Þjóðviljinn - 14.01.1978, Blaðsíða 4

Þjóðviljinn - 14.01.1978, Blaðsíða 4
4 SÍÐA — ÞJÓDVII.JINN Laugardagur 14. janúar 1978 Málgagn sósialisma, xerkalýöshreyfingar og þjóðfrelsis Útgefandi: Otgáfufélag Þjóöviljans. Framkvæmdastjóri: Kiöur Bergmann Ritstjórar: Kjartan Ólafsson Svavar Gestsson Fréttastjóri: Einar Karl Haraldsson. Umsjón með sunnudagsblaöi: Árni Bergmann. Auglýsingastjóri: Gunnar Steinn Pálsson Ritstjórn, afgreiösla, auglýsingar: Síöumúla 6, Simi 81333 Prentun: Blaðaprent hf. ▼ Vilmundur inn- 1 • 'K • r • • K ( Q leiðir nyja srn? Þann 5. október árið 1975 voru þrir starfsmenn sósialdemókrataflokksins finnska handteknir á Arlandaflugvelli við Stokkhólm. Tilefni handtökunnar var það, að þeir reyndust hafa i fórum sinum fjár- muni, er þeir hugðust smygla úr landi með ólögmætum hætti. Þegar Finnarnir voru krafðir sagna um það, hvaðan sjóðurinn væri kominn, gáfu þeir þau svör, að peningana hefðu þeir fengið afhenta á flokksþingi sænskra sósialdemókrata, og þetta væri gjöf sænskra flokksbræðra til kosninganefndar finnskra krata. Við nánari rannsókn málsins sannaðist þó, að þessir fjármunir, sem námu um 11 miljónum islenskra króna voru nær allir komnir frá dularfullum aðilum i Vestur- Þýskalandi, en höfðu farið um hendur gjaldkera sænska krataflokksins. Þetta játaði á sinum tima framkvæmdastjóri sænska sósialdemókrataflokksins, og um það birtust fréttir frá norsku fréttastof- unni NTB i islenskum dagblöðum. í þetta skipti tókst ekki að upplýsa að fullu hvaðan þessir f jármunir voru i raun og veru komnir þvi að sá aðili i Vestur- Þýskalandi, sem tókst að rekja slóðina til, neitaði að gefa nokkrar nánari upplýsing- ar. Hitt er alkunna, að bandariska leyni- þjónustan CIA hefur á undanförnum ár- um og áratugum varið stórfé til að styrkja þau stjórnmálaöfl vitt um heim, sem talin hafa verið hliðholl stefnu Bandarikja- stjórnar. Tilefni þessarar upprifjunar nú, er sú yfirlýsing forystumanna Alþýðuflokksins, að Alþýðublaðið muni á þessu ári verða gefið út fyrir erlent gjafafé i formi styrkja til pappirskaupa, en sú upphæð gæti num- ið 20-30 miljónum króna á ári. Forystumenn Alþýðuflokksins hafa reynt að afsaka athæfi sitt með þvi, að það væri nú allt i lagi að þiggja fé af Norð- mönnum til stjórnmálastarfsemi á Is- landi, þótt siður bæri að taka við erlendu fé frá einhverjum öðrum og verri. Svona tal er auðvitað ekki annað en hreint bull, þvi að i fyrsta lagi liggur ekk- ert fyrir um það, hvaðan þetta gjafafé er í raun og veru komið, — samanber mál finnsku kratanna, sem handteknir voru á Arlandaflugvelli — og i öðru lagi getur aldrei sá hæstiréttur orðið til, sem fær sé um að dæma, hvort rétt sé að taka við erlendu fé fremur úr þessum sjóði en hin- um til stjórnmálastarfsemi á íslandi. Það er ekki annað en viðurstyggð hræsninnar, ef þeir Benedikt Gröndal og Vilmundur Gylfason vilja ætla Alþýðu- flokknum einhvern annan rétt i þessum efnum, en hvaða öðrum stjórnmálasam- tökum á íslandi sem er. Hér verður Alþýðuflokkurinn að lúta islenskum lög- um. Er það meining þeirra Benedikts og Vilmundar, að islenskir stjórnmálaflokk- ar eigi að fara að keppast um það, hver þeirra geti orðið sér úti um mest erlent fjármagn til starfsemi sinnar? Eða hvarflar það að Vilmundi Gylfasyni að stjórnmálasamtök, sem hér á að reka sem erlent útibú fyrir erlent fé, séu ein- hvers megnug i baráttunni gegn spilling- unni i islensku stjórnmála- og efnahags- lifi? — Fróðlegt væri að fá svör hins háleita