Þjóðviljinn - 19.04.1984, Blaðsíða 16

16 SIÐA — ÞJÖÐVILJINN Fimmtudagur I!>. áprfl 1984
ÚTBOÐ
Rafmagnsveitur ríkisins óska eftir tilboöum í
byggingu aðveitustöövar viö Skagaströnd.
Útboðiö nær til byggingarhluta stöövarinnar,
þ.e. jarðvinnu, byggingu stöðvarhúss, end-
urnýjunar öryggisgirðingar, fjárgiröingar og
annarra tengdra liða.
Útboðsgögn verða seld á skrifstofu Raf-
magnsveitna ríkisins, Laugavegi 118,
Reykjavík, og Ægisbraut 3, Blönduósi, frá og
með 25. apríl n.k. og kostar kr. 300,- hvert
eintak.
Tilboðum skal skila til skrifstofu Rafmagns-
veitna ríkisins, Laugavegi 118, 105 Reykja-
vík fyrir kl. 14:00 þriðjudaginn 8. maí n.k., og
verða þau þá opnuð.
Tilboð sé í lokuðu umslagi merkt „RARIK-
84006“.
Verki skal vera lokið 23. ágúst n.k.
Rafmagnsveitur ríkisins
innkaupadeild
ÚTBOÐ
Rafmagnsveitur ríkisins óska eftir tilboðum í
byggingu aðveitustöðvar við Hellu Rang. Út-
boðið nær til byggingarhluta stöðvarinnar,
þ.e. jarðvinnu og byggingu stöðvarhúss.
Útboðsgögn verða seld á skrifstofu Raf-
magnsveitna ríkisins, Laugavegi 118,
Reykjavík, og Austurveg 4, Hvolsvelli, frá og
með 25. apríl n.k. og kostar kr. 300,- hvert
eintak.
Tilboðum skal skila til skrifstofu Rafmagns-
veitna ríkisins, Laugavegi 118, 105 Reykja-
vík fyrir kl. 14:00 þriðjudaginn 8. maí n.k., og
verða þau þá opnuð.
Tilboð sé í lokuðu umslagi merkt „RARIK-
84005“.
Verki skal vera lokið 23. ágúst n.k.
Rafmagnsveitur ríkisins
innkaupadeild
Sr. Sigfús J. Árnason
Hofl í Vopnaflrðl
skrifar
Lesandi góður. Það er við hæfi
að ég kveðji þig að sinni með
nokkrum orðum um það efni,
sem mér hefur löngum verið hug-
stæðast alls í hinum kristilega
menningar- og trúararfi vorum:
Leyndardóma Guðs hina dýru á
patínu og kaleik. Um gjörvallan
hinn kristna heim er þeim lotið -
og aldrei eins djúpt og í kyrruviku
og á páskum. Nóttina sem
Lausnarinn var svikinn í hendur
kvalara sinna gekk hann f loftsa-
linn með lærisveinunum, þar sem
þeir settust til borðs að neyta
hinnar helgu páskamáltíðar.
Gyðingum var þessi athöfn helg-
asta stund ársins og til þakkar
gjörð fyrir gjafir Guðs og varð-
veislu hans á þjóðinni. í lofti
liggur djúp alvara. Nokkru áður
hafði Meistarinn kunngjört
sveinum sínum að hann ætti að
líða og deyja, en þeir skildu
hvorki upp né niður. Nú minnir
hann þá á þann kærleika Guðs og
sinn, sem ofan stígur í myrkrinu
til þess að lýsa, leysa, frelsa og
þvo mannheim hreinana af
sáurgun þeirrar syndar, sem við
hann loðir eins og lím.
Meðan á máltíð stendur minnir
hann lærisveinana á eilífa návist
sína. Sem matföng næra líf vort,
svo skyldi dauði hans verða vor
lífgjöf og eilíf endurnæring.
Hann tekur brauðið, bíður, brýt-
Um leyndardóm
af patínu og kaleik
ur og blessar það. Segir, að þann-
ig verði farið með líkama hans.
Eins og þér nú takið brauð og etið
og nærist af því, þannig skal
dauði minn verða yðar endurnær-
ing. Yðar vegna geng ég út í
hann. Ég bið yður að gleyma því
ekki, en koma sman sem á þessu
kvöldi og minnast þess, sem ég
hef fyrir yður gjört, og þess, aðég
verð yður alltaf nálægur í þessari
athöfn, yður, sem eigið að vera
hin stríðandi kirkja mín á jörðu.
Við hvert borðhald, sem þér
stofnið til í mína minningu verð
ég í öndvegi. Gjörið þetta. Sömu-
leiðis skuluð þér sameiginlega
bergja af kaleiknum til staðfestu
míns órjúfandi sáttmála og minn-
ast ævarandi elsu minnar til yðar.
Sá bikar, sem ég blessa ogþér
bergið nú af er til staðfestu hins
nýja sáttmála sem ég yðar vegna
hef gjört við Guð og innsigla með
lífi mínu. Fyrir yður þýðir einnig
fyrir þig.
Við altarið í krikjunni þinni
sérðu aðeins hálfan hring, í flest-
um kirkjum landsins eru grátur,
sem mynda hálfhring. Hringur-
inn er samt heill - ekki hálfur.
