán-
ast engin.
Ýmsir hnökrar komu fram en
þeir voru allir minni háttar og auð-
leysanlegir. MikiU tími sparaðist.
„Venjulegir simafundir eru því fullgild og ódýr lausn i flestum tilvikum," segir m.a í greininni.
KjaUaiiim
Jón Erlendsson
yfirverkfræðingur Upplýsinga-
þjónustu Háskólans
Komast mátti af með hálfan til einn
dag í undirbúning og fundarhöld í
stað 3-4. daga sem utanferðir kost-
uðu. Á sama hátt hélt ég ritstjóm-
arfundi innanbæjar í ritstjóm
tímarits verkfræðinga og tækni-
fræðinga sem ég ritstýrði um tíma.
Stressiö við að þjóta fram og til
baka í knöppum matartímum eða
Opið próf kjör eðlilegasta leiðin
Að undanfórnu hafa fjölmiðlar
flallað nokkuð um væntanlega
frambjóðendur Framsóknar-
flokksins í Reykjaneskjördæmi til
Alþingis. Ljóst er að þar eru marg-
ir kallaðir en fáir útvaldir.
Alllengi hefur sá háttur verið
haföur á að frambjóðendur hafa
verið valdir á svokölluðu tvöföldu
kjördæmisþingi. Tækifæri gefast
nú til að breyta um aðferð við val
á þeim án þess að nokkur sé „settur
út í kuldann". Ég tel réttast að gefa
fólki kost á að velja frambjóðendur
í opnu prófkjöri.
Eru opin prófkjör hættuleg?
Framsóknarflokkurinn þarf að
auka við sig fylgi í Reykjaneskjör-
dæmi og markmiðið er að fá tvo
menn kjöma. Það gerist ekki nema
vekja athygli á stefnumálum hans
og jafnhliða að frambjóðendur fái
góðan kost á að kynna sig og sínar
skoðanir, ekki aðeins fyrir flokks-
bundnu fólki heldur og ekki síður
fyrir hinum almenna kjósanda sem
þarf að ná til. Tækifæri gefst til
slíks í prófkjöri. Þar með má búast
við því að þeir sem gefi kost á sér
láti frá sér heyra í fjölmiðlum og á
ööram vettvangi eftir því sem þeir
telja vænlegast og þeir eiga kost á.
Gefst þar með kjósendum færi á
að meta þá og styðja eftir því sem
hugur þeirra stendur til.
KjaHarinn
Níels Árni Lund
varaþingmaður Framsóknar-
flokksins í Reykjaneskjördæmi
Alltaf heyrast raddir um að opin
prófkjör séu hættuleg og þeim
fundið þaö helst til foráttu að þá
sé verið að opna leið fyrir stuðn-
ingsmenn annarra flokka að hóp-
ast til að kjósa lélega menn og
veikja þannig framboð viðkomandi
flokks. Vera má að þessi skoðun
hafi átt einhvem rétt á sér á fyrstu
dögum prófkjara hér á landi.
Ekki veit ég þó nokkur dæmi um
að „slíkt samsæri" hafi komist á
laggirnar og þvi síður að þau hafi
breytt nokkru varðandi val á fram-
boðslistum. Auðvitað reyna allir
frambjóðendur að fá fólk til fylgis
við sig og alltaf slæðast með ein-
hverjir sem ekki styðja flokkinn
þegar til kosninga kemur. Á móti
má segja að fjölmargir, sem fást til
að styðja viðkomandi flokka í próf-
kjöri, fylgi sínum mönnum þegar á
hólminn er komið.
Vænlegasti kosturinn
Fyrir framsóknarmenn á Reykja-
nesi er mikilvægt að fá opna um-
ræðu um störf og stefnu Framsókn-
arflokksins. Þótt einhverjir sem
ekki hafa stutt flokkinn til þessa
taki þátt í opnu prófkjöri trúi ég
því ekki að einhver fjöldahreyiing
andstæðinga myndist sem hafi það
eitt að markmiði að skemma fram-
boöiö með því að velja einhverja
þá sem síst skyldi í efstu sæti list-
ans. Bendi ég jafnframt á aö allt
það fólk sem nefnt hefur verið í
framboð er þess verðugt að njóta
trausts kjósenda.
Að lokum vil ég benda á að það
fyrirkomulag sem notað hefur ver-
ið er engan veginn gallalaust.