Vilmundar, frambjóðanda Alþýðuflokksins, við þeirri spurningu. Sú krafa var borin fram i Þjóðviljanum fyrir rúmri viku, að Alþingi setti strax og það kemur saman lög, sem bönnuðu islenskum stjórnmálasamtökum og blaðaútgefendum að þiggja erlendar fjár- gjafir. Siðan þessi krafa var borin fram hefur Alþýðublaðið ekki sagt eitt orð um málið. En þögnin mun ekki bjarga þeim Benedikt og Vilmundi, þvi að málið varð- ar tilverugrundvöll sjálfstæðs þjóðrikis á íslandi. k. Carter i spegli: Ailir gripa þeir til svipaöra ráöa.... Ósvífin íhlutun Eins og sagt var frá i blaöa- fregnum i gær hefur utanrikis- ráöuneyti Carters Bandarikja- forseta gefiö út stefnuyfirlýs- ingu. Þar er lýst yfir þeim vilja Carterstjórnarinnar, að dregiö sé úr áhrifum kommúnista- flokka i Vestur-Evrópu og þaö tekið einkar skýrt fram, aö Bandarikjastjórn væri andvig aöild kommúnista að rikis- stjórnum. Eins og hver maður getur séð • er hér um ósvifna ihlutun i innanlandsmál Italiu aö ræða. Mikil efnahagskreppa tröllriöur Italiu, atvinnuleysi er þar firna- legt. Af þeim sökum hefur náöst viötækt samþykki allra helstu pólitiskra afla i landinu fyrir nauðsyn samvinnu þeirra i gli'munni við þessi vandamál, sem gætu oröiösvo alvarleg, aö forsendur italska lýðveldisins hryndu. Sex flokkar, þ.ám. kommúnistar og Kristilegir demókratar, sem hafa samtals meira en 70% atkvæöa aö baki, hafa þegar gert með sér sam- komulag um vissar kreppuráð- stafanir. Og margir töldu aö eölilegt framhald væri það, að mynda einskonar þjóðstjórn til aö fylgja fyrrnefndu samkomu- lagi eftir. En þá kemur stóri bróöir i Washington og segir nei takk. Og allir mega vita að hér er um meira aö ræöa en persónuleg viöhorf Bandarikjaforseta. Bandarikin eru það afl i viö- skiptum og fjárfestingu, aö hinn stóri italski borgaraflokkur, Kristilegir demókratar, hefur ekki efni á að ganga i berhögg við vilja þeirra. í nafni lýðrœðis Aö sjálfsögöu ersú ástæöa til- færð fyrir þessari afstöðu stóra bróöur aö Kommúnistaflokkur ttalfu, PCI, sé andlýðræöisleg- ur. Þar segir:,,Bandarikjamenn og ítalir eiga sameiginleg lýö- ræðisleg verömæti og áhuga- mál, en við teljum að kommúnistar eigi það ekki”. Talsmaður utanrikisráöuneyt- isins gat að visu ekki skýrt þaö fyrir fréttamönnum hvernig yfirmenn hans hefðu komist aö þessari visku, en söm var þeirra gerð. Hægriblöö margskonar og Natómálpipur hafa klifað á þvi lengi, aö þaö væri mjög viðsjár- vert aö trúa kommúnistaflokk- um fyrir fjöreggi lýöræðis meö þvi að veita þeim aöild að stjórn landa. Þaö væri ekki aö marka gagnrýni þeirra á sovéska stjórnarháttu, ekki aö marka málsvörn þeirra fyrir andófs- menn, ekki aö marka lýöræöis- legt starf þeirra á þingi eöa i bæjarstjórnum eða héraðstjórn um. Allt þetta væri blekkinga-- vefur sem kommar myndu stiga út úr um leið og færi gæf- ist. Lýðræði kippt , úr sambandi Málflutningur þessi er fullur meö hræsni og þversagnir. Hann þýðir i þvi dæmi sem viö röktum, að ítalski kommúnista- flokkurinn fær ekki aö sýna kosti og galla af eigin frammi- stööu og athöfnum — dómurinn erkveöinn uppannarsstaðar. Ef ekki i skrifstofum páfans í Vati- • kaninu, þá hjá Carter i Wash- ington. Ef við segjum sem svo, aö leikreglur lýðræöis byggist á þvi, að atkvæöafylgi eigi aö ráöa, aö utanaökomandi öfl gripi ekki inn i þaö hvernigstjóri er mynduð i einu landi, þá er bersýnilega verið aö þverbrjóta þær reglur á Italiu — og er þaö reyndar ekki í fyrsta sinn sem það gerist. Allar reglur lýöræöis segja, að það eigi