Þjóðviljinn - 06.05.1978, Page 14

14 SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN Laugardagur 6. maí 1978
TILKYNNING TIL SÍMNOTENDA
Símaskráin
1978
Athygli skal vakin á þvi að simaskráin
1978 gengur i gildi frá og með sunnudegin-
um 7. mai n.k.
Ennfremur er athygli simnotenda vakin á
fjölmörgum númerabreytingum á
Reykjavikursvæðinu og hinum sérstöku
númerabreytingum á Akureyri, sem
framkvæmdar verða þar mánudaginn 8.
mai n.k.
Áriðandi.er þvi að simnotendur noti nýju
simaskrána strax og hún gengur i gildi,
enda er simaskráin frá 1977 þar með úr
gildi fallin.
Póst og simamálastofnunin
Dansk-
íslenska félagið
Aðalfundur Dansk-Islenska félagsins
verður haldinn föstudaginn 12. mai kl.
20.30 i.Norræna húsinu.
Venjuleg aðalfundarstörf, kosning stjórn-
ar, tillaga um hækkun félagsgjalda. Að
loknum aðalfundarstörfum verður kvik-
myndasýning.
Stjórnin
Tflboð óskast
i nokkrar fólksbifreiðar, jeppabifreið,
pick-up bifreið og nokkrar ógangfærar
bifreiðar er verða sýndar að Grensásvegi
9, þriðjudaginn 9. mai kl. 12—3. Tilboðin
verða opnuð i skrifstofu vorri kl. 5.
SALA VARNARHÐSEIGNA

Eiginmaður minn Guðmundur Löve framkvæmdarstjóri öryrkjabandalags Islands, andaðisl snögglega að inorgni 3. mai, á heimiíi sonar okkar i Kaup- mannahöfn. Rannveig Löve

Móöir okkar Jakobina Gunnlaugsdóttir, Jörvabakka 18, R. Andaðist miðvikudaginn 3. maí. Börnin

