Þjóðviljinn - 24.03.1985, Blaðsíða 7

lamenn snúi vöm í sókn

ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 7
lýðshreyfing getur náð. Árangur
erfiðrar verkfallsbaráttu er ein-
faldlega tekinn til baka næsta dag
af stjórnvöldum, eins og dæmin
sanna, - síðast B. S. R. B. verkf all-
ið, og svo mun verða meðan full-
trúar fjármálavaldsins, „frjáls-
hyggjunnar” og hinna óheftu
markaðslögmála hafa undirtökin
í stjórnarráðinu og í miðstöðvum
efnahagslífsins.
-En hvers konar ríkisstjórn tel-
ur þú þá, að helst gæti breytt
þessu ástandi?
-Það er nú kannski ekki mitt að
segja til um það, því eins og þú
veist, þá gegni ég ekki lengur
neinu sérstöku hlutverki á hinu
pólitíska leiksviði. Hitt er annað
mál, að maður kemst samt ekki
hj á því að sj á og heyra, og fyrst þú
spyrð skal ég ekki skorast undan
að svara, þó það svar sé aðeins
persónulegt.
Mér sýnist, að núverandi
flokkakerfi endurspegli aðeins að
mjög takmörkuðu leyti þær
miklu hagsmunaandstæður, sem
því miður hafa verið að magnast
stórlega í okkar þjóðfélagi, og
máske enn síður þær hugmynda-
legu andstæður, sem fyrir hendi
eru. Andstæðurnar milli verslun-
arauðmagns og framleiðsluauð-
magns koma t.d. hvergi skýrt
fram í flokkakerfinu. Þeir sem
snúast vilja til varnar og sóknar
fyrir lífi byggðarlaganna vítt um
landið eru dreifðir á ýmsa
stjórnmálaflokka, svo sem út af
fyrir sig er eðlilegt, - en flokka-
kerfið kemur alloft í veg fyrir
það, að þeir nái saman þegar
mest á ríður, nái vopnum sínum.
Ríkisstjórn
landsbyggðarinnar
og launafólksins
Ég held, að eins og nú horfir
verði hér engin ríkisstjóm mynd-
uð, sem dugir, nema að henni
standi þeir meginaðilar, sem nú-
verandi stjórnarstefna hefur
leikið verst. Við vitum hvaða að-
ilar þetta eru. Það er launafólkið í
landinu, og þá einkum láglauna-
fólkið, sem ekkert hefur nema
bera kauptaxtana, það eru fram-
leiðsluatvinnuvegirnir, og þar er
sjávarútvegurinn sterkasta aflið,
og það eru framleiðslubyggðar-
lögin um allt land, sem verið er að
brjóta niður.
- Þú spyrð, hvort ég sé að tala
um samstjórn við Sjálfstæðis-
flokkinn.
Svo er ekki. Núverandi ráða-
menn Sjálfstæðisflokksins hafa
vitandi vits, ásamt Steingrími
Hermannssyni, rekið þá leiftur-
sóknarpólitík gegn lífskjörum al-
mennings og gegn framleiðsluat-
vinnuvegunum, sem við nú súp-
um seyðið af. Ég sagði vitandi
vits, en tek fram, að máske hafa
þó einhverjir í valdahópnum ver-
ið með bundið fyrir augun, -
varla þó sjálfur forsætisráðherr-
ann!
- Hitt er svo annað mál að ýms-
ir þeir sem gætu verið efni í góða
pólitíska fulltrúa sjávarútvegsins
og annarra framieiðsluatvinnu-
vega eru enn tengdir Sjálfstæðis-
flokknum, og sú liðssveit þarf
auðvitað með einhverju móti að
ná vopnum sínum áður en allt er
um seinan. Eins og mál horfa má
ekki einblína á flokkakerfið.
Nauðsynlegt kann að reynast að
víkja því að einhverju leyti til
hliðar, a.m.k. um sinn. Ég get
ekki trúað á það sem vænlegan
möguleika, að núverandi stjórn-
arandstöðuflokkar, fjórir að
tölu, stefni á sameiginlega valda-
töku í landinu, - og þá væntan-
lega undir forsæti núverandi for-
manns Alþýðuflokksins. Mér
sýnist líka að nær allt sem heyrist
frá flokki eins og Bandalagi jafn-
aðarmanna sé í nákvæmlega
sama dúr og boðskapur hinna
ólmustu markaðshyggjupostula í
Sjálfstæðisflokknum. Þetta er
ekkert „félagshyggjufólk” eða
jafnaðarmenn, og Jón minn
Hannibalsson er það ekki heldur
þótt gaman sé að sjá hann leika
listir sínar í hinu pólitíska fjöl-
leikahúsi, og ég hafi til hans góð-
