Þjóðviljinn - 24.12.1943, Page 25

ÞJÖÐVILJINN
23
yfir okkur. Lendingarhjólin skullu með dynki niður á jörð-
ina einu sinni, síðan aftur. í þriðja skiptið heyrðist eng-
inn dynkur, aðeins veiklulegt brothljóð, og vélin lá á hlið-
inni á fletinum , eins og sœrt dýr.
Við hlupum. Steve frændi kom þangað fyrstur. Hann
seildist inn í stýrishúsið og rétti sig upp með Martein í
fanginu. Marteinn var fölur og vott hár var klístrað yfir
enninu, og annar fótur hans hékk skrítilega niður, en hann
glotti. „Ég gat það næstum“, sagði hann. Allt, nema lent“.
Svo leið yfir hann.
Skömmu síðar en þetta var gekk ungfrú Wilmot einu
sinni inn til Marteins. Það var búið að gera við fótbrot
hans; læknirinn var farinn og ég var háttuð. Ég heyrði
þegar hún bankaði á dyrnar hjá honum, og ég heyrði
greinilega gegnum þunnan vegginn hvað þau töluðu.
„Marteinn“, sagði hún, „því tókstu flugvélina? Því
gerðirðu okkur svona hrædd?“
Hann svaraði henni ekki þangað til hún hafði ávarpað
hann aftur blíðlega.
„Ég hélt, að það væri svo gott að deyja i flugvél“, sagði
hann.
Það var hljómur í röddinni, sem ég hafði aldrei heyrt
þar fyrr. „En þegar ég lyftist frá jörðinni og sá, að ég gat
stjórnað henni einn, gleymdi ég þessu öllu. Ég gleymdi
öllu nema fluginu".
„En hvers vegna langaði þig til að deyja, Marteinn. Ég
hélt, að þér liði orðið vel“.
Aftur þagði Marteinn, og hún sagði: „Marteinn, þú
skalt segja frá þessu, það er betra fyrir þig. Að bæla það
niður með sjálfum sér fyllir mann sorg og vanlíðan, sem
læknast aldrei“.
„Þér hlæið að mér“.
„Nei, Marteinn, þú veizt, að ég geri það ekki. Ég skal
aldrei hlæja að þér“.
„Það var út af því, sem María frænka sagði — um yður
og Steve frænda, þér skiljið, ég gæti — ef til vill, ef til
þess kæini, vanizt, því — það var aðeins hvernig hún sagði
það — það var eitthvað svo óvænt og svo — svo við-
bjóðslegt".
„Þér þykir líka vænt um mig“, sagði ungfrú Wilmot
blíðlega. „Er það ekki, Marteinn? Þér þykir vænt um
mig, og þegar þú hélzt, að ég væri að gera það, sem þú
kallar viðbjóðslegt, það urðu þér svo mikil vonbrigði, var
það ekki? Ég' vildi, að þú hefðir treyst okkur betur, Mar-
teinn, en ekki látið yfirbugast strax við fyrsta orðið“.
„Ég veit það ekki. Ég held, að ég hafi verið brjálaður.
Aftur á móti, þcgar ég var kominn upp í loftið breyttist
allt“. Ilann var mjög æstur. „Ég var svo rólegur uppi,
fann svo mikinn frið. Mérvfannst ég vera svo voldugur,
að mér væru allir vegir færir. Og þá hugsaði ég ekki um
neitt nema flugið og það, að koma flugvélinni óskemmdri
niðúr á jörð“.
„Þér tókst það líka næstum. Steve segir, að það sé
dularfullt hvernig þér tókst með svona lítilli æfingu“.
„Ha, sagði hann það?“
„Og eftir þetta skólaár ferðu á flugskóla. María frænka
ætlar að sjá um það“.
Marteinn sagði upp aftur og aftur: „Er þetta mögu-
•s>3iiiiiiuiiiiniiiiiitiiiiiniuiiiiiiiiic3iiiuiiiiiuniuiiimiiiniiiiiiuiiiira>iiiuiiiiiiBuiuiiiiiiimui)iiiiiuniuiiiiiiii<5>
I GLEÐILEG JÓL !
KEXVERKSMIÐJAN ESJA H. F.
EE
?iiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiii3itiiHiiiiiiuiiiiiiiiuiicaiiiiiiiiiiiic]iiiuiiuHiaimiiiiiiuaiiiniuiniuiiiHiiiRiu:iiinimitiit»>
<S>3lllllllllUIC]|llllllllHIC3llllllllllllUllllHUIlUC3lllllllillllUIUUIllllllC3llllllllllllUIIIIItl1llltC3tUiUllllUUlllllllltll<5.
I GLEÐILEG JÓL !
G. HELGASON & MELSTED H. F. |
•3>lllltlllllinilllllllllll[]IIIIIIIIIIIIC3lllll!IIIIIIC3IIIIIIIIIIIIC3llllllllllllCailllllllllllClllllllllllllClllllllllllltUllllllllllllC<*
•>3llllllllllllC3lltlllllllllCailllllllllllUlllllllllHICailllllllllll[3IUUIIIIIIIC3llllllllllllUIIIIIIIIIIIIC3lillllMllllC3IIIIIUIIII<S>
GLEÐILEG JÓL !
KJÖTBOÐIN borg
*>iiiiiiniiiniiiiiiiiiiiic3iiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiii[}iiiiiiiiiiii»iiiiiiiiiiiic]iiiiiiiiiiiic]iiiiiiiiiiiic}iiiiiiiiiiiiniiiiiiiiinic«:«
•:«]|IIIIUilillC3imilimiinilllltllilllC]IIIIIIIIIIIIC3IIIIIIIIIIIIC3llillHIIIIIC3tllllllillllC111HltlllltlC]llllllllllll[]llllllllllK:«
1 GLEÐILEG JÓL !
c
i
VERZLUNIN KJÖT & FISKUR
*imHiiiiiC]iimiiiimc3iiiiitmiiic3iiiiiitiim[]iiiimiiiiic]miiiiiitiic3mimimic]iiiimiiiii[3iiiiiimiiic]iiiiiiiiiiiic*
«:«3iiiiimiiiic3iiHiiiimic3iiHHiiiiuc3miiimiit[3iiiimmiic3mimmii[3iiiitiiiimc3iiiiHiHHiC3mHmmtcaiiiiiiiitii^
1 GLEÐILEG JÓL !
| RAFALL, VESTURGÖTU2 |
1 I
*UIIIIIIUI[IHIIIIHIII0HIIUIIIIIUIIUIIIIIIIIt]llllllll!ll|[llll!lllllll01llllllllltClllllllllllll[lllll)lllllli:ailllllllllllt<S>