Þjóðviljinn - 24.11.1974, Síða 22

22 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Sunnudagur 24. nóvember 1974.
Af hverju ekki
keramíksýning
á hverju ári?
Aö sjálfsögöu eru erlendir skrautmunir I samkeppni viö þá innlendu og sii versiun, sem einna mesta
athygli hefur vakiö á þvi sviöi, er verslun Helga Einarssonar viö Skólavöröustig, en hann verslar nú
þar sem Manchester var til húsa um langan aldur. Helgi er orölagöur smekkmaöur og sýnir þaö I
verki meö breytingunni, sem hann hefur gert á þessu húsnæöi. Helgi verslar meö Feneyjarkristal,
MURANO, sem er mjög fjölbreytilegur og auk þess er nýlunda aö sjá veggskreytingar, þar sem
listamaöurinn Cozzutti Natalai er aö verki, en verk hans eru mjög sérkennileg. Hann grefur I gleriö,
litar þaö og siðan er þaö hert i 800 gráöu hita. Frá þessum listamanni koma einnig smærri hlutir, svo
sem öskubakkar og litlar skálar.
Ólafur var hjá lækninum:
— Ó, læknir, þaö er hjartaö, þaö
er hjartað!
Læknirinn rannsakaði hann
vandlega, með hlustunarpipu og
tilheyrandi.
— Verið þér alveg rólegur,
Ólafur. — Þetta hjarta á eftir að
duga yður allt yðar lif.
Reykjavikurfjölskylda keypti
sér býli austur á Skeiðum og ætl-
aði að hafa það huggulegt I sveit-
inni, ekki að stússa i landbúnaði
og þess háttar veseni.
En þau fengu sér þó gris, — en
aðallega til að losna við matarúr-
gang.
Vegna barnanna var ákveðið að
vera i höfuðborginni yfir skóla-
timann, og þegar flutt skyldi suð-
ur um haustið, buðu þau ná-
grannabóndanum grisinn til
kaups.
Jú, nágranninn var til i að
kaupa, en hvað átti grisinn að
kosta?
— Tja, við borguðum 10 þúsund
fyrir hann i vor, og erum búin að
nota hann i allt sumar. Finnst þér
5 þúsund of mikið?
Þær gefa
heimilinu
sérstæöan
blæ
Húsgagnaverslun
Árna Jónssonar
Laugavegi 70.
Vestfirðingafjórðungur Norðlendingafjórðungur Austfirðingafjórðungur Sunnlendingafjórðungur
LANDSFJÓRÐUNGSMERKI ^
FRAMLEITT Á ISLANDI ÚR ISLENSKUM LEIR OG ÖÐRUM JARÐEFNUM
íslenskir veggskildir. Hannaðir af Finnboga Magnússyni,
listamanni. Tilvalin jólagjöf á þjóðhátíðarjólum.
Verslunin Laugavegi 42, sími 26435
Þegar rætt er um leirkerasmiði á
Islandi, þá má segja að fram-
leiðslan skiptist I tvö horn, þ.e.
seriuframleiðsla I stóru húsnæði
og svo „persónuleg” framleiðsla i
minna húsnæði. Hjónin Tove
Kjarval og Robin Lökken brúa
þetta bil að nokkru, þau framl.
i senn nytsama, en sérstæða hluti,
og listræna gripi. Það er einkum
Robin Lökken sem sér um fram-
leiðsluna, þar sem Tove kennir
við keramikdeild Myndlista- og
handiðaskólans. Robin hefur að
undanförnu snúið sér meira að
mótun úr steinleir og gert marga
fallega hluti eins og meðfylgjandi
myndir sýna. Kolbrún Kjarval,
systir Tove.hefursýnthér heima,
en hún hefur nú sett á stofn verk-
stæði i Danmörku.
Þegar rætt er um fólk, sem
starfar mikið við keramik, má.
ekki gleyma Steinunni Marteins-
dóttur, sem mun sennilega sýna
bráðlega, Ragnari Kjartanss.,
sem lengi starfaði hjá Glit og hef-
ur undanfarið annast margar
veglegar veggskreytingar, og
hjónin Gest Þorgrimss. og Rúnu
sem sýndu i fyrra við mjög góðar
undirtektir. Þá hefur Jónina
Guðnadóttir sýnt hér heima, en
hún er nýkomin frá Danmörku.
Jónina er nú að fást viö steinleir
og má búast við nýjum hlutum frá
henni snemma i desember.
Fimm nemendur eru nú viö
nám I Keramikdeild Myndlista-
og handiðaskólans og heyrst hef-
ur að systurnar Brynhildur og
Svana Magnúsdætur sem útskrif-
uðust úr skólanum nýlega, séu
um það bil að setja á stofn verk-
stæöi i Hafnarfirði.
— Ég hef týnt regnhlifinni
minni!
— Hvenær uppgötvaðirðu það?
— Það stytti upp, og ég ætlaði
að fara að brjóta hana saman.
Nokkrir nýjustu gripanna frá Tove og Lökken frá vinstri: sjómaöur sérmótaöur og verö ca 8-10 þúsund,
vasi ca. 3000, teketill- verö frá 3-4.500 og bollapar ca. 1200. Þessir gripir eru allir úr steinleir. Lengst til
hægri er skemmtilegur gripur fyrir kerti, hannaöur undir áhrifum frá gömlu járnbrautarlugtunum.
Verð ca. 2.500 I verslun.
Guðný Magnúsdóttir, sem er
nýútskrifuð úr Myndlista- og
handiðaskólanum, er nú að vinna
að veggskreytingu fyrir Sjálfs-
björgu, en hún varð hlutskörpust i
samkeppni um þetta verkefni.
Það væri óskandi að allt það fólk,
yngra sem eldra, sem vinnur nú
að keramikgerð geti sameinast
um að sýna muni a.m.k. einu
sinni á ári. Slikt væri áreiðanlega
vel þegið af almenningi.
sj
Gléns
Eins og sjúki maðurinn sagði:
— Ég vildi óska að ég yrði bráð-
lega svo friskur, að ég geti þolað
það sem er óhollt fyrir mig.
Tvær konur voru i Hverageröi i
megrunarkúr. Þeim þótti þær
hafa lagt mikið af, en einn daginn
sáu þær nýja konu i garðinum, og
hún var sannarlega þvengmjó.
— Ég hélt að okkur hefði tekist
vel, en þessi er svo sannarlega
grennri en við báðar til samans,
sagði önnur.
Eiginmaðurinn við konuna:
— Ef krónan eða kórónan koma
upp, þá þværð þú upp, ef ef hann
kemur upp á rönd, hjálpa ég þér
að þurrka...
Þau komu út úr kvikmynda-
húsinu og uppgötvuðu að komið
var steypiregn.
Litill strákpjakkur stóð sperrt-
ur á gangstéttinni, og þau spurðu:
— Er búið að rigna lengi?
— Ég veit það ekki, ég er bara
fimm ára.