Hinn helmingurinn, sem þú ekki
sérð, er í eilfífð Guðs. Þar er hin
sigrihrósandi kirkja Krists saman
söfnuð með oss. Fyrir miðju er
Lausnarinn sjálfur oss nær og all-
ur í mynd brauðs og víns, venju-
legra og hversdagslegra jarðne-
skra efna. Fyrirheitið um nær-
veru hans er þeim einum og óf-
ölsuðum bundið. Ósýnilegur en
raunverulegur er hann þar. Það
hafa kristnar kynslóðir á öllum
öldum lifað.
Hallgrímur Pétursson lýsir því
betur en ég get gjört þannig:
„Heyri ég um þig minn Herra
rætt
í hjálpræðisorði þínu,
allt sýnist mér þá búið og bætt
bölið í hjarta mínu;
í sakramentinu sé ég þig,
svo sem í líking skærri,
með náð mér nærri.
Ó. hvað gleður sú ásýnd mig,
engin finnst huggun stærri“.
í sakramentinu er Lausnarinn
hjá þér og með þér, þótt þú finnir
ekkert nema ilm vínsins og bragð
brauðsins í vitum þér. Ög
leyndardómur er það, sem hvorki
verður útskýrður né skilinn út í
hörgul Vér getum aðeins tekið
við honum eða hafnað. Það sem í
sjálfu sér er óskiljanlegt verður
hvorki skýrt né skilgreint, vér
getum lifað það, en aðeins í trú.
Viss getum vér verið um það, að
Lausnarinn lítur alltaf á hjartað.
Gjörum oss ljóst, að allt sem
mannlegt er, það er í senn ó-
fullkomiðog takmarkað. Elska
þess Lausnara sem leitar þín og
hjá þér er er við altarið er ein
fullkomin. Þar getum vér lotið
honum, bæði skynsemin og til-
finningin, höfuðið og hjartað. Og
vér gjörum það í auðmýkt, ef
bæði eru heilbrigð, höfuðið og
hjartað. Leyndardómurinn um
náð Lausnarans er óendanlega
miklu stærri öllum mennskum
skýringum og skilgreiningum. Og
leyndardómur hans á patínu og
kaleik er í raun öllum orðum
ofar.
Síðasta bókin í riti Thómasar
A. Kempis, „Breytni eftir
Kristi", fjallar um altarissakram-
entið. Þar lætur hann rödd ástvin-
arins segja: „Þér ber að varast
forvitnislega og gagnslausa rann-
sókn á þessu óræða sakramenti,
viljirþúekkisökkvaniðurá hylt-
dýpi efasemda.Sá, sem rannsaka
vill hátignina, mun bugast fyrir
dýrð hennar. Guð getur komið
meiru til leiðar en maðurinn fær
skilið...Margir hafa glatað guð -
rækninniaf því að þeir kusu að
kanna háleit málefni. Það er trú
og einlægt líferni, sem krafist er
af þér, en ekki frábærir vitsmunir
eða djúpskyggni á leyndardóma
Guðs. Ef þú skilur hvorki né
skynjar það, sem fyrir neðan þig
er. hvernig áttu þá að skilja það,
sem yfir þér er? Vertu Guði
undirgefinn og láttu vitsmuni
þína lúta trúnni, og þá mun þér
veitast ljós þekkingarinnar“. Við
þessi orð hins forna spekings er
engu að bæta. Því skyldum vér
nálgast sakramentið með
auðmjúkri lotningu og fela góð-
um Guði allt það á hendur, sem
vér ekki erum fær um að skilja.
Guð blekkir oss ekki. En mörg
manneskjan lætur blekkjast af
því að treysta um of á eigið nasa-
vit. Auðmjúkum mun hann alltaf
auka skilning en hylja náð sína
hrokafullum.
Elska Lausnarans, tær í botn
eins og himininn heiður yfir þér,
verkar á hulinn hátt í hinu
allrahelgasta og óendanlega dýr-
mæta sakramenti.
Móti öllum dýrustu gjöfum
lífsins tökum vér sem leyndar-
dómi, sé hjartað sannmennskt,
sem í barminum slær. Þú getur
ekki af nokkru viti útskýrt eða
skilgreint, hvers vegna einmitt þú
nýtur eða hefur notið ástúðar eða
heiibrigði, svo eitthvað sé nefnt.
En þú tekur við þessum systrum
báðum, þiggur þessar gjafir og
þakkar þær - eða hvað? Gjörið
þetta, sagði Lausnarinrt. Þetta er-
u nálega einu fyrirmælin sem
hann gat játendum sínum um til-
beiðslu þeirra. Enda er altaris-
gangan sérkristin athöfn, því
þetta; að ganga til altaris, gjörir
engin nema kristin kirkja. í altar-
isgöngunni er þannig fólginn sér-
leikur kristinnartilbeiðslu. Sumir
kristnir tilveruspekingar (exist-
entalistar) segja, að í henni
brjóstist eilífðin inn í tímann, að
himininn gefist jörðinni og guð-
dómurinn mennskunni.
Helgasta vika kirkjuársins fer í
hönd. Mættir þú njóta hennar
svo, að góður Guð ljúki upp
djúpum leyndardóma sinna fyrir
þér og andi hans, orð og vilji
verða þinn.
Góðar stundir.