Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.1994, Blaðsíða 20

32
FIMMTUDAGUR 1. DESEMBER 1994
Hlúum að
börnum heims
- framtíðin
er þeirra
FRAMLAG ÞITT
ER MIKILS VIRÐI
Bridge________________________
Bridgefélag
Reykjavíkur
Síöastliðinn raiövikudag, 23.
nóvember, voru spilaöar 10 um-
ferðir í Butlertvímenningi félags-
ins og er staöan eftir 29 umferðir
þannig:
1. Matthias Þorvaldsson-Jakob
Kristinsson 188
2. Sverrir Ármannsson-Þorlákur
Jónsson 171
3. Jón Baldursson-Sævar Þorbjöms-
son 155
3. Sigurður Sverrisson-Hrólfur
Hjaltason 155
5. Haukur Ingason Jón Þorv'arðar-
son 127
6. Hjalti Eliasson-Páll Hjaltason 122
7. Helgi Sigurðsson-ísak Öm Sig-
urösson 108
8. Guðlaugur II. Jóhannsson-Öm
Arnþórsson 96
- og ha»ta skor kvöldsins fengu:
1. Jakob Kristinsson-Jónas P. Erl-
ingsson 77
2. Páll Valdimarsson-Ragnar Magn-
ússon 72
3. Haukur Ingason-Jón Þorvarðar-
son 69
4. Sverrir Ármannsson-Þorlákur
Jónsson 67
5. Sigurður Sverrisson-Hrólfur
Hjaltason 65
Reglulegir fundir
Borgarstjórnar Reykjavíkur
eru haldnir í Ráðhúsi Reykjavíkur
fyrsta og þriðja fimmtudag
hvers mánaðar kl. 17:00.
Fundirnir eru opnir almenningi og
er þeim jafnframt útvarpað á
AÐALSTÖÐINNI FM 90.9.
BÆKUR
IÆÆÆIÆÆÆÆÆÆÆIÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆÆA
AUKABLAÐ
BÆKUR
Miðvikudaginn 14. desember nk. kemur út Bókahandbók
DV með upplýsingum um þær bækur sem gefnar eru út
fyrir jólin.
í bókahandbókinni verða birtar allar tilkynningar um nýút-
komnar bækur ásamt mynd af bókarkápu. Birting þessi
er útgefendum að kostnaðarlausu.
Æskilegt er að þeir sem enn hafa ekki sent á ritstjórn
nýútkomna bók og tilkynningu geri það fyrir 7. desemb-
er svo tryggt sé að tilkynningin birtist.
Verð þarf að fylgja.
Umsjónarmaður efnis bókahandbókarinnar er Haukur
Lárus Hauksson blaðamaður.
Þeir auglýsendur sem hafa hug á að auglýsa í Bókahand-
bók DV vinsamlega hafi samband við Björk Brynjólfsdótt-
ur, auglýsingadeild DV, hið fyrsta í síma 63 ■ 27 • 23.
Vinsamlega athugið að síðasti skiladagur auglýsinga er
fimmtudagurinn 8. desember.
Símbréf auglýsingadeildar er 63 • 27 ■ 27.
Mennirig
Kvikasilfur
Einars Kárasonar
Þessi skáldsaga er framhald skáldsögu Einars, Heim-
skra manna ráð, sem birtist í hittifyrra. Sú sagði frá
íslenskri fjölskyldu allt frá því um 1920 og fram á síð-
ustu ár, þremur til íjórum kynslóðum. Þessi nýja saga
gerist á mun skemmri tíma, fáeinum árum. Hún stenst
alveg sem sjálfstæð saga, en skemmtilegra mun að
lesa hana í framhaldi af hinni. Raunar eru helstu efnis-
, atriði hennar rifjuð upp óbeint í upphafi þessarar. Og
mér sýnist að í lok þessarar bókar sé gefið undir fót-
inn með viðbót í formi forsögu.
Eins og fyrri sagan segir þessi einkum frá sókn
manna til fjár og frama, eftir ýmsum leiðum, og með
svo margs konar tilbrigðum persóna í einni og sömu
fjölskvldu, að úr verður eins konar samtíðarsaga þjóð-
arinnar, bæði í sigrum og ósigrum. Lýsing á útför í
upphafi bókar sýnir glöggt hvernig gróðafiknin af-
mennskar fólkið, það verður tilfmningakaldir hræsn-
arar.
Bókmenntir
Örn Ólafsson
Hér er mikið stuðst við alkunn fjárglæfra- og saka-
mál á íslandi undanfama áratugi. Það má vera til að
styrkja örlagablæ sögunnar, svo að hversu mikil sem
velgengni sögupersóna er, hefur lesandinn á tilfinning-
unni að þeirra bíði fall. Ennfremur er stundum vel
heppnað að allt hið lygilegasta í sögunni skuli vera
satt, t.d. verða fyndnar ótrúlegar samsærissögur bók-
arinnar, og rifja vel upp landlæga ofsókaróra fyrir
hálfum öðrum áratug, þegar fjöldi manns trúði því að
dómsmálaráðherra landsins væri aðalforstjóri Morðs
h/f. En á heildina litið sýnist mér misráðið að nota
þessi alkunnu sakamál hér. Því þau hafa veriö svo
margtuggin af almenningi að hér verða þau mikið eins
og upprifjun á gömlum blaöafréttum, í öldinni okkar.
