Þjóðviljinn - 15.07.1981, Blaðsíða 15

Miftvikudagur 15. júll 1981' ÞJÓÐVILJINN -t- StDA; 15
Hringið i sima 81333 kl. 9-5 alla virka
daga, eða skrifið Þjóðviljanum
lesendum
Samgönguleysi sem nátt-
úruvernd eðahert eftirlit?
t fyrradag vorum við nokkrir
fyrrverandi i'biiar Grunnavikur-
hrepps i' „kirkjuferð” til
Grunnavíkur. Fjöldi yngra fólks
var með okkur, — afkomendur
og annað frændlið og margt
fleira ágætis fólk.
Það er afslappandi að koma
þarna. Þetta er friðhelgur stað-
ur. Hér sjást engin merki Rall-
keppni — ómenningar eöa ann-
ars sliks ófagnaöar, sem viða
veður uppi, skiljandi eftir sig
upptætt land og eyddan gróður
og önnur slík fótspor mannlegr-
ar ómenningar.
Hin ósnorta náttdra hinnar
fornu byggöar bauö okkur vel-
komin. Ekkert vegsamband við
„umheiminn” þarna — Guöi sé
lof! — og bryggjan er hrörleg
orðin, naumast viðlegufær1
nema fyrir kunnuga og þá um
flóð.
„Þetta ergott” sagöi einn við-
mælandi minn, fyrrverandi
Grunnvíkingur — „væri bryggj-
an góð og þá sérstaklega, ef
vegasamband væri yrði frið-
sældin Uti og landið fljótlega
Fólkið dofið
ólafíahringdi og spurði hvort
ekki væri ástæða til fyrir Þjóð-
viljann aö rifja upp fyrir fólki
þaöákvæði stjórnarskrárinnar
aö Islendingar skulium aldur og
ævi standa utan viö allt hernað-
arbrölt. Sér fyndist fólk vera
einskonar „Þórsmörk” umferð-
ar-ómenningar. —Envið mun-
umstanda vörö gegn þvi”,sagöi
hann ,,aö vegur verði lagður
hingað. Samgönguleysið hér er
besta náttUruvernd staðarins.
Vegagerðin ætti að hafa annað
þarfara að gera með peninga
sína, en aö nota þá til þess aö
stuðla að náttUruspjöllum”.
A þessa leið mælti hinn aldni
bóndi.
Við þetta vakna ýmsar spurn-
ingar:
Ætti máske að torvelda
skemmdarvörgum aðgang að
friðlýstum svæðum með þvi að
rjUfa vegasambandið þangað?
það myndi verða aö miklum
notum, við að koma i veg fyrir,
að landið verði tætt upp með
umferð tryllitækja. Og segja
má, að þeir, sem hafa áhuga á
að skoða landiö, séu ekki of
góðir til að labba nokkurn spöl
tilþess. — Enþar á mótikemur,
að slíkt myndi hindra fatlað
fólk, ogýmsa aldraða, i að njóta
slikra staða. Og það færi auð-
vitað fráleitt.
fyrir hernum
orðið æði dofið fyrir veru hers-
ins i landinu og ekki vanþörf á
að skrifa meira um þau mál en
gert er. Kvaðst hUn vonast til að
fá um hermálin meiri umræðu
en verið hefur i Þjóöviljanum að
undanförnu.
Heppilegra væri þvi, aö setja
eftirlitsmenn með slikum stöð-
um — konur eða karla — sem
tækju af öllum, sem færu þang-
að, gjald, sem væri þaö riflegt,
að það nægði til að greiða laun
eftirlitsmannanna og einnig til
lagfæringar, er af átroðningi
leiddi. — Fatlað og aldrað fólk
ættiað undanþiggja sliku gjaldi.
— Sjálfsagt er, að menn greiði
fyrir þá þjónustu, sem þeim er
veitt á friðiystum svæðum —
svo sem annarsstaöar — og eft-
irlit meðumgengni, umhirða og
snyrting slikra staða og annað,
sem eykur yndisþokka þeirra —
er í þjónustu allra, er eiga að
njóta dvalar þar.
Auk hins venjulega aðgangs-
eyris, væri sjálfsagt, að sekta
þá nflega sem yllu spjöllum
með umgengni sinni af dprdttni
eða trassaskap.