aö fela itölskum kommúnistum aöild að stjórn. Þeir hafa að baki sér þriðjung landsmanna og þá meira en helming verkamanna. Þeir hafa' notið virðingar langt út fyrir sinar raðir fyrir að stjórna borgum og héruðum langt um betur og heiðarlegar en borgara flokkurinn hefur gert. Fyrir löngu sýna skoöanakannanir samþykki ítala fyrir þvi, aö þessi flokkur fái (eöa verði beinlinis skikkaöur til) aö spreyta sig á stærri verkefnum. Sjálfur leggur flokkurinn sig i ýmsar hættur meb tilboðum sín- um til aö taka þátt i aö leysa hina itölsku kreppu. Hann yrði að „stjórna kreppu” sem er aldrei liklegt til vinsælda. Hann yrði aö taka á sig allskonar málamiðlun viö miðstéttir og a.m.k. hluta borgarastéttar, sem mundu valda óánægju verkafólks og jafnvel kosta klofning frá vinstri. Vér einir vitum En allt er þetta taliö einskis viröi i Washington. „Vér einir vitum, hvaö lýðræöi er”, segja arftakar Nixons og Johnsons. Rétt eins og Brésnjef og þeir segjast einir vita hvað sósial- ismi er — og sendu skriðdreka inn I Prag fyrir tiu árum. Aö visu munu Bandarikjamenn ekki senda skriödreka til Róm- ar. Blátt áfram vegna þess að þeir þurfa þess ekki. Þeir hafa dollarana, og þegar þeir gera bandalag viö þýska markið, þá geta þeir haft mörg ráö ítala í' hendi sér. En Helmut Schmidt, kanslari Vestur-Þýskalands, hefur einmitt tekið á svipaðan hátt til orða og Carterstjórnin gerir nú. Itölsku lýöræöi stafar hætta frá alþjóölegu auövaldi, af bandariskri ihlutun.Frá NATÓ sem hefur haldið samböndum við hershöföingja og lögreglu- foringja nátengda nýfasistum. Það er meira aö segja liklegt, aö ýmsir þeirra svokölluöu „öfga- manna til vinstri”semfara meö sprengjur og byssur á Italiu, séu á snærum vestrænna leyniþjón- J usta. | Kaldastríðstal Þess var getiö i fréttum gær- " dagsins, að Carterstjórnin hefði ekki fyrr sett fram óskir um ■ minnkandi áhrif kommúnista eba lýst PCI sem „andlýðræðis- ■ legum”flokki. Núer það svo, að | Carter er nýkominn úr margra landa reisu; þar brosti hann blítt i allar áttir og sagöi það á | hverjum stað sem gestgjafar ■ hans vildu helst heyra. Allt var þaö sjónarspil bersýnilega gert m til að skapa I almenningsáliti mynd af Carter sem postula friöarog sáttfýsi. traunerþað svo, aö Carterstjórnin hefur i æ I rikari mæli veriö að hverfa að ■ tungutaki og viðhorfum kalda striðsins. Enn á ný knýja hægri- ■ öflin í Bandarikjunum á með, aö kommúnistagrýlunni sé sleppt lausri; þar meö er PCI oröinn ■ ógnun við lýöræöið, og á hern- aðarsviði er reynt að ala á móðursjúkum ótta við sovéska herinn — hvað sem liður álits- ■ gerðum raunsærri herfræðinga eins og Les Aspin sem viö höfum ■ stundum vitnað til. I raun og veru er ekkert af þessu nýtt. Carter- stjórninni hefur ekki tekist neitt innan- lands, atvinnuleysi er mikið sem fyrr, orkumálin óleyst, gengi dollarans lágt, viðskipta- ■ striö við Japan og EBE farið af stað. Við þessar aðstæður leita ■ stjórnir sér að blóraböggli, að einhverjum „júðaskratta” til aðskella allri skuld á. Sá „júði” ■ er i Bandarikjunum goðsögnin um heimskommúnismann. Þangað skal reynt að beina | athygli almennings. Um leið og ■ grýlu þessa er hægt að nota til að afla skammgóðs vermis i “ efnahagsmálum; þegargrýlu er sleppt lausri aukast útgjöld til hergagnaiðnaðar, og þar er margan feitan bita að hafa. —AB. ■

x

Þjóðviljinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Þjóðviljinn
https://timarit.is/publication/257

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.