Og það er töluvert fyrir neðan staöal Einars.
Persónusköpun er ýkt og einhliða og síst skal ég
kvarta undan því. Þannig verður sagan skopleg og
örlög persónanna dæmigerð. Hins vegar verður aö
sama skapi erfitt að meðtaka það að þessar persónur
breytist, t.d. er eins og að Vilhjálmur bankastjóri sé
tvær alveg óskyldar persónur, fyrir og eftir fall, lesend-
ur fá ekkert til að skilja hamskipti hans.
Eitt hið besta við söguna er hve vel málfarið sérkenn-
ir persónur. Það á ekki síst viö um sögumann, og ber
þó víöa keim af skopstælingu hans á einhverjum ís-
lenskum almannarómi, t.d. ruglingslegum talmálsstíl
þessa (bls. 162);
„Og hvemig brugðust nú íslendingar við þegar vor-
menn þjóðarinnar fundu gull í jörðu? Jú, það var sama
gamla sagan, aumingjarnir sem stjórna þessu landi,
þessu volaða landi sem ætið og eilíflega er stjórnað
af mannleysum sem skilja ekki stórhug eldhuganna,
einsog sannaðist svo átakanlega þegar Einar skáld
Benediktsson ætlaði að hafa forgöngu um að lyfta
okkur uppúr volæðinu fyrr á öldinni; aumingjamir
voru fullir efasemda. Mannleysurnar héldu að sér
höndum og allt lenti í lagaþvargi og reglugerðum;
menn fóru í hár saman út af smámunum, hver ætti
góssiö, hvort yflrleitt mætti hrófla við sona fomminj-
um; hvað segja Hollendingar," o.áfr.
Þessi bók er afar skemmtileg lesning.
Einar Kárason:
Kvikasilfur
Mál og menning 1994
233 bls.
Líf ið er skrítið
Lífið er skrítið og stutt.
Fyrst er ég þarna
en svo er ég flutt.
Á þessum línum hefst kvæði eftir Oddbjörgu Lilju
Ingadóttur í safnriti með Ijóðum eftir íslensk börn
búsett í Skandinavíu, „Samfélagsstyrkir og Bæjarins
bestu“, sem Hugrún Guðmundsdóttir hefur safnaö og
gefíð út. Eins og við er að búast setja flutningar milli
landa, aöskilnaður, missir og einmanakennd talsverð-
an svip á ljóðin og stundum eru efnistökin skáldleg
þó einföld séu, eins og í þessari vísu Hildar Thorarens-
en:
Ef ég ætti eina ósk,
bara eina,
þá myndi ég óska mér
að þú værir hér,
bara hér.
Mörg ljóð fjalla um ísland, aðdráttarafl þess og sér-
kenni í samanburöi við önnur lönd. Við fáum til dæm-
is að vita í ljóði Egils Eyjólfssonar að Svíþjóð sé „fínt
land meö skógum“ og þar gráti enginn maður: „En á
íslandi er gaman, þar leika allir saman. / Þar eru
Bæjarins bestu og þær eru ekki þær verstu."
Yrkisefnin eru fjölbreytileg; börnin yrkja um árstíö-
irnar, umhverfismál, heimsmálin. Þau skoða eigin
persónu frá ýmsum hliöum, yrkja heldur daufleg ljóð
um ástina og sterkari ljóð um dauðann. Þau velta fyr-
ir sér heimspekilegu efni: „Af hveiju finnst sumum
það / vera gaman að fara í bað“ spyr Svanlaug Árna-
dóttir, og svarar sér sjálf: „Það er af því að við erum
Bókmeruitir
Silja Aðalsteinsdóttir
ekki eins. / Ekki er nefið mitt eins og Sveins." Og
Þórdís Friðbergsdóttir, sem er bara níu ára, skapar
sinn eigin heim með orðum:
Fyrst yrki ég mold,
svo yrki ég korn.
Siðan yrki ég tré og hreiður,
síðast yrki ég fugla.
Yfirleitt koma yngri börnin betur út en þau eldri,
eru óhræddari við formið og órög við að segja það sem
þeim dettur í hug.
Ein eftirlætisbókin mín er Ljóðabók barnanna sem
kom út 1991 og er um margt svipuð þessari bók en
mun vandaðri að öllum frágangi. Tónninn í nýju bók-
inni er dálítið þyngri og sjálfhverfari, það er meiri
leikur og húmor í þeirri eldri þó að víða skíni í sárar
tilfinningar einnig þar. Saman eru þær merk heimild
um hugmyndaheim barna á okkar tímum. Nýja bókin
er skreytt svarthvítum teikningum barna sem eru
margar ágætar, en standast illa samanburö við lit-
skrúðugar myndir eldri bókarinnar.
Samfélagsstyrkir og Bæjarins bestu
Ljóð eftir íslensk börn búsett í Skandinaviu
Hugrun Guðmundsdóttir
Lundi, 1994