ar taugar frá æskuárum.
Tveir kostir
-Við eigum að halda okkur við
jörðina og raunveruleikann. Sé
litið fram á veg, þá tel ég fyrst og
fremst að fólk hafi um tvo kosti
að velja varðandi nýja ríkis-
stjórn.
Annar kosturinn er auðvitað
sá, að kjósendur kalli yfir sig
samstjórn Sjálfstæðisflokksins og
Alþýðuflokksins, nýja „viðreisn-
arstjórn”, sem hér kynni þá að
sitja býsna lengi, því ágreinings-
efnin eru ekki mörg milli Þor-
steins Pálssonar og Jóns B.
Hannibalssonar. Þó ekki sé tóm
til þess hér væri auðvelt að leiða
fram mörg rök fyrir því, að ein-
mitt slík ríkisstjórn yrði verri fyrir
framleiðsluatvinnuvegina, held-
ur en sú sem nú situr, verri fyrir
landsbyggðina og síst betri fyrir
allt almennt launafólk í landinu.
Hinn valkosturinn, og sá sem
þarf að tryggja, er svo auðvitað sá
að þeir pólitísku fulltrúar, sem
sterkust tengsl hafa við verka-
lýðshreyfinguna, við framleiðslu-
atvinnuvegina og ætla sér að berj-
ast fyrir lífi og tilveru byggðarlag-
anna hringinn í kringum landið
taki höndum saman, - innan eða
utan núverandi flokkakerfis, og
snúi hjólunum við, snúi veikri
vörn í sterka sókn.
- Það er þennan valkost sem
þarf að skapa og tryggja honum
nægilegt fylgi fyrir þær alþingis-
kosningar, sem fram munu fara
áður en langt um líður. Þetta er
langsamlega brýnasta pólitíska
verkefnið. Að því ættu menn að
snúa sér. En hér þarf líka að
muna vel, að enginn árangur mun
nást, nema menn séu reiðubúnir
til að snúa sér að verslunarauð-
valdinu í landinu með álíka hörku
og núverandi rikisstjórn hefur
beitt í fjármagnsflutningum sín-
um frá launafólkinu, landsbyggð-
inni og framleiðsluatvinnuvegun-
um og til peningafurstanna í
braskinu. Það þarf að snúa
fjármagnsstraumnum við, og fá
skýrt umboð hjá þjóðinni til þess.
Borgríki
kaupahéðna,
eða byggð
í íslensku
þjóðríki
Við sem á undanförnum árum
höfum starfað í Alþýðubandalag-
inu höfum flest gert það vegna
þess, að við höfum viljað auka
jöfnuð og jafnrétti í þjóðfélaginu
og við höfum viljað sjá blómstr-
andi efnahagslegt og pólitískt
sjálfstæði þjóðarinnar.
- Myndun næstu ríkisstjórnar
mun skera úr um allar þróunar-
línur okkar íslenska þjóðfélags á
komandi árum, - ekkí ólíklega
um langa framtíð. Ef draumur
hinna „frelsuðu” postula mark-
aðshyggjunnar um varanleg
undirtök í Sjálfstæðisflokknum
og síðan samstjórn Sjálfstæðis-
flokksins og Alþýðuflokksins nær
að rætast, þá verður kátt í höllum
verslunarauðmagnsins. Þá mun
enn vaxa hættan á þeirri geigvæn-
legu þróun að ísland breytist í
borgríki þar sem útvalin sveit
nokkurra eiginhagsmunaseggja
og kaupahéðna fer í raun með öll
efnahagsleg og pólitísk völd í
bandalagi við erlent auðmagn og
með velþóknun þess erlenda her-
veldis, sem hér heldur uppi eftir-
liti. Við þessar aðstæður er þörfin
brýn fyrir annan sæmilega raun-
hæfan pólitískan valkost og það
bandalag launafólks og fram-
leiðsluaflanna, sem ég hef leyft
mér að benda á.
Við skulum ekki gera ísland að
eins konar Singapore eða Hong
Kong, því á siíkum stöðum verða
spurningar um jafnrétti eða sjálf-
stæði aðeins fáránlegar. Þar ríkir
auðmagnið eitt.
-6g

• *

Ford Fiesta er vandaður og rúmgóður bíll með nýtiskulegt útlit.
Hann er framdrifinn og býður upp á góða aksturseiginleika. Góð
þjónusta og lítill rekstrarkostnaður hafa haldið Ford Fiesta í hærra
endursöluverði en þekkist um sambærilega bíla hér á landi.
Nú bjóðum við hinn sívinsæla Ford Fiesta á verði sem erfitt er að
líta framnjá.
Aðeins kr. 289.000.-
SVEINN EGILSSON HF.
Skeifan 17 Sími: 685100