Þjóðviljinn - 28.11.1979, Blaðsíða 15

Miðvikudagur 28. nóvember 1979 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 15
AácŒim til herstöðvaandstæðánga
Þjóðin sem geymir Hávamál
má stafkarls stigu rata.
Reis ei sól fyrr en runnin var
og frelsinu þreyða glatað.
Endist hverjum til skemmstra stunda
undir himninum heiða
á tröll að heita til verndar sér
og láta sig blindan leiða.
Svo lengi sem viö erum frjálst
og fullvalda riki aöeins aö nafn-
inu til, munu þessi orö brenna
okkur andstæöingum herstööva
i sinni.
Svo lengi sem óværa erlendr-
ar hersetu þrlfst á þjóöar-
likamanum og hermannaútvarp
dynur á hlustum þorra
þjóöarinnar, munum viö blygö-
ast okkar fyrir dugleysiö, aö
slikt skuli viögangast.
Hvers vegna er þá erlendur
her á Islandi? Fáa hef ég
fyrirhitt sem trúa þvl I raun og
veru aö hann sé okkur Islend-
ingum til varnar, enda löngu
sannab aö svo er ekki.
I Keflavlk eru rúmlega 100
manns undir vopnum ásamt fá-
einum orrustuflugvélum, sá er
varnarbúnaöurinn.
Þorst. Vald.
Hins vegar er þar útbúnaöur
til kafbátanjósna, ásamt flutn-
inga og björgunarflugvélum.
Þetta sannar þab, sem viöur-
kennt er af yfirmönnum banda-
rlkjahers, ab herinn á Keflavlk-
urflugvelli er hreint ekki hér til
þess aö verja island innrás,
enda allsendis ófær um sllkt,
heldur er herstööin hugsuö sem
njósnastöö og viövörunarstöö
fyrir Bandarlkin.
1 styrjöld, þar sem stórveldin
ættust vib yröi barist meö
kjarnorkuvopnum fyrst og
fremst.
Stórveldin hafa nú yfir aö
ráöa þvl sprengjumagni, sem
nægir til aö sprengja allt lif á
jöröinni þrisvar sinnum, auk
sýklavopna, sem eytt gætu öllu
llfi á skemmri tlma en sólar-
Sigrún Gunnlaugsdóttir: Höld-
um upp á 40 ára dvöl hersins I
landinu meö þvl aö senda hann
til fööurhúsa.
Sigrún
Gunnlaugsdóttir
kennari,
Akranesi:
hring.
1 styrjöld milli kjarnorku-
velda væri Keflavlkurflugvöllur
ekkert annaö en eldflauga-
segull, eins og bandariskir
hernaöarsérfræöingar kalla
slika staöi.
Okkar, allra á Stór-Reykja-
vlkursvæöinu og nágrenni þess,
biöi ekkert annaö en hlutskipti
ibúa Hiróshima og Nagasaki
1945, svo sem staöfest hefur
bandarisk nefnd sérfræöinga er
fjallaöi um háska af herstööv-
um og kjarnorku fyrir örfáum
árum.
I þeirri skýrslu kemur fram,
aö I slikri styrjöld mundu farast
60—70% allra Islendinga. Varla
er nokkur landinn svo einfaldur
aö halda, aö Kanar á Vellinum
byggi þar sprengju- og
geislahelt byrgi handa öörum en
sjálfum sér.
Viö, almenningur á Islandi,
vorum ekki spurö, hvort vib
vildum her I landi, hvorki 1946,
1949 né 1951. Þjóöaratkvæöa-
greiösla hefur aldrei fariö fram
um veru hers I landinu. Þá er
frá talin sú forsmán, er fólk var
vélab meö loömollulegu oröa-
lagi, atvinnukúgunum og hótun-
um, aöferöum sem henta þykir I
þeim herbúöum, til þess aö
biöja um áframhaldandi her-
setu I landinu.
Mun skömm V.L-inga lengi
uppi fyrir tiltækib.
Viö. almenningur á Islandi,
eigum rétt á þjóöaratkvæöa-
greiöslu um málib.
Höldum upp á 40 ára dvöl hers
I landinu, meö þvi aö senda
hann til fööurhúa.