Fjöldi þingfulltrúa sem endanlega
velur listann er m.a. reiknaður út
eftir fjölda sveitarstjómarfulltrúa
á hverium stað og fjölda þeirra fé-
laga, ungra kvenna og manna sem
starfandi eru. Framsóknarmenn í
kjördæminu vita að það gefur ekki
raunhæfa mynd af vægi byggðar-
laganna.
Ég ítreka þá skoðun mína að opiö
prófkjör framsóknarmanna í
Reykjanesi er vænlegasti kostur-
inn til að velja frambjóðendur á
lista þeirra við næstu alþingiskosn-
ingar. Níels Árni Lund
„Þótt einhverjir sem ekki hafa stutt
flokkinn til þessa taki þátt í opnu próf-
kjöri trúi ég því ekki að einhver fjölda-
hreyfmg andstæðinga myndist sem
hafi það eitt að markmiði að skemma
framboðið..
Herl eftirlit meö ofbeldi
íkvikmyndum
reglurog
breytt viðhorf
„Við teljum
nauðsynlegt
að herða regl-
umar á hvers
konar m\wi-
efni - jafnvel
þótt ekki sé
hægt að sýna
fram á bein
tengsl á milli „ JX_,
, .f , Krislm Jonasdottir,
kvikmynda framkvœmdastjórl
Og ofbeldis. Barnaheilla.
Öllum á að vera þóst að ofbeldi í
myndefni hlýtur að hafa áhrif,
þótt ekki sé hægt að sjá hvemig.
Foreldrar, kvikmyndaeftirlit,
kvikmyndahús og aðrir aöilar
þurfa að opna augun fyrir því að
hugur barnsins er ómótaöur og
okkur ber skylda til að vernda
hann fyrir ofbeldi. Þess vegna
held ég að hertar reglur séu einn
af þeirn þáttum sem þarf að
herða. Við verðum öll að fylgja
með, á heimilum, myndbanda-
leigum og víðar. Enginn spyr
lengur hvort 9 eða 10 ára krakkar
fái myndir leigöar sem era bann-
aöar innan sextán ára aldurs. Það
er eins og enginn beri ábyrgð -
við fulloröna fólkið höfum skotið
okkur undan ábyrgð. Hertar regl-
urnar, sem væntanlega komast
á, veröa þarfar en ekki nægilegar
- fólkíð verður að fylgja með. Það
var kominn sljóleiki og firring
gagnvai’t þessum ofbeldismynd-
höndum og reyndar ekki sist
tölvuleikjunum þar sem sá sem
spilar er virkur gerandií leikjun-
um. Hertar reglur og breytt við-
horf er aðalatriðíð í þessum efn-
um.“
Heimilin eru
rótofbeldisins
„Kvik-
myndum er of
mikið kennt
um þegar of-
beldi á sér
stað. Ofbeldi
kemur ekki út
af sjónvarpi -
þaö er of mik-
il einföldun. _ _ _
VÍO gerum framkvœmdastjóri
boríð
það Myndterm*.
saman við mannskynssögima, á
Rómartímabilinu voru til dæmis
engar kvikmyndir sýndai*. Ilins
; vegai*' getur ýmislegt gerst ef
menn eru veikir fyrir. Viö erum
ékki andvigir eftiriiti með ofbeld-
ismyndum en við útgefendur
þurfum að beygja okkur undir
að allar kvikmyndir séu skoðað-
ar. Samstárf við krikmyndaeftir-
litið hefur verið gott að því leyti.
Það stendur til að fara í gang með
herferð þar sem foreldrum er
bent á að börn fái ekki að skoða
myndir sem bannaöar eru innan
sextán ára aldurs. En um leið og
eitthvað gerist í þjóðfélaginu er
sjónvarpi og myndböndum kennt
um. Til dæmis meö atvikið í Nor-
egi þegar 5-3 ára sfrákar myrtu
litla stúlku kom slikt til tals og
eins drengirnir í London. Það er
erfitt að dæma þetta,eflaust hafa
kvikmyndir einhver áhrif en ekki
á svona einfaldan hátt. Þjóðfé-
lagsástandið og ástandið á heim-
ilunum almennt er rótin aö of-
beldinu og ástand foreldra. Fíkni-
efni hafa einnig komið til sögunn-
ar. þau brengla gjörðir fólks. Ef
menn eru í annarlegu ástandi og
horfa á kvikmynd getur það þýtt
ýmislegt en myndirnar eru ekki
orsök, heldur afleiðing."