Eiginmaður minn, faöir og sonur Jóhann Óskar ólafsson Leifsgötu 26 andaðist i Borgarsjúkrahúsinu 3. mai sfðastliðinn. Diana Einarsdóttir, Ólafur Jóhannsson, Björg Helgadótir
I Staða íslands
! í næsta stríði
Já, næsta striö. Liklega þykir
þaö fjarstæöa aö tala um næsta
strið, sem sjálfsagðan hlut. Sé
litiö á ástandið i heiminum eins
og það er nú, meö raunsæum
augum, er tæpast hægt annaö en
komast aö þeirri niöurstööu, aö
þaö öngþveiti, sem allsstaöar og
i öllum málum rikir, hljóti aö
leiða til uppgjörs, sem ógerlegt
er að segja fyrir um hve stór-
kostlegt verður.
Auðvald heimsins leitar sifellt
i stærri og voldugri hringa og
teygir klær sinar og sograna
viðar og viðar til yfirráða og
aukinnar aðstöðu til auðsöfnun-
unar.
1 Bandarikjunum hefur auð-
valdið, og herinn i þjónustu
þess, haft tögl og hagldir og þótt
það fengi nokkurn skell við
Nixon-hneykslið virðast þau öfl
enn hafa góð tök á málum þar.
Sýnir það vel tilkoma nifteinda-
sprengjunnar, þessarar nýjustu
vonarstjörnu auðvalds og hers,
sem virðist standa á þröskuldin-
um, tilbúin að þjóna herrum
sinum.
Auðvaldið hefur alltaf nóg ráð
og fjármagn til að kaupa upp þá
visindamenn, sem láta heiður
sinn falan fyrir fé eða hótanir til
að vinna sifellt að stærri og
djöfullegri drápstækjum af alls-
konar gerðum i þeirri fávislegu
von, að þeir geti með þvi svin-
beygt undir sig og sina stjórn
allt mannkyn jarðar og auðlind-
ir hennar.
Nú, þegar hik virðist vera á að
framleiðsla hefjist á þessu
óskabarni auðvaldsins, upp-
hefst ramakvein i rikjum þeim,
sem stefna augljósast i auð-
valdsátt s.s. V-Þýskalandi, sem
virðist halda hröðum skrefum
til nasisma og kveinar nú mik-
inn að fá ekki i hendur þetta
óskabarn auðvaldsins. Það
verður þvi að segjast eins og er
að svo til engar likur eru á þvi
að hindruð verði framleiðsla á
þessari nýju og djöfullegustu
sprengju, sem vitfirrtum og
kaldrifjuðum mannskepnum
hefur tekist að framleiða i sjúk-
legri og afvegaleiddri þekkingu
sinni og án þess að gera sér
grein fyrir afleiðingum gerða
sinna.
Framleiðsla nifteinda-
sprengjunnar hlýtur að kalla á
aukið og enn djöfullegra kapp-
hlaup um morðtólaframleiðslu.
Það virðist vera nóg um menn,
sem selja heiður sinn og vinnu-
orku til að framleiða sifellt
öflugri tæki til að eyða lifi og
verðmætum. Það ber öllu minna
á stórvirkjum til að bæta og
hlynna að lifi hér á jörð og göfga
það og lyfta á hærra svið. Þetta
vitfirringslega hernaðarkapp-
hlaup og vitisvélaframleiðsla
getur ekki endað nema méð
skelfingu.
Annað tveggja hleypir ein-
hver yfirspenntur striðsæsinga-
maður vitisvélinni af stað eða
kaldrifjaður striðsdýrkandi
þykist hafa reiknað út, að hann
hafi betri spil á hendinni, og hef-
ur leikinn. En hvernig sem upp-
hafið verður virðast þvi miður
iitlar likur á að hjá hildarleikn-
um verði komist.
Hvernig er Island þá statt, ef
styrjöld skellur á, eins og nú er?
Þurfum við nokkru að kviða,
höfum við ekki ameriska varn-
arstoð og erum við ekki Örugg
undir verndarvæng hennar?
Litum nánar á það. Flestum
mun nú að verða ljóst, að her-
stöðin hefur aldrei verið okkur
varnarstöð og aldrei til þess
reist. Hún var aðeins ætluð sem
njósnarstöð i vighreiðraneti þvi,
sem Bandarikin voru að spenna
um allan heim, og hér innan-
iands til að styðja við bak auð-
valds þess, sem var að risa á
legg hér á landi. Þótt vighreiðr-
ið væri aldrei ætlað okkur til
varnar, verkar það þar á móti
sem risastór segull, sem dregur
að sér árásir i striði.
Það er eins vist og dagur fylg-
ir nótt, að ef stórstyrjöld brýst
út, þá verða fyrstu viðbrögð
striðsaðila að senda sprengjur
til að þurrka þetta vighreiður út
og meiri eða minni fjöldi lands-
manna hlýtur þá að farast, þótt
sprengjusendandi ætlist ekki til
þess, það er óhjákvæmileg
afleiðing af þvi að herstöð er
staðsett i mesta þéttbýli lands-
ins. Þessi hlýtur afleiðingin að
verða af þvi að hafa herhreiðrið
staðsett hér, ef til ófriðar kæmi,
fyrir utan þá margvislegu bölv-
un, sem hún veldur okkur fjár-
hags- og menningarlega.
Glúmur
Hólmgeirsson
skrifar
En það er fleira en herstöðin,
sem gæti dregið að árásir, ef til
styrjaldar kæmi. Rétt við Hafn-
arfjörð hefur alþjóðaauðhringur
hreiðraðum sig i liki áliðjuvers,
og blómstrar þar á ölmusugjöf-
um okkar Islendinga. Þarna er
hreinsað ál en það er mikilsvert
efni i hergagnaframleiðslu. Það
er þvi mjög liklegt að þangað
yrði send ein sæmileg sprengja
til að þurrka verið út og þá gætu
farið nokkrir Hafnfirðingar með
i leiðinni og sennilega fleiri.
Þá eru æðstu fjármálaspek-
ingar þjóðarinnar að reisa
ágætt gróðafyrirtæki á Grund-
artanga, sem er nú reyndar tal-
ið þurfa nokkurn fátækrastyrk
frá þjóðinni, en ljósi punkturinn
er, að öruggt mun að auðhring-
urinn, sem er með i þessu, hefur
grætt á þvi enn sem komið er og
verður svo vonandi áfram.
Hann lætur þá kannski nokkra
mola detta á betlidúk dyggustu
þjónanna.
Þetta þjóðþrifafyrirtæki á að
vera einn hlekkur i framleiðslu
á járni, en járn er ekki siður
álitið mikilsvirði við fram-
leiðslu hergagna en ál. Það eru
þvi allar likur á að þangað verði
beint skeytum, til að stöðva þar
framleiðslu. óhjákvæmilega
færist þá eitthvað af Akurnes-
ingum og eitthvað af bænda-
ræflum, sem iðjuverinu hefði
ekki tekist að hrekja burtu.
Hver er þá staða okkar raun-
verulega? Það er búið að fá inn i
landið, af undirlægjuhætti við
erlent hervald og alþjóðaauð-
vald tvö hreiður, og verið að
byggja það þriðja, sem öll
draga að sér hernaðarárás, ef
til stórsty jaldar kemur og verða
okkur til tortimingar i striði, —
en ekki bjargar.
Þjóðin, hver einasti einstakl-
ingur, verður að gera það upp
við sig og samvisku sina hvern-
ig hann stendur að þessu máli.
Eru nokkrar likur til þess að við
björgumst betur með þvi að
vera tjóðraðir við einhverja
hernaðarblökk? Nei, slikt er fá-
visleg blekking. Eina von okkar
að sleppa skaðlitið ef til styrjald
ar kemur, er að vera búnir að
losa okkur við hreiðrið og
útlendu stóriðjuverin, eða
a.m.k. að loka þeim, ef til ófrið-
ar dregur og ganga úr allri .
hernaðarlegri samvinnu við
aðrar þjóðir, en skipa okkur i
hóp óháðra, friðelskandi þjóða.
Þá er von um minni áföll. Þvi
hlýturkrafanað verða: Or Nato
og herstöðin þurrkuð burt og
siðasten ekki sist: Engin erlend
stóriðjuver.
Alþjóðlegt auðvald er nú þeg-
ar búið að ná meiri tökum á
islensku fjármálalifi en hollt er,
svo brýn þörf er að spyrna nú
við fótum, áður en verr fer.
Glumur Hólmgeirsson.
Ósk Jónasar
Eftirfarandi kveðju sendi Jónas Árnason alþingismaður
samkomugestum á árshátið Alþýðubandalagsins í Borgarnesi og
nærsveitum nú i vetur:
Þá ósk vil ég hér með af einlægni tjá
að áfram við brautina rötum,
og eldrauðri, blossandi byltingarþrá
úr brjóstinu aldrei viö glötum,
og syngjum loks amen og allelújá
yfir ihaldi, framsókn og krötum.
Umsjón: Magnús H. Gislason