Alþýöubandalagib er eini
flokkurinn á Alþingi, sem
frumkvæöi hefur I herstööva-
málinu (brottrekstri hers og
úrsögn úr Nató).
Eina leib okkar, til aö tryggja
framgang málsins á alþingi, er
aö styöja Alþýöubandlagiö svo
eftirminnilega I komandi kosn-
ingum, aö aörir flokkar þori
ekki annaö en fylgja þvi I
málinu á alþingi.
Sýnum Nató-mönnum I
Brússel, aö viö viljum vera
sjálfstæö þjóö.sem hvorki lætur
þá né aöra segja okkur fyrir
verkum, um hverjir stjórna eigi
landinu, né nokkru ööru máli.
Herstöövaandstæöingari Lát-
um til okkar taka. Kjósum
Alþýöubandalagiö. tsland úr
Nató. Herinn burt.
Steindór Árnason:
Viðreisn - fyrr
Viðreisny þessi sambræðsla
ihalds og krata er sá ömurlegasti
bræðingur, sem fengist hefur viö
stjórnsýslu frá þvi aö við fengum
stjórnina heim. Ég er nú ekki
rétti maöurinn til að gera úttekt á
stjórnartíö viöreisnarinnar, en
vegna þess aö einn hávaöamaöur,
aðdáandi bræöslunnar, hefur gef-
iö þessu timabili einkunnina 9, þá
leyfi ég mér að setja minus fyrir
framan þann tölustaf.
Til þess að finna orðum mlnum
slaö um viöreisnina, þ.e.
stjórnartlð Sjálfstæöisflokks og
Alþýðuflokks frá 1958—1971, verö
égaöminna á stórfelldustu svika-
mylluna fiskverðið.t staö þess að
halda fiskveröinu svipuöu þvl, senr
nágrannaþjóðir okkar: greiddu
sinni útgerö og fiskimönnum, til
þess aö kostnaður væri greiddur
af aflaverðmæti skipanna, þá var
fiskverðinu hér heima haldiö i
tvöfalt og þrefalt lægra veröi en I
nágrannalöndunum. Afleiöingin
lét ekki á sér standa, útflutnings-
tollur sjávarafurða var stórlega
hækkaður til aö hægt væri að
mata nægilega hið illræmda
sjóöakerfi.
tltgerðarmenn gátu ekki lengur
greitt vátryggingar af skipum
sinum, fæðiskostnað áhafnar og
sjómönnum viðunandi kaup og
premiu. Ekkert dugöi þótt
togurunum væri greiddar fimm
þúsund krónur á úthaldsdag, til
viðbótar þvi, sem áöur var fram
tekiö. Þrátt fyrir vátryggingar-
sjóð fiskiskipa, stofnfjársjóðinn,
fæðiskostnaðarsjóð, hluta-
tryggingarsjóð, þurrfúasjóð, og
hvað þeir hétu nú allir þessir
blessuðu sjóðir, varö hruniö ekki
umflúið.
Þeir, viðreisnarmennirnir,
höföu ástundað gengisfellingar-
patentið óspart, og á árunum
1967—68 var gengiö t.d. fellt á 12
mr.naða timabili um hundrað og
fimm prósent. En ekki var það
látið nægja, heldur voru sjómenn
og útgeröarmenn sviptir með
einu pennastriki 23—27 prósent af
hinu lága fiskveröi og sú upphæð
færð sjóðunum til viðbótar hinu
háa útflutningsgjaldi sjávar-
afurða.
1 þann mund var i þeim mikið
tómahljóö, vegna þess að sjóða-
keriisberserkir höfðu farið ham-
förum hver i kapp viö annan, til
þess aö komast i aö sjúga spen-
ann. En allt var þetta
árangurslaust, sifellt fjölgaði
togurunum sem bundnir voru viö
landfestar eöa seldir úr landi á
brotajárnsveröi.
Allir togarar úti á landsbyggö-
inni voru fyrir löngu gjaldþrota,
nema Akureyrarskipin. Þeir
skrimtu með þvi að taka allan
hagnað af sinum frystiiðnaði til
að borga tapreksturinn.