I fop'stugrein eins dagblaðs
upplesinni á þessari morgun-
stund, heyri ég, að f jallað er um
Landmannalaugar og rætt um,
að þessi friösæli og þokkafulli
staður, sé í mikilli hættu vegna
mikils átroönings og mengunar
af mannavöldum. Svo er sjálf-
sagt einnig ástattum fleiri slika
staöi. Hér þarf að bregða skjótt
viö,og taka mál þessi föstum og
öruggum tökum nú þegar, ella
getur illa farið, og þau spjöll
verið unnin á friðhelgum stöð-
um — og náttúru Islands yfir-
leitt — aö ekki verði úr bætt.
Isafirði 7/6. ’81
E iríkur A. G uöjónsson.
• Útvarp
kl. 17.20
Litlu
fiskarnir
„Þetta er saga ítalskra
barna i siöari heimsstyrjöld-
inni”, sagði Sigriður Thorla-
cius, þyðandi sögunnar Litlu
fiskarnir, sem Hjalti Rögn-
valdsson leikari byrjar að lesa
i dag kl. 17.20.
Bókinereftir Erik Christian
Haugaard og kom út 1967 en
var þýdd á i'slensku 1972.
Sögumaður er drengur sem
vex upp i fátækrahverfi I
Napoli. Hann hrekst þaðan
ásamt systkinum, telpu og
dreng alla leiö til Cassino.
Sagöi Sigriöur að sagan lýstiá
Sigrlður Thorlacius þýddi sög-
una Litlu fiskarnir, sem Hjalti
Rögnvaldsson byrjar að lesa i
dag.
áhrifamikinn hátt áhrifum
styrjaldar á börn, sérstaklega
væri mannlýsing aðalpersón-
unnar, sem jafnframter sögu-
maöur, heilsteypt og sterk.
Kvað hún söguna hafa haft
mikil áhrif á sig og hún héldi
að svo myndi fara um marga
fleiri fulloröna.
Útvarp
W0 kl. 20.00
A sumarvikunni á miðviku-
daginn les (Jlfar Þorsteinsson
ljóð eftir Ólöfu Sigurðardóttur
frá Hlöðum . Hún er ein þeirra
Islenskra kvenrithöfunda sem
hafa stundum fengið að fljóta
með i' kennslubókum en sem
kunnugt er, er gjarnan þagað
um tilvist kvenrithöfunda á
þeim vettvangi. Með kvenna-
rannsóknum standa vonir til
aö breyting verði hér á og
bendir mikill áhugi á kvenna-
bókmenntum I Háskóla ts-
lands til að svo sé.
Ólöf frá Hlöðum fæddist 1857
á Vatnsnesi i Húnavatnssýslu
og bjó lengi á bænum Hlööum I
Hörgárdal. Þegar hún hætti
búskap þar 1920 fluttist hún til
Akureyrar og siöar til Reykja-
vikur og þar dó hún 1933. 1888
kom út eftir hana Ijóöabók
sem bar hið yfirlætislausa
(sbr. kvenlega hógværð) nafn
Nokkur smákvæöi og 1913
annað ljóöasafn með sama
nafni. Munu það vera sömu
kvæði og i' hinu fyrra að viö-
bættum öðrum ljóöum nýrri.
Þetta er ein af fáum myndum
sem til er af Ólöfu frá Hlöðum.
1945 gaf Helgafell út Ritsafn
Ólafar frá Hlöðum og eru i þvi
bæði ljóð, sögur og bernsku-
minningar. Formála að rit-
safninu skrifaöi sr. Jón Auð-
uns.
Um ólöfu hafa einnig skrif-
aði Steinddr Steindórsson,
fyrrum skólameistari MA og
Snæbjörn Jónsson, bóksali.
Hann nefnir ólöfu mestu
skáldkonu Islands og grein
hans er aö finna á sunnudags-
blaði Timans 1973.
A sumarvökunni syngur
einnig Ragnheiður Guö-
mundsdóttir lög eftir Björgvin
Guðmundsson við undirleik
Guðmundar Jónssonar og sr.
Garðar Svavarsson les
bernskuminningar sinar frá
dvöl sinni á striðsárunum
fyrri aö Hraungerði i Flóa.
Sumarvakan hefst kl. 20.00.
Ólöf frá
Hlöðum
Bóndinn er I lausu lofti. Heldurðu ekki, að þú hjálpir hon-
um með (Jráttarvélina?
Hafið þið heyrt þessa?
— Verðurðu ekki þreyttur á að hanga svona og gera
ekki neitt?
— Jú, stundum. En þá hvíli ég mig.
•
— Ég hef heyrt, að maður eigi að tala við blómin sín
svo að þau þrífist vel. Gerir þú það?
— Já. Ég er vön að hafa í hótunum: Sjáið þið rusla-
fötuna þarna?_______________________________
Barnahomið