Þessi hrikalega eignatilfærsla
var ekki notuö i þágu sjávarút-
vegs. Mikið af fjámagninu fór til
að kaupa upp eignir i Reykjavik
og út um landsbyggð alla, hlutafé
I oliufélögum, vátryggingarfélög-
um, skiptafélögum og hvar sem
hagnaðar var von hér eöa erlend-
is I lausu og föstu. Margir þessara
auöjöfra hafa veriö krossaöir eftii
efnum og ástæðum, en Sjálf-
stæðisflokkurinn hefur tekið
flesta þeirra I tölu sinna dýrðlinga
og flaggar þeim nú óspart i
leiftursókninni.
Nú var komið aö leikslokum,
allt i kaldakoli, atvinnuleysi og
landflótti um land allt. Stóru
skipunum hafði fækkað hættulega
mikið, en þau hafa alltaf verið
stórvirkustu atvinnutækin til
aflafanga.
Þegar kosið var 1971 hlaut Al-
þýðuflokkurinn þá útreiö sem
hann hafði til unniö sem bandingi
Sjálfstæðismanna hin myrku ár
viðreisnarinnar. Vinstri stjórn
tók þá við völdum og Lúðvik
Jósepsson varö sjávarútvegsráð-
herra. Hans fyrsta verk var að
hækka fiskverðiö um 40%, en alls
nam hækkun fiskverðs á fyrstu 13
mánuöum vinstri stjórnarinnar
140%. Þessu hefur litt veriö haldið
á lofti, þó var þetta stórmál á sin-
um tima og hefur haft þær af-
leiðingar að fiskiskipaflotinn hef-
ur oft aflað fyrir kostnaði. Jafn-
framt fisk veröshækkuninni
samdi vinstristjórnin þegar I stað
um smiði stórra togara fyrir okk-
ur i Evrópulöndum. I þepsu máli
brást einkaframtakiö aTgjörlega,
eins og það gerir ávallt þegar
mikið á reynir, og þvi varö rlkið
að fjármagna öll þessi togara-
kaup.
Þessar ráðstafanir björguöu at-
vinnumálum þjóöarinnar vitt um
land ásamt mörgum öðrum ráö-
stöfunum til hagræöingar vib
vinnslu aukins sjávarafla. Þessi
vinstri stjórn stóð að útfærslu
landhelginnar i 50 mllur. Sumar
visindanefnur okkar halda þvi
fram fullum fetum aö fiskiskipa-
flotinn sé orðinn of stór. Þetta er
hættuleg kenning sem getur haft
þær afleiðingar aö við hættum aö
halda i horfinu um fiskiskipakaup
og yrði kannski á einu bretti aö
panta 20 nýtisku togara, en þaö
gæti orðiö þungur róöur. Þaö er
betra aö skipin séu fleiri en færri
ef mikið er um tafir vegna bilana.
Breiðkjaftar viðreisnar hafa
fariö hinum háöuglegustu oröum
og nú
um stórmerk störf, sem vinstri
stjórnir hafa unnið á stuttum
tima við erfið skilyrði ómennskr-
ar stjórnarandstöðu. Stjórnartlö
slöari viðreisnar Sjálfstæöis-
flokks og Framsóknar 1974—’78
er fræg að endemum, meöal ann-
ars fyrir þau niöingsverk aö
binda allan stóra togaraflotann i
80 daga samfleytt og I annan staö
aö leyfa norska bræðsluskipinu
Nordglobal aö liggja hér inni á
fjörðum i þrjár loðnuvertiðir i röð
og bræöa án afláts, en þessi starf-
semi útlendra skipa er bönnuð
samkvæmt Islenskum lögum. ts-
lenskir rikisborgarar hafa einir
rétt til að vinna sjávarafla i okkar
landhelgi.
Ég ræöi ekki frekar afrek siöari
viðreisnar, þjóðin veitti henni
lausn i siðustu kosningum fyrir
rúmu ári á eftirminnilegan hátt.
Tapið var stórkostlegt.
Sjálfstæðisflokkurinn boðar
leiftursókn gegn verðbólgu en
meinar leiftursókn á hendur þeim
kjósendum, sem ekki kusu hann
fyrir rúmu ári. Sóknin sú er
dæmd til að fara i handaskolum,
ekki sist vegna þess að Sjálf-
stæðisflokkurinn getur ekki leng-
ur lært af reynslunni og er þá fok-
ið i flest skjól.
Störf fráfarandi stjórnar ræöi
Skott-
löng- ný
íslensk
barnabók
Útgáfufélagiö ÚR hefur nýlega
gefiö út barnabókina
SKOTTLÖNGU eftir Hauk
Matthiasson. Er bókin einkum
ætluö börnum á aldrinum 4—9 ára
en boðskapur hennar höföar ekki
slöur til foreldra.
1 bókinni eru þrjátiu myndir, af
músum, maöki, ketti og krökk-
um, geröar af Temmu Bell list-
málara.
Aðalpersónan er Skottlöng sem
I fyrsta kafla kynnist fúllynda
ánamaökinum Ana. Hann er þó
ekki lengi fúll þvi, eins og segir
i sögunni: „þannig er þaðað kjafti
maöur viö Skottlöngu er maöur
Steindór Arnason
ég ekki. Hún var hrakin frá völd-
um eftir árs stjórnsýslu og fékk i
rauninni aldrei neinn starfsfriö,
hvorki af meöreiðarsveinum né
skattpiningarsveitinni utandyra.
Þótt land okkar sé harðbýlt og
geti ekki boðiö þaö besta sem
þekkist, þá getum við meö góöri
stjórn lifaö hér i sátt og samlyndi
og haft nóg að bita og brenna eins
og haft var að oröi hér áður fyrr.
En i sliku fámenni getum við
aldrei leyft mörgum að baða sig I
gullinu rauða, enda talið vafa-
samt aö nokkrir hafi gott af slik-
um böðum og allra sist yngri kyn-
slóöin.
Þennan sannleik er sjálfsagt aö
stjórnendur tilkynni þjóöinni af-
dráttarlaust, en haldi ekki áfram
aö mata þjóöina á llfsþæginda-
vonum, sem ekki geta ræst.
Tálvonir um að hægt sé að
kreista út úr sjávarútvegi stórum
meiri fjármuni en nú er gert með
vinnuþrælkun til sjós og lands eru
til skammar þeim sem ekki sjá
önnur úrræöi til að auka út-
flutningstekjurnar. Sjómennirnir
islensku standa fyrir sinu um
aflabrögö eins og alþjóðaskýrslur
sanna, og ég býst við aö sama
verði upp á teningnum meö
vinnsluna i landi.
Við þá auðlindaskattspredik-
ara, Kristján og Scheving, vil ég
segja þetta:
Þið hafið, alla ykkar ævi, fengið
að háma i ykkur fisk, veiddan af
islenskum sjómönnum, á heims-
markaðsverði. Þvi er ekki til of
mikils mælst, aö þiö seljiö ykkar
varning á sama pris, án þess að i
ykkar hlut komi nokkur inn-
flutningstollur af þeirri vöru, sem
þiö notiö við ykkar framleiöslu.
Ég læt þessu fátæklega spjalli
nú lokið. Fjölmennur þingflokkur
Alþýöubandalags er allra flokka
liklegastur til aö fækka i her-
námsliðinu, hvaö sem hver segir.
Einnig vil ég minna á aö hann er
styrkasta stoö samvinnu-
hreyfingarinnar á íslandi. Oska
Alþýðubandalaginu góös gengis i
kosningunum. Andstæöingarnir
reiða hátt til höggs, en þaö veröur
sjaldan mikið úr þvi högginu sem
hátt er reitt. Kær kveðja.
Steindór Arnason
kominn I gott skap áður en maður
veit af.” Skotta og Ani ánamaðk-
ur kynnast fleirum eftir þvi sem á
liöur söguna m.a. „bansettu
kattarkvikindinu” honum Fressa
sem „brynjaöi sig meö stolti og
gekk bisperrtur á brott frá ljúf-
fengri mjólkinni” vegna þess hve
oft tilfinningar hans höföu veriö
særöar. Þá er I sögunni stelpa en
krakkarnir „kalla hana alltaf
bara Hrekkjusviniö en ekki
Björgu eins og hún heitir I al-
vöru.”